Bloggang.com : Kimso : บ๊าย บาย...ป้าเล็ก แมวเหมียวที่น่ารัก

บ๊าย บาย...ป้าเล็ก แมวเหมียวที่น่ารัก

บ๊าย บายป้าเล็กที่น่ารัก

วันที่ 29 ก.พ. สี่ปีมีครั้ง แล้ว 29 ก.พ. 2551 ก็เป็นวันที่ไม่อาจลืมได้ ... เพราะเป็นวันที่ป้าเล็กได้จากไป

ป้า(หน้า)เล็กแมวเหมียวตัวขาวแสนเชื่อง เป็นขาประจำมาขอข้าวทานที่บ้านหลายปีแล้ว พวกเราจะคุ้นเคยกับเล็กมากๆ เพราะถือว่าเป็นแมวตัวแรกๆ ที่พวกเราเลี้ยงข้าว และเล็กก็คุ้นเคยกับพวกเราทุกคน เล็กไม่กลัวใครในบ้านเลย เวลาเค้าเห็นคนในบ้าน เค้าจะร้องอ้อน ไม่วิ่งหนี (แต่ถ้าคนอื่น เล็กจะไม่ยอมอยู่ใกล้เลย)

ป้าเล็กมีประสบการณ์เฉียดมาหลายครั้งแล้ว ครั้งแรกที่ประทับใจมากๆ ในความรักของแม่ที่มีต่อลูก คือลูกๆ ของเล็ก ครอกที่ 2 ที่คลอดแล้วเค้าย้ายลูกมาอยู่หน้าบ้าน วันนึง ลูกเล็กพลาด ลงมาที่พื้น ไอ้เจ้า 4 โหดก็วิ่งเข้าไปจะรุมลูกแมว ป้าเล็กกระโดดลงมาทันที แบบไม่คิดถึงชีวิตตัวเอง เพื่อมาช่วยลูก (ยั่วหมาให้ไปสนใจตัวเอง) ซึ้งมากๆ เลย ตอนนั้นทั้งเล็กและลูกปลอดภัย แต่เรานี่สิใจหายเลย

เล็กแคล้วคลาดมาตลอด เคยหายไปสิบกว่าวัน ตอนนั้นก็ทำใจแล้วว่าเล็กคงไม่อยู่แล้ว แล้วค่ำวันนึงเล็กก็กลับมา ตอนนั้นเราแทบจะร้องไห้เลย ดีใจมากๆ ... เล็กกลับมาพร้อมแผลที่เท้า นิ้วเค้าหลุดไปนิ้วนึง และขากระเผลก ก็ใส่ยาให้ (แม้เค้าจะไม่ยอมก็เยอะ เอาเบตาดีนยิงๆ ไป ยาหกซะมากกว่าโดนแผล เพราะเล็กชักขาหนีตลอด) แล้วแผลก็หายดี กลับมาใช้ชีวิตตามปกติได้

ครั้งนี้ ไม่รู้อะไรบันดาลใจให้เล็กลงมาข้างล่าง คงถึงคราวจริงๆ ทั้งๆ ที่ปกติเล็กจะรู้เวลาปล่อยหมา เล็กจะขึ้นไปอยู่บนหลังคาที่นั่งหน้าบ้าน ปรากฏว่าสายๆ อ้อมนั่งเล่นอยู่แถวหน้าบ้านนี่แหล่ะ สักพักเห็นแว้บๆ เจ้า 4 แลบวิ่งกรูกันไปหน้าบ้านตรงศาลพระภูมิ แล้วก็มะรุมมะตุ้มกันอยู่หน้าศาลพระภูมิ ตอนนั้นตาก้จ้องมองอยู่ว่าอะไรหว่า ใจเริ่มแว้บๆ แล้ว วิ่งออกไปพร้อมไม้อะไรไม่รู้ติดมือไปอันนึง คว้าอะไรได้ก็เอาไปก่อน ตอนนั้นไม่คิดถึงอะไรแล้ว พอวิ่งไปถึง กรี๊ดดดดด...ป้าเล็ก
เล็กโดนรุมคาตา ตกใจ เสียใจ แต่ช่วยอะไรไม่ได้เลย เอาไม้กันเพื่อให้ 4 ตัวหยุดซะที ตะโกนสุดเสียงเพื่อหยุดเด็กๆ จนคนงานข้างบ้าน(ที่ก่อสร้างอยู่) แตกตื่น ปีนรั้วดูกันเป็นแถว (อันนี้พี่บอกมา ตอนนั้นอ้อมไม่มีกะจิตกะใจจะสนใจหรืออายอะไรแล้ว)

เล็กไม่เคยขู่ใครมาก่อน เป็นแมวที่ไม่เกเร มีแต่โดนเค้ารังแก เพราะเล็กไม่สู้ แต่วันนั้น เล็กขู่ แต่สู้ไม่ได้ สงสารมากๆ เลย ที่เราช่วยเล็กไม่ได้ นึกถึงทีไร มันก็เป็นอีกฝันร้ายที่อ้อมไม่อยากจะจำ แต่มันลืมไม่ได้ ภาพนั้นยังติดตาอ้อมอยู่เสมอ

กี่ชีวิตแล้วนะ ที่โดนแก๊งค์หมาโหลพรากชีวิต ก็เข้าใจว่ามันเป็นสัญชาตญาณเค้า แต่ก็เป็นเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดว่าจะเกิดขึ้น (และแน่นอน ไม่อยากให้เกิดเลย)

... พอแล้ว ไม่เอาอีกแล้ว ครั้งนี้จริงๆ จะเลิกเลี้ยงข้าวแมวจรแล้ว ไม่อยากผูกพันธ์ ไม่อยากเจอเหตุการณ์หมาๆ เรารุมแมวอีก ใจเสียมากๆ มันติดตา
ตอนนี้เหลือแมวตัวผู้อีกตัว แต่ไม่เชื่อง เจอคนก็หลบ วิ่งหนีตลอด คุณแม่สงสาร เลยขอไว้ ให้เลี้ยงเค้าไปอีกตัวเดียว ก็เลี้ยงข้าวเม็ด เอาใส่ถ้วยไว้ให้ เค้ามาก็จะมาทานเอง หวังว่าคงไม่พลาดให้แก๊งค์หมาโหลสักวันนะเจ้าแต้ม

ขอให้ป้าเล็กไปเป็นนางฟ้าอยู่บนสวรรค์ อยู่กับพี่แสบและเจ้ามืด (ลูกของป้าเล็ก) ที่ได้จากไปก่อน แต่ไม่ใช่จากฝีมือแก๊งค์หมาโหลนะคะ

Create Date : 11 มิถุนายน 2551

Last Update : 11 มิถุนายน 2551 10:18:27 น.

3 comments

Counter : 1419 Pageviews.

น้ำตาไหลเลย เข้าใจตวามรู้สึกถึงจะไม่ทั้งหมดครับ

โดย: leonnet IP: 125.24.174.42 วันที่: 11 มิถุนายน 2551 เวลา:14:40:49 น.

เศร้าจังค่ะ น้ำตาคลอเลยสงสารป้าเล็กจังค่ะ
เรื่องแมวกับหมากัดกันประจำ เป็นเรื่องธรรมดา
แต่เรื่องของป้าเล็กนี่น่าเศร้าที่สุดเลย

โดย: กระแต (pp_parich

) วันที่: 11 มิถุนายน 2551 เวลา:15:15:23 น.

เฮ้อ..สัตว์โลกต้องเป็นไปตามกรรม

เราเองก็เลี้ยงหมาไว้ 5 ตัวนะ

คนที่เลี้ยงสัตว์ทุกชนิดก็จะรักและผูกพันกัน

เวลาจากไปก็ต้องทุกข์ใจแน่นอน

ไม่รู้ว่าของเราถ้าตายไปสักตัวเราเองจะเสียใจแค่ไหน

ขอให้ไปดีนะป้าเล็ก..

โดย: จ๋าคนดี

วันที่: 12 มิถุนายน 2551 เวลา:8:23:54 น.