ผ่านมาสองอาทิตย์แล้วเพิ่งจะได้มีโอกาสเอาเรื่องนี้มาอัพบล็อก ยังสงสัยอยู่ว่า เอ แล้วก่อนหน้านี้ฉันอัพบล็อกอะไรนักหนาล่ะเนี่ย เลยเพิ่งจะมาได้อัพบล็อกนี้เอาป่านนี้ แต่ไม่ว่าจะยังไงช้าๆ หน่อยแต่ก็ยังได้อารมณ์นะค่ะ เพราะเกี่ยวกับเด็กๆ แล้วดูเมื่อไหร่ก็เพลินกันเมื่อนั้น ไม่มีวันเชย บล็อกที่ว่านี้ก็คือบล็อกกีฬาสีของเด็กๆ เค้าล่ะคะ งานนี้คนมิมีลูกและมีแต่หลานก็เกิดอาการเห่อนิดหน่อย เพราะว่าจะได้ถือโอกาสไปถ่ายรูปซะเลย เพราะว่าช่วงที่มีงานกีฬาสีก่อนหน้านี้ไม่ค่อยได้ถ่ายภาพอะไรเป็นจริงเป็นจัง งานนี้ก็เลยถือกำเนิดเกิดมาอีกรอบที่จะได้ถ่ายภาพเด็กๆ เอาไว้ น่ารักค่ะน่ารัก ... แนะนำก่อนสักเล็กน้อยว่างานกีฬาสีที่ว่าเป็นงานที่ รร.อนุบาลลำปางคะ ตั้งแต่วันที่ 28 ธต 50 แน่ะ พี่สาวพี่ชายนัดแนะกับฉันก่อนหน้าเพราะว่ากลัวลืม .. น่า ไม่แก่สักหน่อยงานแบบนี้ไม่ลืมหรอกว่าจะต้องไปให้ได้ อ่ะ โห ตอนแรกคิดว่าคนไม่เยอะที่ไหนได้คนเยอะมหาศาล ก่อนออกจากบ้านก็แวะบ้านพี่ชายสักหน่อยไปดูหลานๆ ว่าแต่งตัว แต่งหน้าเป็นยังไงบ้าง แวะไปหาที่บ้านอ่ะโห หน้าตาหลานยามแต่งหน้านี่มันประหลาดกว่าปกติเยอะเลยล่ะ และตกใจจังขนาดว่าแต่งหน้าทำผมเด็กๆ ตัวเล็กๆ แค่นี้มันแพงจังเลยอ่ะ ตั้งคนละ 400 บาทแน่ะ .. หนนี้พี่ชายเลยต้องเสียเงินเกือบพันแต่งหน้าให้กับหลานๆ 2 คน เพราะงานนี้หลานสาว 2 คนของฉันต้องไปเดินในขบวนด้วย ฮ่า ฮ่า แค่เห็นหน้าตายามแต่งหน้าเด้งๆ ก็แอบยิ้มแล้วล่ะ อดเก็บภาพไม่ได้เลยแหละ แต่ด้วยเพราะว่ามันเช้าอยู่ ตื่นแต่เช้าไปให้เค้าวาดสีสันให้บนหน้า คงคิดว่าคงง่วงนอนนั่นแหละ ถ่ายภาพเลยได้แต่เก็บอาการและใบหน้าประหลาดๆ มา ก่อนไปเจอกันกับการตั้งขบวน หลานคนโตก่อนแล้วกัน น้องแอม หลานคนเล็ก ... จำได้ป่ะคะ ฟันหลออ่า น้องพิม กับงานที่เกี่ยวกับเด็กๆ นี่ต้องชื่นชมอยู่อย่างล่ะค่ะว่า ถึงจะเหนื่อยแต่คุณครูก็เก่งจัง เพราะเหมือนจับปูใส่กระด้งจริงๆ คุณครูยืนหน้าง้ำ หน้าบึ้งอยู่เรื่อยๆ เพราะบางทีพูดอะไรเด็กไม่ฟัง ฉันเองเห็นคุณครูเปลี่ยนเป็นหน้ายักษ์บ่อยๆ แต่ว่าก็เข้าใจค่ะเพราะว่านานๆ มีแบบนี้สักที การจับเด็กหลายๆ คนมาทำกิจกรรมมันไม่ใช่เรื่องง่ายๆ เลย เห็นแล้วปาดเหงื่อแทนและคิดว่าดีใจจังที่ฉันไม่ได้เป็นคุณครู ไม่งั้นคงได้ออกอาการจิตแตกยามเด็กๆ เม้าท์กันไปเรื่อย เตือนอะไรก็ไม่ฟัง และแล้วเมื่อถึงเวลา ขบวนพาเหรดก็ได้ฤกษ์เดินขบวนกันสักที รอมานานหลังจากที่เก็บภาพเล็กๆ น้อยๆ ของเด็กๆ มา ... และแล้วก็ได้เวลาเคลื่อนทัพกันสักที ... (ขนาดดุริยางค์นำ ...เสียงเด็กยังกลบเสียงกลองเลยคิดดู) ตอนแรกฉันตั้งใจจะเดินขบวนไปเรื่อยๆ จากต้นทางคือบริเวณศาลากลางเก่าในเมืองไปยังปลายทางคือ รร.อนุบาล ลำปาง .. แต่เนื่องจากว่าลองเดินดูระยะทางใกล้ๆ แล้วเห็นทีว่าไม่ไหวแน่ ในที่นี้ไม่ไหวหมายถึงว่าเดินไปก็คงเก็บภาพไม่ได้แน่นอนเพราะว่าอยู่ข้างขบวนเดินกันไปด้วย เก็บภาพได้แต่หัวผู้ปกครอง เพราะว่าเด็กๆ เดินกันที พ่อแม่ก็ต้องเดินตามไปดู งานนี้เลยคิดว่าไม่เอาดีกว่า เก็บภาพต้นทางสักแป็ปๆ แล้วค่อยขับรถไปที่ รร. ดีกว่า ... เราก็เลยเก็บภาพเล็กๆ น้อยๆ เอาจากขบวนได้แบบนี้ล่ะคะ ดัมเมเยอร์หน้าหมวยเล็กๆ น่ารักจังเลย หนุ่มมือกลองคนนี้ ไม่แน่ว่าอาจจะได้เป็นมือกลองในวงดนตรีดังๆ ก็ได้ค่ะ ตัวเล็กๆ น่ารัก เดินกันเป็นกลุ่มๆ สีม่วงไว้ลาย สู้ตายสีม่วง เก็บภาพเด็กๆ ได้เล็กน้อยในขบวนคิดว่าน่าจะพอ เพราะกะว่าจะไปต่อที่ รร.อีกที งานนี้เลยให้คนข้างๆ แวะมารับ แล้วก็ด้วยสปิริตแรงกล้าเลยต้องสะพายกล้องขี่มอเตอร์ไซด์ตรงดิ่งไปยัง รร.ของเด็กๆ กันต่อ พี่ชายสงสัยว่าเอ่อ ให้ถ่ายรูปหลานแค่นี้ แต่ทำไมฉันมันถึงได้อินวิ่งทั่ว รร. ฮ่า ฮ่า เอาน่า ลูกเค้าก็ไม่มีเองหนิ เห็นเด็กก็น่ารักไปหมดยังไงก็มีโอกาสแล้วเก็บภาพเค้ามาสักหน่อยดีกว่าน่ารักดีจริงไม๊ค่ะ ... แต่อ่ะโห ไปถึง รร. ทำไมคนเยอะแยะมหาศาลขนาดนี้หนอ ... เข้าไปเหมือน รร.ศึกษาผู้ใหญ่เพราะไปถึงเห็นมีแต่ผู้ปกครองซะเยอะ ฉันเลยถอดใจเลยว่าแล้วจะหาที่ทางซุกตรงไหนล่ะเนี่ยถึงจะได้เก็บภาพดีๆ กะเค้าได้ และแล้วด้วยเพราะว่าฉันมันตัวเล็ก (กว่ายักษ์) ก็เลยได้ทีซอกซอนมันถึงแก่น .. มุดไปมุดมา ก็เลยโผล่ไปที่หน้าปลัมภ์พิธี ช่วงเด็กๆ เดินขบวนเข้าสนามก็เลยได้เก็บภาพนั่งๆ เอา เป็นเวอร์ชั่นแบบเหม่อๆ เผลอๆ หนูไม่รู้ แล้วกันนะค่ะ เก็บมาฝาก ด้วยเพราะว่าเด็กๆ เค้าน่ารักจริงๆ น๊า หน้างี้แดงแปร๊ดเชียว สาวน้อยคนนี้ เป็นดัมเมเยอร์ไม้เท่าไหร่ไม่รู้แต่น่ารักจัง สีแดงอีกหนึ่งคน เหม่อกันไป สาวน้อยนางนี้ยิ้มเปิดเผยได้ใจมาก ยิ้มๆๆๆ ส่วนคนนี้สงสัยว่ายืนนานเลยเมื่อย เอ๊า แล้วนี่ยืนนาน และตื่นเช้าแต่งหน้าแหงๆ เลยแอบหาวกว้างเชียว สีแดงอีกที สาวถือป้าย น่ารักจัง เอ สาวคนนี้ เป็นญาติอริสมันต์หรือเปล่า แก้มป่องเลย มาหนุ่มน้อยบ้าง เดินเข้าไปถ่ายรูปแล้วเค้าเห็นก็เลยยิ้มใส่กล้อง สดใสมากจ้า ไม่รู้นะ พิธีการทางการกีฬาของเด็กๆ ในสนาม คือ เรื่องของการร้องเพลง ปฏิญาณตน ไม่รู้สิ พอฉันได้ยินแล้วมันนึกถึงภาพเก่าๆ ตอนเป็นเด็กๆ จังเลย ฮ่า ฮ่า เคยมีกะเค้าเหมือนกันนะค่ะ เออ ใช่ด้วยแหละว่า เราเคยอยู่สีแดง ถึงว่าน๊าทำไมถึงได้ถ่ายภาพแต่สีแดง เพราะความหลังครั้งเก่ามันฝังใจนี่เอง ก่อนกลับบ้าน แอบเก็บภาพอีกสักเล็กน้อยค่ะ .. เดินไปดูตาม stand เชียร์แล้วเห็นสาวน้อยน่ารักสองคน อดเก็บภาพไม่ได้ เพราะเห็นเผลอๆ แล้ว เค้าน่ารักจริงๆ เหม่อๆ นี่ต้องรีบว่าสองภาพนี่ถือเป็นรูปประทับใจของฉันก็ได้นะค่ะเพราะว่าเผลอๆ ของเด็กนี่แทบกระชากใจป้าแก่ๆ ได้เลยนะเนี่ย สาวคาวบอยหน้าใส สาวชาวบ้านน้องบานเย็น ก่อนปิดบล็อกนี้ต้องเอ่ยเอื้อนก่อนว่า ขอบคุณน้องๆ ที่ให้แอบถ่ายรูปกันแบบไม่รู้ตัว และที่เอามาแปะและอัพบล็อกนี้ได้ก็แบบว่าด้วยความตั้งใจที่ไม่ได้ทำไปด้วยและทำให้เด็กๆ เหล่านี้ความเสียหาย แต่เพราะอยากเอามาแบ่งปันเพื่อนๆ ในบล็อกให้ได้เห็นความน่ารักของเด็กๆ หวังว่าถ้าหากว่าใครที่เป็นพ่อแม่ หรือว่ารู้จักกับน้องๆ ที่แปะเอาไว้ ขอให้ดูเจตนาก่อนนะค่ะว่าเราไม่ได้เจตนาไม่ดีน๊า ก่อนไปอีกทีค่ะ... เอ เยอะจริง ... ช่วงนี้ฝากบล็อก 3 วันนะค่ะ เพราะว่าจะแอบไปเที่ยวแล้วค่ะ หลังจากที่หนก่อนเลื่อนไป ครั้งนี้ชัวร์แล้วค่ะว่าได้ไปแน่ ไม่งั้นคงเสียดายค่าจอง รร.ไว้แล้ว ไปไม่นานแต่ว่าจะเต็มที่กับการเก็บภาพค่ะสำหรับสถานที่ที่จะไปแต่ละที่ .. กลับมาแล้วจะแวะไปเยี่ยมเยือนเพื่อนๆ เหมือนเคยนะค่ะ

Create Date : 08 มกราคม 2551
Last Update : 8 มกราคม 2551 17:41:59 น.		95 comments
Counter : 6104 Pageviews.
Share Tweet