วันนั้น...เขามีแค่ตัวกับหัวใจ

แถมยังเป็นผู้ต้องสงสัยฆ่าบิดาเธอ

วันนี้...เขากลับมาเพราะสายใยแห่งรัก

และต้องการทวงคืนความจริง

..........

๑๖ ปีแห่งการรอคอย...ทวงคืนรักในหัวใจ ทวงคืนความเป็นธรรมว่าเขาไม่ใช่ฆาตกร!

๑๖ ปีกับการถูกตราหน้าว่าเป็นเขยที่กล้าเด็ดดอกฟ้า และฆ่าพ่อตาตัวเอง! ทั้งที่หลักฐานไม่เพียงพอ

อีกทั้งณฤทธิ์ยังต้องสูญเสียทุกอย่าง แม้แต่ความรักจากลูกที่กำลังจะลืมตาดูโลก

เพียงเพราะภรรยาไม่เลือกเดินร่วมทางกับเขา

เขาต้องกลายเป็นคนไร้แหล่งราก แปรเปลี่ยนทุกถ้อยคำดูถูกเหยียดหยามให้กลายเป็นพลัง

พร้อมสัญญากับตัวเองว่าจะสร้างฐานะให้สมศักดิ์ศรีเพื่อทวงคืนทุกสิ่ง และล้างมลทินให้ได้

๑๕ ปีที่เวียงแก้วเฝ้ารอและปิดประตูหัวใจ

ไม่ใช่ไม่รัก แต่เป็นเพราะห่วงใยอนาคตของชีวิตน้อยๆ ในท้อง

จึงจำต้องปฏิเสธรักของเขาด้วยความร้าวราน

เขาจะทวงคืนความรักพร้อมกับเปิดโปงปมฆาตกรรมสำเร็จหรือไม่

เมื่อพี่ชายภรรยาซึ่งแค้นฝังใจมาตลอดว่าเขาคือตัวการที่ปลิดชีวิตบิดา

ได้ขีดเส้นเวลาให้เขาสืบค้นความจริงภายในเวลาหนึ่งเดือนเท่านั้น

ณ ลำเนาแห่งรักและที่พิงพักของหัวใจ ณฤทธิ์พร้อมเดิมพันด้วยชีวิต!

หลังอ่าน

16 ปีก่อน ณฤทธิ์  และเวียงแก้ว สร้างตำนานความรักที่ ไร่บุรีเทพ  แต่ตำนานความรักของทั้งสองคนนี้กลับเป็นที่จดจำด้วยความหดหู่เพราะณฤทธิ์เปรียบเสมือนหมาวัดที่เขาได้สอยเอาดอกฟ้าอย่างเวียงแก้วลูกสาวของพ่อเลี้ยงคำภูมาครอบครองโดยคนเป็นพ่อ และพิงค์ผา – พี่ชายที่หวงน้องสาวและเกลียดขี้หน้าคนหยิ่งยโสอย่างณฤทธิ์เป็นที่สุดไม่ได้ยินดีเลยแม้แต่น้อย   ณฤทธิ์และพ่อได้เข้ามาทำงานในไร่บุรีเทพเพราะการช่วยเหลือพ่อเลี้ยงคำภูที่ถูกทำร้ายร่างกายแม้เมื่อจะรู้ว่าสองพ่อลูกเคยทำงานกับสุวัจน์เจ้าของเหมืองที่ดูเหมือนจะเป็นศัตรูกันแต่ด้วยบุญคุณก็ทำให้เขายอมรับสองคนเข้ามาทำงานที่ไร่ และที่นี่เองทำให้ณฤทธิ์ซึ่งอยู่ในวัยหนุ่มฉกาจเจอกับคุณเวียงแก้วลูกสาวของพ่อเลี้ยงคำภู   และก็คงเป็นเพราะความรักห้ามกันไม่ได้ทั้งสองก็เลยทำสิ่งที่ไม่ถูกไม่ควรกันขึ้น   ณฤทธิ์จากคนงานภายใต้การปกครองของพ่อเลี้ยงคำภูและพิงค์ผากลับกลายมาเป็นลูกเขยและน้องเขยไม่เจตนา  ก็ทำให้  2 ปีของทั้งณฤทธิ์และเวียงแก้วต้องผ่านด่านอะไรเยอะแยะอีกมากมายเพราะตอนนั้นเวียงแก้วเองก็ยังเรียนไม่จบก็ทำให้ทุกอย่างเหมือนไม่ได้รับการสนับสนุนใดๆ จนเมื่อวันหนึ่งสิ่งที่สร้างความสัมพันธ์ให้แตกหักลงไปเลยก็คือ  ... เวียงแก้วและพิงค์ผา พบว่าพ่อของเขาเสียชีวิตและที่นั่นเขาได้พบกับณฤทธิ์และคิดว่าเขานั่นแหละเป็นคนลงมือเพราะก่อนหน้านี้พ่อกับณฤทธิ์มีปากเสียงกัน     แต่ด้วยความที่พยานและหลักฐานช่วยเอาไว้พบว่าณฤทธิ์ไม่ใช่ฆาตกร  แต่พิงค์ผาคิดไปแล้วว่ามันต้องมีอะไรผิดพลาดแน่ๆ  ณฤทธิ์จึงได้ออกจากเหมืองแต่ก่อนไปเขาได้ไปชวนเวียงแก้วด้วยแต่เธอปฏิเสธเขา  นั่นก็เลยทำให้ณฤทธิ์เดินออกไปจากคนรักและพ่อของเขาที่ยังอยู่ที่เดิม


15 ปีผ่านไป ........ ณธิตา  เด็กสาวแห่งไร่บุรีเทพลูกสาวของเวียงแก้วที่เธอเองรับรู้ว่าครอบครัวเธอมี เวียงแก้วผู้เป็นแม่  พิงค์ผาและช่อขวัญผู้เป็นลุงและป้าสะใภ้ และคุณยายที่เธออาศัยอยู่ในตัวเมืองเชียงใหม่ช่วงเวลาเรียน   ปิดเทอมทีไรก็ได้กลับมายังไร่บุรีเทพเสมอ    15 ปีที่เธอเกิดมาทุกคนบอกว่าพ่อตายไปแล้ว ไม่มีการพูดถึง ไม่มีการเอ่ยอ้างแต่เธอรู้แค่นี้ว่าครอบครัวเธอมีเท่านี้   วันหนึ่งรายการสารคดีก็ติดต่อมาที่ไร่ต้องการถ่ายทำรายการโดยที่หนึ่งในพนักงานที่มานั้นก็คือ ณฤทธิ์   --- ที่ 15 ปีที่เขาหายไปจะได้กลับเข้ามายังไร่นี้อีกครั้ง  15 ปีที่เขาสลัดจากหนุ่มน้อยมาเป็นหนุ่มวัย 40 ปี ผู้คนนับหน้าถือตาเขาเพราะความสามารถรทางการสร้างสรรค์งานสารคดีและเป็นเป็นหุ้นส่วนของบริษัทด้วย  เข้ากลับมายังไร่บุรีเทพอีกครั้งด้วยฐานระที่มั่นคงแตกต่างจากวันก่อนมากนัก  เขามาเพื่อจะมาทวงคืนกับทุกสิ่งรวมถึงการตามหาความยุติธรรมและฆาตกรตัวจริงที่ฆ่าพ่อตาเขาในวันนั้น    แต่มันคงไม่ง่ายเลยสำหรับเรื่องนี้   เพราะ 15 ปีมันนาน ... 15 ปีที่เขาต้องสร้างตัวเองใหม่  รอคอยคนรักอย่างเวียงแก้วที่ตอนนี้อยู่ในวัย 35 ปี และจะรับมือกับพี่เขยอย่างพิงค์ผาอย่างไรเพราะหนุ่มคนนี้ล่ะถือเป็นศัตรูตัวฉกาจของเขา แถมยังมีปลัดอำเภอหนุ่มที่ขยันหมั่นจีบ   และสำคัญเลยคือ ณธิตา  ลูกสาววัย 15 ปี ที่แม้เธอจะไม่รู้ว่าเขาเป็นพ่อและไม่ได้รู้จักกันมาก่อนเลยแต่ด้วยสายสัมพันธ์มันเป็นสิ่งที่ยากจะเข้าใจได้ทำให้ความรู้สึกเหมือนผูกพันกันมานานก่อเกิดได้ไม่ยาก  มันเลยเป็นสิ่งที่คุ้มค่านักที่ณฤทธิ์ต้องอดทนและลงมือแม้ว่ามันจะเป็นเรื่องยากเย็นก็ตาม

.

ก่อนจะพูดคุยอย่างอื่นในเรื่องเล่มนี้  ต้องขอบอกว่า  ไม่ผิดหวังสำหรับการรอคอยผลงานของอุธิยาเลยค่ะ  เพราะเรื่องนี้สารภาพเลยว่าเพิ่งอ่านเสร็จแล้วก็นั่งพิมพ์เลยแล้วขอบอกว่าเข้าใจเลยค่ะว่าการรอคอยผลงานบางเรื่องบางเล่มนั้นคุณค่ามันมีและเล่มนี้ก็เข้าข่าย   พูดได้เลยว่า ชอบมากแบบเติมกอไก่ล้านตัวเข้าไปเลยค่ะสำหรับเรื่องนี้   อ่านแล้วรู้สึกถึงความอิ่มเอมใจเป็นที่สุด   เชื่อว่าใครอ่านแล้วก็คงรู้สึกไม่แตกต่างและดีใจที่เรานั่งอ่านวันนี้ทั้งวันอย่างเป็นสุขค่ะ ....อ่านปกหลังแล้วเชื่อว่าพล็อตถูกเล่ามาแล้วล่ะค่ะ   ตอนอ่านเราบอกว่าน่าจะ “ดราม่าจ๋า”แน่ๆ    แต่เอาเข้าจริงมันคงไม่ใช่ดราม่าจ๋าจี๊ดเรียกน้ำตาแต่มันเป็นความอิ่มเอมของการอ่าน  เพราะความต่อเนื่องของเรื่องราว บรรยากาศของสถานที่ที่นักเขียนใส่มาและแน่นอนขาดไม่ได้กับความสัมพันธ์ของแต่ละคนในเรื่องนี้ซึ่งมันก็คือคำว่า สายสัมพันธ์ครอบครัว มิตรภาพ ซึ่งถือว่าเป็นเรื่องยิ่งใหญ่มากๆ เลยค่ะ   เรื่องนี้ยกให้เลยกับความน่ารักของตัวละคร   อย่างพระเอกนี่ต้องบอกว่าคาแร็คเตอร์เป็นคนกวนมาก  เรียกว่ากวนที่สุด มันเลยน่าจะเป็นการถ่ายทอดทางพันธุกรรมไปยัง ณธิตา หรือ น้ำตาลลูกสาวอยู่มาก ... สองคนนี้ออกมาทีไรพูดคุยกันทีเรียกความอบอุ่นปนฮากันด้วยมุกชนิดที่อ่านแล้วเราว่าน่ารักมากเลยค่ะ   ส่วนเวียงแก้วนั้นถือว่าเป็นคนเข้มแข็งใช้ได้เลยแถมมั่นคงกับความรักของตัวเองมากๆ กับ 15 ปีที่สามีจากไปเธอก็ยังเชื่อในความบริสุทธิ์แต่เพราะความเป็นน้อง และความเป็นแม่เธอเลยเลือกสิ่งที่ดีต่อลูกจนต้องพลัดพรากจากความไม่แน่นอนไป   พล็อตความรักความผูกพันเรื่องนี้ขอบอกว่ามันสำคัญมากกว่าการสืบหาฆาตกรเสียด้วยซ้ำ แต่ก็จะละเลยเรื่องนี้ไม่ได้เพราะมันเป็นส่วนสำคัญอีกส่วนที่คนเขียนขอบอกว่าผลักและดันให้เราอยากรู้ไปทีละเล็กละน้อย   แม้มันจะไม่ใช่ความลับที่เผยมาแล้วจะพลิกคว่ำคะมำหงายแต่มันก็เป็นประเด็นน่าสนใจและน่าติดตามไม่น้อยเลยค่ะ เรื่องนี้ถ้าให้คะแนนส่วนตัวก็คงขอไม่กั๊กเพราะมีเท่าไหร่ก็ให้ค่ะเพราะว่าหนังสือคุ้มค่าสำหรับการรอคอยมาก    แล้วชูป้ายไฟให้กับณฤทธิ์และน้ำตาลสองพ่อลูกดูโอที่เรียกรอยยิ้มจากคนอ่านอย่างฉันไปเต็มๆ เลยค่ะ