บทที่ 5. "เจ้าหญิง" องก์สุดท้าย...ให้เพลงนี้บอกรักชั่วนิรันดร์ "ช่อคราม" ทุกวันอาทิตย์ - อังคาร และ วันเสาร์ พบกับนิยายโรแมนติกหวาน ๆ ขม ๆ ของ“ช่อคราม” ”เจ้าหญิง...องก์สุดท้าย ให้เพลงนี้บอกรักชั่วนิรันดร์” และ ทุกวัน พุธ – ศุกร์ พบกันนิยายตื่นเต้น ระทึก ๆ ของ... “ริมหาด” “เงาเพลิง” ********************************* เรื่องยาวจบบริบูรณ์...ของ "ช่อคราม" ”ณ ปลายฟ้า...คือเธอ” ********************************* "เจ้าหญิง" องก์สุดท้าย... ให้เพลงนี้บอกรักชั่วนิรันดร์ (Last Act of Princess...Love songs forever) "ช่อคราม" บทที่ 5 เป็นอีกวันที่วัศนิรู้สึกสดใสร่าเริง แม้จะมีช่วงเวลานอนน้อย และต้องออกงานร่วมกับคุณย่า “กลางคืนนอนไม่หลับหรืออย่างไร มานั่งหาวเอาหาวเอาแบบนี้ เดี๋ยวเข้าไปในห้องประชุมแล้ว ไม่ใช่มานั่งหาวให้คนอื่นเขานั่งมอง” คุณหญิงย่าเริ่มบทอบรมอีกแล้ว วัศนิเริ่มสงสัยเธอจะควบคุมการหาวได้อย่างไร หญิงสาวถอนหายใจ พยายามปล่อยให้คำพูดของคุณย่าลอยออกหูอีกข้างหนึ่ง แล้วตั้งใจฟังเพลงจากรายการวิทยุแทน อย่างน้อยมันก็ช่วยให้เธอไม่ต้องรู้สึกย่ำแย่ ไม่สบายใจในเรื่องไร้สาระเหล่านี้ เธอเริ่มนึกอยากจะเขียนจดหมายส่งไปให้ Dear Princess เสียเอง อยากรู้เหมือนกัน เจ้าหญิงจะจัดการกับปัญหาแบบนี้อย่างไรกันนะ... บางทีเธอจะเริ่มต้นคอลัมน์ในนิตยสารที่ปัญหานี้... วัศนิครุ่นคิด นี่เธอคงกลับเป็นเด็กเล็ก ๆ เสมอในสายตาของคุณย่า แต่ก็นั่นแหละ... ในสายตาผู้ใหญ่ ไม่ว่าลูกหรือหลาน ต่างก็เป็นแก้วตาดวงใจ เป็นเจ้าหญิง เจ้าชายตัวน้อย ๆ อยู่เสมอ ไม่ว่าจะโตเพียงไหน เติบใหญ่แค่ไหนก็ตาม... สังคมบ้านเรา ความผูกพัน สายใยในครอบครัวแบบคนไทยเป็นอย่างนี้เอง อย่างน้อยมันก็มีสองด้าน ให้เห็นทางด้านดี และไม่ดี เธอร่างแนวทางต้นฉบับลงสมุดโน้ตไว้คร่าว ๆ ... พยายามต่อสู้กับความรู้น้อยใจ พยายามหาเหตุผลต่าง ๆ ปลอบโยนตัวเอง หญิงสาวถอนใจเบา ๆ ข้อมูลที่ค้นหาหลักสูตรโปรแกรมจิตวิทยาเด็กมากองไว้ในเครื่องคอมพ์ คงจะต้องเลือกหาที่เรียนเป็นจริงเป็นจังเสียแล้ว ทำงานเยอะ ๆ เรียนเยอะ ๆ ช่วยให้เวลาที่จะต้องมารู้สึกน้อยใจคุณย่าจะได้ลดน้อยลง ๆ ตามไปด้วย... “แล้วไอ้หูฟังอะไรนี่ ถอดออกซะด้วยนะ ฉันไม่ต้องมีบอดี้การ์ดคุ้มกันขนาดนี้” แล้วบทเรียนทดสอบที่สองก็ตามมา วัศนิยื้มปลอม ๆ แล้วเสหันออกหน้าต่างรถอีกตามเคย ทันทีที่ลงจากรถ เธอถูกตรวจสอบความเรียบร้อยของเสื้อผ้า กระเป๋า เส้นผม โดยเฉพาะเจ้าหูฟังมือถือ ที่คุณหญิงย่าตาเขียวใส่ ก่อนที่เธอจะเก็บมันกลับเข้าไปในกระเป๋าถือของตัวเอง วัศนิเกือบลืมเลือนไปแล้ว การประชุมสมาคมภริยานายทหารเป็นอย่างไร ทั้ง ๆ ที่สมัยวัยรุ่นเธอมักจะต้องมาขลุกอยู่ที่สมาคมฯ เกาะติดคุณย่า ถูกให้ทำกิจกรรมรายการโน้นรายการนี้อยู่เสมอ ๆ ไม่ว่าแสดงละคร ร้องเพลง เดินแฟชั่น ทั้งหมดเพื่อหาเงินเข้าสมาคมฯ ตั้งแต่สมัยคุณหญิงรัขนีเป็นอุปนายกฯ เป็นนายกฯ และล่าสุดในตำแหน่งที่ปรึกษาให้กับสมาคมฯ “ไหน ๆ หนูวัศนิก็เข้ามาเป็นคณะกรรมการพิเศษของสมาคมฯ แล้ว กิจกรรมครั้งนี้หนูมาช่วยป้ารับผิดชอบงานดีมั้ยคะ คิดว่าคุณพี่หญิงรัชนีคงไม่ขัดนะคะ” หญิงสาววัยกลางคนทำหน้าที่เลขาธิการสมาคมฯ ที่วัศนิยังจำชื่อไม่ได้เอ่ยปากราวกับแผนการนี้เตรียมตัวกันมานาน “ไม่เลยค่ะ อะไรกันยินดีค่ะ ยินดี ที่พี่เสนอญัตติเรื่องกิจกรรมนี้ก็เพราะตั้งใจให้หลานสาวมาช่วยงานอยู่แล้วล่ะค่ะ” คุณหญิงรัชนีตอบรับอย่างไม่ขัดเขิน วัศนิหายง่วงไปปลิดทิ้ง ทั้ง ๆ ที่เคลิ้ม ฟังอย่างไม่สนใจมาตลอดการประชุม ถึงเวลานี้เธอเริ่มเข้าใจสถานการณ์ตัวเองกับคำสั่งที่ให้มาเข้าประชุมสมาคมฯ ในทันที “งั้นขอโหวตเสียงเลยแล้วกันนะคะ” คุณหญิงประภาศรีนายกสมาคมฯ คนปัจจุบันอมยิ้มก่อนเสนอความเห็น บรรดาเหล่าคุณหญิง คุณนายทหาร คณะกรรมการบริหารและที่ปรึกษาในโต๊ะประชุมทั้ง 15 คนต่างก็ยกมือกันอย่างพร้อมเพรียง โดยที่เธอไม่ได้อ้าปาก พูดอะไรเลยสักคำเดียว “งั้นก็ถือมติตามนี้นะคะ ตามที่พันเอกบดินทร์เสนอกิจกรรมร่วมกับหน่วยงานปฎิบัติการกองกำลังพิเศษ ฯ จัดละครการกุศล รายได้ส่วนหนึ่งถวายพระเทพฯ แบ่งเงินอีกส่วนหนึ่งเข้ากิจการของสมาคมฯ ... ให้คุณอาทิตยาในฐานะเลขาธิการสมาคมฯ และหนูวัศนิกรรมการแต่งตั้งพิเศษรับผิดชอบเริ่มต้นกิจกรรมครั้งนี้ได้เลย...ดิฉันขอปิดประชุม พบกันเดือนหน้านะคะ” สมองประมวลผลอย่างรวดเร็ว ทำไมไม่ประมวลผลให้เร็วกว่านี้นะ ไม่ผิดเลยทั้งหมดนี่คงเป็นแผนการของท่านที่ปรึกษา เลขาธิการ และคณะกรรมการอีกหลายท่าน ซึ่งมีการคุยกันมาก่อนหน้านี้แล้ว ไม่ใช่จู่ ๆ หาใครไม่ได้แล้วมาเลือกเธอ นี่เธอต้องไปทำงานร่วมกับอีตาพันเอกบดินทร์อีกด้วยหรือนี่ แค่คิดเธอก็สยองขวัญแล้ว... ทำไมนะเธอต้องกลับสู่วงโคจรเดิมเสียแทบทุกเรื่องจริง ๆ วัศนิรำพึงรำพันในใจกับตัวเอง เธอพยายามมองตามคุณย่า แต่ดูเหมือนจะรู้ทันไม่ยอมสมตาเธอเลย บรรดาเหล่าคุณหญิงและคุณนายที่มาร่วมประชุมยังจับกลุ่มคุยกัน บางคนก็ยังทานของว่างต่อ ไม่ได้แยกย้ายกันกลับในทันที หญิงสาวเลยเดินเลี่ยงออกไปนั่งที่ม้าเหล็กดัดในสวนด้านข้าง เสียบหูฟัง ฟังวิทยุจากมือถือ เสียงเพลงทำให้เธอหลุดจากอารมณ์เซ็ง ๆ กับโลกของคุณย่าเธอได้อีกครั้ง บรรยากาศรอบตัวดูเบาสบาย จนเธออยากจะหลับตา แล้ววิ่งไปให้ไกลจากโลกของคุณย่า “หล่อนมานั่งอยู่นี่เอง ใครต่อใครตามหาให้ทั่ว นี่พ่อบดินทร์เขาจะพาไปกินข้าวเย็น แต่ฉันจะต้องไปธุระกับคุณอทิตยา คุณแขไข เธอไปกับพ่อบดินทร์แทนแล้วกัน“ เสียงคุณย่าตามเข้ามาในโลกส่วนตัวของเธอ พร้อมด้วยหน้ายิ้มระรื่นของนายทหารหนุ่มที่ยืนอยู่ข้าง ๆ “พอดีบังเอิญพี่แวะมาฟังข่าวเรื่องกิจกรรม เลยว่าจะมาชวนคุณย่าไปทานข้าว แต่ท่านไม่ว่างซะแล้ว เลยให้พี่ไปส่งน้องโน้ต แล้วแวะทานมื้อเย็นก่อน” เสียงทุ้มนุ่มของนายทหารหนุ่ม ทำให้เธอกร่อยลงไปอีก ไม่เห็นต้องรายงานคำสั่งคุณย่ารับแบบนี้เลย มันช่างบังเอิญเสียเหลือเกิน วัศนิขบขันอยู่ในใจ “งั้นผมรับน้องโน้ตไปเลยนะครับ คุณย่าวางใจ คุยธุระอย่างไม่ต้องเป็นกังวล หัวค่ำผมส่งน้องถึงบ้านแน่นอน” พันเอกบดินทร์รับคำ ก่อนยกมือไหว้คุณหญิงรัชนีที่เดินจากไป พร้อมกับสายตาตรวจสอบความเรียบร้อยของเธออีกครั้ง “พรุ่งนี้ตอนเบ่ายเจอกันนะคะหนูโน้ต” เสียงคุณอาทิตยาแทรกผ่านเข้ามา วัศนิยกมือไหว้ลากลุ่มบรรดาภริยานายทหาร ความหงุดหงิดเข้ามาเกาะกุมความรู้สึก เธอจะเลี่ยงการไปกินข้าวมื้อเย็นนี้อย่างไรดี “น้องโน้ตตัดผมสั้นแล้วดูน่ารัก เหมือนเด็ก ๆ ดี แต่ก็แปลกตาไม่เหมือนน้องโน้ตสมัยเด็ก ๆ เลย” ชายหนุ่มเอ่ยขึ้นอีกครั้งเมื่อเธอเดินเป็นหุ่นยนต์ไร้ความรู้สึกมาขึ้นรถ ความรู้สึกเบื่อหน่ายเกิดขึ้นมาแทนที่ ตอนนี้เพิ่งแค่สี่โมงเย็น เธอจะหาวิธีการอย่างไรที่ไม่ต้องเบื่อหน่ายไปอีกหลายชั่วโมงข้างหน้านี้ แต่ก็นั่นแหละ พรุ่งนี้เธอคงต้องเจอหน้าเขาในที่ประชุมคณะทำงานจัดงานด้วยอยู่ดี “น้องโน้ตมีไอเดียอะไรวันพรุ่งนี้บ้างหรือยังครับ ดีใจที่จะได้ทำงานด้วยกัน งั้นเราไปหาอะไรทานที่ไหนดี” น้ำเสียงและสีหน้าของคนขับรถดูจะลิงโลดใจมากกว่าแค่ดีใจธรรมดา วัศนิส่ายหน้า ปากปิดสนิทขึ้นมาดื้อ ๆ นึกตัวออกเองไม่ออกจะเอาไอเดียอะไรไปเข้าประชุมต่อพรุ่งนี้ เรื่องร้านอาหาร หากเป็นเมื่อก่อนเธอคงเลือกห้องอาหารในโรงแรมของเธอ ที่พบปะกับเพื่อนฝูง แต่ ณ เวลานี้ กับคนชวนคนนี้ เธอหมดความรู้สึกอยากทานอะไรในทันที “ตอนเด็ก ๆ เหมือนน้องโน้ตชอบทานอาหารไทย พี่ยังจำได้อยู่เลย” วัศนิขมวดคิ้ว เธอไม่เห็นจำอะไรได้เลยในความทรงจำครั้งวัยเยาว์ หญิงสาวผ่อนลมหายใจ คิดสิคิด คิดให้ออกซักที... “รู้จักตึกออลเน็ตเวิรค์มั้ยคะ แถวสาธรน่ะ ในตึกนั้น หรือแถวนั้นมีร้านอร่อย ๆ เยอะ” วัศนิไม่แน่ใจหรอกเรื่องร้านอาหาร แต่ที่โพล่งไปอย่างนั้น เพราะตึกนั้นเป็นที่ทำงานของรินยาต่างหาก อย่างน้อยแค่นั่งในรถเธอก็ใช้เวลากับผู้พันคนนี้มากไปแล้ว เวลาที่อยู่ต่อไปแตกออกเป็นสาม น่าจะดีกว่าเป็นสองเป็นไหน ๆ “รู้จักครับ ดีด้วยไม่ไกลกับฝั่งธน กลับจะได้ไม่ดึกมากนัก” พันเอกบดินทร์กล่าวสั้น ๆ โดยไม่เฉลียวใจแม้แต่น้อย วัศนิหามุขใหม่ เพราะดูเหมือนนายทหารกองทัพบกจะหาเรื่องมาคุยกับเธอได้ไม่หยุดปาก แอร์เย็น ๆ เสียงเพลงเบา ๆ ในรถทำให้เธอผ่อนคลายลง ยิ่งหาทางออกได้แล้ว ในที่สุดเธอก็ตัดสินใจเลือกหลับตาตัดตัวเองออกจากโลกของคนข้าง ๆ และดูเหมือนเธอจะหลับไปจริง ๆ ท่ามกลางจราจรบนท้องถนนยามเย็นของกรุงเทพฯ ... วัศนิไม่แน่ใจว่าตัวเองหลับไปนานแค่ไหน ความรู้สึกเหมือนเพียงแค่วูบเดียวจริง เธอเหลือบดูนาฬิกาบนคอนโซลหน้ารถ ภาวนาให้รินยายังไม่กลับบ้าน หรือมีธุระออกไปไหนเสียก่อน ทันทีที่รถจอด และเข้ามาในตึก พันเอกบดินทร์ทำหน้าค่อนข้างงง ๆ เหลียวซ้ายแลขวา เมื่อหญิงสาวเดินผ่านร้านอาหารสองสามร้านไป วัศนิไม่พูดกล่าวอะไรมากเดินตรงไปที่ลิฟต์แทน “ชั้นสิบค่ะ” เมื่อลิฟต์เปิดออกมาไม่ใช่ห้องอาหาร แต่กลับเป็นสำนักงาน และทันทีหญิงสาวผลักกระจกฝ้าเข้าไป... ใครอีกคนก็สวนออกมา... เหมือนผู้ชายคนหน้าลิฟต์เมื่อวันวาน ที่เธอเห็นเขาเพียงแวบเดียว... เธอไม่ได้ชนกับเขา แต่คราวนี้เธอเห็นหน้าของผู้ชายคนนี้ถนัดถนี่ เต็มตา ร่างสูงใหญ่ ใบหน้าออกสีแทนเข้ม ๆ แบบไทย ๆ คิวเข้ม ผมซอยไล่อย่างชายหนุ่มคนทำงาน ไม่ใช่ทันสมัยเป็นเด็กวัยรุ่นหน้าขาวใสแบบเด็กเกาหลี อย่างที่เธอเห็นบ่อย ๆ ในสำนักงานนิตยสารแห่งนี้ เธอกับเขาสบตากันชั่วลมหายใจจะล่องลอยผ่านออกไป ตัวเย็นวาบขึ้นมาทันที เสียงของรินยาดังขึ้นใกล้ ๆ เรียกสติให้กับวัศนิอีกครั้ง “อ้าว ยายโน้ต ผู้พัน เอ๋อ...เกิดอะไรขึ้นมาไม่บอกไม่กล่าว” รินยาเอ่ยปากถาม สีหน้าประหลาดใจ “กำลังจะไปทานข้าวพอดีเลย...อ่า... คุณอธิศคะ นี่ยายโน้ตค่ะเพื่อนรุ่นน้อง แล้วนี่ก็เอ่อ...พันเอกบดินทร์“ อธิศทักทายหญิงสาวและชายหนุ่มตรงหน้าด้วยรอยยิ้มตามนิสัย วัศนิกลั้นลมหายใจ เรียกสติให้กลับมาอีกครั้ง “ยินดีที่ได้รู้จักครับคุณอธิศ” “สวัสดีค่ะ เอ่อ...มาชวนพี่รินไปทานข้าวเหมือนกันค่ะ แต่ว่า... หาก...” “ไม่เป็นไรครับ ไปทานกันหมดเลยก็ได้ ผมเป็นเจ้ามือเลี้ยงได้อยู่แล้วตามสัญญากับคุณรินยา” และทันทีที่ผู้ชายตรงหน้าเอ่ยขึ้น เสียงทุ้มนุ่ม เสียงนั้นทำให้วัศนิรู้สึกเหมือนตัวร้อนวูบ และหนาวเย็นขึ้นมาพร้อม ๆ กันราวกับจะจับไข้ และหากมีใครได้ยินเสียงของหัวใจของเธอระรัวสั่นไหวตามเสียงนั้นไปทันที เธอมองหน้านั้น เขาเองก็มองกลับมาที่เธอ รอยยิ้มบาง ๆ จุดให้ความรู้สึกของเธอสว่างไสว เสียงนั้นเสียงของคนคุ้นเคย ผูกพัน ราวกับรู้จักกันมาเนิ่นนาน เธอได้เห็นตัวเขาเสียที ผู้ชายที่ส่งผ่านกำลังใจให้เธอลุกขึ้น ฝ่าฟันอุปสรรคในชีวิต ปรับความรู้สึกให้เธอเข้มแข็ง กลับมามีชีวิตใหม่ได้อีกครั้ง... ผู้ชายคนนี้ ยืนอยู่ตรงหน้าเธอ ใกล้แค่นี้เหมือนเสียงที่ได้ยินในตอนกลางคืนอย่างเคย... อธิศเองก็รู้สึกแปลก ๆ บอกไม่ถูก อาจจะเป็นเพราะเพื่อนของรินยา เพื่อนร่วมงานที่เขาคุ้นเคยมาเนิ่นนาน ทำให้เขาตอบออกไปอย่างนั้น รู้สึกอย่างนั้น ทั้ง ๆ เขาเองไม่ใช่คนที่สนิทกับใครง่ายดายโดยเนื้อแท้ แม้ว่างานที่ทำอยู่ในตอนกลางวันต้องให้สนิทสนมกับคนแปลกหน้าก็ตาม “งั้นก็ไปทานอาหารญี่ปุ่นที่ขั้นแปดแล้วกันนะ เดี๋ยวคุณอธิศจะได้รีบกลับไปพักผ่อน ไม่เสียเวลามาก” “ทำไมไม่โทรมาก่อน” รินยาปลีกตัวมากระซิบกระซาบกับวัศนิทันทีหลังจากออกมาจากลิฟต์ ปล่อยให้ชายหนุ่มสองคนเดินนำหน้าเข้าร้านอาหารญี่ปุ่นไปก่อน “โน้ตขอโทษค่ะพี่รินที่ไม่ได้โทรมาบอกล่วงหน้า แต่มันฉุกละหุกจริง ๆ คุณย่าเล่นส่งโน้ตให้ไปกินข้าวเย็นกันสองคน โน้ตเลยเลือกมาหาพี่แทน ไม่คิดว่าพี่มีนัดแล้ว” “เอาเถอะไม่ได้นัดอะไรสำคัญ พี่ก็กินข้าวกับคุณอธิศอยู่บ่อย ๆ “ คำพูดธรรมดาสามัญ แต่เล่นเอาวัศนิใจหายไปวูบหนึ่งอยู่ไม่น้อย ก่อนสาวเท้าเดินตามเข้าไปในร้าน “เมื่อกี้ได้ยินว่ามีการเลี้ยงฉลองอะไรกันหรือครับ” พันเอกบดินทร์เอ่ยปากทำลายความเงียบ “ฉลองแอดเสร็จเรียบร้อยครับ” หน้านั้นหันไปยิ้มกับรินยา จนวัศนิรู้สึกแปลก ๆ หรือผู้ชายคนนี้จะสนใจในตัวรินยา เธอไม่เคยได้ยินรินยาเอ่ยถึงผู้ชายคนนี้มาก่อนเลยด้วยซ้ำ “ทำโฆษณาหรือครับ” นายทหารกองทัพบกเอ่ยปากถามคนนั่งตรงข้ามเมื่ออาหารเริ่มทยอยมาวาง “ครับผมดูแลฝ่ายโฆษณาประชาสัมพันธ์บริษัทเดลิน่าจิเวลลี่” น้ำเสียงเรียบ ๆ เหมือนไม่ได้ใส่ใจอะไรนัก วัศนิเผลอขมวดคิ้วอย่างลืมตัว หรือว่าเธอจะเข้าใจผิด ผู้ชายคนนี้ไม่มีส่วนเกี่ยวกับกับรายการคลื่นแห่งความรัก เธอเหยียดขาออกอย่างเริ่มเซ็ง ความรู้สึกเมื่อครู่เริ่มสลดวูบ “ไม่ใช่แค่คนโฆษณา แต่ยังเป็นดีเจด้วย” รินยารีบแทรกพูดเหมือนเกทับ เมื่อเห็นพันเอกบดินทร์ทำหน้าแปลก ๆ เหมือนกำลังครุ่นคิดอะไรอยู่ “ครับเป็นดีเจด้วย แต่จัดรายการช่วงดึก... เวลาที่ไม่ค่อยมีใครฟัง” อธิศนึกขำอยู่เสมอเวลาที่เขาต้องแนะนำตัวเองในสภาพแบบนั้น วัศนิแทบสำลักเนื้อปลาในปาก เหลือบตาชำเลืองมองไปทางเขา แต่ดูชายหนุ่มจะสนใจคุยอยู่กับผู้พัน และก็ยิ้มเก๋ให้ ๆ รินยามากกว่า “อย่างนั้นเหมาะเลย ผมกำลังเตรียมงานละครการกุศลหาเงินถวายพระเทพฯ คงต้องขอความร่วมมือกับคุณอธิศ กับคุณรินยา .นี่น้องโน้ตทำงานเร็วกว่าแผนโครงการอีกนะ” ผู้พันบดินทร์เอียงมาถามวัศนิข้าง ๆ เธอแทบจะขยับหลบไปชิดหน้าต่าง “ทำอะไรคะ ละครอะไร ไม่เห็นโน้ตเล่าเลย” รินยาเริ่มเสียงเขียวตามนิสัย พลางมองท่าทีของคนฝั่งตรงข้าม “งานของสมาคมคุณย่าอ่ะค่ะ เขาเพิ่งประชุมกันเอง...โครงการของผู้พัน” วัศนิเริ่มชิงตอบ แต่เปลี่ยนเรื่องไม่ออก ได้แต่ยิ้มจืด ๆ “ตลกจังโครงการของผู้พัน ทำไมไปอิงอยู่กับสมาคมคุณหญิงละคะ ไม่มีคนทำงานหรือไง” รินยาเหมือนล่วงรู้ความคิดของนายทหารหนุ่ม แต่เขาก็ลื่นตัวเองไปได้รอด ทั้ง ๆ ที่เธอกัดเขาคำใหญ่ขนาดนั้น “มันเป็นโครงการร่วมน่ะครับ พอดีผมต้องทำกิจกรรมในหน่วยงานของผมพอดี ก็เลยไปอิงสมาคมฯ คราวนี้คงจะต้องมาอิงสื่อ ให้เข้ามาร่วม...น้องโน้ตขอความร่วมมือให้คุณรินยา กับ คุณอธิศมารวมงานดีมั้ยจ๊ะ” “เอ่อ...โน้ตไม่ใช่แม่งาน คงต้องรอคุณอาทิตยา” เธอตอบสั้น ๆ ห้วน ๆ ไม่ได้มองหน้าคนข้าง ๆ แม้แต่น้อย เธอไม่ชอบวิธีการรวบรัดรวบยอดของผู้พัน แถมไม่ชอบคำว่าจ๊ะ เมื่อครู่นี้ด้วย เธอเริ่มไม่แปลกใจ ทำไมคุณย่าของเธอกับผู้พันทหารบกรายนี้จะเข้าใจกันได้อย่างดีเยี่ยม “น้องโน้ตเสนอชื่อแนะนำได้นี่จ๊ะ ให้คุณรินยากับคุณอธิศมาร่วมงานด้วย” นายทหารหนุ่มพูดราวกับรู้เรื่องราวจากที่ประชุมสมาคมฯ มาเป็นอย่างดี “งานยังไม่เริ่มต้นอะไรเลย และตามมติที่ประชุมโน้ตก็เป็นแค่ผู้ช่วยคุณอาทิตยาแม่งาน แต่แม่งานยังไม่ร่างอะไรลงมือ จะให้โน้ตไปเสนอใครต่อใครได้ยังไง” วัศนิพยายามรักษาระดับน้ำเสียงของตัวเอง ทั้ง ๆ ที่สีหน้า และความรู้สึกของตัวเองไม่ไปด้วยกันอย่างแรง “ถ้าเป็นงานของโน้ตเอง มีอะไรก็บอกได้ พี่กับคุณอธิศช่วยได้อยู่แล้ว...เนอะ จะฐานะสื่อ หรือพี่ แล้วจะไม่ช่วยเธอได้ไง ยิ่งงานการกุศลแบบนี้” “นั่นสิครับ คุณรินยาพูดถูก มีอะไรให้ช่วยอะไรบอกได้เลย คุณคำรณไม่ปฏิเสธเป็นสปอนเซอร์ให้กับงานการกุศลอยู่แล้วหรอกครับ” อธิศส่งนามบัตรของตัวเองให้กับวัศนิ รอยยิ้มอบอุ่นส่งผ่านมาอีกครั้ง ก่อนการสนทนาจะเป็นเรื่องทั่ว ๆ ไป และการทานอาหาร “เสียดายที่จะไม่ได้ไปฟังเพลงต่อด้วย แต่ยินดีมากครับที่ได้รู้จักกัน มีอะไรติดต่อไปนะครับ ผมคงต้องขอตัวก่อน โอกาสหน้าคงได้เจอกันอีก” อธิศปลีกตัวกล่าวลาอีกครั้งเมื่อออกมาหน้าลิฟต์ การทานอาหารที่ใช้เวลาเนิ่นนานถึงสองชั่วโมงผ่านไปอย่างรวดเร็ว โอกาสหน้าคงได้เจอกัน น้ำเสียงที่แสนคุ้นเคย เริ่มรู้สึกหงอยโหวงขึ้นมาทันที วัศนิรู้สึกตัวเองแปลก ๆ อีกครั้ง ก่อนมองตามส่งเขาเข้าลิฟต์ สายตาที่มองกลับมา รอยยิ้มนั้น ความรู้สึกอยากกลับบ้านอย่างรวดเร็ว เธออยากกลับไปสู่โลกจินตนาการอีกครั้ง เพียงเพราะความรู้สึกของตัวเองบอกว่าในโลกความเป็นจริง อธิศไม่เห็นมีท่าทางจะรู้สึกพิเศษอย่างเธอ ให้รู้สึกผ่านวิทยุ เธอยังรู้สึกจะดีกว่าแบบนี้.... คงเพราะผู้ชายข้างตัวที่ตลอดเวลาเฝ้าทำหน้าจ๊ะ ๆจ๋า ๆ ราวกับเธอเป็นเด็กเล็ก ๆ คอยซักถาม คอยตักอาหารโน้นนี่ให้เธออยู่ตลอดเวลา แม้รินยาจะช่วยแทรกออก ก็ทำได้ไม่สนิทใจเหมือนครั้งที่บ้าน อาจจะเป็นเพราะอธิศเองหรือเปล่า หรือรินยาเองจะมีความสนใจผู้ชายคนนี้อยู่ด้วย วัศนิถอนใจอีกครั้ง ความอ่อนล้าห่อเหี่ยวเข้ามาครอบงำ “พี่รินไปต่อกับผู้พันกันสองคนดีมั้ยคะ โน้ตชักอยากกลับบ้านล่ะ เหนื่อยจัง พรุ่งนี้มีงานที่สมาคมฯ ต่ออีกด้วย โน้ตเรียกแท็กซี่กลับเองได้นะคะ” “อ้าว! เห่ย! ไงทิ้งกันซะอย่างนั้น งั้นไว้คราวหน้าแล้วกัน” รินยาทำตาเขียวใส่ ๆ วัศนิ ก่อนหันไปยิ้มกับผู้พันที่หันกลับมาพอดี “อย่างนั้นผมแวะส่งคุณโน้ตแล้วส่งคุณรินยา ดูท่าคุณจะดื่มสาเกไปหลายถ้วย จอดรถไว้ที่นี่คงไม่เป็นไรนะครับ กลับพร้อมกันเลยดีมั้ยครับ” "เอ่อ..." สีหน้าของรินยา สายตาที่สบกลับมา วัศนิรู้ดีว่ารินยาอ่านความในใจของเธอออก ความเป็นสุภาพบุรุษของนายทหารหนุ่ม ไม่ได้เสริมคะแนนบวกให้กับวัศนิแม้แต่น้อย เธอกลับรู้สึกสร้างความรำคาญ เบื่อความเจ้ากี้เจ้าการของเขายิ่งนัก นามบัตรของอธิศอยู่ในกระเป๋า วัศนิเอาขึ้นมาดู โบกไปมา ก่อนเก็บคืนที่เดิม ทำไมหนอถึงเธอรู้สึกแปลก ๆ กับเขา ท่าทางเขาไม่เห็นจะเหมือนเจ้าชาย หรืออัศวิน อย่างที่เธอฝันหาแม้แต่น้อย ตลอดทั้งคืนเขาดูเงียบ ๆ ไม่ค่อยพูดมากนัก มีเพียงเสียงหัวเราะอย่างมีมรรยาท เสียงของนายทหาร และเสียงเบรกของรินยา ส่วนเธอนั้นเงียบตลอดรายการ กับหน้าเซ็ง ๆ ที่คิดว่าพรุ่งนี้เธอมีสิทธิ์ต้องเจอพันเอกบดินทร์อีก วัศนิเปิดสเตอริโอ หลังจากอาบน้ำเสร็จ คืนนี้เธอจะไม่ยอมเผลอหลับเป็นอันขาด เธอเปิดโน้ตบุ้คนั่งชั่งใจหาที่เรียนทางไกล สลับกับพูดคุยกับดาวในโปรแกรมสนทนา ดาวกับเธอเริ่มคุยกันผ่านโปรแกรมสนทนา Windows Live Messenger ไม่ได้คุยกันในโปรแกรมสนทนาในเว็บไซต์ของนิตยสาร เพื่อสะดวกในการทำงาน วัศนิรู้สึกดีใจที่เธอตัดสินใจสารภาพความจริงกับดาว ได้พูดคุยกันทางโทรศัพท์ บอกดาวว่าเป็นแรงบันดาลใจให้ทำสิ่งดี ๆ กับเพื่อนของคนอื่น ก่อนหน้าที่เธอจะเริ่มทำเว็บไซต์อย่างเป็นจริงเป็นจัง “ไม่โกรธหรอกค่ะ ดาวรู้ความจริงแล้ว ดาวก็สบายใจที่มีพี่สาวใจดีขึ้นมาอีกคนจริง ๆ สัญญาว่าจะเก็บเป็นความลับ” ดาวกลับเป็นฐานชวนเพื่อนให้เข้ามาในเว็บไซต์มากยิ่งขึ้น แต่ดาวก็ยังคงเรียกเธอว่าพี่หญิง มากกว่าจะเรียกว่าโน้ต ราวกับว่าโลกของเธอกับดาวเชื่อมสัมผัสกันได้ตรงนั้น คำถามเข้ามาให้เธอตอบทั้งผ่านกระทู้ และตอบคุยกันสด ๆ มากขึ้น จนเธอง่วงสัปหงกไปหลายครั้ง พยายามตั้งสติอยู่ให้ถึงช่วงของอธิศจัดให้ได้ มันเพิ่งห้าทุ่มเอง อีกเกือบชั่วโมงที่รายการของอธิศจะมา วัศนิไปล้างหน้าล้างตาให้สดชื่น คราวนี้เธอตั้งใจจริงจังมากขึ้น เธอตัดสินใจกล่าวลากับน้อง ๆ ปิดใบสมัครเรียน ที่เธอยังตัดสินใจไม่ได้ เธอเรียกสติรีบเปิดเว็บไซต์รายการของอธิศเหลือเพียงหน้าต่างเดียวทันที น่าแปลกที่กล่องขอเพลงคราวนี้เปลี่ยนหน้าตาไป จากของเดิมที่ส่งข้อความแล้วหาย คราวนี้มันคล้าย ๆ กระดานสนทนาเล็ก ๆ อยู่ในกรอบเมนูเฉพาะของดีเจแต่ละคน มีการส่งข้อความพูดคุยได้ไม่ต่างกับหน้าต่างของโปรแกรมสนทนา คราวนี้เธอเลื่อนอ่านข้อความเหมือนรายการกลับมาใช้โปรแกรมนี้อีกครั้ง เธอสังเกตเวลาคนที่ขอเพลงเริ่มซาลงตั้งแต่หลังห้าทุ่ม แทบไม่มีข้อความพูดคุย หรือส่งขอเพลงเข้ามาอีก มีข้อความบ่นของแฟนเพลงช่วงเวลาอื่นว่า หน้าต่างขอเพลงแบบนี้เคยพังอยู่บ่อย ๆ จนต้องไปใช้แบบกล่องเล็ก ๆ อยู่หลายเดือน ช่วงเวลาของอธิศ ยังว่างเปล่า ไม่มีใครเข้ามาคุยหรือขอเพลงเหมือนช่วงเวลาของคนอื่น เธอเดาว่าอาจยังไม่ถึงเวลา หรือรายการเขาไม่มีใครฟังจริง ๆ ก็ดึกเสียขนาดนี้ บางทีเธออาจหาอะไรสนุก ๆ ให้เขาทำ อย่างน้อยเธอก็รู้สึกอยากอยู่เป็นเพื่อนเขาจนจบรายการ คราวนี้เธอเลือกเพลง จากตัว F ต่อไปจน Z อย่างละเพลงเก็บไว้ และตั้งใจทยอยขอไปเรื่อย ๆ จนครบหมด เป็นเพลงรักอมตะยอดนิยมเหมือนเคย วัศนิส่งเพลงขอไปก่อน 5 เพลงติด ๆ กัน จาก F – J อาจเพราะเธอไม่ได้ล็อกอินเป็นสมาชิกของเว็บ ทันที่เธอส่งข้อความ มันก็ตีกลับให้เธอใส่ชื่อ วัศนิไม่ได้ใส่ใจ ไม่ได้คิดอะไร เคาะจุดไปสองสามจุดบ้าง ข้อความก็ส่งไปเรียบร้อย เธอทำแบบนี้สองสามครั้ง สลับชื่อโน้นชื่อนี้ Guest บ้าง Me ชื่อสั้น ๆ เท่าที่เธอนึกได้ไปเรื่อยเปื่อย สลับขอเพลงเดียวบ้าง ไล่ไปจนครบหมดทุกตัวอักษร ให้ดูราวกับมีคนเข้ามาขอเพลงเยอะแยะมากมาย และทันทีที่เปิดรายการอธิศก็เล่นเพลงของเธอ จนหญิงสาวรู้สึกหัวใจตัวเองโดดออกมาเต้นไปกับจังหวะเพลงที่สนุกสนาน นึกขำว่าเขาจะรู้หรือไม่ว่า ทั้งหมดมาจากคนขอคนเดียวกัน “คืนนี้เหมือนมีคนขอเพลงรอไว้มากเป็นพิเศษ ผมคงทยอยเปิดเท่าที่ทำได้นะครับ ไหนจะมีเพลงตกค้างจากช่วงพี่แก้วอีก รอฟังหน่อยแล้วกัน...ใกล้ตีหนึ่งแล้ว ใครเป็นเด็กดี ต้องไปเรียน ไปทำงานตอนเช้าเข้านอนได้แล้วนะ” อธิศเลือกเปิดเป็นบางเพลง วัศนิทำหน้าเมื่อย ๆ บางทีเขาอาจไม่ใช่คนที่เล่นเพลงสิบเพลงรวดให้กับเธอก็ได้ บางช่วงอธิศก็คุยเล่น บางช่วงก็คุยเรื่องต่าง ๆ ที่มาที่ไปของเพลง เหตุการณ์ประจำวัน วัศนิรู้สึกอารมณ์ดีเป็นพิเศษ รู้สึกเพลิดเพลินไปกับเสียงพูด และบทเพลง มันกลายเป็นความสุขของวันอันเหนื่อยล้า จนใกล้ตีสาม เธอเริ่มหาวหลายหวอด ร่ำ ๆ อยากคลานขึ้นเตียง อธิศ: เดี๋ยวผมเลือกเพลง เดาว่าเป็นเพลงโปรดของคุณ ให้เป็นเพลงพิเศษเพลงสุดท้ายของค่ำคืนนี้ แล้วอย่านอนดึกอีกนะ คุณ A – Z วันนี้เพลงเยอะเก็บไว้ขอวันหลังบ้างแล้วกัน .ขอบคุณอีกครั้งนะครับที่เลือกเพลงให้ผมได้ทำงาน” มีข้อความขึ้นมา วัศนิปรือตาขึ้นอ่านอย่างง่วงงุนเต็มที่ เขาเขียนบอกเธอหรือเปล่านะ เธอตอบไปอย่างกึ่งหลับกึ่งมีสติ เพลงบรรเลงแซ็กโซโฟนเพิ่งลากเสียงจบไป ขอทดไว้ในส่วนเพลงที่เหลือ แต่ง่วงนอนแล้ว ราตรีสวัสดิ์ วัศนิพิมพ์ข้อความ กดส่งไปอย่างง่วงสุดขีด ไม่ทันเห็นว่าข้อความขอให้ใส่ชื่อคืนกลับเข้ามา เธอพิมพ์อะไรลงไปด้วยสมองมึนชา ครึ่งหลับครึ่งตื่นอย่างไม่รู้ตัว ก่อนลุกจากเก้าอี้ไปที่เตียงราวกับคนละเมอ เธอเหมือนแว่วได้ยินเสียงเพลงนั้น เพลงที่คุ้นเคย เสียงที่คุ้นเคย ก่อนหลับไปในห้วงนิทรา.... “เพลงนี้ Eyes on Me ของ Faye Wong เพลงสุดท้าย เพลงพิเศษของค่ำคืนนี้ ไม่ว่าคุณจะตื่น หรือยังหลับอยู่ ขอให้รู้ว่าผมรับรู้ถึงทุกสิ่งที่คุณแบ่งปันมา ความรัก ความห่วงใย และเชื่อว่าอีกไม่ช้าเราคงได้พบกัน.... ทุกอย่างเป็นความจริง...ไม่ใช่ความฝันอย่างแน่นอน แล้วเราคงได้พบกันอีกในคืนแห่งพรุ่งนี้ ....” อธิศรู้สึกหัวใจตัวเองกระตุกวูบ เมื่อข้อความนั้นปรากฏบนจอคอมพิวเตอร์ข้างตัว หรือใครบางคนกำลังเล่นตลกอยู่กับเขาจริง ๆ Saxophone: ขอทดไว้ในส่วนที่เหลือ แต่ง่วงนอนแล้ว... ราตรีสวัสดิ์ ...โปรดติดตามตอนต่อไป... **"”Eyes on Me” เสียงร้องของ Faye Wong จากเกม RPG อันเป็นตำนาน Final Fantasy 8 เมื่อปี 1999 ผลงานการประพันธ์ของ Nobuo Uematsu สุดยอดปรมาจารย์ของเพลงประกอบตำนาน Final Fantasy และเกมอื่น ๆ อีกหลากหลาย Scores และเพลงแทบทุกเพลง หวาน ซึ้ง ละลาย และหากตื่นเต้น ก็ตื่นเต้น ผจญภัยอย่างแท้จริง สุดยอด!! เพลงโปรดอันดับหนึ่งในหัวใจของคนเขียน โดยเฉพาะเสียงอินโทรขึ้นต้น และความหมายของเพลง รวมทั้งที่มาที่ไปแห่งความประทับใจ เพลงนี้คงเป็นเพลงรักอมตะชั่วนิรันดร์ไปตลอดกาล (โค้ดชุดที่สองสำหรับคนใช้ Firefox จะได้ฟังเพลงได้ด้วยนะคะ)   Create Date : 28 ธันวาคม 2551 52 comments Last Update : 10 พฤศจิกายน 2560 23:09:00 น. Counter : 614 Pageviews. Share Tweet

Eyes on Me (in FF World: w. & p. by Julia Heartily) (in Real Life: m. Nobuo Uematsu; l. Kako Someya; Faye Wong) I never sang my songs On the stage, on my own I never said my words Wishing they would be heard I saw you smiling at me Was it real or just my fantasy? You'd always be there in the corner Of this tiny little bar My last night here for you Same old songs, just once more My last night here with you? Maybe yes, maybe no I kind of liked it your way How you shyly placed your eyes on me Oh, did you ever know That I had mine on you? Darling, so there you are With that look on your face As if you're never hurt As if you're never down Shall I be the one for you Who pinches you softly but sure If frown is shown then I will know that you are no dreamer So let me come to you Close as I wanna be Close enough for me To feel your heart beating fast And stay there as I whisper How I loved your peaceful eyes on me Did you ever know That I had mine on you? Darling, so share with me Your love if you have enough Your tears if you're holding back Or pain if that's what it is How can I let you know I'm more than the dress and the voice? Just reach me out then You will know that you are not dreaming Darling, so there you are With that look on your face As if you're never hurt As if you're never down Shall I be the one for you Who pinches you softly but sure If frown is shown then I will know that you are no dreamer   โดย: พรายทราย 28 ธันวาคม 2551 20:58:47 น.

มาเจิม มาแปะโป้ง มาฟังเพลง บีจี ได้ใจมาก สีสัน ปล.. คิดถึงค่ะ   โดย: teansri 28 ธันวาคม 2551 21:57:10 น.

คุณเทียนสี ขอบคุณที่แวะมาคนแรกเลยนะคะ สีสันส่งท้ายปีเก่าค่ะ อิอิ คิดถึงเช่นกันค่ะ   โดย: พรายทราย 28 ธันวาคม 2551 23:23:50 น.

อุ๊ย! น้องโน้ตพิมพ์อะไรตอบคุณอธิศไปอ่ะคะพี่อ้อ สงสัยเป็นคีย์เวิร์ดเฉลยตัวตนของตัวเองแน่เลย อยากให้ถึงวันอาทิตย์ไวๆ จังเลย   โดย: ธาร นาวา 29 ธันวาคม 2551 10:22:21 น.

หวานมากกกกก ถูกใจหนูบัว... อิอิอิ ปกติไม่เคยรู้สึกจะชอบดีเจ... เพราะรู้สึกว่าเป็นอะไรที่อยู่ห่างไกล สัมผัสไม่ได้ ไม่มีตัวตนอยู่บนโลกเเห่งความเป็นจริง(ของตัวเอง)... เเต่เพราะเจอบทนี้เข้า... อูยยยย สงสัยต้องเปลี่ยนใจซะเเล้วค่า... อิอิอิ รออ่านตอนต่อไปด้วยใจระทึกค่ะ... เอ่อ ระทึกเเบบลุ้นๆ อินๆ หวานๆ อุ่นๆ นะ... ไม่ใช่เเบบระทึกขวัญของพระอาจารย์จี... เอิ๊กกก   โดย: อมิธีสท์ 29 ธันวาคม 2551 14:18:17 น.

พี่อ้อคร้าบ แวะมาส่งการ์ดก่อนครับ ส่วนวัศนิกับโจว์ เดี๋ยวตามมาสอย เอ๊ย มาเก็บครับ สุขสันติปีใหม่ครับ   โดย: คุณพีทคุง (ลายปากกา ) 29 ธันวาคม 2551 16:55:41 น.

น้องธาร นาวา อ่านดี ๆ ค่ะ ก็คงรู้อ่ะว่าน้องโน้ตเขียนชื่ออะไรลงไป ดีเจอธิศถึงช็อกกลางอากาศปานนั้น ไม่งั้นต้องรออาทิตย์หน้าค่ะ จะได้ตามไปดูชีวิตดีเจอธิศซะที ขอบคุณน้องธานนะคะที่ยังติดตามอ่าน พี่อ้อเขินจัง พี่ปราบต์ ยังไม่ได้อ่านต่อซะที เดี๋ยวต้องรีบใช้หนี้   โดย: พรายทราย 29 ธันวาคม 2551 20:35:49 น.

หนูบัว อมิธีสท์ ยังไม่ค่อยหวานเท่าไรเลย รีบว่าหวานแล้วหนูบัว เดี๋ยวต้องหวานกว่านี้อีก แล้วก็มากกว่ากว่ากว่านี้อีก แหะ แหะ หนูบัวเก่งอีกแล้ว เรื่องนี้เหมือนจะเล่นโลกจินตนาการผ่านเสียง กับ เน็ต ที่สัมผัสไม่ได้ กับโลกความจริง ที่สัมผัสได้ อิอิ ฟังจากเพลง Eyes on Me นี้คงพอเดา ๆ ได้นะคะ น้องโน้ตเลยหาวแล้วหาวอีก กลายเป็นสาวขี้ง่วงไปเลย ดูเธอจะเริ่มทำอะไรโหลดเกินตัว แหะ แหะ จานจีไม่ค่อยมาเรื่องแนวนี้หรอกค่ะ ปล่อยเธออยู่แต่ในเงาเพลิงอ่ะ อิอิ รอลุ้นเฉย ๆ มะต้องระทุกนิ   โดย: พรายทราย 29 ธันวาคม 2551 20:46:20 น.

คุณพีท และชาวลายปากกา ขอบคุณสำหรับการ์ดใบสวย ค่ะ ขอให้ลายปากกาแข็งแรง แข็งแกร่ง มีสมาชิกและแฟนคลับหนาแน่น เป็นอีกหนึ่งคอมมูนิตี้ของนักเขียน ที่ไม่ใช่แค่นิตยสารออนไลน์รายสัปดาห์ ขอบคุณมาก ๆ นะคะ   โดย: พรายทราย 29 ธันวาคม 2551 21:22:03 น.

ช่วงนี้ไม่ค่อยได้คุยนอกความเห็นเลยนะคะ พรายทรายเริ่มเข้าสู่โหมดปกติ เดินสายตะลอนส่งงาน เคลียร์งาน ก่อนกลับเข้าสู่โหมดขยี้งานช่วงปีใหม่ เพลีย ๆ เหนื่อย ๆ ขอส่งเข้าสู่โหมดต้อนรับอัตโนมัตินะคะ ขอบคุณทุก ๆ ท่านที่แวะมาอ่านทั้งที่เมนต์ และไม่เมนต์ คุ้นเคยกันเมื่อไหร่ ก็แวะลงชื่อ แนะนำตัวไว้บ้างนะคะ พรายทรายจะได้ขอบคุณได้ถูกคน เลียนแบบคุณดีเจอธิศ มีความสุขกับค่ำคืนนี้ ฝันดีราตรีสวัสดิ์ค่ะ   โดย: พรายทราย 29 ธันวาคม 2551 22:09:04 น.

สวัสดีค่ะพี่อ้อ วันนี้มาสวัสดีปีใหม่พี่อ้ออย่างเป็นทางการค่ะ ขอบคุณในมิตรภาพที่มีให้น้องสาวคนนี้... ขอบคุณในกำลังใจ คำแนะนำ และ การสนับสนุนที่มีให้เสมอมา ดีใจที่ได้มารู้จักกับพี่อ้อค่ะ และยินดีที่ได้รู้จักกันค่ะ สวัสดีปีใหม่ ๒๕๕๒ ค่ะพี่   โดย: พรายน้ำฟ้า 30 ธันวาคม 2551 11:11:57 น.

มาสวัสดีปีใหม่พี่อ้อล่วงหน้าค่ะ   โดย: ปณาลี 30 ธันวาคม 2551 13:24:11 น.

เพลงเพราะมากๆ อีกแล้วค่ะ เพลงรักที่มีทั้งความรู้สึกหวานละมุน ระคนด้วยความรู้สึกพิศวงในรัก คุณอ้อเลือกอารมณ์เพลงได้ใกล้เคียง กับเนื้อหาในตอนนี้มากจริงๆ ชื่นชมในความพยายามมากๆ เลยค่ะ รอลุ้นรอติดตามอ่านตอนต่อไปเหมือน เพื่อนๆ อีกหลายๆ คนเช่นกัน ก็เนื้อหาทิ้งท้ายเนี่ยมันน่าพิศวงชวนให้ ลุ้นระทึกจริงๆ นี่คะ   โดย: ป้าติ๋ว (nature-delight ) 30 ธันวาคม 2551 15:49:27 น.

พี่พรายจ๋า... หนูพลอยฯเเวะมาบอกว่าช่วงนี้อาจไม่ค่อยได้เห็นหน้าเราฝาเเฝดนะคะ... เรายุ่งกันมากเลย... เเถมเครื่องคอมของหนูพลอยฯถูกโจมตีอย่างหนักจากพวกกองโจร(ข้อมูล)... หนูพลอยฯไม่ได้นอนดีมาสองวันเเล้ว... คอยหาทางขับไล่กันอยู่เนี่ย... หมดพลังสุดๆ... อะไรจะซวยส่งท้ายปีขนาดนี้ก็ไม่รู้... เเต่ยังไงพรุ่งนี้จะพยายามเเวะมานะคะ...   โดย: อมิธีสท์ 30 ธันวาคม 2551 23:46:50 น.

น้องน้ำฟ้า พรายน้ำฟ้า เพิ่งสิ้นปีเอง จะไปเที่ยวไหนป่าวคะ มาสวัสดีปีใหม่ล่วงหน้า ขอบคุณมาก ๆ นะคะ พี่อ้อก็ยินดีเช่นกันที่ได้รู้จัก น้องสาวตระกูลพราย อิอิ เราก็ยังไม่เคยคุยกันซักทีว่า พรายสายพันธุ์ไหน ขอบคุณเช่นกันค่ะ ที่มีงานเขียนดี ๆ มาให้พี่อ้ออ่าน มีความสุขตลอดปีใหม่ที่จะมาถึงนี้นะคะ   โดย: พรายทราย 31 ธันวาคม 2551 9:24:58 น.

น้องตูน ปณาลี สวัสดีวันสิ้นปีค่ะ ตกลงไปเที่ยวไหนหนอ เดี๋ยวค่อยไปอวยพรปีใหม่กันอีกที มีความสุขเยอะ ๆ นะคะ   โดย: พรายทราย 31 ธันวาคม 2551 9:26:16 น.

พี่พรายจ๋า... ว่างเมื่อไร... เเวะไปรับการ์ดเเถวห้องของยัยพลอยฯด้วยนะคะ... จุ๊บ จุ๊บ   โดย: อมิธีสท์ 31 ธันวาคม 2551 10:34:41 น.

ธุป้าติ๋ว nature-delight สงสัยป้าติ๋วไม่ได้เดินทางไกลแน่เลย เดี๋ยวนี้ไปสวัสดีร่ำลาปีเก่าป้าติ๋วแต่เช้าดีกว่า ป้าติ๋วชมให้หนูมีความสุขส่งท้ายปีจริง ๆ นะคะ เรื่องนี้เพลงค่อนข้างเยอะค่ะ บางทีกำหนดทิศทางธีมได้ยากยิ่งกว่าซะอีก แหะ แหะ ประมาณหลายใจ ป้าติ๋วมาลุ้นระทึก เอาเป็นลุ้นหวาน ๆ น่ะค่ะ เดี๋ยวคนเขียนเลยเปลี่ยนทิศทางหักเห เป็นเรื่องมหัศจรรย์แฟนตาซีไปซะก่อน เรื่องนี้ก็ยังหวานละมุน อุ่นไอรักเหมือนเคยค่ะ ตามลุ้นกันต่อนะคะว่าน้องโน้ตกับดีเจอธิศจะเป็นอย่างไรกันต่อไป ขอบคุณป้าติ๋วส่งท้ายปีค่ะ   โดย: พรายทราย 31 ธันวาคม 2551 10:47:24 น.

สวัสดีปีใหม่ครับพี่อ้อ เดี๋ยวไปปฏิบัติหน้าที่ลูกกตัญญูก่อนนะครับ แล้วจะกลับมาตามที่หลัง ขอให้พี่อ้อมีความสุขมากๆ นะครับ (หวังว่าเห็นหน้าผมแล้วคงตลกนะครับ)   โดย: วรบรรณ 31 ธันวาคม 2551 12:12:10 น.

น้องใยบัว อมิธีสท์ โอ้...เวลาคอมพ์เปื่อยนี่น่าหงุดหงิดจริง ๆ ขอให้หมดไปกับปีเก่าเนอะ เปิดมาปีใหม่แล้วจะได้เจอแต่สิ่งดี ๆ ไม่เป็นไรค่ะ งานยุ่งก็พักผ่อนก่อน สำคัญกว่านิ เอาใจช่วยให้ผ่านปีใหม่ไปอย่างไม่มีอะไรต้องหงุดหงิด ยุ่งมากอีกแล้วนิ อิอิ แต่พี่อ้อชอบยุ่ง ๆ นะ แบบทำงานยุ่ง ๆ จะได้มีเงินใช้เงินเก็บ หรือหนุ่มยุ่ง ๆ อิอิ อันนี้กวนตัวแต่ใจลัลล้านา อิอิ ขอให้สิ้นปียุ่ง ๆ แบบนี้นะคะน้องใยบัว แล้วค่อยคุยกันตอนปีใหม่ค่ะ   โดย: พรายทราย 31 ธันวาคม 2551 12:22:06 น.

น้องบัว อมิธีสท์ (อีกรอบ) งานยุ่ง ๆ น่าจะพักผ่อน อุตส่าห์มาแวะเยี่ยม ทำการ์ดไว้ให้อีก เดี๋ยวว่างแล้วจะรีบตามไปค่ะ อิอิ วันนี้มันจุกจิกค่ะ หวังว่าหนูใยบัวจะไม่งอนอีกว่าพี่อ้อลืมไม่ได้ตอบ นั่งหน้าเครื่อง แล้วต้องทำโน้นทำนี่ตลอดเลยอ่ะ ยังไงวันนี้ขอให้ไม่เหนื่อยมากนะคะ จะได้เคาท์ดาวน์อย่างมีความสุข   โดย: พรายทราย 31 ธันวาคม 2551 12:24:38 น.

คุณวรบรรณ น่าอิจฉาจริง ๆ คุณแม่พี่อ้อไปธุระบ้านเพื่อนยาวเลย เพื่อนเขากลัวเหงาเลยบังคับให้คุณแม่ไป พี่อ้อเลยอดเป็นลูกกตัญญู อิอิ แต่ก็ถือว่าได้หยุดพักหลายวัน อิอิ ขอบคุณสำหรับความสุขค่ะ เอ ว่าแต่ว่า ทำไมเห็นหน้าผมแล้วต้องตลกละคะ ไปปะหน้าไว้ที่ไหน จะได้ไปตลก เอ้ยยยย ไปดู อิอิ เอ อ่านเจ้าหญิงตอนนี้หรือยังนะ ...   โดย: พรายทราย 31 ธันวาคม 2551 12:28:31 น.

แวะมาสวัสดีปีใหม่ครับ คุณพรายทราย   โดย: Tinnatorn 31 ธันวาคม 2551 22:18:07 น.

แวะมาส่งความสุขให้กับพี่อ้อค่ะ สวัสดีปีใหม่นะคะ ปล. ได้ยินเพลงนี้แล้วนึกถึง final fantasy VIII พระเอกเกมส์หล่อเทพ นางเอกเกมส์ก็สวยซะ... อืม...   โดย: BestChild 31 ธันวาคม 2551 23:10:45 น.

คุณ Tinnatorn สวัสดีปีใหม่เช่นกันค่ะ มีความสุขเยอะ ๆ นะคะ   โดย: พรายทราย 1 มกราคม 2552 0:45:18 น.

คุณ เบสต์ BestChild ขอบคุณการ์ดสวย ๆ ค่ะ มีความสุขเช่นกันค่ะ เพลงนี้ต้องเป็นเกม FF8 เนอะ หลงรักเกมนี้มากมาย เล่นไปก็อยากให้ตัวละครกระโดดออกมาชีวิตจริง จริง ๆ Squall เฮ้อออ อิอิ ไม่ยักรู้ว่าคุณเบสต์ก็เป็นสาวก FF เหมือนกัน อิอิ มีความสุขตลอดปี และตลอดไปนะคะ   โดย: พรายทราย 1 มกราคม 2552 0:48:26 น.

ปีใหม่แล้ว ขอให้พี่ ๆ เพื่อน ๆ ที่เป็นแฟนนิยายขอให้มีความสุขตลอดปีใหม่นี้นะคะ การงาน การเรียน สำเร็จ ร่ำรวย สุขภาพแข็งแรงทั้งกาย และใจ มีความสุขเยอะ ๆ ค่ะ สวัสดีปีใหม่นะคะ   โดย: พรายทราย 1 มกราคม 2552 0:49:51 น.

ขอให้ 2009 เป็นปีที่งดงาม พรั่งพร้อมไปด้วยทรัพย์สินเงินทอง ความสำเร็จ ความสุข และความรักนะคะ สุขสันต์วันขึ้นปีใหม่ค่ะ   โดย: ...ศุวิลา... 1 มกราคม 2552 3:46:40 น.

ส วั ส ดี ปี ใ ห ม่ 2 5 5 2 จ้ า ขอให้วันใหม่ เดือนใหม่ ปีใหม่ คือวาระแห่งสุขภาพกายที่เข้มแข็ง จิตใจที่ผ่องใส แช่มชื่น เบิกบาน ก้าวหน้ายิ่งๆทั้งวิถีโลกและวิถีธรรม เป็นวันใหม่ เวลาใหม่ที่พร้อมรับพลังแห่งบุญ สู่ความเป็นผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบาน ประสบแต่สิ่งที่ดีงาม สว่าง สงบ เย็น และล่วงทุกข์ได้ด้วยธรรมโอสถ .. ป้าติดภาระหลายวัน แต่ไงไงวันนี้ก็ต้องเข้ามาทักทายในวาระแรกของปีจ๊ะ อยู่กับใจที่อิ่มเย็นและดูแลสุขภาพนะจ๊ะ   โดย: ร่มไม้เย็น 1 มกราคม 2552 10:02:26 น.

ขอให้ปีใหม่นี้เป็นปีแห่งความสุข และความสำเร็จ สำหรับคุณอ้ออีกปีหนึ่งนะคะ HAPPY NEW YEAR 2009!   โดย: ป้าติ๋ว (nature-delight ) 1 มกราคม 2552 12:24:35 น.

น้องศุวิลา ขอบคุณสำหรับการ์ดใบสวยค่ะ ขอให้ทุกสิ่งที่ดี ๆ ในโลกนี้ ความรัก ความสำเร็จ ความสมหวัง บังเกิดขึ้นน้องศุวิลาตลอดปีใหม่นี้ และตลอดไปค่ะ   โดย: พรายทราย 1 มกราคม 2552 18:47:59 น.

ธุป้ากุ๊ก ร่มไม้เย็น ขอบคุณภาพสวย ๆ ภาพป้ากุ๊กกับดอกไม้สวย ๆ แน่เลย หนูขอน้อมรับพรอันเป็นมงคลจากป้ากุ๊ก สำหรับปีใหม่นี้ของหนู ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ   โดย: พรายทราย 1 มกราคม 2552 18:49:52 น.

ธุป้าติ๋ว nature-delight ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ สำหรับการ์ดสวย ๆ ใบนี้ หนูขอรับพรปีใหม่จากป้าติ๋วนะคะ ป้าติ๋วเป็นกำลังใจให้น้อง ๆ หลายคนในบล็อก หนูเองก็อีกคนหนึ่งเช่นกัน หากไม่มีป้าติ๋ว นิยายของหนูไม่จบเป็นเรื่องเป็นราว และมีพลังมากมายที่จะเขียนต่ออย่างนี้ ขอบคุณสิ่งดี ๆ ทุกสิ่งที่ป้าติ๋วแบ่งปันมาตลอด ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ   โดย: พรายทราย 1 มกราคม 2552 18:55:50 น.

พี่อ้อขา หนูตูนอยู่บ้านเฉยๆค่ะ แอบเหงานิดๆ แต่ถ้าขืนไปไหนอีก ก็จะไม่ค่อยมีเวลาแผน พักเตรียมตัว เตรียมใจ ศึกษาการเขียนนิยาย งานนี้ยอมเหงาเพื่อฝันค่ะ   โดย: ปณาลี 1 มกราคม 2552 20:43:15 น.

สวัสดีครับ ขอให้มีความสุขนะครับ ปีใหม่นี้ สมหวังๆๆทุกปะการ   โดย: เด๊กขี้แย (ความรักครั้งนี้ที่เทอขอลา ) 1 มกราคม 2552 21:30:43 น.

น้องตูน ปณาลี น้องตูนจ๋า ถึงเหงาก็ได้พักผ่อนนะ ปีใหม่ปีนี้พี่อ้อหลับข้ามศักราช อิอิ ปุ๋ย ๆ ไปตั้งแต่ก่อนสี่ทุ่ม ดีที่ตื่นมาตอนสองยามเกือบครึ่งแล้ว อิอิ เป็นการพักผ่อนที่ดีจริง ๆ อยู่คนเดียวก็ลัลล้าได้นะ ยิ่งเหงาเพื่อฝันด้วย เอาใจช่วยค่ะ สู้ ๆ ขอให้ปีใหม่มีพละกำลังกาย และใจ ที่ลุยสู่กับงาน ไปสู่ความฝันให้สมอย่างที่ตั้งใจ ขอให้สำเร็จลุล่วงดังใจปรารถนานะคะ มีความสุขเยอะ ๆ ร่ำรวยเงินเต็มกระเป๋าเต็มธนาคาร สุขสันต์วันใหม่ เดือนใหม่ ปีใหม่ค่ะ   โดย: พรายทราย 1 มกราคม 2552 22:09:10 น.

คุณ เด๊กขี้แย (ความรักครั้งนี้ที่เทอขอลา ) สวัสดีค่ะ ยินดีต้อนรับสู่สตูดิโอริมหาด ขอบคุณคำอวยพรปีใหม่นะคะ ขอให้มีความสุข สมหวังเช่นกันค่ะ...สุขสันต์วันปีใหม่นะคะ ตอนแรกนึกว่ามาถนนสายไหน ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ แล้วแวะมาคุยกัน หรืออ่านเรื่อง ฟังเพลงได้อีกนะคะ   โดย: พรายทราย 1 มกราคม 2552 22:11:28 น.

หนูบัวเเวะมากราบขอบพระคุณสำหรับคำอวยพรปีใหม่ค่ะ... ขอให้พี่พรายเเละพี่ช่อฯอยู่เป็นขวัญเเละกำลังใจของน้องๆไปอีกนานเเสนนานนะคะ... เอ๊ะ ฟังคล้ายจะผิดวัน... 5555 จริงๆคือหนูขอให้พี่ๆมีความสุข สนุกสนานกับการผลิตผลงานออกมาให้เเฟนๆอย่างหนูบัวได้ชื่นชมไปตลอดทั้งปีใหม่นี้เลยนะคะ... เเต่อย่าลืมพักผ่อนเยอะๆน้า... โหมดลงโถฯทีไร... หนูบัวล่ะกลัวใจ... เหะเหะ ยังรักเคารพพี่พรายเหมือนหลายๆปีที่ผ่านมานะคะ... สวัสดีปีใหม่ค่ะ...   โดย: อมิธีสท์ 2 มกราคม 2552 1:29:55 น.

หนูใยบัว อมิธีสท์ ขอบคุณสำหรับคำอวยพรปีใหม่ ขอให้มีความสุข สุขสันต์กับทุกสิ่งที่จะทำในปีใหม่นี้นะคะ โดยเฉพาะงานเขียน ขอบคุณสำหรับกำลังใจ และแวะมาอ่านนิยายเป็นแฟนคลับวีไอพีมาอย่างเนิ่นนาน รับรองค่ะไม่ทำให้ผิดหวังอย่างแน่นอน สุขสันต์วันใหม่ เดือนใหม่ ปีใหม่ค่ะ   โดย: พรายทราย 2 มกราคม 2552 17:06:48 น.

อ๊ากกกกก เจอกันแล้ววววววว อ่านจบก็ได้เวลาวิ่งไปทำกับข้าวต่อพอดีเลยครับ แต่เม้าท์ก่อน คุณบัวเดาผมถูกเป๋ง อธิศน่าร้ากกกกกกกกกกก งืด งืด หลงๆๆ หงิงๆๆ คุณบัวหนูพลอยเห็นแว้บๆ ว่าต้องต่อสู้กับโจรขโมยข้อมูล ขอให้ชนะนะครับ "เห่ย" นี่ สะกดว่า "เฮ่ย" หรือ "เฮ้ย" จะงามกว่ามั้ยครับ ความหมายคำแรกมันไม่ค่อยดี แหะๆ ขอร่วมแสดงความเสียใจกับพี่อ้อด้วยครับ ไว้มาอ่านโจว์ต่อ สามีอาบน้ำเสร็จแระ   โดย: คุณพีทคุง (ลายปากกา ) 2 มกราคม 2552 17:14:04 น.

คุณพีทคุง ณ ลายปากกา น้านนน ตามคุณใยบัวไปแล้ว คุณอธิศ เพิ่งจะออกมาไม่กี่ฉาก ทำไมรีบน่ารักกัน หลงเสียงดีเจไปอีกต่างหาก เอิ๊กกก ตอนเขียนเสียงสั้นไม่ได้คิดอะไรเลย แค่อยากให้มันเสียงยาว แบบไม่จริงจัง มาสังเกตตามคุณพีทว่า หน้าตามันน่ากลัวจริง ๆ เดี๋ยวกลับไปแก้ค่ะ ขอบคุณนะคะที่บอกมา ขอบคุณอีกรอบเรื่องเสียใจ เดาว่าคงเรื่องที่พี่อ้อหายไปเนอะ ส่วนโจว์ 5555 พี่อ้อขี้เกียจปรับอารมณ์หลอนช่วงปีใหม่น่ะค่ะ ลองรีไรท์ดูแล้วชักอิน เลยขอพักไว้ก่อน คุณพีทจะได้ไม่ต้องอ่านเยอะ อิอิ อ้าวว อิอิ นึกว่าอาบน้ำพร้อมคุณสามี   โดย: พรายทราย 2 มกราคม 2552 20:50:22 น.

โดย: เดหลีสีแดง 2 มกราคม 2552 23:59:12 น.

เนื่องในวาระดิถีขึ้นปีใหม่ ขออำนาจคุณพระศรีรัตนตรัย จงปกปักรักษา คุ้มครองให้ท่านและครอบครัว มีความสุขความเจริญ ด้วยอายุ วรรณะ สุขะ พละ ปฏิภาณ ธนสารสมบัติ ปรารถนาสิ่งใด ที่เป็นไปด้วยความชอบธรรม ขอให้สำเร็จสมความปรารถนา ทุกประการ เทอญ จากใจ...โสดในซอย   โดย: โสดในซอย 3 มกราคม 2552 11:25:54 น.

คุณเดหลีสีแดง สวัสดีปีใหม่ค่ะ ขอบคุณการ์ดสวย ๆ ขอให้ร่ำรวย แข็งแรง มีความสุขประสบความสำเร็จตลอดปี และตลอดไปเช่นกันค่ะ   โดย: พรายทราย 3 มกราคม 2552 12:13:37 น.

คุณโสดในซอย ขอบคุณพรปีใหม่ที่คุณโสดในซอยแวะมาฝาก ขอให้พรอันศักดิ์สิทธิ์กลับคืนสู่คุณโสดในซอยให้มากกว่าหลายเท่าค่ะ สุขสันต์วันใหม่ เดือนใหม่ ปีใหม่ค่ะ ขอบคุณที่แวะมาอวยพรถึงสตูดิโอริมหาด แล้วแวะมาอีกนะคะ   โดย: พรายทราย 3 มกราคม 2552 12:15:18 น.

รอบนี้มาแอบดูตามาร์ค คุๆๆ   โดย: คุณพีทคุง (ลายปากกา ) 3 มกราคม 2552 21:04:07 น.

โอ๊ย เพลงเพราะใจละลายมากๆ ชอบมากมายค่ะพี่อ้อขา สวัสดีปีใหม่นะคะ ขอให้พี่สาวมีความสุข สมหวังในทุกเรื่อง ทั้งเรื่องสุขภาพด้วย เขียนนิยายให้ความสุขกับนักอ่านตลอดปีและตลอดไปค่ะ กลับมาจากปฎิบัติธรรมแล้ว ได้อะไรดีๆ เยอะแยะ ไว้จะเล่าให้ฟังนะคะ ช่วงนี้นอนน้อยมาก ทำวัตรเช้า ตื่นตีสาม ตีสี่ทุกวัน กลับมาก็บินต่อเลยค่ะ เฮ้อ...ยังไม่ค่อยฟื้นเลยค่ะ แต่ความสุขในใจมันเต็มอิ่มมากๆ ปล เวปหวานแหวว ละลายไปพร้อมกับเพลง ฮ่าๆ ชอบๆๆ   โดย: นางฟ้าหน้าหมวย (บินปร๋อ ) 3 มกราคม 2552 21:23:42 น.

เ ที่ ย ว ปี ใ ห ม่ .. ไ ป กั บ ลู ก จ้ า ต้องบอกว่าน้อยครั้งเหลือเกินที่ป้าจะได้ออกจากบ้านไปไหนมาไหน เหตุเพราะติดภาระจนกลายเป็นไม่อยากออกจากบ้านก็ได้ แต่ปีนี้โดนลูกทั้งออด ทั้งอ้อน ทั้งขู่ ทั้งปลอบ ทั้งหลอก ทั้งล่อสารพัดละ สุดท้ายจบที่ งั้นไปก็ไป ป้าขับเจ้าคันของลูกมารับไปเที่ยวด้วยกัน ส่วนเจ้าแก่คันเก่าของป้าจอดทิ้งไว้ให้เฝ้าบ้าน พร้อมหรือยัง ..ถ้าพร้อมก็ไปกันเถอะ   โดย: ร่มไม้เย็น 3 มกราคม 2552 22:58:48 น.

สวัสดีปีใหม่ค่ะพี่อ้อ ขอให้สุขภาพแข็งแรง มีความสุข สมหวัง ตลอดปีใหม่นี้นะคะ   โดย: ธาร นาวา 4 มกราคม 2552 14:22:43 น.

น้องนางฟ้า ฯ บินปร๋อ พี่อ้อละลายกับเพลงนี้ และเพลงบทต่อ ยิ่งเขียนยิ่งละลาย ยิ่งกว่าคู่ของลุงธันว์กับยายหนูเภตรา สงสัยจะตรงใจมากกว่ากัน ขอบคุณสำหรับพรปีใหม่นะคะ คืนกลับให้น้องนางฟ้าอีกหลาย ๆ เท่า อนุโมทนาบุญกับสิ่งที่ได้ทำ เดี๋ยวพี่อ้อหาเวลาไปพักผ่อนแบบนี้บ้างดีกว่า ไว้คุยกันอีกนะคะ   โดย: พรายทราย 5 มกราคม 2552 0:24:48 น.

ธุป้ากุ๊ก ร่มไม้เย็น เห็นป้ากุ๊กแบบนี้แล้วมีความสุขจัง คงเป็นช่วงพักผ่อนที่ป้ากุ๊กมีความสุขแน่ ๆ ป้ากุ๊กไปเที่ยวที่ไหน เล่าหรือเปล่าคะ เดี๋ยวหนูตามไปอ่าน อิจฉาจังเลยค่ะ หือ หือ หนูอยากไปเที่ยวววววววว ขอขึ้นรถตามไปด้วยเลยนะคะ ขอบคุณป้ากุ๊กที่แวะมานะคะ   โดย: พรายทราย 5 มกราคม 2552 0:27:44 น.

น้องธาร นาวา ขอบคุณสำหรับการ์ดใบสวย และคำอวยพรปีใหม่ ขอให้น้องธารมีความสุข สมหวังในสิ่งดี ๆ ทุกเรื่องเช่นกันค่ะ สุขสันต์วันปีใหม่นะคะ   โดย: พรายทราย 5 มกราคม 2552 0:29:19 น.