|
| 1 |
2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 |
9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
บทที่ 1. เกมวิวาห์...หารักแท้ "ช่อคราม"
ทุกวันเสาร์ และอาทิตย์ พบกับนิยายโรแมนติกซีเรียส หวานๆ ขมๆ ของ“ช่อคราม” ”เกมวิวาห์...หารักแท้”
ทุกวันจันทร์ และอังคาร พบกับนิยายโรแมนติกซีเรียส หวานๆ ขมๆ ของ“ช่อคราม” ”เจ้าหญิง...องก์สุดท้าย ให้เพลงนี้บอกรักชั่วนิรันดร์”
และ
ทุกวัน พุธ – พฤหัสฯ พบกันนิยายตื่นเต้น ระทึกๆ ของ... “ริมหาด” “เงาเพลิง”
********************************* เรื่องยาวจบบริบูรณ์...ของ "ช่อคราม" ”ณ ปลายฟ้า...คือเธอ”
*********************************
เรื่องสั้น...ของ "ช่อคราม (นักเขียนรับเชิญ บล็อกลายปากกา)" ”ถนนพระจันทร์...ทางเดินแห่งหัวใจ”
*********************************
คอลัมน์พูดคุย ตอบปัญหาเกี่ยวกับการเขียนนิยาย ของ "พรายทราย" ”คุย คิด ถาม เขียน”
*********************************
บทที่ 1 ...กับข้อเสนอที่ต้องตัดสินใจ
“ไม่ค่ะ ไม่ ไม่ คุณเภตราไม่ต้องพูดอะไรอีก อรัญนายก็หุบปากไปเลย” หญิงสาวหัวฟู ผมเผ้าดูเป็นกระเซิง ราวกับไม่ได้หวีมานาน เฉกเช่นเดียวกับดวงหน้าซีดเซียวปราศจากเครื่องสำอาง ตาคู่สวยบวมเป่ง ไม่แพ้รูปร่างที่ดูอวบอัดไปหมดทุกสัดส่วนที่โผล่พ้นออกมานอกเสื้อคลุม หญิงสาวเดินบ่นไปมาเสียงดังลั่นห้อง โบกมือแสดงอาการบอกชัดเจนว่าไม ด้วยท่าทีเหนื่อยหน่าย และตั้งใจตัดการสนทนาทั้งหมด ก่อนเหวี่ยงทิ้งตัวกระแทกลงไปนอนที่โซฟา พร้อมกับดึงเอาหมอนอิงใบเล็กๆ ออกมาจากข้างตัว กดหน้าตัวเองอยู่นิ่งๆ “แล้วจะเอาอย่างไร เห็นแก่ความเป็นเพื่อน วรรณิศาบอกมาสิ จะปล่อยตัวเองตายซากคาห้องอยู่อย่างนี้ ดูสภาพของตัวเองบ้างหรือเปล่า...” อรัญส่ายหัวตาม น้ำเสียงหงุดหงิดเต็มที่เช่นกัน ก่อนทรุดตัวลงนั่งที่เก้าอี้ตรงข้ามอย่างหมดแรง กว่าสองชั่วโมงที่เขาอธิบายทุกสิ่งทุกอย่างให้ร่างที่นอนนิ่งๆ อยู่เบื้องหน้า เสียเวลาเปล่าๆ “ไม่กลับ ไม่ต้องมายุ่งกับศาอีก” เสียงบู้บี้ดังมาจากร่างบนโซฟา ก่อนหมอนใบนั้นจะถูกเหวี่ยงมาอย่างไร้ทิศทาง พร้อมกับเจ้าตัวพลิกตัวซุกหน้าเข้าหาด้านข้างของโซฟาและหมอนอิงใบใหม่ เภตราเดินไปเดินมาอย่างใช้ความคิด เธอเริ่มหมดแรงไม่แพ้กับอรัญ ก่อนหน้านี้เธอถูกตามตัวอย่างกะทันหันมาช่วยเหลือหญิงสาวที่นอนอยู่ตรงนี้ ไม่ต่างจากศพขึ้นอืด ไร้ชีวิต ความรัก ความผิดหวังสามารถทำให้ใครคนหนึ่งเป็นได้ขนาดนี้
เภตรายังจำคืนที่วรรณิศาเสียอกเสียใจเมื่อรู้ข่าวของเมษาแต่งงานได้ ก่อนบินมาใช้ชีวิตอยู่ที่อเมริกา แต่เธอก็ไม่คิดว่า คราวนี้วรรณิศาจะหมดสภาพยิ่งกว่าคราวนั้น ช่วงเวลาที่วรรณิศาเดินทางมาอเมริกาใหม่ๆ เภตราได้รับข่าวจากวรรณิศาเป็นระยะๆ ไม่จากอีเมล ถาพถ่ายสุดหรู ก็โทรศัพท์ทางไกล วรรณิศาเหมือนจะมีความสุขดีกับการใช้ชีวิตเป็นนางแบบให้กับเอเย่นซี่ชื่อดัง ไม่ว่างานเดินแฟชั่น งานถ่ายแบบหน้าปกนิตยสาร แล้วชีวิตของหญิงสาวก็เปลี่ยนไปอีกครั้ง เมื่อมีโทรศัพท์สายจากวรรณิศาส่งเสียงระล่ำระลักบอกเธออย่างตื่นเต้น “ คุณเภตราคะ ศากำลังจะหมั้นค่ะ อยากให้คุณมาร่วมงานด้วยจังเลย” เภตรารู้สึกดีใจ และตื้นเต้นตามกับข่าวดีนั้น แต่เธอก็ไม่ได้บินไปร่วมงาน เนื่องจากติดงานรวมธุรกิจร้านอาหารดัง เธอและธันวาลือกส่งของขวัญพิเศษสุดไปให้ “กรี้ด-ด-ด-ด รักคุณเภตราที่สุดเลยค่ะ มันสวย และมีค่า ถูกใจศามากๆ เลยค่ะ ขอบคุณคุณเภตราและพี่ธันว์มากๆ นะคะ” ไข่มุกสีชมพูเม็ดโต สวยที่สุดของภูเก็ต ถูกคัดอย่างปราณีตและร้อยเป็นสร้อยจากร้านเครื่องประดับชื่อดังของเมืองไทย น่าจะเหมาะกับชุดหมั้นสีขาวของวรรณิศา
หลังจากนั้นผ่านไปไม่นาน เภตรารู้สึกเหมือนข่าวจากวรรณิศาเริ่มงียบและหายไป โทรศัพท์มือถือที่เคยติดต่อกันประจำ ก็เหมือนวรรณิศาจะไม่ได้ใช้อีกแล้ว เภตราพยายามหาวิธีติดต่อไปอีกหลายครั้ง เท่าที่เวลาของเธอจะมี แต่เอเย่นซี่ทางนั้นแจ้งว่า วรรณิศาอยู่ในช่วงลาพักผ่อน และเดินทางต่างประเทศกับคู่หมั้น คราวนี้ร่วมสองหรือสามเดือน เภตราจำไม่ได้แน่ชัด แต่ที่แน่ๆ เธอเกือบลืมวรรณิศาไปแล้ว จู่ๆ หญิงสาวก็ได้รับคำสั่งด่วนมากจากสำนักงานโทมัสแอนด์เจมส์สาขาลาสเวกัส ให้บินไปพบกับวรรณิศา และทำคดีให้กับเธอ อีกเป็นเดือนที่เธอต้องวิ่งวุ่นบินไปบินมาเคลียร์คดีทางการเงิน และคดีอาญาทั้งหมดที่เกิดขึ้นจากการที่วรรณิศาเข้าไปพัวพันกับการตายของอดีตคู่หมั้นเศรษฐีเจ้าของคาสิโน
เกือบปีกว่าที่ไม่ได้เจอตัวกัน วรรณิศามีอะไรเปลี่ยนแปลงไปมากมาย เค้าของสาวเปรี้ยวนางแบบไฮโซของเมืองไทยไม่เหลืออีกเลย
เภตราไม่แน่ใจว่าเพราะความสุข หรือความทุกข์ ความสมหวัง หรือความผิดหวัง ที่เหวี่ยงหญิงสาวคนนี้เปลี่ยนแปลงไปได้อีก อดสลดใจไม่ได้อีกครั้ง ทำไมชีวิตของวรรณิศาเหมือนขึ้นๆ ลงๆ อยูอย่างนี้ พระเจ้ากำลังทดสอบอะไรกับผู้หญิงคนนี้อยู่หรือเปล่า...
“งาน คิดสิ มันคืองาน มันคือเงิน แม่คุณ เธอต้องมีชีวิตต่อไป ต้องอยู่ ต้องกิน หรืออ้วนขนาดนี้แล้วจะไม่กินอีกแล้ว หือ” อรัญยังไม่ลดความพยายาม ลงไปนั่งยองๆ ข้างเก้าอี้ยาวกรอกคำพูดผ่านหมอนบนหัวของวรรณิศา
เภตราได้แต่ส่ายหน้า ไม่แน่ใจว่าอรัญพูดแบบนี้แล้วจะดีขึ้น หรือกลับจะแย่ลง ผู้ชายคนนี้ก็ยังเหมือนเดิม แม้จะไม่ค่อยได้เจอกันบ่อย แต่เขาก็ยังทำอะไรก็ต้องทำให้สำเร็จในทันทีให้ได้สิน่า “มันเป็นโอกาสดีนะยายศา ที่เธอจะได้เริ่มต้นชีวิตใหม่อีกครั้ง ไอ้เมษามันก็ย้ายไปอยู่ญี่ปุ่นกับบุษมาสแล้ว อีกอย่างอยู่ที่นี่แล้วมันดียังไง เป็นไงล่ะมหาเศรษฐีของเธอ เหลืออะไรไว้ให้บ้าง” แต่อย่างน้อยก็ถูกของอรัญ คดีจบลงที่วรรณิศาไม่เกี่ยวข้องใดๆ การตายของคู่หมั้นเป็นเรื่องของการขัดผลประโยชน์ตามสามัญชีวิตของนักการพนัน ต่อให้ร่ำรวยแค่ไหนก็ตาม การจากไปอย่างรวดเร็วของคู่หมั้น ทำให้ทรัพย์สินทั้งหมดไปตกอยู่กับอดีตภรรยา ลูกสาวและลูกชาย ไม่มีอะไรเหลือมาถึงวรรณิศาแม้สักดอลลาร์ หรือทรัพย์สินใดๆ ความที่วรรณิศาทุ่มเทใช้ชีวิตอยู่กับเศรษฐีคนนี้ งานนางแบบของเธอก็ไม่ได้ทำ รวมถึงสภาพร่างกายที่อ้วนท้วนสมบูรณ์ขึ้นผิดหูผิดตา จนเอเย่นซี่ทางนี้ตัดสินใจไม่ต่อสัญญาที่ใกล้จะหมดลง อย่างน้อยไม่มีค่าปรับให้เภตราต้องตามไปชดใช้ก็นับว่าดีมากมาย อดแปลกใจเล็กๆ ไม่ได้ว่าเงินในช่วงแรกที่ทำงาน วรรณิศาใช้ไปทำอะไรหมด หากเดาว่าน่าจะค่าใช้จ่ายส่วนตัว และแมนชั่นสุดหรูแพงหูฉี่ที่นี่
“หุบปาก!! บอกให้หุบปากอรัญ มันไม่มีอะไรเกี่ยวกันอีกแล้ว ไม่ว่า เมษา หรือเศรษฐีที่ไหน ศาไม่ต้องการใครอีกแล้ว ไม่ต้องมายุ่ง..... งานเหรอ เหอะ เหอะ อย่างระดับศานี่น่ะจะให้ไปเล่นทีวีรายการเรียลิตี้จับคู่บ้าบอคอแตก และนายไม่ได้เป็นผู้จัดการอีกแล้ว ไม่ต้องมายุ่ง!!” “เห่ยยย!! ใครเขาอยากเอาแม่หมูไปเดินแบบเข้าเล้าบนเวทีเล่า แค่ได้ออกทีวี เป็นงานก็บุญเหลือหลายแล้ว คิดเหรอใครเขาอยากเป็นผู้จัดการหมูขึ้นอืด เบคอนเน่าๆ อย่างเธอ” “กรี้ด-ด-ด!! ไปตายที่ไหนก็ไป ไปเลย” คราวนี้เหมือนวรรณิศาจะปรี้ดถึงขีดสุด เธอลุกขึ้นนั่ง ก่อนเอาหมอนวิ่งไล่ฟาดอรัญอย่างเอาเป็นเอาตาย เภตราอยากขำกับภาพวิ่งไล่ของคนทั้งสอง แต่ก็รู้สึกวุ่นวายจนหาวิธีแก้ปัญหาเฉพาะหน้าตรงนี้ไม่ออก ว่าจะทำอย่างไรต่อดี
แล้วเสียงโทรศัพท์มือถือของเธอก็ดังขึ้นเหมือนเสียงสวรรค์ ที่อาจจะแก้ไขปัญหาทั้งหมด เภตรานึกขำต่อเมื่อเห็นชื่อของคนที่เรียกเข้ามา “คุณวรรณิศาคะ คุณคราวน์อยากคุยด้วยค่ะ”
นิ่งเงียบไม่มีเสียงตอบจากร่างที่หยุดนิ่ง อรัญกลับเป็นคนที่ฉวยโอกาสไว้ทันที
“รับสายสิ คุณคราวน์คงเบื่อนั่งรออยู่ข้างล่างแล้ว นี่มันจะสามชั่วโมงแล้วนะยายศา”
“ใครกันคุณคราวน์ หากเขาอยากพูดกับศา บอกให้เขาขึ้นมาหาศาเองสิ” เสียงของวรรณิศาอู้อี้ ราวกับเบื่อหน่ายไร้อารมณ์เซ็งเต็มที
“จะบ้าเหรอยายศา เธอรู้ไหมว่าคุณคราวน์เป็นใคร” อรัญว๊ากกลับเสียงลั่น
“ใครก็ช่าง คราวน์ เคราอะไร ศาไม่สนใจ ไม่สนใจอะไรอีกแล้ว เลิกยุ่งกับศากันซักที ปล่อยศาอยู่อย่างนี้ ...ไปๆ กลับไปกันให้หมดเลย” หญิงสาวหมุนตัวกลับมาลากอรัญ แต่เหมือนจะไม่ได้ผลกับผู้ชายตัวใหญ่อย่างอรัญ
วรรณิศาหน้าง้ำเปลี่ยนแผน สะบัดตัวเดินไปที่ประตูห้อง ดึงสลัก บิดลูกบิด กระชากเปิดประตูอย่างร้อนรน และรุนแรง
"เชิญนายกลับไปได้แล้วอรัญ ไม่มีอะไรจะต้องคุยกันอีก ส่วนคุณเภตราค้างกับศา..." เสียงตอนท้ายอ่อนเบาลง แตยังไม่ทันที่เธอจะพูดจบ วรรณิศาก็ต้องตกใจสุดขีด
เธอกรีดร้องเสียงหลง เมื่อเห็นผู้ชายร่างสูงในเสื้อโคชสีดำเข้ม ดวงตาสดใสวิบวับเป็นประกาย รอบแก้ม เหนือริมฝีปาก และคางเต็มไปด้วยหนวดเครารกครึ้มหนาเป็นปื้น เขายืนส่งยิ้มหวานอยู่หน้าห้อง โทรศัพท์มือถือยังแนบหู
“ขโมย ขโมย!! อ่า ผู้ก่อการร้าย กรี้ด-ด-ด-!!” วรรณิศาตะโกน กรีดร้องอย่างตกใจ พร้อมกับถอยกลับ ชายหนุ่มหน้าประตูส่ายหน้า
“ใจเย็นค่ะคุณวรรณิศา นี่คุณคราวน์ค่ะ คุณคราวน์เจ้าของงาน สปอนเซอร์ที่ติดต่อให้คุณวรรณิศากลับไป” เภตราเข้าแก้สถานการณ์ วรรณิศาได้แต่เกาะหลังเภตรา ค่อยๆ ชะโงกหน้า ทำตาปริบๆ จ้องมองด้านหลังคนที่กำลังปิดประตูห้องของเธอ
ร่างสูงโปร่งหันกลับมา ให้เห็นหน้ารกครึ้มอีกครั้ง วรรณิศาสะดุ้งโหยง แววตาที่ส่งกลับมาไม่มีประกายหวานใสเหมือนแวบเมื่อครู่ที่เธอเห็น ประสาทเหมือนจะถูกบังคับให้ตั้งสติกลับมาปกติได้อย่างหวาดๆ ใจยังสั่นระทึกอยู่ด้วยความตกใจ ทั้งยังจับต้นชนปลายไม่ค่อยถูกเท่าไรนัก
“เอาล่ะผมได้ยินหมดแล้ว คิดถูกที่ผมควรขึ้นมาจัดการด้วยตัวเอง ขอบคุณนะครับคุณเภตรา คุณอรัญที่พยายามเสียเวลา” น้ำเสียงห้วนกระชับ แววตาคู่นั้นดูมุ่งมั่น ดุดัน มันเจาะทะลุทุกส่วนประสาทในตัวของวรรณิศา จนเธอเผลอกลืนน้ำลาย
แล้วเธอก็ต้องสะดุ้งสุดตัวอีกครั้ง เมื่อชายหนุ่มเดินตรงมาข้างๆ เภตรา เขาถือวิสาสะฉุดข้อมือของเธอให้ออกมาพ้นจากหลังของเภตรา
“คุณวรรณิศา ผมว่าเรามีเรื่องต้องตกลง และคุยกันเยอะ บอกผมมา คุณจะไปสนามบินกับผมทั้งสภาพแบบนี้ หรือว่าจะให้ผมลากคุณไปอาบน้ำแต่งตัวด้วยตัวผมเอง ผมไม่มีเวลารอนานนัก!!”
“เรื่องอะไรศาจะต้องไปกับคุณ ไม่ต้องมาวางโต บังคับกันแบบนี้ ปล่อย ปล่อยศานะ... ศาไม่ใช่ดาราทีวี ไม่ไปเล่นหรอก ไอ้รายการเรียลิตี้งี่เง่าบ้าๆ บอๆ” วรรณิศาตั้งท่าไม่พอใจ โวยวายใส่ พร้อมกับขยับตัวออกแรง พยายามดึงข้อมือของตัวเองให้หลุดออกมา
แต่เหมือนไร้ผล มือนั้นแข็งแรงยิ่งกว่าคีมเหล็ก เขากลับบีบข้อมือเธอแน่นยิ่งขึ้น และดึงเธอให้มายืนเผขิญหน้ากับสายตาวาวๆ ของเขา อย่างไม่มีทีท่าจะยอมอ่อนข้อให้เธอแม้แต่น้อย
“ผมมีสคริปต์รายการให้คุณอ่าน มันไม่ใช่รายการงี่เง่าบ้าๆ บอๆ แน่ อย่างน้อยเงินรางวัลที่คุณจะได้รับมันมากกว่าสามล้าน ถ้าคุณทำสำเร็จ พิสูจน์ให้คนดูทั้งประเทศ ทั้งโลกเห็น ได้เป็นคู่รัก คู่แต่งงาน คู่สุดท้ายของรายการ” ชายหนุ่มพูดจริงจังอย่างรวดเร็ว ราวกับเขาไม่ได้คิด ไม่ได้หายใจ เล่นเอาทั้งเภตราและอรัญนแทบหยุดหายใจตามไปด้วยเช่นกัน
โดยเฉพาะวรรณิศา สายตาของเขาตรงหน้าเธอขณะนี้ มันช่างงมีพลังมากมายมหาศาลที่ส่งผ่านกลับมา ทั้งเอาชนะ ทั้งปลอบโยน ให้กำลังใจ อย่างที่เธอแยกแยะมันไม่ออก
รวมทั้งน้ำเสียงที่ได้ยิน มันทำให้เธอรู้สึกเหมือนกำลังหลอมละลายตัวเธอให้กลับมามีชีวิตขึ้นใหม่อีกครั้ง
“ฟังผมครั้งเดียว ถ้าคุณยังไม่สนใจข้อเสนอนี้ ผมขอเสนอข้อเสนอใหม่ ถ้าคุณทำสำเร็จ พาคู่ของคุณอยู่ให้เป็นผู้ชนะเลิศ รับส่วนสามล้าน และของรางวัลของคุณไป...
และถ้าภายในช่วงเวลาหกเดือนตลอดทั้งรายการ คุณกลับมาสวยเหมือนนางแบบคนเดิมที่ทั่วโลกเคยรู้จัก ผมจะมอบตำแหน่งแบรนด์แอมบาสเดอร์บริษัทของผม ทั้งแบรนด์เสื้อผ้า และบริษัทอัญมณี เครื่องประดับส่งออก ทุกสินค้าของผม ตลอดเท่าที่คุณยังมีชีวิตอยู่...
และคงไม่ต้องถามถึงค่าตัวที่คุณจะได้รับเป็นเงินเดือนประจำทุกเดือนในบัญชีที่มากกว่าสามล้านบาท พร้อมโบนัสสามเท่าทุกปี ทั้งหมดมันให้คุณได้ใช้ไปชั่วชีวิตของคุณเองเช่นกัน”
...โปรดติดตามตอนต่อไป...
Create Date : 01 มกราคม 2554 |
|
22 comments |
Last Update : 17 มกราคม 2554 9:37:23 น. |
Counter : 1464 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: โต๊ะอู้ IP: 117.47.56.176 2 มกราคม 2554 12:13:45 น. |
|
|
|
| |
โดย: iไยไย IP: 182.53.197.223 2 มกราคม 2554 23:20:27 น. |
|
|
|
| |
โดย: แอมไอกั๊บ (ami) (amipoom ) 4 มกราคม 2554 23:29:28 น. |
|
|
|
| |
โดย: รินรดา IP: 223.206.226.20 11 มกราคม 2554 8:31:58 น. |
|
|
|
| |
โดย: PiCorn IP: 71.81.178.101 11 มกราคม 2554 9:14:22 น. |
|
|
|
| |
โดย: วินัย นักรบนพดล IP: 210.246.186.4 4 มกราคม 2555 8:03:20 น. |
|
|
|
| |
โดย: Camille IP: 76.255.99.133 11 ตุลาคม 2555 8:39:44 น. |
|
|
|
| |
โดย: พรายทราย 20 กันยายน 2556 12:16:35 น. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
** ภาพสวยๆ เล็กตรงนี้ Tuscan Terrace ผลงานของ Sung Kim
เคยมั้ยนั่งอยู่ในสวนสวย พร้อมกับจิบกาแฟนั่งมองเกลียวคลื่นซึมซับเข้าหาทราย มันเป็นมุมพักผ่อนที่แสนจะเป็นสุขของเรา...
ขอยืมภาพวาดสวยๆ มาใช้ประดับบ้านเฉพาะกิจก่อน เก็บไว้นานแล้ว ของใครบ้างหนอ...
**สำหรับคนชอบลอก แอบโกปี้ และตัดปะ**
คิดเอง เขียนเองเถอะค่ะ ...
ความสนุกของการเป็นนักเขียนเรื่องสั้น นิยาย มันอยู่ตรงนี้ แม้มันจะเหนื่อย ล้า เปลี้ย หมดพลัง แค่ไหนเราก็ยังพอใจ ที่ได้สนุกสนาน ได้ร่วมโลดลิ่ว..
ได้รัก ได้เกลียด ได้กินข้าว ได้เต้นระบำ ได้ตบตี ได้เจ็บช้ำ ไม่สบาย ร้องไห้ หัวเราะ ได้ร่วมไปในทุกๆ อารมณ์ กับตัวละคร
ที่พวกชอบลอกนี่จะไม่มีวันได้รู้แน่ๆ ว่าอารมณ์อย่างนั้นมันเป็นอย่างไร...
**และคุณก็ไม่มีวันเป็นคนเขียน เป็นนักเขียนได้เลย
******************************
Friends' Blogs
นิตยสารออนไลน์รายสัปดาห์ อ่านสนุก
|
|
|
|
|
|
|
ค่อยๆ ปรับไปนะคะ แหะ แหะ แบบรีบสุดชีวิต
ตรงไหนอ่านยาก เมาส์ป้ายอ่านไปนะคะ
หวังว่าคงมีความสุขกับเรื่องนี้
ใครที่อ่านเรื่อง ณ ปลายฟ้าคือเธอ แล้ว
คงรอคอยการกลับมาของวรรณิศาในบทนางเอก
อย่างใจจรดใจจ่อ
รวมทั้งใครที่ได้ยินคาแร็คเตอร์คุณเคราในรายการของคุณพีท
มาแล้ว คงไม่ต้องคอยคุณเคราอีกแล้วนะคะ
เดี๋ยวจะมาปะต้นแบบคุณเครา และเล่าที่มาที่ไปให้ฟัง
สำหรับคนที่ยังไม่เคยรู้จักวรรณิศา และคุณเครา