|
:: หัวใจระบายรัก - ติญญา ::
มาแล้วค่ะ .. บล็อกแรกของแรกของหลายๆ เดือนที่ดองไว้แบบว่าห่างหายบล็อกไปนานเพราะมันเบื่อๆ ไปขลุกอยู่ที่เฟสนานทีก็เหมือนว่าจะลืมบล็อก แต่เอาน่าไม่ลืมล่ะค่ะตอนนี้มาแล้วก็มาขอประเดิมบล็อกสักหน่อยแล้วกันกับหนังสือที่เพิ่งอ่านจบไปนะคะ หัวใจระบายรัก ติญญา
เรื่องราวความรักของ สอง-บุษบามินตรา สาวมาดเท่นักบาสหญิงของรร. และ เคมี นักบาสสุดเท่ของทีมชายรร.เดียวกัน ที่ก่อกำเนิดเมื่อ 10 ปีที่แล้ว ซึ่งก็คือสมัยทั้งคู่ยังเป็นเด็กมัธยามปลาย แต่ความรักครั้งนั้นมันก่อเกิดมาจากข้างฝ่ายสาวเจ้าคนไม่เคยบอกใครไม่เคยแสดงออกเพราะเธอเองมีปราการความหลังเกี่ยวกับความรักของผู้ชายอยู่เธอถึงเก็บความรู้สึกนั้นไว้ไม่แสดงออก ถึงแม้ว่าจะจบจากม.ปลายไปและเรียนต่อคณะเดียวกันมหาวิทยาลัยเดียวกันแต่ก็ไม่ได้ช่วยให้ความรักสมหวังเลย เพราะ เคมีเรียนอยู่ด้วยได้สองเดือนหลังจากนั้นเค้าก็บินไปเรียนต่อต่างประเทศ ที่สำคัญนั้นเลยระหว่างสองเดือนที่เรียนด้วยกันเคมีก็ตกหลุมรักกับอันนาสาวร่างบางอ่อนหวานและอ่อนไหวอีกต่างหาก นั่นเลยเป็นความรักความหลังของบุษบามินตราที่มีต่อเคมี ... การแอบรักนี่มันทำให้ปวดใจเนาะ กาลผ่านไป .. 10 ปี ทั้งคู่ก็กลับมาเจอกันอีกครั้ง เพราะจะต้องทำงานร่วมกันโดยความรู้สึกของ สอง ยังคงเหมือนเดิม แต่สำหรับ เคมี นั้นเธอไม่รู้ เรื่องบังเอิญที่ทั้งคู่มีงานโปรเจ็คที่จะต้องทำร่วมกัน และมันก็เป็นเรื่องบังเอิญเสียจริงว่าเจ้าของโปรเจ็คนั้นคือ ที่สาม ซึ่งเป็นเพื่อนของทั้งคู่สมัยอยู่มหาลัยนั่นเอง และหนุ่มคนนี้ล่ะนะ ที่คว้าหัวใจของสาวที่เคมี ตกหลุมรักไป --- อันนา
คร่าวๆมันก็คงมีประมาณนี้ล่ะค่ะสำหรับการเริ่มต้นของความรักของสาวเท่นามว่า สอง ซึ่งตอนอ่านนั้นก็ยังคิดอยู่ว่า คนที่ชื่อ สอง ได้นั้นมันจะต้องมี หนึ่ง แน่ๆ อ่านไปอ่านมา เอ้า ดันมีเพื่อนชื่อ ที่สาม มาอีกแล้วมันอะไรกันล่ะนี่ สงสัยก็ไม่ได้ช่วยก็อ่านมันต่อไป ซึ่งนอกเหนือจากความสัมพันธ์ระหว่างเพื่อนอย่างสองและเคมี และ ที่สามและอันนา ( ที่มีบทบาทน้อยนิดมาก ) ก็ยังมีปมกำแพงกั้นของ สอง อยู่เพราะตัวเองถูกเลี้ยงมาจากแม่และตา แต่ผู้เป็นพ่อนั้นสองเองก็เลิกจะถามไปแล้วว่าเป็นใครเพราะถึงเธอถามไปเธอก็ไม่ได้คำตอบที่สำคัญคือถามเรื่องนี้ทีไรแม่ก็เศร้า เธอก็เลยหยุดถามแล้วเก็บความรู้สึกตรงนั้นไว้คนเดียว แต่สำหรับครั้งนี้การที่ สอง ได้เจอกับ เคมีอีกครั้งความรู้สึกที่เธอเคยทิ้งระยะห่างจากความรู้สึกของชาย-หญิงก็ได้กลับมาหาอีกครั้งเช่นกัน
นอกจากประเด็นความรักของหนุ่มสาว .. ยังคงมีประเด็นในเรื่องของความรักในครอบครัวแทรกด้วยซึ่งตรงนี้บอกตรงๆว่าเล่ายากจังเอาว่ามันพอมีให้เราได้สัมผัสถึงความรักของครอบครัวที่แบบว่าอ่านแล้ว เข้าใจไม่ยากค่ะ เราลองสามารถเอาตัวเองเข้าไปสวมเป็นของแต่ละคนได้เลย อาจจะมีดราม่าบ้างนิดหน่อยแต่ว่าไม่หนักมากถึงกับปวดขมับแต่ออกจะทำให้เราเข้าใจความต้องการของแต่ละคนได้ด้วยความเป็นเหตุเป็นผล
อยากบอกว่า เรื่องนี้ ..ไม่หวานตบจูบไม่หวานไม่ตื่นเต้นเหมือนวิ่งข้ามเขา 2 ลูก แต่มันก็หวานในระดับชื่นใจอิ่มอุ่นอวลความสุขนะขอบอก เพราะเมื่อพระเอกอย่างเคมีชัดเจนกับความรู้สึกของตัวเองกับนางเอกแล้ว เครื่องเดินหน้าเต็มสูบการแสดงออกทุกอย่างของเขาก็ล้วนเต็มไปด้วยความสุขในการเอาใจใส่ที่ไม่เฉพาะ สอง เท่านั้นแต่รวมไปถึงแม่และตาของสองด้วย ( ตรงนี้ล่ะอบอุ่นดีจัง ) แต่ **กระซิบ กระซิบ บทพระเอกจะหวานก็หวานซ๊ามดขดตัวเป็นเลข 8 ได้นะเออ ขอบอกตรงเน้ เรื่องนี้ชอบหลายอย่างค่ะโดยเฉพาะชอบในเรื่องของคาแร็คเตอร์นิสัยของแต่ละตัว นางเอกนั้นบอกได้ว่าอ่านแล้วชอบเลย เพราะชอบที่เป็นคนแข็งนอกแต่อ่อนในมีน้ำใจ ไม่ง๊องแง๊ง แต่แอบจะปากหนักไปสักหน่อยบางทีก็แอบอยากให้อ่อนหวานหรือว่าเอาใจ เคมี อีกสักหน่อยน่าจะดี แต่ว่าเอาน่าพยายามเข้าใจว่าเค้าเป็นอย่างนี้อยู่แล้วจะเอาอะไร ส่วนพ่อหนุ่มพระเอก เคมีนั้น... อยากบอกว่าหลงรักมากมาย ปกติไม่ค่อยจะเทใจใครเลยนะ แต่ว่าเรื่องนี้อยากบอกว่าหลงรักพระเอกคนนี้เลย เพราะความที่เป็นคนที่มีความ ชัดในความต้องการต่อความรู้สึกของตัวเองหลังจากที่รู้แล้วว่าชอบนางเอกเข้าไปแล้ว อะไรๆก็ไม่สามารถเปลี่ยนใจเค้าได้ ตอนที่อ่านตรงน้องสาวใกล้บ้านที่ร้ายเบาๆ พยายามตี๊อพี่ชายทั้งๆที่รู้อยู่ว่าพี่ชายนั้นไม่ได้มีใจให้เธอแม้แต่น้อย ตอนที่สาวน้อยขอให้พี่ชายอย่างเคมีกอดตัวเองนั้น ตอนที่อ่านกำลังคิดอยู่ว่า อย่านะเอ็ง อย่าได้กอดเชียว แล้วต่อมาอ่านแล้วก็กรี๊ดต่อความแมนของพระเอกที่ตอบหล่อนไปว่า พี่ขอโทษพี่คงกอดผู้หญิงอื่นนอกจากคนที่พี่รักไม่ได้ อร๊ายยยยยยยยยยยย อยากบอกว่า พี่เคมีแมนมากค่ะ ชอบอ่ะ กรี๊ดเลย มันเลยทำให้ภาคความเคืองพระเอกตอนเข้าใจนางเอกผิดนั้นอ่อนลงยวบเลยค่ะ
เรื่องนี้แม้จะไม่ฉูดฉาดแต่ก็ไม่ได้ไร้สีไร้สันนะเออ เพราะตัวเองชอบคำที่เรียงร้อยออกมาเป็นภาษาอ่านง่ายไม่ต้องแปลหรือตีความอะไรเลย จริงๆอาจจะบอกว่าเราเข้าใจไม่ยากเพราะความรู้สึกระหว่างอ่านมันเหมือนกับพาเรากลับเข้าไปสู่วัยทีน วัยทีกระชากเรากลับไปยืนอยู่ตรงสนามบาสมองเพื่อนมองพี่ที่เราชอบเล่นบาส/ วอลเล่ย์บอลช่วงพักกลางวัน หรือการได้แอบหลงรักใครสักคนถึงขั้นทำให้เราชอบที่เราจะต้องไปเรียนแล้วเราแอบเจอ คนๆ นั้น ที่ไหนสักแห่ง
แอบหลงรักใคร .. ไม่บอกเขาๆ ก็ไม่รู้ ถ้าบอกไปอาจจะต้องกลัวว่าอาจจะผิดหวัง ในหนังสือน่ะมันมีโอกาสกลับมาอย่างเรื่องบังเอิญ ที่เราอาจจะได้บอกเล่าความรู้สึกของเราอีกที แต่ในความเป็นจริง ....เราอาจจะไม่มีโอกาสได้เจอความบังเอิญเหมือนในหนังสือนะ
| Create Date : 05 กรกฎาคม 2557 |
|
32 comments |
| Last Update : 5 กรกฎาคม 2557 20:16:05 น. |
| Counter : 2682 Pageviews. |
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 48 คน [
ขอบคุณพี่ชมพู่มากๆๆๆ เลยค่ะ
ขอบคุณน้องบาสด้วยที่ทำให้เรารู้จักกัน
^________________^
หวังว่าอ่านแล้วจะได้อะไรดีๆ กลับไปไม่มากก็น้อยนะคะ คนเขียนดีใจๆๆๆ จุดพลุๆๆ