เช้านี้..ที่เมืองกาญจน์
เมื่อวานเดินทางไปกรุงเทพฯ งานสอนส่วนตัวตามปกติ
สอนมากว่า 10 ปี มีเรื่องน่าคิด 2-3 เรื่อง
เรื่องที่ 1.มีความไม่เชื่อก่อนมาเรียน
มาเรียนแบบไม่ตั้งใจ เพราะกลัวว่าเป็นวิชาเหลวไหล

มาเรียนแบบขอไปที ไม่ทำความเข้าใจเอกสารก่อนมาเรียน
มาเรียนแบบ สังเกตุตัวผม ระแวงตัวผมตลอดเวลา
เรื่องที่ 2.มีความศรัทธา ล้าน% อยากเรียน อยากเก่งทันที
มาเรียนเร่งรีบมาก อยากรู้ทุกเรื่องภายใน 1 วินาที
มาเรียนอยากจะนำไปใช้ทันที ให้ครบทุกเรื่อง
มาเรียน อยากเรียนให้จบไปเลย ไม่อยากมาอีก
เรื่องที่ 3.มาเรียน โดย ไม่รู้ตัวเองว่ามาเรียนทำไม
เห็นแล้วน่าสนใจ ไม่มีอะไรทำก็มาเรียน
เรียนไป จดไป ก็ไม่รู้ว่าเรียนไปทำไม จดไปทำไม
เรียนกันไป สอนกันไป ก็ไม่รู้ว่าจะถามอะไร
แต่พอคุยนอกเรื่อง จนเจอเรื่องที่ถูกใจ
ชวนคุยกันไป จนลืมไปเลยว่า เรียนเรื่องอะไรกัน
สรุป ชีวิตครูมันก็เป็นอย่างนี้แหล่ะ
ลูกศิษย์มาจากหลายที่ ออกไปก็ต้องไปคนละที่
เกือบ 10 ปี สอนมาได้จนถึงวันนี้ ก็ถือว่า ทำหน้าทีได้ดีแล้ว
อริสโตเติล ท่านจุดประกายวิธีการคิดสิ่งต่างๆอย่างมีเหตุผล
นักการเมืองไทยในปัจจุบัน ละเลงความระยำเพื่อให้บ้านเมืองวิบัติ
ประชาชนคนไทยไม่เข้าใจวิธีการเอาตัวรอดจากการเมือง
นักลงทุนไทยยังคงมีความเชื่อในองค์กรของตลาด
คนฉลาด..สามารถปราดเปรื่องในทุกด้าน
คนโง่..ย่อมมืดบอดในที่แจ้ง ที่สว่างได้
แม้กระทั่งที่ๆมีความจริงปรากฏ คนโง่ยังไม่สามารถเข้าใจ
พระพุทธองค์จึงทรงสอนว่า ความโง่คือความชั่ว