Bloggang.com : weblog for you and your gang
Group Blog
หนึ่งวันของกะตา
ห้องหัวใจ
bookend
แมวปิลาร์
<<
ตุลาคม 2548
>>
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
29 ตุลาคม 2548
=+_+= ปรากฎการณ์หน้ามืด =+_+=
All Blogs
+++ ขอย้ายบ้านนะจีะ +++
=-_-= โรคคุณนาย =-_-=
=+_+= ปรากฎการณ์หน้ามืด =+_+=
แมวจำศีลกับไวรัสเกาหลี
ขอพักก่อนนะ
+++ช่วงนี้งานยุ่ง+++
ช่วงนี้ที่บ้านกำลังเห่อดูหนังแผ่น...
เหมือนแกล้งกันนะ คุณธรรมชาติ...
ห้าวัน...เหมือนวันไปโรงเรียน
~+ ตอกเตอร์กับรูทและสูตรรักของเขา +~
...เวลาจันทร์...
นินทาคุณหลาน หลาน และหลาน
...ฤดูกาล...
เก็บไว้ในดวงตา
...ความสุข...
เรื่อยเปื่อยอีกแล้ว...
เรื่อยเปื่อยไปวันๆ
เค้กสตรอเบอรรี่ในบ้านสีขาว
ฮัลโหล...ฮัลโหล...
ผักชีโรยหน้า
Letter: ในความเศร้า เรายังมีรัก
นินทาคุณหลาน
คนตายอยากอยู่ คนอยู่อยากตาย...
วันนี้แสนเซ็ง
คนเรามักไม่รู้ค่าในสิ่งที่ตัวเองมีอยู่...
=+_+= ปรากฎการณ์หน้ามืด =+_+=
ยังไม่ครบสองอาทิตย์ที่หมอห้ามออกจากบ้านดี เราก็เกิดอาการ
อดอยาก ไม่มีอะไรจะกิน ที่สำคัญอยากออกไปสัมผัส แตะต้องหนังสือ
ออกใหม่บ้าง
การไปร้านหนังสือสำหรับเรา คงเหมือนการไปสปาสำหรับคนอื่น คนอื่นอาจจะเคลิ้มไปกับกลิ่นอโรมาทรพี (อันนี้แฟนเขาชอบเรียก) เรากลับเร้าใจไปกับกลิ่นกระดาษกับหมึก ไม่ว่าจะเครียด เซ็ง โกรธ แค้นใครมา การเอาตัวเองไปอยู่ร้านหนังสือ ก็ช่วยให้ใจสงบไปกึ่งหนึ่ง
วันนี้เกิดอาการเซ็ง อยากกินอะไรอร่อยๆ ดูหนังสือใหม่ๆ ดูสภาพตัวเองแล้ว มันคงไม่ไปหน้ามืด เดี้ยงกลางแดดหรอกน่า
แต่คงเพราะแดดร้อนเกินไป ขนาดขับรถ ไม่ได้ไปเดินกลางแดด ยังรู้สึกว่าร้อนจัด เดินวนดูหนังสือไม่กี่รอบก็เริ่มรู้สึกสั่นๆซะแล้ว ออกจากร้านมาก็รู้สึกว่าโลกมันมัวมืดลงเรื่อยๆ ตัวเบาโหวง เหงื่อแตกพลั่ก เหมือนร่างกายมันจะลังเลว่าจะเป็นลมล้มลงไปตรงนี้แล้วปล่อยให้เป็นภาระของผู้ใจบุญที่อาจจะหลงมาช่วย แต่เจ้าของมันรู้ดีว่าขีนล้มตรงนี้ โอกาสที่ใครจะมาช่วยอุ้มเข้าไปอยู่ในร่มมีศูนย์เปอรืเซนต์แหงๆ
เพราะฉะนั้นตนเป็นที่พึ่งแห่งตน ขีนเดี้ยงแถวนี้เป็นได้โดนแดดเผาตายซะก่อน คิดแล้วก็กัดฟันเดินไปหน้าซุปเปอร์ จำได้ว่ามีม้านั่งอยู่
ดีที่มันยังว่าง ตอนลงไปนั่งนี่เราแทบจะม้วนตัวลงไปเลย ผู้ชายข้างๆคงตกใจพิลึก แต่เราไม่สน ตอนนี้ตามันแทบจะมองอะไรไม่เห็นแล้ว เหมือนม่านตามีกระจกโมเสอิกสีหม่นมาบดบัง
นึกถึงนิยายญี่ปุ่นที่เพิ่งอ่านจบไป ตัวเอกประสบอุบัติเหตุซึ่งเป็นเหตุให้ประสาทตาค่อยๆเสื่อม ความรู้สึกที่โลกค่อยๆมืดลงคงเป็นเช่นนี้เอง
ในชีวิต ไม่เคยรู้สึกว่าตัวเองอ่อนแอเท่าตอนนี้เลย...
พรรณนาราวกับจะเป็นจะตาย แต่สุดท้าย นั่งพักสักพัก พอรู้สึกดีขึ้นเราก็ไปช้อปปิ้งต่อได้ ไม่มีอะไรเกิดขึ้น
มาคิดดูแล้ว อาจจะเรียกว่าปรากฎการณ์สำออยก็ได้นะนี่...
Create Date : 29 ตุลาคม 2548
Last Update : 29 ตุลาคม 2548 10:05:51 น.
4 comments
Counter : 580 Pageviews.
Share
Tweet
ดูแลรักษาสุขภาพด้วยครับ
โดย: Zantha ตี๋น้อยไม่ได้ล็อคอินครับ IP: 210.82.175.244 วันที่: 29 ตุลาคม 2548 เวลา:14:44:11 น.
รักษาสุขภาพน้า
คิดถึงจ้ะ
โดย: เด็กทะเล (
ลิปิการ์
) วันที่: 29 ตุลาคม 2548 เวลา:15:06:54 น.
แวะมาอ่านค่า ดูแลตัวเองหน่อยนะคะ
โดย:
Batgirl 2001
วันที่: 29 ตุลาคม 2548 เวลา:18:51:31 น.
พระเอก พระเอ๊กกกก ยู้ฮู อยู่หนายยยยยย มาช่วยนาง(ไม่)เอก หน่อยคร้าบบบบบป๋ม
ยังไงแมวก็ระวังหน่อยน้าาา ล้มไปไม่มีใครช่วย เสียประวัติหมด ฮาาาา ม้ายยยยช่ายยยยยย เด๋วเป็นอะไรแล้วแย่เลย
ว่าแต่ติดไวรัสมาได้ไงอ่าาา น่ากลัวเนอะ
หายไวๆ ฮับ
โดย:
bookmark
วันที่: 29 ตุลาคม 2548 เวลา:23:49:40 น.
ชื่อ :
Comment :
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
gata
Location :
กรุงเทพ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
?
]
Friends' blogs
grappa
zaesun
Nothing Is Real
สาวไกด์ใจซื่อ
ลิปิการ์
แพนด้ามหาภัย
eccoiris
cottonbook
the grinning cheshire cat
bookmark
Batgirl 2001
Webmaster - BlogGang
[Add gata's blog to your web]
Links
buttercup
macdd
rookienet
creativepublic
naho
lindkvist
paigepooler
tadahiro uesugi
pilarcat's
BlogGang.com
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.