มันเป็นความรู้สึกที่ยากจะอธิบาย เมื่อรู้ว่าวันที่จะได้เจอกันใกล้เข้ามาทุกที
ตื่นเต้น กังวล บวกกับกลัวในหลายๆเรื่อง เพิ่มพูลเข้ามา
แม่จะดูแลตัวเล็กของแม่ได้ดีแค่ไหน  แม่จะเข้มแข็งได้มากกว่านี้มั้ย

วันนี้แม่ไปเจอหมออ้วนมาอีกแล้ว หลังจาก 3 วันก่อนหน้านี้เพิ่งไปเจอมา
อาทิตย์ที่แล้วแม่เจอหมออ้วนมา 3 ครั้ง หมออ้วนเป็นห่วงเราสองคนมาก
เนื่องจากปาดมดลูกแม่ไม่ยอมเปิด หมออ้วนเลยนัดถี่ ตรวจปากมดลูก
ทำ nst และฉีดยาเพื่อให้ปากมดลูกอ่อนตัว แล้วยอมขยายเปิด
แต่ไม่เป็นผล วันนี้แม่กับป๊า ไปเจอหมออ้วนแล้วก็ฉีดยา และทำ nst
อีกเช่นเคย แต่หมออ้วนดูท่าทางเป็นห่วงมากขึ้นกว่าเดิม
เพราะความดันของแม่ทะลุไปที่ 150 และแถมโปรตีนในปัสสาวะ เยอะเกินไป
บ่งบอกให้รู้ว่าไม่ค่อยปลอดภัยแล้ว รอไม่ได้แล้ว

พรุ่งนี้หมออ้วนนัดแม่ให้มานอนโรงบาล เพื่อจะฉีดยาเร่งคลอด ให้ปากมดลูกเปิด
นัดดูอาการว่าจะยังไง ถ้าไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงยังไง
หมออ้วนคงต้องผ่าให้ลูกได้ออกมา เพราะรอช้ากว่านี้ไมได้แล้ว
ลูกสาวของแม่อาจจะได้รับอันตราย จากความเลิ่นเล่อของแม่
ที่เอาแต่กินไม่ระวัง จนโปรตีนขึ้นสูง ความดันพุ่งปรี๊ดแบบนี้

หมออ้วนแนะให้แม่เดินให้มากๆ แม่กับป๊าก็ไปเดินทุกวัน
แม่เดินจนปวดขาปวดน่องไปหมดแล้ว แต่หมออ้วนก็ยังบอกว่าปากมดลูก
ของแม่ไม่ยอมเปิด แม่จะภาวนากับสิ่งศักสิทธิ์ ยังไงดี
ให้ดลบรรดาลให้แม่ ได้คลอดหนูออกมาโดยธรรมชาติ และปลอดภัย

ป๊าดูตื่นเต้นมาก ที่จะได้เจอหนู แม่เองก็ตื่นเต้น
ก่อนหน้าจะไปหาหมออ้วนวันนี้ แม่ยังเฉยๆ อยู่เลย อาจเพราะยังไม่ถึง
กำหนดวัน แม่เลยยังไม่มีอาการดี้ด้าเท่าไหร่ เพียงแต่ทำใจเย็นไว้ก่อน
แต่พอไปเจอหมออ้วน แม่อดไม่ได้ที่จะกังวลในหลายๆ เรื่อง
แม่ไม่อยากผ่า แต่ แม่อยากให้หนูปลอดภัย
มันคงเลือกไม่ได้ ถ้าร่างกายของแม่ ไม่อำนวย
แม่คงผิดเอง ที่มัวแต่นั่งทำงาน นั่นคงส่งผลให้มดลูกแม่ไม่ยอมเปิดก็ได้

แต่ถึงยังไง อาทิตย์นี้แม่กับหนูคงได้เจอกันแล้ว

ขอให้สิ่งศักสิทธิในสากลโลกนี้ คุ้มครองแม่และลูกสาวของแม่
ปลอดภัย จากภัยร้ายอันตรายทั้งหลายทั้งปวง สาธุ