กว่าจะเข้าใจว่าทำไมร้านเหล้าถึงมีคนไปเยอะ ไม่เห็นว่าจะมีอะไรดึงดูดให้เข้าไปเลย ไม่ว่าจะเป็นเสียงเพลง ความแออัดของผู้คนซึ่งหลายคนในนั้นเป็นผู้บอบช้ำทางจิตใจอย่างหนัก บางคนก็แค่นั่งฟังเพลงแล้วก็ดื่มไป ไม่เห็นว่ามันจะมีอะไรดีขึ้นไปกว่านี้เลย....นี้คือความคิดเมื่อครั้งที่ฉันยังประคับประคองหัวใจได้ ไม่มีอะไรเป็นเรื่องที่ยิ่งใหญ่จนฉันรับมือยาก

จนวันหนึ่งฉันมีปัญหาขึ้นมา ความทุกข์นั้นทำให้ฉันมองหาที่พึ่งไม่เจอ แม้แต่เพื่อนรอบตัวฉันก็ไม่รู้จะเอ่ยปัญหาที่ฉันพบเจอให้เขาฟังได้อย่างไร เพราะสิ่งที่เกิดขึ้นมันไม่ใช่ปัญหาที่แก้ไขได้โดยใครเลย มันเป็นเรื่องที่กระทบกับจิตใจเป็นอย่างมาก ฉันเจ็บ ฉันอ้างว้าง ฉันสูญเสียความเป็นตัวตน ฉันรู้สึกโหยหาแรงใจ พลังใจจากใครก็ได้ที่สามารถมานั่งข้างๆ ฉัน ร้านเหล้าไง ... ที่นั่นมีผู้คนอยู่มากมาย แม้ว่าจะมีเพื่อนสักกลุ่มไปด้วยแต่ก็ไม่ได้ช่วยให้คุณรู้สึกดีขึ้นได้อย่างแท้จริง เขาเพียงแต่มานั่งเป็นเพื่อน ดื่ม พูดคุย ให้คลายเหงา แม้เพื่อนจะเคียงข้าง ดนตรีประโลมดวงจิตให้เต้นเป็นปกติ แสง สีเสียงช่วยให้ฉันรับรู้ว่าฉันไม่ได้อยู่คนเดียวโดยกาย แต่ในใจนี้กำลังเย็นจัด

เหตุการณ์ครั้งนี้ทำให้ฉันมีมุมมองต่อคนที่เข้าร้านเหล้ามากขึ้น พวกเขาไม่ได้อยากเมาอย่างแท้จริงหรอก เขาแค่ทนต่อความเดียวดายทางใจไม่ไหว ขอแค่มีบรรยากาศช่วยประโลม ประคองให้เขารู้สึกว่าเขาไม่ได้เดียวดายเท่านั้นเอง หลายโต๊ะอาจมาด้วยความรื่นเริง นั่นก็ดีไป หลายโต๊ะมาเพราะต้องการได้รับการดูแล Somedrink to remember, some drink to forget.

สินะ