วันเสาร์ที่ผ่านมาในเมืองร็อตเตอร์ดัมมีงาน Parade Summer Carnival ซึ่งก็เป็นประจำทุกปีราวๆ ช่วงวันนี้ของเดือนกรกฏาคม ถ้าหากว่าเงื่อนไขต่างๆ ไม่มีมากมาย อย่างอากาศดี คนข้างๆ ไม่ได้ไปทำงาน เราก็ได้ไปงานนี้กันเป็นประจำ ซึ่งปีนี้ก็ถือเป็นปีที่ 4 แล้วที่เราไปกัน ซึ่งพูดกันตามจริงว่า งานก็งั้นๆ จัดคล้ายๆ กันทุกปี แต่ก็แปลกว่าทำไม๊ ถึงไม่เบื่อจะไปดูสักที งานจริงๆ เริ่มกันบ่ายโมงตรง เราก็เลยต้องออกบ้านกันก่อนเวลาหน่อยเพราะว่าต้องขับรถไปจอดที่สถานีแทรม (รถราง) ที่เมืองใกล้ๆ เพราะกะจะนั่งแทรมเข้าไปซึ่งง่ายกว่า และแล้วการนั่งแทรมเข้าไป ก็ต้องเสียเวลาเดินเล็กน้อยเพราะว่าแทรมจะเข้าไปไม่ถึงส่วนของจุดที่เราต้องการไปนั่งรอดูพาเหรด แต่ไม่เป็นไร ไม่มีปัญหาเพราะถือว่าออกกำลังกายด้วยการเดินสักเล็กน้อย ถือเป็นการวอร์มอัพสำหรับแด๊นซ์พาเหรด ไปถึงก็ต้องเล็งหาที่นั่งริมขอบถนนกัน ปีที่แล้วเลือกฝั่งผิด เจอแดดเต็มๆ ตอนนี้ได้ประสบการณ์แล้วก็ต้องเลือกให้ถูกทาง จัดการหาที่นั่งก็นั่งรอกันไป มองผู้คนที่มานั่งรอก็สนุกดีไม่น้อย ทั้งเด็ก วัยรุ่น คนสูงอายุ ไม่เกี่ยงเลยงานนี้เพราะมากันเต็มที่ด้วยความสนุก และแล้วคนก็ทะยอยเข้ามานั่งจนเต็มฟุตบาธฝั่งที่เรานั่ง ขนาบเราทั้งซ้ายและขวา มาแบบประเภทฟุตบาธบ่ยั่น ก็คือนั่งลงไปไม่พิถีพิถันเหมือนเรา หรือว่าไม่ก็ทั้งเตรียมกระดาษมารอง หรือว่าเป็นเก้าอี้แบบพับเก็บ ก็แล้วแต่ศรัทธาของแต่ละคน .. และแล้วได้เวลา ขบวนพาเหรดก็มา Queen ของงานปีนี้ อาจจะเพราะเนื่องด้วยดนตรีถึงจะฟังไม่รู้เรื่อง แต่ดนตรีมันก็คือสากล เพราะแม่แต่การเคาะอุปกรณ์อะไรสักอย่างดังๆ มันก็พอฟังเป็นดนตรีเร้าใจได้แล้ว และเชื่อจริงๆนะว่า คนผิวดำ ไม่ว่าจะชนชาติไหน สัญชาติใด เมื่อมามีความเกี่ยวข้องกับดนตรีด้วยแล้ว มักจะทำให้เราๆ เมื่อไหร่เมือนั้นก็ต้องเคลิ้มตามเหมือนดังต้องมนต์ พาเหรดมา ดนตรีมา ดูแล้วมันก็สนุกดีไม่น้อยเลย ถึงจะผ่านมาหลายปี อะไรก็คล้ายๆ แต่ก็ยังสนุกสนานเพลิดเพลินดี ที่นั่ง ๆ รอกันเมื่อกี้ ต้องรีบลุกเลยล่ะ เพราะว่าไม่อย่างนั้นคงถูกเหยียบเอาได้ แต่งานนี้แย่หน่อยว่า คนนั่งข้างๆเรา ไม่โสภาเอาซะเลย ถือว่าเห็นแก่ตัวอย่างร้ายเหลือ เพราะเวลาขบวนมา เธอ และ เขา ก็จะวิ่งไปกลางถนน แล้วก็ถ่ายรูป โดยไม่มองล่ะว่าคนข้างหลังจะได้ถ่ายหรือเปล่า ... พอถูกเรียกหรือว่าบ่นหน่อยก็จะกลับมายืนที่เดิม แต่ก็จะเริ่มออกลายอีกก็ต่อเมื่อคนเงียบๆ ฉันเองโดนอย่างจัง เพราะตอนที่สองปั๋วเมียคู่นี้อยู่ข้างหลัง ฉันกำลังยกมือถ่ายรูป เค้าสองคนก็เดินมาชนเพื่อจะเบียดตัวไปด้านหน้า ฉันโดนแบบนี้สองที เก็บความแค้นเอาไว้แล้วก็ต้องปลดปล่อยนิสัยมารๆ ออกมา เพราะถือว่าเค้าทำ ถึงจะเจตนาไม่เจตนาก็ต้องขอโทษกันก่อน แต่เมื่อไม่ได้รับการขอโทษ นิสัยมารของฉันเองก็เลยแสดงออกมั่ง คือ เมื่อเค้ากลับมายืนด้านหลังอีกรอบ แล้วเมื่อกำลังจะเดินแทรกไปถ่ายรูป ฉันก็ทำทีเอาขาสั้นๆ ของตัวเองนี่ล่ะยื่นออกไป แย่หน่อยว่า ตาคนนั้นแค่หัวขมำ เซไปเล็กน้อย ฉันเองทำไม่รู้ไม่ชี้ ก็ถ่ายต่อไปเหมือนว่าไม่รุ้ไม่เห็น โดนเข้าแบบนี้แล้วอย่านึกว่า ตานั่น และยัยนั่นจะเลิกหรอก เพราะเค้าทั้งสองก็ยังทำนิสัยเหมือนเดิม เข้าใจนะว่าใครๆ ก็อยากดู อยากได้รูปสวยๆ ... แต่มันก็ต้องมีมารยาทบ้างสิ แล้วไม่ใช่ฉันคนเดียวด้วยที่เจอ ยังเพราะตัวยัยเมียนั่นก็ดันไปเหยียบเท้าของเด็กวัยรุ่นข้างๆ ฉันจนร้องดังขึ้นมาแทรกดนตรี ถูกมองหน้าขนาดนั้นนึกว่าจะหยุดก็ยังไม่หยุดความร้ายกาจของเธอและเขา ... ไม่รู้ว่าบื้อหรือเปล่าอ่ะนะ แต่ว่าเค้าก็ยังทำเฉย จนเมื่อสุดท้ายก็โดยคุณยายคนหนึ่งทักเอาว่า นี่ๆๆๆ บังฉัน มีมารยาทหน่อยสิ นั่นล่ะ เค้าและเธอ คู่ปั๋วตัวเมียนั่นเลยหยุด เพราะคุณยายพูดเสียงเบาๆ ซะที่ไหนล่ะ (สมน้ำหน้า) ปีนี้ ... เรานั่งดูกันต้นๆ ขบวนกัน เพราะกะว่าดูเสร็จแล้วก็จะได้กลับบ้านกันก่อน เพื่อจะเลี่ยงฝูงชนที่ต้องนั่งแทรมกลับบ้านพร้อมกัน แต่ว่าก็เปลี่ยนใจตอนหมดขบวน เพราะว่าก็เดินไปหาเรื่องเดินดูตลาด แล้วก็ดริ้งก์กันก่อนสักเล็กน้อยที่ซุ้มเบียร์ที่มีตามถนนที่จัดงาน พอได้เวลาสักพักเดินย้อนกลับไปนั่งแทรมกลับบ้านกัน ... เหนื่อยสำหรับการเดินเล็กน้อย แต่ก็สนุก ถือว่าเป็นการเหนื่อยที่คุ้มค่าไม่เบาสำหรับการใช้เวลาวันหยุดพิเศษอย่างนี้

Create Date : 31 กรกฎาคม 2549
Last Update : 31 กรกฎาคม 2549 1:43:38 น.		71 comments
Counter : 1136 Pageviews.
Share Tweet