สวัสดีค่ะ

บทความดีจังเลยค่ะ

มีความสุขในวันนี้มากๆนะคะ

ตื่นแว้วหรอคับ :) เพิ่งกลับมาอ่ะ .. แต่เด๋วจะไปต่อ เอ๊ะยังไง (-'-)

"รักกันไว้เถิด เราเกิดร่วมแดนไทย
หากเกิดชาติไหน ก็ไทยด้วยกัน " :)

แต่ ...

กุ๊กก็ใส ๆ นะพี่นิด

ลืมบอกไป ..

นับวัน ๆ บีจี ยิ่งสวย :) ชอบโทนเขียว :)


นั่งรอฤกษ์ออกจากบ้านอยู่ 55 พี่นิดดูฤกษ์ให้หน่อยสิ (-'-)

ใช่ค่ะ สังคมเปลี่ยน วัฒนธรรมเสื่อมไปหมดแล้ว น่าเสียดายนะคะ หาความจริงใจแท้ได้ที่ไหนหนอ

ถือกาแฟมานั่งจิบเป็นเพื่อนค่ะ อรุณสวัสดิ์

คุณรักดี มีความสุขวันนี้เหมือนกันนะค่ะ แวะมาทักตอนเช้าๆ สดชื่นจังเลย

กุ๊ก จะออกจากบ้านต้องดูฤกษ์อีกเหรอ อือม์ ฤกษ์ออกจากบ้านดูกันยาก เอาฤกษ์แต่งดีไม๊น้องดูง่ายนะ

คุณ teneh ค่ะ จริงเน๊อะ สังคมเปลี่ยนไปจริงๆ ไม่เหมือนก่อนเลย กาแฟคุณหอมใช้ได้นะชิมมั่งได้ไม๊ค่ะ

เย้ๆๆ เครื่องเร็วแล้วน้องนิด คิดถึงน้องนิดนะคะ

บีจีสวยคะ วันนี้บล็อคคล่องมากเลยคะ

อืดด้วยแระคะ

เข้ามาผึ้ง? / พึ่ง? ด้วยคนครับ

มีความสุขมากๆ นะครับ ไปเที่ยวไหนมีของฝากเป็นรูปสวยๆ ก็ดีนะครับ
เผื่อผมที่ไม่ได้ไปเที่ยวด้วย....

การผันแปรตามกาลเวลา
และที่เปลี่ยน..ก็เป็นไปในทางขาลงมากกว่าอย่างที่คุณจิวนิดว่าแหละค่า
คิดถึงสังคมเก่าๆ ที่รู้สึกอบอุ่นใจมากกว่าเหมือนกันค่ะ

"พึ่ง ค่ะ ..
BG ..สวยมากค่ะ

อิ ...อิ ...

จิงด้วยค่ะ เพราะมนุษย์เป้นสัตว์สงัคมอ้ะเนอะคะ

คนเราไม่สามารถอยู่คนเดียวได้ จิงๆด้วยค่ะ

สวัสดีจ้า น้องนิค

วันนี้ บ้านสวยมากเลยนะจ้า

อย่าลืมทานข้าวนะจ้า

คิดถึงนะจ้า

มีความจริงมาฝากค่ะ..

IMAGINE คือ ปรมัตถ์ธรรมค่ะ

Imagine all the people..
Imagine there's no countries..


and no religion too...


พุทธศาสนาสอนความจริงค่ะ..





ตามไปฟังเพลงที่ บ คุณ วัฌชานะคะ....

พี่โอเล่ วันนี้เน็คคล่องจริง ๆ ล่ะค่ะ ลื่นนะอาจจะคนไม่เยอะเพราะว่ามัวแต่ไปช้อปปิ้งเที่ยววันหยุดก็ได้ค่ะ

,คุณ kaazanova เรื่องพึ่งพานะถ้าช่วยได้ช่วยอ่ะค่ะ เรื่องรูปไม่ต้องห่วงค่ะได้ไปไหนจะแว้บมาชวนไปเที่ยวด้วยกันนะค่ะ

พี่หนี่ ช่วงนี้นิดอยู่ในช่วงประมาณเปลี่ยนลองบีจีไปเรื่อยๆ น่ะค่ะ ทำมันแต่ละหน้าต่างๆ ไปเลยเอาให้สนุก สลับไปสลับมาอย่าปวดหัวซะก่อนล่ะค่ะ

คุณ jan เรานะคิดถึงสมัยตอนเราเป็นเด็กๆ อ่ะค่ะ มันใสๆ บอกไม่ถูกคิดถึงบรรยากาศอ่ะค่ะ

คุณวัฌชา เราก็อยู่คนเดียวไม่ได้นะ เหงาอ่ะค่ะ เพราะฉะนั้นเรามาอยู่เป็นเพื่อนกันนะค่ะ

พี่จอมแก่น เรื่องอาหาร และหิวไม่ต้องกลัวนิดลืมเลยพี่ ของแบบนี้พลาดไม่ได้พุงมันเลยจะปลิ้นแล้วอ่ะคะ ( อ้อหรือว่าปลิ้นเรียบร้อยแล้วก็ไม่รุ ) คิดถึงค่ะ

พี่ป่ามืด อ่ะนู๋เรียกว่าพี่ล่ะนะค่ะตีซี้ล่ะเพื่อจะได้รู้ธรรมแจ่มแจ้ง เพลงนี้แว้บไปฟังตั้งแต่ตื่นแล้วอ่ะค่ะ ชอบนะเพลงเพราะดีค่ะ

พี่ป่ามืดวันนี้ไม่ออกไปไหนเหรอค่ะ

...ชนบทมีความจริงใจ
ผู้คนน่ารัก
ผมรักชีวิตชนบท
ถ้าหิวก็ไม่อด
คดข้าวแบ่งบัน
ทุกข์สุขเห็นใจกัน...

ป้าติ๋วก็ถวิลหา those good old days
เหมือนคุณเลยค่ะ

เวลานี้สังคมชนบทบางแห่งก็ถูกวัฒนธรรมสังคมเมือง
ค่อยๆ คืบคลานเข้าไปครอบงำอยู่เหมือนกัน
ได้แต่หวังว่าอย่าให้เกิดขึ้นเร็วนักเลย
ขอให้ดำรงความเป็นสังคมชนบทที่เต็มไปด้วย
น้ำใจไมตรีเหมือนเช่นวันวานไปอีกนานๆ ด้วยเถิด

อย่างไรก็ตามขอให้คุณนิดมีความสุข
ในวันหยุดสุดสัปดาห์นี้นะคะ

ดวงอาทิตย์ที่ส่องสว่างท่ามกลางระบบสุริยะ ยังมีจุดดับในตัวมันเองเลยครับ...

มิใยที่คนเราจะมีบ้าง......


ชอบโคลง4 สุภาพ จังครับ

พลันนึกถึงกลอนบทหนึ่ครับ

เสือพี่เพราะป่าปก ป่ารกเพราะเสือยัง
ดินดีเพราะยังบัง หญ้ายังเพราะดินดี

เข้ามาทักทายเจ้าค่ะ....
ชีวิตทุกชีวิตก็ต้องอยู่ร่วมกัน และพึ่งพาอาศัยซึ่งกันและกัน นะคะ

แว๊กก o_O' ฤกษ์แต่งเรยหรอพี่นิด ไม่ไหวม้างงง ยังหาคู่(จริง ๆ) ไม่ได้เรย 555 เหงหนทางแห่งคานฯอยู่ลาง ๆ แหะ ๆ


พี่นิดจ๋า(หวานแม๊ะ) .. อยู่ที่ทำงานแล้วค้าบบ .. ลุยงานที่อู้ต่อ 55 อ่าน ๆ ข้างบนมารู้สึกมีกุ๊กนอกเรื่องอยู่คนเดียว (-'-) อิอิ

ว่าแต่วันนี้ทำบ้านไปถึงไหนแร่วเอ่ย รึไปเที่ยวแล้วค้าบ ยังไงก็มีความสุขในวันหยุดมาก ๆ นะ :)

พี่นิดจ๋า วันนี้แบ๊กกราวด์สวยอีกแล้วค่ะ

คิดถึงพี่นิดที่สุดเลยค่ะ

ชอบจังข้างบนค่ะ พี่นิดจ๋า รูปก็สวย

จริงมาก ๆ นะคะ คุณนิด
เดี๋ยวนี้ หากไก่ทำแกง แล้วตักใส่ชามเดินไปให้ บ้านข้าง ๆ เค้าคงถามกลับมาว่า เท่าไหร่ หรือ เนื่องในโอกาสอะไร......

ตอนเด็ก ๆ อยู่ในสวน เปี่ยมน้ำใจ ใครทำอะไรก็เผื่อให้ผู้คนข้างเคียง......ชอบบทความมากค่ะ

บีจี...น่ารักจังค่ะ
ไก่ทำ...ไม่ได้

จริงอย่างที่พี่ว่าเลยค่ะ เด๋วนี้มีแต่คน
"รักตัวเองมากไปหน่อย" ลืมเผื่อคนอื่นๆ

บีจีใหม่สวยถูกใจกว่าอันเก่าอีกค๊า

อิ ๆ พึ่ง ๆ กันไว้ จะได้ร๊ากกกกัน
ทำบล๊อคสวยวันสวยคืนเลย แอบบอิจฉาตาเป็น

บางครั้งที่มองเห็นความแล้งน้ำใจของใคร

มองเห็นความเปลี่ยนแปลงของคนในสังคม

ก็ได้แต่ทำใจค่ะ



สิ่งต่างๆย่อมเปลี่ยนแปลง

เ ป็ น ธ ร ร ม ด า น ะ ค ะ

พี่นิด น้องแบมไปทำงานบ้านก่อนนะคะ

นั่งหน้าคอมนานไปแล้วค่ะ

จุ๊บๆๆ แล้วแบมกลับมาคุยด้วยค่ะ

คุณวรุณนฤมล ชื่อเพราะจังเลยค่ะ จริงนะสังคมชนบทอ่ะใสซื่อ เรียกกินข้าว ชวนกันกิน โห สบายมากๆ เลยนะค่ะ

ป้าติ๋วค่ะ จริงนะค่ะอะไรเก่าๆ เดี่ยวนี้มักจะชอบแล้วอ่ะค่ะ ถวิลหาของเก่าๆ บรรยากาศเก่าๆ มันสะดวกใจดีกว่าตอนนี้นะค่ะ

คุณ Nutty นั่นสิค่ะคนเรามันก็ต้องมีเปลี่ยนแปลงกันบ้างเพียงแต่ไม่อยากให้มันเปลี่ยนทางไม่ดีแล้วก็รวดเร็วปานจรวดน่ะค่ะ อ้อ โครงที่เอามาแปะไว้นี่ ต้องขอโทษด้วยอ่ะค่ะที่ไม่ได้บอกว่าไปอ่านเจอแล้วก็เอามา แล้วดันไม่ได้เขียนให้เครดิตเค้าด้วยอ่ะค่ะ แย่เลย

คุณอุ๋ย นั่นสิค่ะอยู่ด้วยกันมันก็ต้องพึ่งพากันเน๊อะ อยู่ตัวคนเดียวก็เหี่ยวแย่เลย

กุ๊ก ปกติวันทำงานอู้มาเฝ้าบล็อค พอวันหยุดก็ต้องมาจัดการกับงานที่อู้ แบบนี้ก็เหมือนว่าทำงาน 7 วันเลยจิ พี่น่ะไม่ได้ทำบ้านหรอกจ้าวันนั้นแค่จัดการทาสีนิดหน่อยไม่เยอะ วันเดียวก็เสร็จจ้า

แบม พี่ไปเอาของแต่งบล็อคแบมมาด้วยแหละ เซฟไว้ก่อนเผื่อว่าทำบีจีน่ารักๆ จะได้เอามาใช้ด้วย ขอบใจนะจ้ะ

คุณไก่ เรื่องอาหารแบ่งปันกันเดินเอาไปให้ข้างบ้านนี่เมื่อก่อนมีบ่อยเลยนะค่ะ ตอนนี้ไม่ค่อยแล้ว ยิ่งทำหน้างงเราก็เหวอด้วยแหละ

น้องซุน ชอบบล็อคสีนี้เหรอจ้า ฮ่า ฮ่า ทำใจนะซุนพี่นิดเปลี่ยนบล็อคบ่อยๆ อ่ะค่ะเดี๋ยวนี้แต่พยายามจะให้อ่านง่ายๆ นะ เพื่อความสบายตาของน้องๆ และตัวเอง

คุณวันที่ฝนจาง ขอบคุณที่ชมเรื่องบล็อคนะค่ะ แต่ว่านิดไม่ได้ทำไรเลยนอกจากเปลี่ยน บีจี อย่างเดียวอ่ะค่ะ

คุณมัช เห็นด้วยค่ะว่าทุกอย่างเปลี่ยนแปลง หวังเหมือนป้าติ๋วอ่ะค่ะว่าอยากให้เปลี่ยนแปลงแต่อยากให้มันช้าลง มันคงจะดีนะค่ะ

อยากให้น้องนิดไปเยือนสะเมิง เพราะคำแรกที่ป้ามดได้ยินคือ คนสะเมิง ยังดีอยู่

นึกถึงตอนไปค่ายค่ะ ทุกวันจะมีชาวบ้านน่ารักหอบหน่อไม้อ่อนบ้าง ผักริมรั้วบ้าง เอามาให้ที่โรงครัวของค่ายไม่เคยขาด วันที่ไปถึงเขาก็เลี้ยงรับ วันจะกลับเขาก็เลี้ยงส่ง หมู่บ้านเล็ก ๆ ที่อบอุ่นไปด้วยมิตรภาพที่ซุกซ่อนอยู่ในอ้อมภูเขาแห่งเมืองอุบลราชธานียังคงตราตรึงอยู่ในความทรงจำจนถึงทุกวันนี้


สุขสันต์เย็นวันเสาร์นะคะ

ใช่เลยค่ะน้ำใจอันงดงามยังคงหาได้ตามต่างจังงหวัดอันห่างไกล ยิ่งไกลจากเมือง น้ำใจยิ่งเยอะค่ะ

คิดถึงนะคะ และนำน้ำใจอันงดงามมาฝากให้ 10 กระบุงเลยค่ะ รับด้วยนะคะ

นั้นสิค่ะ สังคมเมืองสมัยนี้ แย่ลงทุกวัน หาความจริงๆใจ หรือน้ำใจ ไม่ค่อยจะได้เลยค่ะ

เห็นด้วยค่ะ เดี๋ยวนี้ขนาดในชนบท ไม่ล็อคบ้านสักครู่ ของก็หายแล้วค่ะ

บีจีสวยจัง

รูปสวยจังค่ะ เคยโดนผึ้งต่อยด้วยล่ะ ดีนะไม่แพ้

เรื่องราวฟังแล้วโดนใจ... ไม่รู้จะกลับไปเหมือนเดิมได้ไหม..

เขียนได้ดีมากๆค่ะ
อ่านแล้วคิดถึงบ้านนอกของเรา

ค่านิยมของสังคมมันเปลี่ยนไป

ทำใจเราให้สบาย ไม่คิดเบียดเบียนใครก็น่าจะทำให้เรารอดพ้นจากการถูกเบียดเบียน... มั้งคะ

ป้ามด จริงๆ สังคมต่างจังหวัดต่างอำเภอนะนิดยังเชื่ออยู่อ่ะค่ะว่ามันน่าจะมีบรรยากาศความเอื้ออาทรเหลืออยู่อ่ะค่ะ สะเมิงไปมาหนเดียวสองปีก่อนแต่ว่าไปช่วงระยะเวลาสั้นๆ เสียดายค่ะ สวยด้วย

คุณโพ นั่นสิค่ะ น้ำใจงามๆ จากชาวบ้านน่ารักดีนะค่ะ คิดแล้วก็ปลื้มและดีใจที่ยังได้รับความเอื้ออาทรจากเค้าเหล่านั้น

คุณอพันตรี น้ำใจสิบกระบุงรับแล้วนะค่ะ แล้วรอรับอีกสองกระบุงๆ ละ 50 โล ด้วยนะค่ะ

เจี๊ยบจ้า จริงนะถ้าหากว่าเทียบกับสังคมชนบทก็ถือว่าน้ำใจน้อยกว่าแต่ก็นะเราก็ต้องปรับตัวล่ะค่ะเพียงแต่เราคิดดีทำดีให้สุดๆ พอแล้วเน๊อะ

คุณนู๋โนริค่ะ ออกจากบ้านขนาดว่าล็อคประตูแล้วยังมีห่วงอีกแน่ะค่ะ มีหมายังโดนวางยาอีกด้วย เฮ้อ

คุณมังคุด เราเคยโดนผึ้งต่อยด้วยเหมือนกันนะ ตัวเล็กไม่เท่าไหร่แต่ว่าตัวใหญ่นิ้วพองไปหลายวันเลยอ่ะค่ะ

คุณ don't wanna no นิดว่าเรื่องกลับไปเหมือนเดิมคงจะยากมั้งค่ะเพราะอะไรก็เปลี่ยนไปแล้ว แต่ก็ได้แต่หวังอ่ะค่ะว่าอยากให้มันดีขึ้นกว่านี้

คุณอยุ่ไกลบ้าน นี่อ่ะค่ะกำลังนั่งคิดถึงบ้านอยู่เลย ลำปางบ้านเรา

คุณสายลม เราก็ว่าอยู่ด้วยตัวเรา คิดดี ทำดี อ่ะนะคงจะทำให้เราใจสงบที่สุด เรื่องน้ำใจเราอาจจะต้องเริ่มก่อนที่คนอื่นจะหยิบยื่นให้เราอย่างที่เราต้องการด้วยมั้งค่ะ

มีอะไรให้ช่วยเหลือหรือเปล่าครับ...อิอิ