พิรุณพร่ำรัก/ กลิ่นเอื้อง / 456 หน้า /สนพ.SugarBeat / ราคา280 บาท
หล่อนพบเขานอนเปียกปอนอยู่ในตรอกโกโรโกโสแห่งหนึ่งใจกลางฮ่องกง
เสื้อกันหนาวสีขาวของเขาแฉะชื้น เปื้อนโคลนและย้อมไปด้วยเลือด
ในตอนแรกที่หล่อนเก็บเขามาหญิงสาวนึกว่าเขาเป็นเพียงคนจรจัดสกปรกๆ
ที่ไหนได้..พอจับอาบน้ำดีๆแล้วเขากลับหล่อยิ่งกว่าดาราหนังชื่อดังบางคนเสียอีก!
แต่ปัญหาคือ เขาจำอะไรไม่ได้เลย...นอกจากชื่อตัวเอง
ชายคนนั้น ปล้นหัวใจหล่อน ช่วงชิงจูบแรกและหายตัวไปอย่างลึกลับ
โชคชะตาช่างเล่นตลก...เมื่อหล่อนกับเขาพบอีกครั้ง
เขากลับจำหล่อนไม่ได้แม้แต่น้อย
หลังอ่าน :
เรื่องราวเป็นเรื่องของคุณหมอสาวไทยคนสวยนามว่าชามินต์ ซึ่งเป็นหมอเด็กใน รพ. แห่งหนึ่งในฮ่องกงจับผัดจับผลูเกิดไปเจอกับ ชายคนหนึ่งชื่อว่าโลแลน บาดเจ็บระหว่างทางที่กลับที่พักแต่ แทนที่เธอจะพาไปรพ.แต่เธอกับพาชายหนุ่มคนนี้ซึ่งทั้งบาดเจ็บและความจำเสื่อมกลับไปรักษาตัวที่พักเธอเองเพียงเพราะว่าเขาบาดเจ็บมากแถมบอกว่าไม่อยากไป รพ. อีกต่างหาก และด้วยเสน่ห์อันเหลือร้ายของชายความจำเสื่อมน่ารัก ยิ้มง่าย ปากร้าย เมื่ออยู่กันไปสักระยะแม้เพียงแค่ 2 สัปดาห์ชามินต์ก็เกิดความรู้สึกดีๆ และเสีย จูบให้กับชายหนุ่มคนนี้ไปเสียแล้ว แต่ว่านั่นแค่เพียงไม่นานเพราะเมื่อวันหนึ่งจู่ๆ เหมือนที่พบ ก็มีวันที่จู่ๆโนแลนก็หายตัวไปแบบไม่ได้เอ่ยคำร่ำลาใดๆ กับชามินต์อีก
แต่ก็เหมือนมีเหตุบังเอิญที่จู่ๆวันหนึ่งชามินต์เองมาเจอกับ มิสเตอร์ลู หนุ่มหล่อนักธุรกิจผู้ร่ำรวยแห่งเกาะฮ่องกงหนุ่มหล่อ มีเสน่ห์ รวย มัดใจสาวๆ คนนี้ล่ะก็คือคนเดียวกับโลแลนของเธอแต่เหมือนว่าทุกอย่างมันจะไม่เหมือนเดิมเสียแล้วเพราะว่า มิสเตอร์ลูคนนี้จำเธอไม่ได้เลยนั่นเลยทำให้เธอเกิดความรู้สึกต่อต้านกับชายหนุ่มผู้มาเสน่ห์คนนี้และเขาเองก็เหมือนถูกท้าทายอยู่ในทีว่าคนอย่างเขาไม่มีใครปฏิเสธนั่นเลยกลายเป็นเหตุให้ต่างคนก็ต่างเหมือนอยู่คนละขั้วฝ่ายหนึ่งอยากหนีแต่อีกฝ่ายกลับดึงดูดอยากเข้าใกล้ แต่มันก็ไม่ง่ายอย่างนั้นหรอกเพราะว่ามิสเตอร์ลูและตระกูลของเขาเคยเป็นมาเฟียและยังคงมีเหตุยังคงมีสายสัมพันธ์ใกล้ชิดกับตระกูลมาเฟียอยู่ นั่นเลยเป็นเรื่องยากลำบากในความสัมพันธ์ของทั้งคู่ แต่มันคงไม่เท่าเรื่องที่ชามินต์รู้ที่ว่ามิสเตอร์ลูคนนี้มีคู่หมั้นคู่หมายที่เป็นทายาทตระกูลมาเฟียที่ว่าแล้วด้วย
เรื่องนี้ขอบอกว่าอ่านได้เพลินค่ะ เพราะว่าบรรยากาศฝนฟ้าฉ่ำเป็นใจบิ๊วอารมณ์กันมาตั้งแต่ต้น เลยกลายเป็นทุกอย่างมีสถานการณ์ฉ่ำเย็นโปรยปรายเป็นฉากหลังและด้วยอารมณเหล่านี้มั้งค่ะเลยทำให้เรื่องนี้อ่านไปแล้วรู้สึกว่าบรรยากาศมันเป็นใจเสียเหลือเกิน คนเขียนๆด้วยอารมณ์เข้าถึงดีในความรู้สึกนะค่ะ เขียนแบบอ่านได้ลื่นไหล แต่นิดหน่อยกับความรู้สึกว่าสำนวนบางอย่างบางจังหวะและบางคำพูดนั้นคล้ายๆกับเวลาเราอ่านหนังสือแปลเลยล่ะค่ะ อ่านแล้วก็ชอบนะค่ะ เพราะว่าอ่านได้เพลิน ใช้เวลาไม่น่านานในการอ่านด้วยเพราะว่าอ่านง่ายไม่ซ้ำซ้อน แต่ว่าถ้าคนชอบแนวมาเฟียหนักอาจจะไม่ใช่ล่ะเพราะว่าเรื่องนี้แค่มีประปรายต่อสู้ แถมไม่ได้เป็นประเด็นเรื่องเจ้าพ่อมากด้วยซึ่งอันนี้อาจจะด้วยเพราะไม่เน้นพล็อตมันเลยดูไม่มีลึกลับอันใดเพราะมันเฉลยๆอยู่โต้งๆ อยู่แล้วว่าใครทำ ใครก่อ ใครเป็นคนอยู่เบื้องหลังเหตุที่ทำให้พระเอกบาดเจ็บ อยากลองอ่านสำนวนแปลเรื่องราวอ่านได้ดี และมีความมุ้งมิ้งบ้างนิดๆ หน่อยๆ ก็หยิบจับมาอ่านกันได้เพลินๆ เลยก็ไม่ผิดหวังนะคะ
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 48 คน [
