BlogGang.com : : fmt999 : ผีพรายน้ำ

ผีพรายน้ำ

จากทหารหาญที่ไม่เคยกลัวผีและคิดว่าผีไม่มีจริงในโลก ตอนนี้กลัวผียิ่งกว่ากลัวเมียเสียอีกครับ

พี่ชาย ลูกของน้าผมเป็นสารวัตรทหาร ดังนั้นเขาจึงเป็นคนที่ค่อนข้างโผงผางและไม่กลัวอะไร แน่นอนว่าเขาไม่กลัวผีและคิดว่า ผีไม่มีในโลกนี้เสียด้วย พี่ชายได้เล่าว่า หลังจากออกเวรเขาได้วันหยุดติดต่อกัน 2 วัน เขากับเพื่อนทหารอีก 2 คน จึงเดินทางไปพักผ่อนที่บ้านของเพื่อนที่ อ.คลองตะเคียน จ.พระนครศรีอยุธยา

บ้านเพื่อนอยู่ติดกับคลองจึงต้องนั่งเรือเข้าไป กว่าจะถึงก็เย็นมากแล้ว แต่แสงตะวันยังโพล้เพล้อยู่ หลังจากพักผ่อนและลงมาทานอาหารเย็นเรียบร้อยแล้วพี่ชายก็อยากจะพายเรือเล่น เพราะว่าไม่ได้สัมผัสกับบรรยากาศแบบชนบทมานาน

เพื่อนๆ ของพี่ชายต่างก็ห้ามเพราะเห็นว่าตอนนั้นค่ำแล้ว กลัวจะเกิดอันตราย แต่พี่ชายก็จะไปให้ได้ จึงถอดเชือกคล้องเรือออกจากเสา พลางพายเรือออกจากท่าหน้าบ้านเพื่อออกไปสู่คลองใหญ่ พี่ชายพายเรือไปเรื่อยๆ ด้วยความสบายใจ โดยไม่ได้เฉลียวใจเลยว่าเหตุการณ์อันน่าสะพรึงกลัวกำลังจะเกิดขึ้นอยู่เบื้องหน้า เขาได้พายเรือห่างออกไปเรื่อยๆสัก 100 เมตร เห็นจะได้ มีผักตบชวากอหนึ่งขนาดใหญ่ผิดปกติกำลังลอยเข้ามาพี่ชายมีความรู้สึกว่า มีอะไรกำลังเคลื่อนไหวอยู่ในกอผักตบนั้น พอใกล้เข้าไปเรื่อยๆเขาก็ยิ่งรู้สึกว่า ผักตบชวากอนั้นกำลังลอย เข้ามาหา เร็วขึ้นเรื่อยๆ จนน้ำกระจายออกมาเป็นทาง“ให้ตายเถอะ”ชายถึงกับตกตะลึง ถ้าตาไม่ฝาดไปล่ะก็ พี่ผมเห็น ร่างกายของอมนุษย์ ตนหนึ่งนั่งอยู่บนกอผักตบชวานั้น ผิวหนังขรุขระออกสีเขียวเข้ม แต่ดวงตาสีแดงฉาน กำลังจ้องมองมาทางพี่ชายเหมือนประสงค์ร้ายปากมันแสยะกว้างจนเห็นฟันซี่เล็กอยู่เต็มปาก

พี่ชายบอกว่า เห็นภาพมันชัดเจนท่ามกลางแสงสว่างจากพระจันทร์ ร่างนั้นอยู่ใกล้เรือเพียงไม่กี่เมตร แต่สติสัมปชัญญะก็กระตุ้นให้เขารีบหนีออกไปจากที่ตรงนั้น โดยเร็วที่สุด พี่ชายรีบจ้ำอ้าวเข้าหาฝั่งแต่ช้าไป มันมาถึงตัวพี่ชายเสียแล้ว มันกระโจนลงจากกองผักตบชวา เข้ามาเกาะ ที่เรือของพี่ชายทำให้เรือพลิกตะแคงจนพี่ชายตกน้ำ ชายพยายามตะกายเข้าหากราบเรือเพื่อประคองตัวเอาชีวิตรอดแต่....ขาของพี่ชายก็ถูกอะไรบางอย่างที่มีลักษณะคล้ายเส้นผมจำนวนมาก พันข้อเท้าไว้อย่างรวดเร็ว มันจะฉุดพี่ชาย ลงไปใต้น้ำให้ได้ เขาจึงร้องขอความช่วยเหลือ ส่วนมือก็ยึดกราบเรือเอาไว้ ขณะที่เรี่ยวแรงกำลังจะหมด หูของเขาก็ได้ยินเสียง คนจำนวนมาก เอาเรือออกมาช่วย แสงสว่างจากเรือส่องไปทั่วคุ้งน้ำ พี่ชายรู้สึกว่าเส้นผม ที่พันข้อเท้าอยู่นั้นค่อยๆ คลายลง ผู้ที่มาช่วย ก็พาเขาเข้าฝั่งอย่างปลอดภัย พี่ชายร้องไห้อย่างไม่อายใครและได้เล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นให้ทุกคนฟัง มีผู้เฒ่าคนหนึ่งบอกกับพี่ชายว่า

“ดีนะที่ช่วยไว้ได้ทัน ไม่งั้นได้ไปอยู่เป็นเพื่อนผีพรายน้ำไปแล้ว”ตั้งแต่นั้นมาจนกระทั่งเดี๋ยวนี้ พี่ชายไม่กล้าพายเรือไปไหนคนเดียว ตามลำพังอีกเลยจากทหารหาญที่ไม่เคยกลัวผี และคิดว่าผีไม่มีจริงในโลก ตอนนี้ พี่กลัวผียิ่งกว่ากลัวเมียเสียอีกครับ

Create Date : 16 ตุลาคม 2550

Last Update : 16 ตุลาคม 2550 11:15:24 น.

0 comments

Counter : 810 Pageviews.