ตามที่ได้รับปากไว้ว่าจะนำผลการบินมารายงาน ก็ขอรายงานตรงนี้เลยก็แล้วกันครับ
ขาบินไป
ตอนเครื่องกำลังปรับระดับเพดานบิน ก็ต้องอาศัยนมใส่ขวด กับน้ำเปล่าใส่ขวดให้ดูดไว้ มีสีหน้าบูดพอสมควรแต่ก็สามารถผ่านขึ้นมาได้ โดยไม่ร้องเลย เก่งจริงๆ ลูกใครนะ
อันนี้ตอนเครื่องไต่ระดับมาถึง 35,000 feet แล้วครับ ขอแอ๊กหน่อยนึง
แล้วก็ลงจากเครื่อง ที่สุวรรณภูมิ กำลังไปเอากระเป๋าที่ Load ลงใต้เครื่อง ไกลมากๆ เดินไปก็ถ่าย(รูป)ไป
สรุปแล้วว่า ขามานี่เก่งจริงๆ มีเด็กอายุไล่ๆ กันมาด้วย 3 คน มีเจ้าหมูน้อยคนเดียวที่ไม่ร้องเลย เราก็แอบปลื้มเล็กๆ เก่งจริงนะตัวแค่นี้
ขาบินกลับ ด้วยความที่สนามบินไกลจากบ้านมาก ก็เลยต้องมาแบบเผื่อเวลาไว้เยอะพอสมควร เลยกลายเป็นว่า ต้องมารออยู่ที่สุวรรณภูมิ เกือบๆ 2 ชั่วโมง เจ้าหมูน้อยก็เลยได้หลับไป 1 ตื่น สภาพอาการโดยทั่วไป ก็ถือว่าอยู่ในช่วงอารมณ์ที่ดีอยู่
เที่ยวกลับนี้ มีเด็กรุ่นเดียวกัน ขึ้นเครื่องมาด้วย 2 คน เป็นลูกครึ่งทั้งสองคนเลย ช่วงเครื่องไต่ระดับก็มี ร้องไห้นิดหน่อย จับให้ทานนมแม่ เพราะไม่ได้เตรียมปั๊มใส่ขวดไว้ ก็ผ่านช่วงแรกมาได้
มาจบข่าวเอาตอน เครื่องลดระดับลงนี่แหละครับท่าน ไม่รู้เป็นไร ร้องไห้เสียงดังมาก แล้วก็ร้องอยู่คนเดียว ปลอบยังไงก็เอาไม่อยู่ จนเครื่องแตะพื้นนั่นแหละ สงสารน่าดูเลย เฮ้อ
พอเดินลงมาจากเครื่องได้แป๊บเดียว ก็หลับไปเลย ป๊ากะม๊าเลยสรุปกันว่า หนูง่วงนอนก็เลยโยเย
ไว้ค่อยหาโอกาสมาบินใหม่นะ
|
อ่าน comment จขบ. แล้วลดความอยากไปเยอะเลยหงะ