.....Where do we go from here ?.....(opening Episode)

สวัสดีครับ

วันนี้ แวะมาพบกับรายการ อุดมการณ์ในลิ้นชัก กันอีกครั้งนะครับ สำหรับวันนี้ ขอเสนอแนวคิดในเรื่องของการปรับบทบาทฯ จากนักเขียนอีกท่านหนึ่ง คือท่าน เด็กน้อย ครับ

ซึ่งกระผมขออนุญาตบรรยายสรรพคุณของท่านฯ สักหน่อยนะครับ คือว่า ท่านนี้ เป็นผู้ที่ประสบความสำเร็จ ตั้งแต่อายุยังน้อย (ถ้าเทียบเป้นนักฟุตบอล ก็อยู่ในระดับเดียวดันกับ เจ้าหนู คริสเตียโน โรนัลโด จากทีม แมนเชสเตอร์ยูไนเต็ด นะครับ) คือว่า มีประสบการณ์สูง สามารถสร้างชื่อเสียงเป็นที่รู้จัก ทั้งในระดับสโมสร และระดับนานาชาติด้วยครับ


เอเป็นว่า เราลองมาฟังความคิดเห็นในเรื่องนี้ ของคุณเด็กน้อย กันเลยดีกว่านะครับ


.....Where do we go from here ?.....(opening Episode


โดย: เด็กน้อย



... ยุคนี้เป็นยุคสุดเสื่อม และต่อไปเป็นยุคสับสน (แบบนี้)
1. ผู้บริหารขาดวิสัยทัศน์ในการชี้หรือปรับทิศทางของ สนง.ทุกอย่างดูเบลอๆ


2. งานหลักๆของ สนง. ถูกหรือกำลังถูกถอดถอน และไม่มีใครตอบได้ว่านั่นเป็นสิ่งที่ดีกับประเทศชาติแล้วจริงหรือไม่


3. ภายใต้วิกฤติที่รุมล้อมทั้งประเทศ และสนง. เรายังบริหารกับแบบราชการคือยึดติดกฏระเบียบมากกว่าความคิดสร้างสรรค์ และความคิดริเริ่ม


4. เราทำงานแบบตั้งรับตลอดมา ไม่ว่าผู้บริหารจะพูดบ่อยแค่ไหนก็ตามว่าต้องทำงานเชิงรุก


5. เรื่องก็คือว่า เราจะทำงานเชิงรุกไม่ได้ ถ้าผู้บริหารไม่มีวิสัยทัศน์ที่มองไปในอนาคตและคาดการณ์การเปลี่ยนแปลง หรือมองให้เห็นชัดระดับหนึ่งว่าเราจะเป็น ทำอะไรต่อไป และเพราะอะไรจึงต้องเป็นแบบนั้น


6. เราทำงานเชิงรุกไม่ได้ ถ้าไม่สนับสนุนให้มีการริเริ่มสิ่งใหม่(ซึ่งมาพร้อมกับความเสี่ยง)


7. เราทำงานเชิงรุกไม่ได้ถ้าทุกครั้งที่คนซึ่งตั้งใจทำงานผลักดันงาน แล้วกลับต้องชะงักด้วยกฏระเบียบที่ไม่ยืดหยุ่น ไม่เอื้ออำนวย เพราะคิดแต่ควบคุมมากกว่าเอื้ออำนวย


8. ... เป็นข้าราชการ ต้อง under การเมือง แต่เราทำงานกันแบบมนุษย์ที่มีชีวิต และต้องการรับใช้ประชาชนหรือประเทศชาติ เราจึงมีสิทธิคิด และริเริ่มด้วยตนเองได้โดยไม่จำเป็นต้อง รอหรือขึ้นต่อฝ่ายการเมืองตลอดเวลา


9. หาก ... เป็นบ้าน สำคัญมากที่เราจะคาดหวังให้ หัวหน้าหรือผู้อาวุโสในครอบครัวทำนุบำรุงรักษาสถาบันครอบครัวให้อยู่ยั่งยืน อย่างมีศักดิ์ศรี ไม่ใช่ปล่อยให้เสื่อมแล้วบอกว่าให้เป็นภาระของคนรุ่นต่อไป เพราะตัวเองกำลังจะหมดเวลาแล้ว


10. เพราะเมื่อถึงวันของคนรุ่นต่อไป บ้านก็อาจโทรมจนไม่สามารถซ่อมแซมได้อีกต่อไป มีแต่รื้อทิ้งแล้วไปหาที่อยู่ใหม่


11. ทางออกที่พอคิดได้บ้าง คือ ถ้าผู้ใหญ่คิดไม่ออกก็ปล่อยให้เด็กคิด และมีความเห็น และรับฟังบ้าง อย่าให้ต้องสีซอ


12. และถ้าไม่กล้า ก็อย่าไปขวางทางคนอื่น


13. สิ่งสำคัญคือ เราเชื่อมั่นแค่ไหน ว่า ... ยังมีคุณค่าต่อประเทศชาติ ถ้ามี มีได้อย่างไร/เราเป็นสถาบันแห่งการพัฒนาประเทศ ในช่วงต่อไปข้างหน้า เราจะมีที่ยืนตรงไหนในสังคม และในระบบการบริหารประเทศ


14. แต่อย่างหนึ่งที่ต้องตระหนัก เป็นกฎความมีชิวิตขององค์กร คือ องค์กรจะมีชีวิตองค์กรนั้นจะต้องมีอำนาจ อำนาจที่จะ achieve something ที่มีคุณค่าสำหรับสังคม



15. ไม่ว่าเราจะเลือกอยู่อย่างไร เราต้องอธิบายสังคมถึงความสำคัญและจำเป็นของตัวเราเองได้ ไม่ใช่อยู่แบบราชการ คืออยู่กันต่อไปเพราะยังไม่มีใครมายุบ
16. หาบทบาท และที่ยืนของตัวเองในสังคมให้ได้ชัดเจนก่อน แล้วการปรับโครงสร้างถึงจะมีความหมายที่แท้ มิฉะนั้น หากไม่ fail เสียก่อน ก็อาจพาลงเหวแห่งความมั่วเอาซะเลย



อ่านแล้วก็แล้วไป(เถอะ) อยากบ่นเท่านั้นเอง



ก็จบไปแล้วครับ สำหรับตอนแรกนี้ ในตอนหน้า จะมาถามคำถามเล็กๆน้อย กันนะครับ^_^


สำหรับวันนี้ ขอบคุณและสวัสดีครับ

Create Date : 27 พฤษภาคม 2548		2 comments
Last Update : 27 พฤษภาคม 2548 7:21:23 น.
Counter : 9891 Pageviews.
Share Tweet