บทเรียนมนุษยสัมพันธ์จากน้ำเต้าหู้ปาท่องโก๋
ในสภาพสังคมเมืองปัจจุบัน ผู้คนใช้ชีวิตกันแบบต่างคนต่างอยู่ อาจไม่แปลกที่เราจะไม่เคยคุยกับคนห้องตรงข้าม ไม่แปลกที่จะไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเค้าชื่อเสียงเรียงนามอะไร เป็นภาวะที่เกิดขึ้นทั่วไปในชุมชนบนตึกสูงทุกวันนี้
เผอิญผมไม่ได้ใช้ชีวิตในคอนโด ผมอยู่บ้านธรรมดาในแถบชานเมืองฟ้าอมรนี่แหละ ผู้คนในซอยบ้านเลยพอรู้จักพูดคุยทักทายกัน เดินออกมาถนนใหญ่ไปตามร้านค้าก็ยังพอคุ้นหน้า เรียกได้ว่าไม่รู้สึกแปลกหน้ากันเกินไปเสียทีเดียว
รุ่นน้องคนหนึ่งเคยบอกผมว่า กลัวการมีปฏิสัมพันธ์กับพ่อค้าแม่ค้ามาก เค้าบอกมันเป็น"มนุษยสัมพันธ์ชุมชนเชิงลึกที่ไม่ควรมี" ตะแรก ผมไม่ค่อยเข้าใจเพราะการสนิทสนมกับพ่อค้าแม่ขาย ก็น่าจะทำให้เราได้ประโยชน์ เช่น อาจได้แถมของที่ซื้อ ผมไม่เข้าใจอาการของน้องเค้าจนกระทั่ง ....
เมื่อเร็วๆนี้ มีครอบครัวหนึ่งมาเช่าพื้นที่ทางเดินปากซอย เพื่อเปิดร้านขายน้ำเต้าหู้ปาท่องโก๋ในตอนเย็น ด้วยความที่ผมเป็นพวกเห่อของทดลองของใหม่ ก็เลยไปเป็นลูกค้าเจ้านี้ตั้งแต่วันแรกที่ขาย ซึ่งต้องเว้ากันซื่อๆว่า ทั้งสองอย่างรสชาติก็งั้นๆ ผมคิดในแง่ดีว่าเพิ่งเปิดร้าน สูตรคงยังไม่ลงตัว ซึ่งทางร้านก็คงคิดเช่นนั้นจึงมีการปรับปรุงตลอด ทุกครั้งที่มีสูตรใหม่ ร้านนี้ก็มักเรียกให้ผมซื้อเสมอ ผมลองซื้อมาแล้วก็ต้องพูดตรงๆว่า ห่วยเหมือนเดิม
สินค้าประเภทของกินนั้น ถ้าไม่อร่อยเสียอย่าง ต่อให้มีโปรโมชั่นลดแลกแจกแถมมากแค่ไหน ยังไงก็คงรั้งใจผู้บริโภคให้มาซื้อหาจับจ่ายไม่ได้อยู่ดี แต่ผมพลาดที่ดันไปมีปฏิสัมพันธ์กับผู้ค้ามากไปหน่อย กลายเป็นลูกค้าประจำที่ไม่ได้ชอบสินค้าที่ซื้อเอาเสียเลย เรื่องนี้มันคนละแบบกับ ร้านขนมที่ไม่อร่อยกับแม่ค้าสวย เพราะอย่างหลังเราไม่ได้ตั้งใจไปซื้อขนมอยู่แล้ว ฮ่าๆๆ ระยะหลังเดินผ่านร้านนี้ ผมเลยได้แต่ยิ้มแห้ง จะแกล้งทำไม่เห็นก็ไม่ได้ ตัวออกจะใหญ่ทั้งพ่อค้าแม่ค้า บางทีเลี่ยงไม่ได้ก็ต้องซื้อเสียแบบเสียมิได้ เฮ้อ ความสัมพันธ์กับรสชาติมันสวนทางกันจริงๆนะเอ้อ
สถานการณ์ล่าสุด ร้านนี้เจ๊งไปแล้ว ผมดีใจมากเลย บทเรียนจากน้ำเต้าหู้ปาท่องโก๋ครั้งนี้สอนให้ผมรู้ว่า "มนุษยสัมพันธ์ไม่เลวร้าย แต่อย่าได้ถลำลึกผิดจุด"
................................................................
Create Date : 10 มีนาคม 2551 |
|
12 comments |
Last Update : 10 มีนาคม 2551 18:17:57 น. |
Counter : 777 Pageviews. |
|
|
|
เรื่อง ปฏิสัมพันธ์กับพ่อค้าแม่ค้า
นับว่าประมาทหรือเปิดโอกาสไม่ได้เลย
ผมกับแม่ค้าปาท่องโก๋หน้าปากซอย ก็เหมือนกัน
บางครั้งแกล้งทำท่าเมาขี้ตาเดินผ่าน แก่ก็ยังอุตสาห์มาทัก
"วันนี้พึ่งลงจากกะทะร้อนเลยน๊า" ตกลงเป็นอันต้องกินอีก
ทั้งๆที่ตั้งใจว่าจะลดแป้ง...
ถ้าผมอ้วนขึ้นผมไม่โทษใครเลย นอกจากแม่ค้าปาท่องโก๋ (ฮา)