ริมหาด พรายทราย ฟองคลื่น จิบกาแฟ ริมหน้าต่างข้างๆ สวน
...สตูดิโอริมหาด...
Group Blog
 
<<
พฤศจิกายน 2551
 1
2345678
9101112131415
16171819202122
23242526272829
30 
 
16 พฤศจิกายน 2551
 
All Blogs
 

ณ ปลายฟ้า...คือเธอ (Love@Horizon) อวสาน "ช่อคราม"









บทที่ 28 (อวสาน)


ไม่ว่าจะใกล้หรือไกลเพียงไหน ไม่ว่าจะเร็วหรือช้าเพียงใด
ทั้งหมดที่สุดแล้ว หากความรักนั้นจริงใจ และมั่นคงต่อกัน
ความรู้สึกของหัวใจ...จะบอกกับเราเองว่า...รักแท้มีอยู่จริงเสมอ...


ท้องฟ้าเป็นสีฟ้าสดใสสว่างกระจ่าง เมฆสีขาวจาง ๆ ลอยเป็นปุยเล็ก ปุยน้อยราวกับหมอนนอนหนุนน่าสบาย แดดยามเช้าของฤดูหนาวสาดแสงสีเงินบาง ๆ ผ่านกระจกหน้าต่างห้องทำงาน

แต่ธันวายังคงนั่งคิดอย่างสับสน สมองเหมือนหยิบไฟล์โน้นไฟล์นี้วิ่งให้วุ่นวาย แถมยังประมวลผลไปในทางลบเสียอีก จนเขาไม่สามารถจะทำงานใด ๆ ให้เป็นชิ้นเป็นอันได้

คำถามหลาย ๆ คำถามถูกตั้งขึ้นมา นี่เขากำลังน้อยใจหรืออย่างไร แน่ล่ะเขายังไม่รู้สิ่งใด ๆ แน่ชัด ทำไมเขาถึงสรุปความคิดไปได้อย่างนั้น

เขายอมรับความจริงว่าพื้นฐานความรู้สึกที่เภตรามีให้กับเขาในเรื่องความรักนั้นมันยังบางเบา เบาเกินกว่าที่จะสรุปออกมาเป็นความคิดชั่วครู่ได้เสียด้วยซ้ำ

แต่ต้องยอมรับว่ามันเกิดจากอิทธิพลของเธอทำให้เขารู้สึกได้มากมายหลายอารมณ์ รัก น้อยใจ หึงหวง หวาดระแวง ริษยา ปรารถนา เขาเริ่มเข้าใจความรักด้วยอารมณ์เหล่านี้มากขึ้น

โดยเฉพาะคำว่า คิดถึง…

เพียงแค่ได้ยินว่าเธอห่างจากไปไกล อารมณ์ทั้งหลายก็ตบตีกันกระเจิงอยู่ในความรู้สึก จนกลายมาเป็นความน้อยใจ ด่วนสรุปไปเช่นนั้นนั่นเอง

ถึงมันเป็นแบบนั้นจริง ๆ เขาเองก็เคยยอมรับมาแล้วนี่นาว่าความสัมพันธ์ระหว่างเขาและเธอจะเป็นรูปไหน ความเป็นเพื่อน เพื่อนร่วมงานนั้นยังมั่นคงอยู่มากมาย

และตรงนั้นเขายังสามารถใกล้ชิดกับเธอได้อยู่ดี และเมื่อถึงเวลาที่เธอพร้อมกับความสัมพันธ์ในรูปฉันคนรักคงไม่ยากที่เขาจะพิสูจน์ให้เธอเห็น

หากมันต้องรอคอย เขาก็พร้อมที่จะรอคอยนี่นา...

โอ้! เขากำลังรู้สึกดีกับสติเป็นครั้งแรก ที่ยังสามารถพาลากเขากลับมาจากอารมณ์ฟุ้งซ่านร้อยแปด

ให้ตายเถอะเขาเป็นได้ถึงขนาดนี้ ถึงไม่แปลกใจเลยว่า เมื่ออารมณ์ต่าง ๆ เหล่านี้พัดผ่านเข้ามาแล้วมันทำให้คนเรากลายสภาพไปได้อย่างไร...

งานนี้ราวกับว่า ทั้งเทวดาและซาตานกำลังร่วมมือกันทดสอบเขาอยู่จริง ๆ...


“คุณธันวาคะ เอกสารแฟ้มงานออฟฟิศอยู่บนโต๊ะเลยสองวันแล้วล่ะค่ะ วันนี้เอาเอกสารออกหน่อยนะคะ เดี๋ยวโดนตาม” พัชรีเข้าห้องมาเตือน เรียกสติของเขาให้เข้มแข็งมากยิ่งขึ้น

ยังมีอะไรต้องทำอีกมากมาย เขาเทียบเวลานาฬิกา เขามีเวลาจัดการเอกสารสำนักงานก่อนที่จะโทรไปหาเภตราที่เยอรมัน

“คุณธันวายุ่งอยู่หรือเปล่า พอดีขึ้นมาข้างบน เลยจะมาขอทวงเอกสารซะเลย ตัดสินใจได้หรือยังคะ” คุณสุมินตรา พาร์ทเนอร์แอดมินเคาะห้องที่เปิดอยู่ พร้อมกับชะโงกหน้าเข้ามาถาม

“เอ...ตัดสินใจ!? เอกสารออฟฟิศ ผมไม่อยู่หลายวัน โทษทีครับ”

“เมื่อวานคุณเภตราก็บอกว่าคุณยังไม่ได้บอกอะไรเธอ เธอคุยกับทางสำนักเยอรมันแล้วก็เลยขอไปก่อน แล้วคุณจะตามไปเมื่อไหร่คะ หรือจะส่งใครไปแทน” หญิงสาวเดินเข้ามานั่งเก้าอี้ตรงข้ามอย่างคุ้นเคย

“ยังมีงานยุ่งอีกหรือคะ ได้ข่าวว่าเคสเกรย์สันเจรจากันลงตัวแล้วนี่นา เป็นเคสที่ยาวนานจริง ๆ นี่ขนาดแค่คุยเจรจาก่อนร่างสัญญาแท้ ๆ “

“ครับเหลือพวกงานเอกสาร และก็ตั้งบริษัทใหม่ จิระกับทีมฝึกหัดคงทำกันได้...แต่!?” ธันวาหยิบแฟ้มเอกสารสำนักงานที่พัชรีเตือนเมื่อครู่นี้มาพลิกดู

“ตะกี้คุณสุมินตราว่าตามไปไหน เมื่อไหร่ อย่างไร”

“ก็ไปร่วมประชุมงานกับทางสำนักเยอรมันอาทิตย์นึงน่ะค่ะ คุณธันวาจะไปเอง หรือจะให้เด็กไป…นี่ไม่ใช่ยังไม่ได้ตัดสินใจ แต่ยังไม่ได้หลายละเอียดเลยสิคะ...ว่าแล้วยุ่งจริง ๆ ถึงได้ตัดสินใจเข้ามาถามซะเลย”
พาร์ทเนอร์ฝ่ายแอดมินหัวเราะเบา ๆ

“งั้นเล่าสั้น ๆ แล้วกันนะคะ จะได้ตัดสินใจง่ายขึ้น ทางสำนักเยอรมันเขาร่วมจัดสัมมนาเรื่องการลงทุนข้ามชาติกับธุรกิจภาคพื้นเอเชียช่วงกลางเดือนนี้ก่อนคริสต์มาสน่ะค่ะ เขาเชิญฝ่ายการลงทุนการเงินของเราไปด้วย พร้อมกับขอตัวคุณเภตรากลับไปเตรียมงานก่อนล่วงหน้า แฮร์โรแบร์ก็โทรมาถามหลายครั้ง แต่ยังไม่มีเอกสารจากคุณธันวาลงมา เลยไม่รู้จะตอบยังไง แต่ส่งตัวคุณเภตรากลับไปแล้วตั้งแต่เมื่อคืนน่ะค่ะ”

“อ่า...” ธันวาพึมพำเบา ๆ สมองที่วุ่นวายหยุดนิ่งไปชั่วขณะ ภาพต่าง ๆ ชัดเจนเรียบลำดับเป็นเรื่องเป็นราว นึกไปอีกรอบแล้วเขาก็ขำความวุ่นวายใจคิดมากของตัวเองเสียจริง ๆ

“ผมไปครับ ไปเอง... ไปเร็วที่สุด ไปทันทีเลยครับ…ขอบคุณคุณสุมินตราจริง ๆ “ ธันวาตอบด้วยหัวใจ เสมือนว่าแทบไม่ผ่านสมองเลยแม้แต่น้อย ความดีใจ ความกระตือรือร้นเข้ามาแทนที่

ธันวาลากสายตาอ่านเอกสารด้วยความเร็วของเครื่องแสกน ก่อนเซ็นแล้วส่งให้ผู้หญิงตรงหน้า

“เรียบร้อยนะครับ ผมมีงานทำเพียบเลย ขอตัวคุณสุมินตราเลยนะครับ” ธันวาฮัมเพลง ส่งยิ้มอย่างมีความสุข ก่อนกวาดตาไล่เอกสารในแฟ้มบนโต๊ะ 3-4 แฟ้ม แล้วหอบถลาวิ่งออกไป ท่ามกลางสายตางุนงงของทุก ๆ คน ทั้งคนในห้องและนอกห้อง

“คุณก้อยครับ...จัดเอกสารเตรียมขอวีซ่าไปเยอรมันให้ผมด่วนจี๋เลยนะครับ… แฟ้มนี้เอกสารเคสยามาชิตะ... เดี๋ยวผมโอนไฟล์ของมาร์ตินแอนดรูว์มาให้ หาใครตรวจทานเอกสารด้วย แล้วตามเอกสารของบริษัทบุญวิถีกับฝ่ายแรงงาน...อ้อ!! แล้วบอก จิระ อรรถ กรรณิการ์มากันหรือยัง...ถ้ามาครบแล้วขอประชุมด่วน”





เภตราจ้องมองโปรแกรมสนทนาบนหน้าจออย่างลืมตัวไปพักใหญ่ ทันทีที่เธอเปิดโปรแกรม ก็เห็นชื่อเขาออนไลน์อยู่แล้ว รู้สึกตื่นเต้น ดีใจอย่างบอกไม่ถูก เขาคงตั้งใจคอยเธอ ...

หญิงสาวเม้มปาก ทำหน้ามุ่ยอารมณ์ตื่นเต้นหายไปในทันที กับข้อความที่
ธันวาตอบกลับมา

Petra says:
ทางโน้นเป็นอย่างไรบ้างคะ

Always…in December says:
ตอนนี้ผมยุ่งมากเลย

เธอเดาอารมณ์เขาไม่ถูกอีกแล้ว ยิ่งเป็นตัวหนังสือแบบนี้ เธอกำลังไปขัดจังหวะการสนทนากับใครอยู่หรือเปล่า

คนยุ่งมากนี่นะ ยังมีเวลาเปิดโปรแกรมสนทนา หรือจะเป็นเรื่องงาน แต่ที่แน่ ๆ เขาน่าจะนั่งอยู่ในสำนักงานในเวลาเช่นนี้

แค่ตัวอักษรสั้น ๆ หน้าจอคอมพิวเตอร์มันช่างทำให้ความรู้สึกชื่นมื่นที่ได้กลับบ้านฟ้านี้ต้องแปรเปลี่ยนกลายมาเป็นความหงอยเหงาให้หวาดหวั่น รวมทั้งความรู้สึกดี ๆ ตื่นเต้นที่ได้เห็นชื่อของเขาตกวูบลงองศาไปในทันที

ผู้ชายยุ่ง ๆ อย่างเขาจะมาร่วมงานสัมมนาหรือเปล่า เขาอาจส่งคนอื่นในทีมมาแทน เภตราถอนใจ แผนการเดิมที่ตกลงกันไว้ว่าจะมางานแต่งงานอันย่าพร้อม ๆ กัน กลับกลายเป็นเธอต้องล่วงหน้ามาก่อนแบบนี้ และยังไม่ได้คุยอะไรกันอีกเป็นเรื่องเป็นราวใหม่เลย ...

เภตรากัดริมฝีปากครุ่นคิด หรือว่าเขาโกรธเธอที่ปุ๊บปั๊บมาแบบนี้ …


วันนั้นเธอพยายามโทรศัพท์เข้ามือถือ ปะโน้ตไว้ที่บ้าน รู้สึกแปลก ๆ ที่ตัวเองจากมาในช่วงเวลาที่ทุกอย่างดูสับสน วุ่นวาย ไม่ได้เห็นหน้าพูดคุยกับเขาเป็นเรื่องเป็นราว แต่ทุกอย่างมันก็เกิดขึ้นรวดเร็วมากหลังจากได้คุยกับคุณสุมินตรา

อย่างน้อยการที่เธอตัดสินใจบินกลับมาเยอรมันชั่วคราว น่าจะเป็นทางออกที่ดีที่สุดแล้ว เธอแค่มาช่วยทำงาน และก็อยู่ต่องานแต่งงานอันย่า อยู่ฉลองคริสต์มาส และอาจเลยกลับเมืองไทยอีกทีหลังปีใหม่ไปแล้ว …

ป่านนั้นเหตุการณ์ต่าง ๆ ทางโน้นคงเบาลง ทุก ๆ เรื่องคงเข้าที่เข้าทางลงตัว เหมือนสวรรค์เปิดประตูทางออกไว้ให้อย่างดีเยี่ยม เป็นทางออกดี ๆ ที่เธอกับธันวาจะได้ไม่ต้องหาทางออกด้วยวิธีอื่นให้อึดอัดฝืนใจ และคงไม่มีใครตามมาวุ่นวายกับเธอที่ตรงนี้

การได้เปลี่ยนสถานที่ เปลี่ยนมุม เปลี่ยนองศา ปัญหาต่าง ๆ ก็เห็นแง่มุมและทางออกได้ชัดเจนขึ้น อย่างที่ธันวาเคยพูดไว้ แต่นั่นแหละเธอรู้สึกดีเพียงแค่จุดนี้...

บางความรู้สึกหงอยเหงาจับใจ การใช้ชีวิตอยู่กับธันวาเป็นความคุ้นชินตลอดมาที่เธออยู่เมืองไทย เธอกับเขาแทบเหมือนใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันตลอด ไม่ว่าที่ทำงาน หรือที่บ้าน

เภตรายิ้มให้กับตัวเอง ก่อนลุกเดินมาหยุดที่หน้าต่างห้องประชุมที่เธอใช้เป็นห้องทำงานชั่วคราว ซึ่งห้องเดิมของเธอถูกทนายคนใหม่ยึดไปเป็นที่เรียบร้อย

อดไม่ได้จะคิดถึงช่วงเวลาที่ผ่านมา หากไม่ใช่เมษากับความรักความรู้สึกลุ่มหลงคิดถึงอย่างทุรนทุราย ต้องการไปพบ ไปรู้จักเมษาให้มากขึ้น ทำให้เธอดั้นด้นลัดจากฟากฟ้านี้ ไปยังฟากฟ้าโน้น เธอคงจะไม่มีวันได้พบกับธันวา...

ได้รู้จัก ได้เรียนรู้ผู้ชายคนหนึ่ง ได้รับในทุก ๆ สิ่งที่เขามอบให้ มิตรภาพ ความเข้าใจ การช่วยเหลือ การร่วมทุกข์ ร่วมสุขกันในชั่วระยะเวลาสั้น ๆ และข้อสำคัญ ความรัก ที่เขาให้เธอนั้น มันมีค่าอย่างเหลือเกิน มันเติมเต็มชดเชยส่วนที่เธอเคยขาดหายไปในวัยเด็ก

ทั้งหมด ทุกสิ่งที่เขามีให้เธอนั้นมันเต็มฟูฟ่อง อบอวลอบอุ่นในหัวใจอยู่ตลอดเวลา แม้เขาจะอยู่ห่างออกไปแสนไกล...


แค่คิดถึงผู้ชายคนนั้นท้องฟ้าขมุกขมัวของฟากฟ้านี้ก็เหมือนสว่างไสวขึ้นมาทันที มันเป็นความสุข เป็นความอบอุ่น ที่อุณหภูมิข้างนอกไม่ทำให้เธอรู้สึกหนาวเย็นเลย

เหมือนมีอ้อมกอดอุ่น ๆ ของธันวาอยู่ใกล้ตัวเสมอสัมผัสที่ริมฝีปากนั้นยังคงอบอุ่นชัดเจนเหมือนเกิดขึ้นจริงอยู่ตลอดเวลา

มันเป็นความคิดถึง ที่สงบสบายใจอย่างมีความสุข อีกไม่นานเธอก็จะต้องเจอเขา เธอ บอกกับตัวเอง...

บางทีคืนนี้เขาน่าจะว่างเพื่อตกลงวางแผนกันใหม่ เธอจะได้เตรียมตัว เรื่องที่พัก เรื่องโน้นเรื่องนี่ให้เขาได้ถูก ไว้เธอจะโทรศัพท์หาเขาอีกที ยังมีเวลาอีกตั้งหลายวัน...

“เภตราทุกคนพร้อมแล้วไปเร็ว…แฟ้มนี้เอาไปหมดเลยใช่มั้ย” จัสตินเดินเข้ามาเรียกสติของเธอให้กลับมา เธอพยักหน้า ก่อนหันมาปิดเครื่องโน้ตบุ้ค พร้อมกับหยิบแฟ้มเอกสารที่เหลือบนโต๊ะตามไป




“นายเมษก็ดีขึ้น อาทิตย์หน้าคงจะออกจากโรงพยาบาลได้ล่ะ ยายบุษเขาก็พยายามเอาใจดูแล คงต้องใช้เวลาอยู่สักหน่อยอะนะ แต่ช่วยไม่ได้ทำตัวเอง รอดตายไม่เจ็บหนักกว่านี้ก็บุญหนักหนาแล้ว ทำผู้หญิงเขาเสียใจไม่รู้กี่คนต่อกี่คน เขาคงแช่งกันไว้เยอะ ดีจะได้บทเรียนราคาแพงสะบ้าง ให้รู้สะทีว่าใครจะมาดูแลหากหมดสภาพแบบนี้” กันยาส่งเสียงรายงานผ่านสายโทรศัพท์

“แล้วนี่พี่ธันว์จะกลับเมื่อไหร่ล่ะ”

“ยังไม่รู้สิ อยากให้พี่อยู่ตลอดไปเลยดีมั้ย ให้หนีห่างนายเมษ สมกับความตั้งใจของทุก ๆ คน”

“แหมม! ไม่ต้องตลกเลย แต่กว่าพี่จะกลับมา นายเมษกับยายบุษคงย้ายไปตั้งรกรากอยู่ญี่ปุ่นกันละมั้ง ลุงพิศาลกับทางบ้านยายบุษเขาหาทางออกไว้ให้แล้วล่ะ เขาคงไม่ยอมให้เสียคู่ค้าธุรกิจไปหรอก บริษัทโน้นเจ้าอรัญก็ดูแลไป เพราะยังไงนายเมษก็ไม่ค่อยได้ทำบริษัทนั้นอยู่แล้ว... ไม่ต้องห่วงหรอก คู่เวรคู่กรรมผูกกันมาเหนียวแน่นอย่างนั้นคงเลิกกันยาก”

“พี่ไปไม่นานหรอก อาจอยู่เที่ยวอีกสักหน่อยแล้วค่อยกลับ ยังไงเภตราก็ยังต้องกลับมาทำงานต่อจนครบกำหนดเดิม”

“อะไร ๆ ก็จะได้ลงตัวสะที เดินทางดี ๆ นะ อย่าลืมของฝากล่ะ ถามจากคุณเภตราแล้วกัน ฉันกลัวพี่ซื้อของมาไม่ถูกใจ” กันยาหัวเราะเสียงสดใส

“บาสจาเอาของเล่น ของเล่นหย่าย ๆ “

“ไม่เอา!! ของเล่น ต้องเอาบอลสิ เยอรมันต้องเอาเสื้อบอล รองเท้าบอล ลายเซ็นนักบอล...”

“ของเล่น ของเล้น...!!” เสียงเล็ก ๆ แทรกผ่านเข้ามา ต่อด้วยเสียงเอ็ดอึงถกเถียงของคู่หลานชาย และเสียงน้องเขยดุแว่วผ่านมาก่อนที่ธันวาจะกดวางสายปิดโทรศัพท์

ธันวาอมยิ้ม ดีใจที่ทุกอย่างเข้าที่เข้าทาง บางครั้งธรรมชาติก็มีวิธีจัดรูปแบบแก้ไขปัญหาเองให้ลงตัว โดยไม่ต้องดิ้นรนฝืนใจทำอะไรให้เกินกำลัง

อีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้านี้ เขากำลังจะโบยบินข้ามฟ้า ไปหาหัวใจของเขาที่อีกปลายฟ้าหนึ่ง ไปหา เจ้าของหัวใจ เจ้าของบ้านที่เขาเฝ้ารอคอยมาทั้งชีวิต...

“ช่วงที่ฉันไม่อยู่ ห้ามดื่มคนเดียวนะคะ แล้วรีบตามมาเร็ว ๆ ล่ะ “ ข้อความสั้น ๆ บนกระดาษเหลืองปะอยู่หน้าตู้เย็นตั้งแต่วันก่อน เขาเองที่ไม่ได้ทันสังเกต

ยังมีโน้ตสีเหลืองแบบนี้อยู่บนกองหมอนในห้องนั่งเล่น หน้าทีวี เครื่องเสียง และกล่องโมโนโพลี่ กับข้อความบอกว่าเธอจะกลับมา และห้ามแตะต้องของเหล่านี้โดยไม่มีเธอ

เช่นเดียวกับจดหมายสั้น ๆ ที่เภตราเขียนด้วยลายมือทิ้งไว้บนโต๊ะในห้องทำงาน

“บางทีการที่เราอยู่เยอรมันสักพัก คงเป็นวิธีที่ดีที่สุด พระเจ้าคงเตรียมเจาะช่องลับไว้ให้เราแล้ว หากคุณไม่สะดวกมาร่วมงานสัมมนา แต่ห้ามลืมมางานอันย่านะคะ ฉันไม่อยากเต้นรำกับใครอีกแล้ว แล้วเตรียมตัวอยู่ถึงคริสต์มาสด้วยล่ะ ฉันก็ไม่อยากฉลองกับใคร ๆ หากไม่มีคุณ

จะเคลียร์โรงเบียร์ไว้รอ ...เภตรา”




เภตราขมวดคิ้วกดโทรศัพท์มือถือ เธอติดต่อเขายังไม่ได้ ไม่มีอีเมล ไม่มีข้อความใด ๆ เธอนั่งนิ่งหน้าหงำอยู่หน้าโน้ตบุ้ต พยายามติดต่อหาเขามา 2 วัน ไม่ว่าที่ทำงาน หรือบ้าน ไม่มีใครสักคนอยู่รับสาย หรือตอบกลับ แม้แต่คุณพัชรี และทั้ง ๆ ที่ฝากข้อความย้ำไว้ที่รีเซฟชั่นก็ตาม

ความรู้สึกเก่า ๆ หวนกลับมาให้เธอต้องถอนใจ เธอไม่ชอบอารมณ์แบบนี้เลยกับการรอคอย แม้จะรู้สึกว่าต่างกัน แต่มันช่างเหมือนเดจาวูหลอน ๆ ชอบกล

เสียงเรียกโทรศัพท์ ทำเอาเภตรารีบรับแทบไม่ทัน แต่พอได้ยินเสียงอันย่า หัวใจที่เหมือนจะฟูขึ้นมาอีกครั้งก็ฟีบลงไปในทันที

“นี่งานยังไม่เสร็จอีกเหรอ สองทุ่มกว่าแล้วนะ ออกมาหาอะไรกินกันเถอะ ให้ฉันกับสเตฟานไปรับดีมั้ย”

“ไม่ล่ะ เธอไปกันสองคนเถอะ ฉันยังอยากนั่งทำอะไรต่ออีกนิดหน่อย เอาไว้พรุ่งนี้แล้วกันนะ” เภตราปิดสายอย่างหงอย ๆ

เสียงเคาะประตูห้องประชุมดังขึ้น เธอเริ่มเซ็งเต็มกำลัง หน้าบู้เต็มที ไร้อารมณ์ทำงานเสียแล้ว แต่ทันทีที่เปิดประตู คนที่ยืนยิ้ม ท่าเท่ ๆ พิงขอบประตูที่คุ้นตา ทำเอาเภตราแทบน้ำตาร่วง โผเข้ากอดเขาในทันที

หัวใจเต้นระรัว ไออุ่นแห่งสัมผัส สายตาที่ท่วมท้นไปด้วยความรู้สึก รวมตัวกันร่ายเวทมนตร์แห่งความรัก ความคิดถึง ให้เริ่มต้นใหม่ขึ้นอีกครั้ง...

กว่าจะรู้สึกตัว....

โลกทั้งใบหยุดนิ่ง เวลาในห้วงจักรวาลเหมือนไม่มีช่วงแห่งกาลสิ้นสุด
ล่องลอย เนิ่นนาน...

ห้วงแห่งความสุขพรายพรมอยู่รอบ ๆ ตัว ความรู้สึกอ่อนโยน และนุ่มนวลผ่านเข้ามาอีกครั้ง ทุกอณูของความรู้สึกประสานเป็นหนึ่งเดียวกัน ความอบอุ่นแทรกผ่านเรียวปากนุ่มครั้งแล้วครั้งเล่า ดื่มด่ำไหลเวียนโดยตรงเข้าสู่หัวใจ

กว่าจะรู้สึกตัว....

“รู้ได้ไงคะ ว่าฉันอยู่ที่นี่”

“มีที่ไหนอีกที่คุณจะอยู่ได้” ธันวาอมยิ้ม กระชับวงแขนให้แน่นยิ่งขึ้น กลิ่นหอมจากเรือนผมเรียกความรู้สึกเดิม ๆ ที่คุ้นเคย

“แต่คุณก็ไม่บอกว่าจะมา เห็นยุ่งตลอด”

“ผมยุ่งตลอดเวลาอยู่แล้ว แต่ก็น้อยกว่าคุณล่ะที่ไม่เคยอ่านข้อความหมด ผมเขียนทุกอย่างบอกไปแล้ว ต้องเปิดล็อกไฟล์พิสูจน์หาหลักฐานมั้ย”

“แค่คุณอยู่ตรงนี้ ฉันก็ดีใจแล้วค่ะ” เภตรายิ้มอย่างมีความสุข รอยยิ้มนี้ ดวงตาเป็นประกายคู่นี้ ที่ธันวาเฝ้ารอมาหลายวัน

“ผมบอกแล้วไง คุณไม่ต้องล่องเรือไขว้คว้าตามหาความรัก หาคนที่คุณรัก ต่อให้คุณอยู่ฟากฟ้าไหน ๆ เขาก็ดั้นด้นมาหาคุณได้เอง”

“แต่มาช้าเหลือเกิน...”

“มีอะไรตั้งมากมายที่ผมต้องทำเตรียมไว้ ยิ่งต้องอยู่นาน ๆ แบบนี้”

“อยู่นาน!?” หญิงสาวเริ่มงุนงง

“ที่นี่งานเยอะไม่ใช่หรือครับ ขนาดดึกป่านนี้แล้วก็ยังไม่เลิกกัน ภารกิจของผมก็เยอะอยู่ด้วย ไหนจะต้องแวะเวียนโรงเบียร์ กินไส้กรอก ประชุม สัมมนา งานแต่งงาน ฮันนีมูน คริสต์มาส ปีใหม่...”

“แต่งงาน ฮันนีมูน!!??” เภตราขยับตัวห่าง ขมวดคิ้วมองคนตรงหน้าที่ยิ้มระรื่น นี่เธอพลาดข้อความอะไรเขาไปหรือเปล่า

“ก็แต่งงานของอันย่า ส่วนฮันนีมูนนี่...ผมแค่กะจะฉลองให้ตัวเองวันที่คุณบอกรักผมน่ะ”

“ใครเขาฮันนีมูนกันก่อนแต่งงาน” เธอเสียงเขียวที่เผลอตกลงหลุมตื้น ๆ ง่าย ๆ ของเขา

“แต่งงานเมื่อไหร่แล้วค่อยมาฮันนีมูนกันอีกที... อันนี้ผมแค่ฉลองคนเดียว วันที่คุณบอกรักผมต่างหาก”

“อ่านะ คนเดียว!? คุณจะฉลองคนเดียวได้ไง” เภตราเอ๋ย...อีกแล้ว เปิดช่องให้เขาตลบรวบปิดบริษัทอีกจนได้

“ก็ลองบอกรักผมสิ แล้วผมจะฉลองคนเดียวให้ดู” ธันวาหัวเราะร่าเสียงดัง เภตราสบสายตานั้นที่เธอเห็นความรู้สึกภายในทั้งเขา และเธอ

ไม่ต้องมีคำพูดอะไรที่หวานให้มากมาย แค่เพียงการกระทำอย่างนี้ และตลอดไป

หัวใจเธอพบแล้ว รับรู้ และเข้าใจ รักด้วยหัวใจ รักแท้... จริง ๆ แล้วมันเป็นอย่างนี้นี่เอง...


“ห้ามทำอะไรคนเดียวอีก ฉันเขียนโน้ตบอกไว้แล้วนี่นา” เภตราแกล้งทำตาเขียวดุ แต่สายตาที่มองกลับมาทำให้เธอรู้สึกแปลก ๆ หน้าแดง ตัวร้อนวูบวาบมากกว่าเดิม

เธอพยายามเสเปลี่ยนเรื่องกลบเกลื่อน เมื่อรู้สึกไม่แน่ใจว่าตัวเองพลาดท่าไปอีกหรือเปล่า

“ฉันจัดกิจกรรมไว้ให้คุณเพียบเลย อยากทำอะไรก่อนคะ ไปเล่นเปียโน..โอ้ไม่ใช่สิ อันนั้นของขวัญวันคริสต์มาส รับรองได้เล่นทั้งวันทั้งคืนแน่...ส่งคุณเข้าโรงแรม เก็บเข้าเก็บของก่อน... แล้วไปหาของอร่อย ๆ ทานกันดีกว่า ไส้กรอก เบียร์ ดื่มให้สนุกไปเลย...”

เภตราเจื้อยแจ้ว บรรยากาศเดิม ๆ หวนกลับมาอีกครั้ง เขายังจำเสียง ของเธอที่ได้คุยกันครั้งแรก ค่ำคืนแรกที่เป็นจุดเริ่มต้นของมิตรภาพ และความรู้สึกตลอดมาได้เป็นอย่างดี

เภตรากำลังมีความสุข นั่นคือทั้งหมดที่เขาปรารถนาจะให้เธอ และเขาจะคงมันไว้เช่นนี้ มีตัวเขาและความสุขตลอดไปไม่ว่าจะฟากฟ้าไหน ๆ ก็ตาม ธันวาบอกย้ำกับตัวเอง

“ผมไม่ชอบนอนโรงแรมเหมือนกัน...ถ้า...”

“อ้าว! ติดนิสัยฉันไปสะงั้น บ้านเหรอ...ฉันยังไม่ได้กลับเข้าบ้านเลย นั่ง ๆ นอน ๆ อยู่แต่ที่ทำงานนี่ล่ะ แล้วคุณจะนอนที่ไหน” เสียงเภตราเบาลง เมื่อเห็นธันวาตีหน้าดุเหมือนเคย

เธอยังคงดื้อ ไม่ค่อยฟังอะไรเขาเลย เขาน่าจะจับเธอมัดไว้กับตัวเขาแบบนี้ตลอดไป

อีกแล้ว...เภตราเธอพลาดอีกแล้ว...

“ผมนอนที่ไหนก็ได้ ขอแค่มีคุณอยู่ด้วยเท่านั้น ก็ห้ามผมไม่ให้ทำอะไรคนเดียวอีกต่อไปแล้วนี่นา” เขากระซิบบอกพร้อมกับก้มลงจูบเธออีกครั้ง...

ก็อย่างที่เธอว่าไว้นั่นแหละ ดื่มเบียร์คนเดียวมันไม่สนุก…
แน่ล่ะเขาเองก็เบื่อมาทั้งชีวิต ทำอะไรคนเดียวมันสนุกเสียที่ไหนเล่า...




... จบบริบูรณ์...








*
* Forever เสียงทุ้มนุ่มของ Rex Smith นักร้องชาวอเมริกัน ขวัญใจวัยรุ่นปลายยุค 70 Soundtrack จากภาพยนตร์สำหรับโทรทัศน์เรื่อง Sooner or Later

เพลงเอกในเรื่องอย่าง "You Take My Breath Away" ที่หลายคนคงจำกันได้เป็นอย่างดีนั้นขึ้นถึงอันดับ 10Billboard Hot 100 ผลงานการประพันธ์ของ Stephen J. Lawrence ทำนองโดย Bruce Hart

Rex Smith ยังมีผลงานอยู่ถึงปัจจุบัน ไม่ว่าจะเป็นนักแสดง พิธีกร ละครเวที หรืออัลบั้มใหม่ที่ขายดีไม่แพ้อัลบั้มแรก ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปแค่ไหน เสียงของก็ยังหวาน อุ่น ก้องอยู่ในความรู้สึก ฟังกี่ที ๆ ไม่ว่าเวอร์ชั่นเก่า หรือใหม่ ก็มีความสุขทุกครั้งที่ได้ยินเสมอ

ทั้งความหมาย และเสียงของ Rex ขอเลือกเพลงนี้เป็นเพลงสุดท้ายสำหรับนิยายเรื่องนี้...Forever




 

Create Date : 16 พฤศจิกายน 2551
62 comments
Last Update : 30 พฤศจิกายน 2551 14:29:28 น.
Counter : 1150 Pageviews.

 

จริง ๆ รับปากใครบ้างคนว่าจะปะตอนอวสานตั้งแต่บ่าย
แต่เงยหน้าออกมาจากโถ ก็หกโมงเย็นไปแล้ว

แต่ก็ไม่ดึกไปนะคะ ในที่สุดก็มาถึงบทอวสานเสียที อาจหวานไม่ที่สุดสำหรับคนอ่าน แต่หวานพอแล้วสำหรับคนเขียน

เดี๋ยวคนอ่าน จะกลายเป็นว่า รักแต่ลุงธันว์ หรือหนูเภ ไม่เผื่อแผ่ให้เรื่องต่อ ๆ ไป อิอิ

 

โดย: พรายทราย 16 พฤศจิกายน 2551 18:52:45 น.  

 

ปะเนื้อเพลงก่อนแล้วกันค่ะ เดี๋ยวลืม

Forever : Rex Smith


Forever, Forever, Forever, Forever
They say that you and I
Are reaching for too high
We know our love is young
We've only just begun
Through the night
We hold each other tight
Forever...Forever, Forever

A love like yours and mine
Will stand the test of time
Like rivers to the sea
Your love returns to me
Through the night
We hold each other tight
Forever...
I'll be yours forever and you're mine
Forever...

You will be the one to fill my life
To stand beside me
I will be the one
The one you run to
You can depend on me
Forever...
I'll be yours forever and you're mine
Forever...
I'll be yours forever and you're mine
Forever...
Forever, Forever,
Forever, Forever
Forever...

 

โดย: พรายทราย 16 พฤศจิกายน 2551 19:01:21 น.  

 

ขอบคุณทุก ๆ คนที่ให้กำลังใจคนเขียนมาจนถึงวันนี้...

ป้าติ๋ว ป้ามด ป้ากุ๊กไก่ น้องแป้ง หนูใยบัว คุณพีท คุณไว คุณมด น้องนางฟ้า ...

คุณปีก คุณรักดี คุณพลอย คุณเทียนสี คุณbanana state น้องเก๋ คุณฝ้าย คุณนัน

จานจี คุณอู๋ คุณวรบรรณ หนูหวาน คุณเบสต์ น้องน้ำฟ้า น้องพิดา ฯลฯ

และทุกท่านที่ตามอ่านอยู่เป็นประจำ แต่ไม่ได้ทิ้งชื่อทิ้งคอมเมนต์ไว้

หากพรายทรายลืมชื่อท่านใดไป ต้องขออภัยไว้ด้วยนะคะ
ขอบคุณมาก ๆ อีกครั้งค่ะ

และหวังว่าคงจะติดตามนิยายเรื่องใหม่เร็ว ๆ นี้นะคะ
อิอิ ไม่รู้ว่าจะเป็นเรื่องอะไร แต่มีลุ้นว่า ไม่ "เงาเพลิง" ก็ "จากฟากฟ้าสุราลัย..." แน่นอนค่ะ

เผื่ออยากอ่านแค่อะไรง่าย ๆ เบา ๆ จบในตอน เหมือนสมัยก่อน

ขอไปหม่ำก่อนนะคะ หิวโซเลยค่ะ แหะ แหะ

 

โดย: พรายทราย 16 พฤศจิกายน 2551 19:19:07 น.  

 

อ๊ากกก อ่านไม่ทันคนเขียน แค้นใจอ่ะ

แวะเข้ามากราบสวัสดีพี่อ้อครับ ก่อนจากไปพร้อมกับเหน็บความแค้นไว้ข้างเอว

หากลบทิ้งขออนุญาตเคืองนะครับ

 

โดย: วรบรรณ 16 พฤศจิกายน 2551 19:52:56 น.  

 

อ่านจบแล้วอยากกินเบียร์ ฮิ้วววว

เชียงใหม่หนาวแล้วแต่หาผู้ชายมากินเบียร์ด้วยไม่ได้เลย แง้

 

โดย: waidhaya 16 พฤศจิกายน 2551 20:09:10 น.  

 

คุณวรบรรณ

จ๊ากกก เคืองเรื่องไร แค่แซวนิดหน่อยวายุนี่นะ
ใครจะกล้าลบความเห็นคุณวรบรรณทิ้ง คริ คริ
เราพูดเรี่องเดียวกันป่าวนี่...

ค่อย ๆ อ่านก็ได้ค่ะ ไม่ต้องซีเรียสนะคะ พี่อ้อยังมีเรื่องค้างอีกตั้งหลายเรื่อง
รอคุณวรบรรณได้สบายมากค่ะ อิอิ...

 

โดย: พรายทราย 16 พฤศจิกายน 2551 20:26:19 น.  

 

คุณไว waidhaya

ขอบคุณที่เป็นแฟนประจำมาอย่างสม่ำเสมอเลยนะคะ แถมมาเป็นกำลังใจคนแรก ๆ ตลอดเลย
ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ

บรรยากาศน่าร่ำเบียร์ฉลองจริง ๆ นะคะ
แหมม ถ้าไม่ติดขัดเรื่องงาน พรายทรายขอไปดื่มเบียร์ริมปิงด้วยคน...

เอ...หรือบนดอยดีละนี่

 

โดย: พรายทราย 16 พฤศจิกายน 2551 20:31:53 น.  

 

แว้บเข้าก็ใจหายวาบ อวสานซะแล้ว เสียดายค่ะ อยากอ่านต่อนานๆ

ลังเลกันมาทั้งเรื่อง ทำไม้ทำไมตอนเข้าใจกันมันสั้นจังเลยคะ แบบคนอ่านขาดน้ำตาลค่ะ จะมีตอนพิเศษมั้ยคะ

ชอบเรื่องนี้มากๆเลยค่ะ ชอบพระเอกแบบธันวาที่สุดเลย นางเอกก็ฉลาดน่าชื่นใจค่ะ
ขอให้ได้ออกมาเป็นเล่มเร็วๆนะคะ

จะคอยติดตามผลงานเรื่องต่อไปนะคะ

 

โดย: มด IP: 81.111.61.49 16 พฤศจิกายน 2551 20:43:46 น.  

 

ลืมบอกไปนิดนึงค่ะ

สะเลย สะแล้ว ตามเสียงแล้วต้อง ซะ รึเปล่าคะ

 

โดย: มด IP: 81.111.61.49 16 พฤศจิกายน 2551 20:50:23 น.  

 

คุณมด

ต้องขอบคุณคุณมดด้วยเช่นกันที่ทำให้คนเขียนฝ่าฟันความอู้ ความขี้เกียจมาจนถึงวันนี้...

จริง ๆ อยากเติมความหวานมากกว่านี้ แต่เกรงใจบางท่าน กลัวจะเลี่ยนเกินน่ะค่ะ
เลยคิดว่าความหวานที่ผ่านมาเยิ้มไปแล้ว ตอนจบก็แค่ให้ชัดขึ้น เลยอาจเบาไปหน่อยสำหรับคนชอบหวาน ๆ

แบ่งไว้หวาน ๆ ขม ๆ กันเรื่องต่อไปดีกว่านะคะ

ตอนพิเศษหรือคะ จริง ๆ มีหลายฉากที่ไม่ได้ลง รอลุ้นบอกอแต่ละท่านจะใจดีแค่ไหน

นั่งภาวนาสวดมนต์ทุกวันค่ะ อยากมีเล่มกับเขาบ้าง แหะ แหะ

แล้วคุณมดแวะมาอีกนะคะ ถ้าคำภาวนาเป็นผล จะรีบส่งเล่มไปขอบคุณทุก ๆ ท่านที่เป็นส่วนหนึ่งของเรื่องนี้ แน่ ๆ ค่ะ


นิสัยไม่ดีค่ะ ชอบเขียนผิดจนติดตัวไปแล้ว "ซะ" ถูกแล้วค่ะ ไม่ใช่ สะ...
เดี๋ยวต้องกลับไปคัดลายมือซะ 100 จบ อิอิ ขอบคุณนะคะที่เตือนมา

เรื่องรักหวาน ๆ ขม ๆ เรื่องใหม่มาแล้ว หวังว่าจะได้เจอคุณมดอีกนะคะ

ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ

 

โดย: พรายทราย 16 พฤศจิกายน 2551 21:20:07 น.  

 

พระเอกบินไปหานางเอกถึงที่เลย อ่านแล้วตาปรอย...
อยากจะเป็นเภตราเสียเหลือเกิน

ดีใจกับพี่อ้อที่เขียนจบแล้ว พอถึงตอนจบก็ปั่นได้เร็วจี๋ภายในเวลาไม่นาน
เพราะมีกำลังใจคับคั่ง

เรื่องต่อไปขอโมดิฟายด์"จากฟากฟ้าสุราลัย" นะคะ แต่ขอลดความเครียดเข้มลงนิดนึงนะคะ เป็นกำลังใจให้รวมเล่มไวๆ ค่ะพี่อ้อ

จบนิยายหนึ่งเรื่อง...ไรท์ซีดีได้อีกหนึ่งแผ่นเพลงเพราะๆ ไว้จะเข้าไปหาฟังค่ะ แงเพราะเปิดฟังไม่ได้ง่า...

 

โดย: นางฟ้าหน้าหมวย (บินปร๋อ ) 16 พฤศจิกายน 2551 21:44:41 น.  

 

น้องนางฟ้า

เดี๋ยวหาแบบลุงธันว์จองตั๋วบินทุกไฟลท์ที่น้องนางฟ้าบินเลย
คราวนี้หนูเภตราอิจฉาแทน

ขอบคุณสำหรับกำลังใจเช่นกันค่ะ ปั่นจี๋เลยค่ะ ทั้งกำลังใจ และตาจิกทวงงาน งานใหม่ งานเก่าก็จี้ก้นซะ

จากฟากฟ้าฯ นี่สงสัยต้องโมดิฟายด์เอาเรื่องค่ะ รับรองค่ะเบาลงพอสมควร และก็เข้มขึ้นด้วยสิ
นี่กำลังเตรียมกองถ่ายใหม่ล่ะ น่าจะเปิดกล้องได้ใหม่ปีหน้าแน่ ๆ เลยยยย


รู้ความลับอีกนะคะ
ได้เป็นเล่มเรียบร้อยเมื่อไหร่ นอกเหนือจากเล่มลุงธันว์กับหนูเภฯ ไปเป็นของส่วนตัวแล้ว จะแถมซีดีไว้ต่างหากค่ะ เป็นพิเศษนะคะ สำหรับทุก ๆ กำลังใจที่มีส่วนร่วมกันสร้างเรื่องนี้น่ะคะ

เดี๋ยวพี่อ้อสรุปเพลงมาให้น้องนางฟ้า เผื่ออย่างไปหาฟังก่อนนะคะ

 

โดย: พรายทราย 16 พฤศจิกายน 2551 21:58:14 น.  

 




เเวะมามอบดอกไม้เเสดงความยินดีที่ประสบความสำเร็จในการเขียนเรื่องยาวได้จบบริบูรณ์เป็นเรื่องเเรกสำหรับพี่ช่อฯค่ะ ...ภาพวาดเเจกันดอกไม้จากศิลปินชาวดัตช์ชื่อก้องในยุคศตวรรษที่ 15 Jacques de Gheyn II ...หวังว่าคงถูกใจนะคะ ... ขอขอบพระคุณเทคนิคการค้นหาภาพเขียนงามจากคุณป้าติ๋วด้วยค่ะ... จะคอยติดตามเรื่องต่อไปด้วยนะคะ... ไม่ว่าจะเป็นจากฟากฟ้าฯหรือเงาเพลิง... ใยบัวกะหนูพลอยฯรออ่านเสมอค่ะ

 

โดย: อมิธีสท์ 16 พฤศจิกายน 2551 22:00:10 น.  

 

นอกจากกำลังใจทุก ๆ ท่านจากบล็อกที่นี่ และที่อื่นแล้ว ต้องขอขอบคุณบทเพลงเหล่านี้ ที่เป็นพลังให้คนเขียนตลอดมา

1. Lay Lady Lay
: Magnet & Gamma

2. Tin Man
: America

3. Listen to what the Man Said
: Paul McCarthy

4. The Different World
: Maureen McGowan

5. For All We Know
: Piano by Richard Carpenter

6. Don’t know Much
: Linda Ronstadt & Aaron Neville

7. Something There
: Soundtrack from Beauty and the Beast

8. Let it be
: Nelson Rangell

9. It’s Small World
: Disney

10. Maybe I’m a Fool
: Culture Club

11. Words Get in the Way
: Gloria Estefan

12. The Name of the Game
: Abba

13. Wannabe
: Spice Girls

14. Don't Dream It's Over
: Six pence not the Richer / Crownded House

 

โดย: พรายทราย 16 พฤศจิกายน 2551 22:31:51 น.  

 

15. Kingston Town
: UB 40

16. Nightingale
: Yanin

17. Let’s get together
: Al Green

18. That's How You Know
: Amy Adams (Enchanted soundtrack)

19. Every Time You Cry
: John Farnharm & Human Nature

20. This Guy in Love with You
: Noal Gallaher...Oasis

21. Waiting Game
: Swing Out Sister

22. Kiss the Rain
: Yiruma

23. The Winner Take It All
: Abba

24. Great Romantic
: Tunde

25. The power of goodbye
: Madonna

26. If
: Nelson Del Castillo
If
: Marianna Leporace

27. You Heart will Lead You Home
: Kenny Loggins

28. Foerver
: Rex Smith

ขอบคุณแรงบันดาลใจที่อยู่เบื้องหลังจากเพลงเหล่านี้ค่ะ
เรียงตามลำดับบทนะคะ สำหรับคนที่ฟังจากบล็อกไม่ได้ เผื่อจะไปหาฟังจากเว็บเพลงต่าง ๆ

ขอให้ฟังเหล่านี้อย่างมีความสุขนะคะ

 

โดย: พรายทราย 16 พฤศจิกายน 2551 22:37:32 น.  

 

หนูใยบัว อมิธีสท์

ขอบคุณภาพสวย ๆ ค่ะ งดงามมากเลย
และกำลังใจที่มีให้เสมอ ๆ นะคะ

เรื่องต่อไปโจว์อาจอยู่ข้างหลังตามเดิมค่ะ ตรงบล็อกแรก อาจเป็นนิยายโรแมนติกเรื่องที่รอคิวอยู่ค่ะ

ส่วนจากฟากฟ้านั้น กำลังเตรียมข้อมูลค่ะ ยังไม่รู้จะลงที่ไหนเหมือนกันค่ะ แหะ แหะ

pantown? ที่เคยลง ก็กลายเป็นห้องแต่งตัว เก็บของไปสะแย้ว

ไว้รอลุ้นกันอาทิตย์หน้าดีกว่าค่ะ แหะ แหะ อีกอย่าง งานยังกองอยู่เพียบเลยค่ะ ทั้งนอกโถ และในโถ หุหุห

 

โดย: พรายทราย 16 พฤศจิกายน 2551 22:41:20 น.  

 


เป็นบทจบที่อบอวลไปด้วยความหวานละมุนจริงๆ ค่ะ
ทั้งจากเพลงหวาน "Forever", บีจีสีหวานสดใส
และความรัก-ความเข้าใจที่อบอุ่นแสนหวานของ
หนูเภฯ และลุงธันว์ ..



                  

 

โดย: ป้าติ๋ว (nature-delight ) 16 พฤศจิกายน 2551 23:20:00 น.  

 


ขอแสดงความยินดีกับความสำเร็จของงานชิ้นนี้
ด้วยนะคะ .. รวมทั้งเป็นกำลังใจสำหรับงานชิ้นใหม่
ที่กำลังติดตามมาด้วยค่ะ ..



                  

 

โดย: ป้าติ๋ว (nature-delight ) 16 พฤศจิกายน 2551 23:21:32 น.  

 


ธุป้าติ๋วค่ะ

กราบขอบคุณป้าติ๋วที่อุตส่าห์มาดึก ๆ ตื่นตันใจค่ะ
ขอบคุณป้าติ๋วที่ให้กำลังใจเสมอมานะคะ

คู่นี้คงฝ่าฟันไปอีกไกลค่ะ อย่างน้อยก็ลงเรือลำเดียวกัน
รากฐานความรักก็มั่นคง
คงไม่มีใครต้องทำไรคนเดียวอีกแล้ว
สิ่งที่ทั้งสองคนขาด ต่างก็เติมเต็มให้กันและกัน
คนเขียนก็อิจฉาสะนี่กระไร

มารอเรื่องหวาน ๆ เรื่องใหม่กันนะคะ
ขอแอบจองตัวป้าติ๋วล่วงหน้าเป็นแม่ยกคนเขียนเช่นเคยค่ะ

ขอบคุณภาพสวย ๆ หวานมากเลยค่ะ รวมทั้งกุหลาบกระเช้านี้ด้วยนะคะ

คืนนี้หนูคงหลับอย่างมีความสุข ป้าติ๋วก็เช่นกันนะคะ

 

โดย: พรายทราย 16 พฤศจิกายน 2551 23:30:46 น.  

 

สวัสดีค่ะ พี่อ้อ

อวสานแล้วหรือคะ

ของหนูตูนมีวี่แววว่าจะไม่เสร็จ ไม่จบง่ายๆ

แอบเศร้า แต่ก็ต้องสู้

พี่อ้อสบายดีนะคะ

 

โดย: ปณาลี 16 พฤศจิกายน 2551 23:34:59 น.  

 

หนูตูน ปณาลี

พี่อ้อพยายามคิดว่าตกชื่อใครไปบ้าง ชื่อน้องตูนนี่เอง
ช่วงนี้ก็ยุ่งตลอดเลย ใกล้ปีใหม่แล้วแบบนี้เนอะคะ


เรื่องพี่อ้อถึงอวสาน 5555 ยังมีเรื่องคงค้างอีกเพียบ งานในโถ นอกโถ ก็ยังอีกยาวเหยียด

น้องตูนกลับกรุงเทพฯ แล้วหรือคะ เป็นอย่างไรบ้างคะ
อย่าเพิ่งเศร้าค่ะ พี่อ้อก็ยังเป็นกำลังใจให้เหมือนเคย
สู้ ๆ ค่ะ ยังรออ่านเรื่องของน้องตูนนะคะ

ขอบคุณที่แวะมานะคะ

 

โดย: พรายทราย 16 พฤศจิกายน 2551 23:41:11 น.  

 

พรายทรายควรไปนอนได้แล้วกับค่ำคืนนี้ มีความสุขมาก ๆ ค่ะ
ขอบคุณทุก ๆ ท่านที่มาร่วมสร้างเรื่องราวและเป็นกำลังใจให้ลุงธันว์ และเภตรา

และอย่างยิ่งคนเขียนค่ะ


ขอเปิดโหมดต้อนรับอัตโนมัติสำหรับค่ำคืนนี้ ฟังเพลง และอ่านอย่างมีสุขนะคะ

หลับฝันดี ตื่นมาสดใส สดชื่นกับวันจันทร์
ส่วนแฟน ๆ ที่อยู่ต่างประเทศ ก็มีความสุขกับวันอาทิตย์นี้นะคะ

ขอบคุณทุก ๆ ท่านอีกครั้งค่ะ

แล้วคุยกันใหม่นะคะ

 

โดย: พรายทราย 17 พฤศจิกายน 2551 0:11:58 น.  

 

ย่องมาราตรีสวัสดิ์พี่อ้อค่ะ

จนถึงตอนอวสานแล้วก็ยังอ่านไม่ทันอีกตามเคย
ดูเหมือนธารจะเข้าสู่โหมดงานยุ่งได้แบบไม่รู้ตัว
และสงสัยจะยุ่งไปอีกนาน

แต่ก็สัญญานะคะว่าเป็นเล่มเมื่อไหร่
จะไปหามาไว้ในความครอบครองทันที
อิอิ

 

โดย: ธาร นาวา 17 พฤศจิกายน 2551 2:02:31 น.  

 

น้องธาร นาวา

กว่าพี่อ้อจะมาอีกทีก็บ่ายเยอะเลย แหะ แหะ
ขอบคุณนะคะที่แวะมา

บางคนถนัดติดตามในบล็อก บางคนถนัดอ่านเป็นเล่ม ก็ตามความถนัดเลยค่ะ แต่เป็นเล่มอาจไม่ไวเท่าในบล็อก

ช่วงนี้พี่อ้อก็ยังยุ่งอยู่ในโถมูลิเน็กซ์ ยังอีกยาวไกลเหมือนกันค่ะ

นี่ยังชักอยากจะเขียนเรื่องใหม่ต่ออีกต่างหาก ทำเหมือนตัวเองช่างขยันจริง ๆ

เอาใจช่วยให้แข็งแรง ๆ รับงานยุ่ง ๆ ได้อย่างสบาย ๆ นะคะ

 

โดย: พรายทราย 17 พฤศจิกายน 2551 14:50:31 น.  

 

เมื่อวานปิดคอมฯไวไปนิดนึง
เลยอดรับขวัญลุงธันว์ที่บินมาหา
อ๊ะ...มาหานู๋เภ ไม่ได้มาหานู๋พลอยเหรอคะ ว่าแย่จัง
(เกือบแอบเนียนขโมยพระเอกได้แล้วเชียว 55+)

แต่สงสัยหน่อยหนึ่งค่ะว่า
ถ้าไม่มีเรื่องงานเข้ามาให้บินลัดฟ้าเนี่ย
ลุงธันว์เราจะทำยังไงดีหนอ...คริคริ

 

โดย: ploy666 IP: 124.157.236.143 17 พฤศจิกายน 2551 15:26:01 น.  

 

หนูพลอย Ploy666

เพราะลุงธันว์ไปหาหนูเภฯ สิคะ แหะแหะ
ถ้าลุงธันว์ไปหาหนูพลอยคงไม่รีบปิดคอมพ์เร็วใช่มะ

งั้นเดี๋ยวพี่อ้อเขียนให้เภตราตื่นจากความฝัน ตะกี้ช่วงบนเภตราฝันไป แล้วพบว่าลุงธันว์ไปหาหนูพลอยแทนดีมั้ย

เอาเข้าท่าเหมือนกันนะ

แต่ถ้าไม่มีงานให้ไปก่อน ลุงธันว์ก็คงจะตามไปทีหลัง แล้วก็พิโอด ครวญบ่น เสียฟอร์มคุณพระเอกพอดี
แล้วหนูเภฯ ก็ต้องเสียดาย เพราะลุงธันว์ไปหาหนูพลอยแทน
กลายเป็น drama โศกสลด

เอ หรือว่าพี่อ้อเข้าโหมดง่วงนอนอยู่นี่ ชักมั่ว ๆ ใหญ่ล่ะ
ขอกลับไปทำงานต่อละนะคะ

มันช่างร้อนจริง ๆ

 

โดย: พรายทราย 17 พฤศจิกายน 2551 15:57:27 น.  

 

จบแล้วคร้าบบบบ...

ในที่สุดลุงธันว์ก็ตามเจ๊เภฯไปจนได้
งี้แหละ ไปตามหาหัวใจซะเลย หุหุ...

ปล. อยากเห็นงานแต่งของอันย่ากะสเตฟานง่า...

พลีสสส.... เพี้ยง (พลีส - ขอร้อง เพี้ยง - เล่นของใส่คนเขียน 55+)

++++++++++++++++

 

โดย: รักดี IP: 118.172.69.202 17 พฤศจิกายน 2551 18:43:50 น.  

 

เหมือนคุณมดเลยครับ ตอนเปิดเข้ามาเจอคำว่า "อวสาน" โอ้ ใจหายวาบ ทั้งที่พี่อ้อเคยบอกแล้ว แต่พอนึกว่าจะไม่ได้เจอลุงธันว์กับหนูเภอีก ก็อดวูบๆ ไม่ได้นะเนี่ย

ชอบฉากลุงธันว์พิงกรอบประตูจังครับ ช่างเท่เสียเหลือเกิน แบบนี้หนูเภไม่ละลายก็ไม่ไหวแล้ว ฮุๆๆ แถมมีคารมคมคายเสียอีกนะลุงเรา สบายใจแล้วล่ะซี้

พออ่านจบ อ๊ากกกกก ทำไมสั้นจังบทนี้ ไม่จุใจเลย นึกเหมือนคุณมดอีกรอบ "ตอนพิเศษ" อิๆๆ

นึกแล้ว ก็ต้องขอบคุณเมษาอยู่นะครับ ที่ทำให้หนุ่มสาวเขาได้เจอกัน ไม่งั้นความรักจากลุงธันว์จะวิ่งไปชนหนูเภถึงเยอรมนีได้ยังไง ก็ยังนึกไม่ออกนะเนี่ย ฮ่าๆๆ

ป.ล. สงสัยต้องใช้ซีดีสองแผ่นเนอะ

 

โดย: คุณพีทคุง ณ (ลายปากกา ) 17 พฤศจิกายน 2551 19:33:19 น.  

 

ต่อไปนี้เป็นจดหมายลูกโซ่ เอ๊ย จดหมายโรเนียวครับ

+ - + - + - +

หวัดดีคร้าบ

ขอบคุณที่ลงชื่อร่วมเป็นนักเขียนรับเชิญนะครับ ผมจับสลากเรียบร้อยแล้วครับ ว่าใครได้สัปดาห์ไหน รบกวนไปดูและช่วยยืนยันทีนะครับ ว่าสะดวกหรือเปล่า ถ้าไม่สะดวกผมจะย้ายให้ครับ

ลายปากกา ฉบับที่ 26 » นักเขียนรับเชิญ

พอยืนยันครบทุกคนไม่เปลี่ยนแปลงแน่แล้ว ผมจะมากระซิบบอก "ธีม" สัปดาห์นั้นอีกที คนอื่นจะได้ไม่รู้ เป็นความลับนะครับ ฮุๆๆ

 

โดย: คุณพีทคุง ณ (ลายปากกา ) 17 พฤศจิกายน 2551 19:34:14 น.  

 

คุณรักดี

ขอบคุณนะคะที่ตามมาอ่าน จนถึงตอนจบ พี่อ้อก็ลุ้นอ่านตอนใกล้ ๆ จบ และจบของราเชนทร์และวริสาเหมือนกัน..
ลุ้นเฉย ๆ ป่าวทวงน้า...


น้านนน คุณรักดีเล่นของอะไร แอบนั่ง Time Machine ไปอนาคตหรือเปล่า
อย่างกะรู้ใจคนเขียนว่าอยากจะมีบทงานแต่งงานอันย่ากับสเตฟาน

เอ..

หรือจะเป็นต้นเรื่องภาคพิเศษของลุงธันว์กับหนูเภตรา หากยังมีคนไม่เบื่อ เหอะ เหอะ...

คุณรักดีต้องเล่นคาถาขอ encore กับนักแสดงค่ะ ขอพี่อ้อมิด้ายยย อิอิ อิอิ ค่าตัวในต่างประเทศยิ่งแพง ๆ อยู่
เอิ๊กกก เอิ๊กกกก
เดี๋ยวพี่อ้อมึนไปทำงานไม่ทันนี่แย่เลย โดยเฉพาะเขียนเรื่องใหม่ของวรรณิศา น้า

 

โดย: พรายทราย 17 พฤศจิกายน 2551 19:36:09 น.  

 

คุณพีท

จ๊ากกก เพิ่งตอบคุณรักดี คุณพีทมาทางไหนละนี่ หน้าต่าง หรือประตู

ทำไงดีนี่ เดี๋ยวพี่อ้อวิ่งไปปรึกษาผู้อำนวยการสร้างก่อนนะคะ สำหรับภาคพิเศษนี่
ท่าทางงบจะอักโขเอาเรื่องอยู่ ทั้งฉาก สถานที่ ค่าตัวนักแสดง เฮือก...
ที่ผ่านมาก็งบบานปลายอยู่ไม่น้อย แหะ แหะ

กลัวจุใจมากไป แล้วกลายเป็นน้ำเชื่อมเน่า เลี่ยนไปแย่เลย แหะ แหะ

เก็บไปหวาน ๆ ขม ๆ กับเรื่องใหม่ดีก่าน้า...

ขอบคุณคุณพีทในการร่วมเป็นกำลังใจให้เรือน้อยของเภตราได้เกยตื้นซบอกลุงธันว์มาจนถึงบทนี้นะคะ
ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ

 

โดย: พรายทราย 17 พฤศจิกายน 2551 19:46:09 น.  

 

คุณพีท (ต่อ)

รับทราบเรื่องนักเขียนรับเชิญค่ะ ตะกี้แอบเห็นที่หน้าบอกอลายปากกาแล้วล่ะค่ะ

คนหลัง ๆ ไปเดือนมกราฯ ก็สบายใจ ป่านนั้นคงหายใจคล่อง หลุดออกมาจากโถมูลิเน็กซ์แล้วล่ะค่ะ

แต่ให้รู้ธีมล่วงหน้านานนิดก็ดีเหมือนกัน จะได้วางแผนได้นานหน่อยนะคะ

ขอบคุณค่ะ

 

โดย: พรายทราย 17 พฤศจิกายน 2551 19:51:58 น.  

 

หนูบัวกะหนูพลอยมายกมือสนับสนุนคุณรักดี
เพราะอยากอ่านฉากงานเเต่งของอันย่าเหมือนกันค่ะ
เเล้วก็เห็นด้วยกะท่านบอกอพีทคุงว่าน่าจะมีตอนพิเศษ


สรุปว่าออกตอนพิเศษเป็นฉากงานเเต่งเนาะ...
เเอบทำตาอ้อนพี่ช่อฯสุดฤทธิ์

 

โดย: อมิธีสท์ 17 พฤศจิกายน 2551 23:52:37 น.  

 

สองหนูตระกูลอมิธีสท์


อ่านแล้วด้วยความผงะ แหะ แหะ
พี่อ้อต้องรอถามผู้อำนวยการสร้างก่อนนะคะว่าอนุมัติแค่ไหน กับตอนพิเศษ หรือตอนงานแต่งงาน เอิ๊กก

อย่างที่บอกแหละค่ะ ตัวละครค่าตัวแพง แถมเป็นฉากเมืองนอกอย่างนี้ ...

หลายคงคิดหนัก แคร่ก แคร่ก

สงสัยว่าโพสต์โพรคงคิดนานแน่ ๆ ค่ะ

เหอะ เหอะ แล้วไหนว่ารอเรื่องใหม่ เรื่องตาโจว์ ชนิกรรดา เดี๋ยวยิ่งช้าไปอีกน้า

 

โดย: พรายทราย 18 พฤศจิกายน 2551 15:34:52 น.  

 

กร๊าก ผู้อำนวยการสร้างคงปาดเหงื่อ คนอ่านเรียกร้องขนาดนี้ อิๆ แถมเจอสายตา้อ้อนๆ ของคุณบัวหนูพลอยอีก ฮ่าๆๆ

ส่งธีมไปทางหลังไมค์แล้วนะคร้าบ

 

โดย: คุณพีทคุง ณ (ลายปากกา ) 19 พฤศจิกายน 2551 7:50:41 น.  

 

คุณพีท

55555

คุณพีทมาแซวนะ หึหึ

ได้รับธีมแล้วค่ะ ขอบคุณมาก ๆ ที่ให้เกียรตินะคะ
แต่อึ้งเล็ก ๆ ไม่คิดว่าได้ธีมนี้

ไปรื้อบทความเก่า ๆ ที่เคยเขียนไว้มาได้มั้ยนี่

ล้อเล่นค่ะ คริ คริ

เขียนใหม่ เขียนใหม่แน่นอน
แต่ยังงง ๆ ชีวิตว่าทำไมได้ธีมนี้มาบ่อยบ้อยยยย
หยุดเขียนไปนานแล้วนะนั่น

ยกให้พรายทรายเขาเขียนไปเลยละกัน
เจ้าแม่บทความแห่งความหวังของชีวิตอยู่เลยนะนั่น
เข้าทางเป๊ะเลย...

กลัวซ้ำกับบทความปรัชญาหน้า"กล่องในตู้ฯ" มะนี่ อิอิ

 

โดย: พรายทราย 20 พฤศจิกายน 2551 19:43:28 น.  

 

ช่วงนี้พรายทราย ยุ่งมาก ๆ เลย
หากไม่ค่อยได้เข้ามาคุยอย่าเพิ่งโกรธกันนะคะ
ที่ตั้งโหมดต้อนรับอัตโนมัติตลอด

ช่วงนี้แอบขอเตรียมตัวทำอะไรสักป๊าบหนึ่ง
ไม่หายไปไหนนานแน่ ๆ ค่ะ
แล้วคงมีงานใหม่ ๆ มาฝากแฟน ๆ คนอ่านกันอีกนะคะ

หวังว่าคงไม่ทิ้งบล็อกสตูดิโอริมหาดนี่ไปซะก่อนนะคะ

ขอบคุณทุก ๆ ที่อ่านไว้ตรงนี้อีกครั้งค่ะ

 

โดย: พรายทราย 20 พฤศจิกายน 2551 19:48:50 น.  

 

เข้ามาเยี่ยมหน้าดูว่าตกลงจะเป็นโจว์... เป็นชนิฯ...
หรือเป็นคนอื่น... อิอิ


ปล... ท่านบอกอพีทคุง... เราร่วมเดินขบวน
เรียกร้องสิทธิ์ให้คนอ่านกันดีป่าวคะ ...คิคิ

 

โดย: อมิธีสท์ 20 พฤศจิกายน 2551 22:38:12 น.  

 

หนู ๆ อมิธีสท์

อิอิ คงยังเป็นหน้าลุงธันว์น่ะค่ะ ขอพี่อ้อเคลียร์โถปั่นรอบนี้ซะก่อน

หง่า แป๊ววว ถึงขนาดต้องร่วมเดินขบวนเรียกร้องสิทธิ์กันเลยหรือคะนี่
เดี๋ยวต้องรีบปรึกษาโทมัสแอนด์เจมส์ด่วนเลย แหะ แหะ

 

โดย: พรายทราย 21 พฤศจิกายน 2551 11:17:58 น.  

 

ช่วงนี้ยังเดินสาย สัญจร และดำผุดดำว่ายในโถปั่นยักษ์

หือ หือ

ตอนนี้อยากเขียนนิยายเรื่องใหม่เป็นที่สุด

ยังไงก็มีความสุขกับวันศุกร์ทุก ๆ คนนะคะ

ขอบคุณทุก ๆ ท่านที่แวะมาค่ะ

 

โดย: พรายทราย 21 พฤศจิกายน 2551 11:20:04 น.  

 

แวะเข้ามาอ่านความน่ารักของหนูเภกับลุงธันว์อีกรอบ คิดถึงค่ะ

อยากถามด้วยว่าเรื่องใหม่หรือเรื่องที่กำลังเขียนอยู่นี่เรื่องอะไรคะ กลัวพลาดค่ะ

 

โดย: มด IP: 81.111.61.49 21 พฤศจิกายน 2551 14:52:15 น.  

 

อ่านแล้วมีความสุข ปนเหงาๆ นะคะ

 

โดย: ็Halimeda lover IP: 125.24.210.218 21 พฤศจิกายน 2551 16:26:10 น.  

 

คุณมด

ตื้นตันใจ ขอบคุณมากค่ะ ที่อุตส่าห์สละเวลามาอ่านอีกรอบด้วยความคิดถึง

รบกวนคุณมดแวะมาเรื่อย ๆ แล้วกันค่ะ ถ้าพรายทรายจะอัพบล็อกใหม่น่าจะทุกหัวค่ำวันอาทิตย์

แต่หน้าปัจจุบันโชว์หน้าไหนไว้ก็คุย หรือฝากข้อความได้ตลอดค่ะ
หากพรายทรายหายไปบ้างก็แค่วันสองวัน แต่รับรองไม่หายนานแน่ ๆ


จริง ๆ งานของ "ช่อคราม" แนวขม ๆ หวาน ๆ โรแมนติกนี่ มีแผนจะเขียนลงบล็อกอยู่แล้วค่ะ

ที่รอตามคิวไว้คือ "เจ้าหญิง...องก์สุดท้าย ให้เพลงนี้บอกรักเธอชั่วนิรันดร์"
ชื่อเรื่องยาวเป็นไมล์เอิ๊กกก

เรื่องนี้มีสิทธิ์มาแรงค่ะ คนเขียนรอมานาน แหะ แหะ


แต่คนอ่านที่คอยเขาอยากให้เขียนงานเก่าต่อ แนวตื่นเต้น ๆ แต่คนละนามปากกา

ผู้ดูแลบล็อกอย่างพรายทรายยังชั่งใจไม่ถูก งานอื่นตอนนี้ก็ท่วมมาก
กลัวเขียนพร้อมกันสองเรื่อง จะน็อคคาคีย์บอร์ด หรือยิ่งค้างยาวอีกแน่ ๆ แหะ แหะ


ว่าแต่ว่าคุณมดอยากอ่านแนวไหนต่อคะ โรแมนติก หรือตื่นเต้น แนว Suspense & Mystery
เรื่อง "เงาเพลิง" ในเมนูข้างซ้ายน่ะค่ะ
แฟนคลับตาโจว์เขารอกันมานานหลาย ๆ ปีแย้ว
ลองเสิร์ฟ ๆ อ่านได้ตามเมนูซ้ายค่ะ

"จากฟากฟ้าสุราลัย...สู่แดนดิน" แนวแฟนตาซีไทย ๆ เคยลงในถนนนักเขียน พันทิป แฟนคลับก็รอชนิกรรดามานานเหมือนกัน แหะ แหะ
แต่เรื่องนี้ท่าทางจะอีกยาว เพราะต้องปรับเพิ่มใหม่อีกเยอะเลยค่ะ

ไหน ๆ พรายทรายก็อิ๊บคุณมดเป็นแฟนคลับแล้ว ยังไงรบกวนแวะมาบ่อย ๆ อย่างน้อยทุกวันอาทิตย์
เผื่อพรายทรายตัดสินใจได้ว่าจะเอาเรื่องอะไรลง จะรีบแจ้งแถลงไข

ไม่ให้คุณมดพลาด หรือผิดหวังแน่ ๆ ค่ะ
ขอบคุณมาก ๆ นะคะที่จะคอยอ่านผลงานของสตูดิโอริมหาด

 

โดย: พรายทราย 21 พฤศจิกายน 2551 20:09:05 น.  

 

คุณ Halimeda lover

ขอบคุณที่แวะมาอ่านนะคะ งานของ "ช่อคราม" แบบนี้แหละค่ะ ขม ๆ หวาน ๆ เหงา ๆ โรแมนติกซีเรียส เล่นกับอารมณ์ตัวละคร จะได้ไม่เลี่ยนนะคะ

แต่ดีใจมากค่ะอย่างน้อยคุณ Halimeda lover ก็บอกว่ามีความสุข คนเขียนก็สุขตามไปด้วยค่ะ

แล้วแวะมาอ่านอีกนะคะ

 

โดย: พรายทราย 21 พฤศจิกายน 2551 20:12:37 น.  

 

แป๊วว จะโดนดุมั้ยนั่น ที่ตอบคุณมด เซิร์ฟ เขียนเป็น เสิร์ฟ นี่อ่ะ
เอาเป็นว่าลองอ่านแล้วกันนะคะ เพี้ยนตัวสะกดประจำ น่าตีจริง ๆ เนอะคะ

 

โดย: พรายทราย 21 พฤศจิกายน 2551 20:15:12 น.  

 

ยังไม่ได้กลับกรุงเทพเลยค่ะ พี่อ้อ

คิดถึงพี่อ้อที่สุดเลย 5555555555


เนื้อย่างกะขนมที่พี่อ้อว่าไว้ในบล็อกหนูตูน
ต้องเป็นที่เรโทรแน่ๆ เลย

 

โดย: หนูตูนตัวจริงเสียงจริง IP: 118.173.36.17 21 พฤศจิกายน 2551 20:49:06 น.  

 

หนูตูนตัวจริงเสียงจริง

แล้วกลับเมื่อไหร่คะนี่ คิดถึงที่สุดเหมือนกันเลยยย

แหมม กว่ารอคิวเรโทร อีกตั้งหลายเดือน
ร้านอื่น ๆ ก็ได้ค่ะ ขอให้มีเนื้อย่าง หอม ๆ กลั้วด้วยส้มตำก็ได้อิอิ

กลับมาแล้วไปหม่ำ ๆ กันค่ะ ต่อด้วยคิวคุณพีทไปลุยปูบ้านคุณเบสต์ อิอิ

 

โดย: พรายทราย 21 พฤศจิกายน 2551 21:20:02 น.  

 

กร๊าก คุณบัวหนูพลอยชวนเดินขบวนซะแล้ว อย่าเดินเรียกร้องสิทธิืคนอ่านเลยครับ สงสาัรพี่ช่อกับพี่พรายนะ เดินขบวนสนับสนุนคนเขียนกันดีกว่า

เอ... ตกลงจ่อคิวสามเรื่องเลยเหรอครับ ทั้งนายโจว์ ชนิกรรดา (และอธิปติของป๋ม) แล้วยังมีเจ้าหญิงอีกองค์ เอาเป็นว่าพี่อ้อเข็นใคร (หมายถึงนักเขียนคนไหน) ขึ้นมาได้ก่อนก็คนนั้นเลยครับ (ไอ้ที่รอๆ มานานหลายปี จะรอต่ออีกสักหลายปีก็คงไหว เอิ๊ก)

จะเขียนควบเหรอครับ อืม... นึกๆ ไปแล้ว เสนอว่าทีละเรื่องดีกว่าเปล่า กลัวต้องรอจนลงแดง ฮ่าๆ

 

โดย: คุณพีทคุง ณ (ลายปากกา ) 22 พฤศจิกายน 2551 16:06:23 น.  

 

คุณพีทคุง

เนอะคะ เดินขบวนสนับสนุน ให้กำลังใจคนเขียนดีกว่า แค่นี้ก็จะขาดใจตายละ หงือ หงือ

แง แง ฟังแล้วเหมือนยิ่งทรมานคนอ่านเนอะ อย่างที่อธิบายคร่าว ๆ ว่า

เจ้าหญิง องก์สุดท้าย ฯ (องก์ นะคะ ไม่ใช่ องค์ แอบย้ำเพราะ Last Act of Princess..Love songs forever ) เรื่องโรแมนติก ยังไงต้องต่อเนื่องอยู่แล้ว เพราะถือว่าเป็นงานหลักของตอนนี้
จริง ๆ ยังมีต่อคิวโรแมนติกอีกหลายเรื่องอ่ะ แหะ แหะ

เงาเพลิง โจว์เองเป็นเรื่องที่เขียนง่ายกว่า และมาค่อนทางแล้ว น่าจะจบง่ายกว่า จากฟากฟ้า ฯ อธิปติของคุณพีท

สองเรื่องนี้เขียนไว้ส่วนตัวยังไง ก็ควรถึงวันเสร็จสะทีนะคะ
ไม่งั้นแช่อิ่มเต็มตู้เยอะเลย

อิอิ แข่งเขียนกับคุณพีทอ่ะ อิอิ

ชั่งใจคงประมาณนี้อ่ะค่ะ วัน ๆ ก็ทำงานควบหลายสถานอยู่แล้ว
คราวนี้ขอแบ่งเวลามาทำงานของตัวเองบ้างนะคะ

 

โดย: พรายทราย 22 พฤศจิกายน 2551 19:25:02 น.  

 


วันอาทิตย์ปะ น่าจะเป็นเรื่องโรแมนติก...
วันพุธปะ น่าจะเป็นเรื่องโจว์

แอบขอหยั่งเสียง เผื่อมีคนเห็นด้วย พรุ่งนี้จะได้สรุป
ต้องฝากภาระไว้กับชาวบล็อกช่วยกันเข็นนักเขียนสตูดิโอให้งานสำเร็จลุล่วงไปทีนะคะ

ขอขอบพระคุณไว้ล่วงหน้าเลยค่ะ

 

โดย: พรายทราย 22 พฤศจิกายน 2551 19:27:01 น.  

 

ใยบัวมายกป้ายให้โจว์ค่ะ... อิอิ
จานจีเจ้าขา.... รีบมาด่วนนน


สองเสียงดีกว่าเสียงเดียวน้า....

 

โดย: ใยบัว (อมิธีสท์ ) 22 พฤศจิกายน 2551 22:23:39 น.  

 

หนูพลอยฯชูป้ายให้เจ้าหญิงองก์สุดท้าย
เพราะเป็นเรื่องที่หนูพลอยฯยังไม่เคยได้อ่านเลยค่ะ

 

โดย: หนูพลอยฯ .. (อมิธีสท์ ) 22 พฤศจิกายน 2551 22:30:40 น.  

 

เรา 2 คนร่วมกันสนับสนุนทั้งโจว์เเละเจ้าหญิงฯค่า...


ปล... บอกอพีทคุงคะ ตกลงว่าเรามาร่วมกันเดินขบวน
สนับสนุนคนเขียนทั้งสองเรื่องเลยดีกว่ามั้ย... อิอิ

 

โดย: ใยบัว .. กะ .. หนูพลอยฯ (อมิธีสท์ ) 22 พฤศจิกายน 2551 22:39:34 น.  

 

หนูใยบัว กะ หนูพลอย อมิธีสท์

มาเดินขบวนกับทั้งสองคนเลย แหะ แหะ เล่นเอาจัดบ้านไม่ถูกเลยค่ะตอนนี้

งั้นขอตอบแบบรวบเลยนะคะ

เห็นจะเป็นตามที่สองหนูตระกูลอมิธีสท์ปรารถนานะคะ

ทุกวันอาทิตย์จะปะบล็อกด้วยนิยายโรแมนติกซีเรียสของช่อคราม เรื่องใหม่ต่อไป
"เจ้าหญิง...องก์สุดท้าย...ให้เพลงนี้บอกรักชั่วนิรันดร์"

และทุกวันพุธก็จะเปิดหน้า "จิบกาแฟริมทะเล" หน้านิยายเรื่อง "เงาเพลิง" ไปสักระยะหนึ่งก่อนนะคะ (ประมาณ 2 อาทิตย์) ให้เวลาคนตามอ่าน แล้วต่อตอนใหม่ทันทีค่ะ

อิอิ หนูใยบัว กะ หนูพลอย และท่านอื่น ๆ คนอ่านกันเหนื่อยเลย

ตามความชอบแล้วกันนะคะ ว่าถนัดจิบกาแฟแบบขม ๆ หรือแบบ หวาน ๆ ขม ๆ

ขอให้คนอ่านมีความสุขแล้วกันค่ะ

 

โดย: พรายทราย 22 พฤศจิกายน 2551 23:00:25 น.  

 

สวัสดีค่า มาตามข่าวนิยายเรื่องใหม่ เลยได้อ่านที่คุณพรายทรายตอบไว้

ไม่ยอมนะคะมาอิ๊บเป็นแฟนคลับกันได้ยังไง

เพราะเป็นแฟนคลับแบบเปิดเผยตัวมานานแล้วค่า ^___^

แต่จะมาแจ้งข่าวลาหยุดเดือนนึงนะคะ จะกลับไปเยี่ยมบ้านค่ะ แล้วจะไม่มีเนตใช้ กลับมาอีกทีก็ปีใหม่เลย แล้วจะรีบกลับมาติดตามนิยายเรื่องใหม่นะคะ

 

โดย: มด IP: 81.111.61.49 26 พฤศจิกายน 2551 7:12:53 น.  

 

คุณมด


พรายทรายเพิ่งมาเห็น ขอโทษนะคะที่ตอบช้าไปหลายวัน

ขอบคุณมากค่ะ ดีใจจังเลย คุณมดยังไม่ทิ้งกันไป อิอิ บันทึกคุณมดเป็นแฟนคลับวีไอพีแล้วค่ะ

น่าอิจฉาจังลาหยุด 1 เดือน ขอให้เดินทางโดยสวัสดิภาพ มีความสุขกับการพักผ่อนกลับบ้านนะคะ

"เจ้าหญิง" ฯ เรื่องใหม่ และทุก ๆ คนในสตูดิโอริมหาดยังคอยคุณมดอยู่เสมอนะคะ กลับมาเมื่อไหร่ก็ตาม

แล้วคุยกันใหม่นะคะ

 

โดย: พรายทราย 30 พฤศจิกายน 2551 14:35:30 น.  

 

พอดีสนใจหนังสือของน้องหากน้องต้องการทำหนังสืออกตีพิมพ์ และต้องการทราบรายละเอียดติดต่อมาที่
pinkge-333@hotmail.com ด่วนที่สุด

 

โดย: thaibookcafe IP: 125.25.229.51 13 มกราคม 2552 14:19:46 น.  

 

คุณ thaibookcafe

ขอบคุณที่ให้เกียรติมาอ่าน และให้ความสนใจกับเรื่องนี้นะคะ
แต่ต้องขอโทษจริง ๆ ค่ะ เรื่องนี้ถูกจองไว้เรียบร้อยแล้วน่ะค่ะ

 

โดย: พรายทราย 16 มกราคม 2552 1:02:38 น.  

 

สนุกมากเลย อ่านแล้วรู้สึกว่าคงนอนหลับฝันดี

อ่านทีเดี่ยวจบเลย เป็นกำลังใจให้มีผลงานต่อๆไป

แล้วจะติดตามอ่านนะคะ

 

โดย: ya IP: 125.25.6.201 16 เมษายน 2552 1:15:07 น.  

 

คุณ ya

ไม่ได้เข้ามาดูหน้าเก่าๆ เลยไม่ทันเห็น

รู้สึกดีจังที่เรื่องนี้ทำให้คุณ ya มีความสุข หลับฝันดี
ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ เขียนเรื่องใหม่จบแล้ว แวะมาอ่านอีกนะคะ

ขอบคุณมากๆ ค่ะ ที่แวะมาอ่าน

 

โดย: พรายทราย 27 กรกฎาคม 2552 18:56:03 น.  

 

I finally finished ready..wow..Pattra has been thru hardiness time, and finally she found love..the story quite long, ended chapter is little too short , the love scene between Pra-nang is not quite sweet as much as I want to hear ..However, Kn Or.. you did excellence ja..I my heart felt for Tunwa ja..kinda disappointed of nang aek jaa, she should love Pra aek more ... hehehehe.

Anyway, I will read your next novel soon, waiting for you to complete it first jaa.

Thank so much for give me opportunity to be a part and enjoy .....:)

 

โดย: PiCorn (Camille) IP: 71.81.178.101 21 มิถุนายน 2553 8:15:26 น.  

 

คุณคามิลคะ

ขอบคุณมากๆ ค่ะที่สละเวลาอ่านจนมาถึงหน้านี้
คำแนะนำขของคุณคามิลอ้อจะนำไปปรับปรุงเพิ่มเติมในเรื่องต่อๆ ไป

เรื่องนี้จริงๆ แล้วอาจเรียกว่าสมบูรณ์แบบร่างแรกมากกว่า
มีหลายจุดอ้อเองได้ปรับปรุงไปแล้ว และอีกหลายส่วนก็
กำลังปรับปรุง

เรื่องนี้สมบูรณ์เป็นเล่มเมื่อไหร่ อ้อคงต้องส่งไปขอบคุณคุณคามิลอย่างแน่นอนค่ะ

ขอบคุณมากๆ ค่ะ หวังว่าจะคงติดตามกันต่อๆ ไปนะคะ

 

โดย: พรายทราย 23 มิถุนายน 2553 4:28:01 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 


พรายทราย
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]








** ภาพสวยๆ เล็กตรงนี้ Tuscan Terrace ผลงานของ Sung Kim

เคยมั้ยนั่งอยู่ในสวนสวย พร้อมกับจิบกาแฟนั่งมองเกลียวคลื่นซึมซับเข้าหาทราย มันเป็นมุมพักผ่อนที่แสนจะเป็นสุขของเรา...

ขอยืมภาพวาดสวยๆ มาใช้ประดับบ้านเฉพาะกิจก่อน
เก็บไว้นานแล้ว ของใครบ้างหนอ...



**สำหรับคนชอบลอก แอบโกปี้ และตัดปะ**

คิดเอง เขียนเองเถอะค่ะ ...

ความสนุกของการเป็นนักเขียนเรื่องสั้น นิยาย มันอยู่ตรงนี้
แม้มันจะเหนื่อย ล้า เปลี้ย หมดพลัง แค่ไหนเราก็ยังพอใจ ที่ได้สนุกสนาน ได้ร่วมโลดลิ่ว..

ได้รัก ได้เกลียด ได้กินข้าว ได้เต้นระบำ ได้ตบตี ได้เจ็บช้ำ ไม่สบาย ร้องไห้ หัวเราะ ได้ร่วมไปในทุกๆ อารมณ์ กับตัวละคร

ที่พวกชอบลอกนี่จะไม่มีวันได้รู้แน่ๆ ว่าอารมณ์อย่างนั้นมันเป็นอย่างไร...

**และคุณก็ไม่มีวันเป็นคนเขียน เป็นนักเขียนได้เลย


******************************


Friends' Blogs

ลายปากกา

นิตยสารออนไลน์รายสัปดาห์ อ่านสนุก


Branica Web Counters
Friends' blogs
[Add พรายทราย's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.