จ้องตากับความเหงา - ลานนา คัมมินส์
ในค่ำคืนที่เหว่ว้า ฉันนั่งจ้องตากับความเหงา
ชีวิตว่างเปล่าไม่มีใคร
โลกของฉันมันเปลี่ยนสี ตั้งแต่เขาทิ้งฉันไป
และฉันก็เหลือแค่ใจร้าว ๆ
จะคิดถึงคำว่ารัก ที่เลยผ่านไปให้มันคุ้น
ให้ใจที่เคยอุ่น คุ้นความหนาว
จะอย่างไรก็ช่างมัน ก็จะคิดถึงวันเก่า
ดูซิน้ำตาจะมีเท่าไหร่...
เมื่อมันเหงาก็ต้องเหงา ยังไงต้องทน
ถนนของความเดียวดายยังอีกไกล
เมื่อมันเหงาก็ต้องเหงา ต้องอยู่ให้ได้
ชีวิตดำเนินต่อไป ขาดเขาแล้วมันจะตาย..ให้รู้ไป
ในค่ำคืนที่เหว่ว้า ฉันนั่งจ้องตากับความเหงา
ยอมรับความเศร้า ไม่ไปไหน
บอกตัวเองตั้งแต่นี้ ไม่มีเขาไม่เป็นไร
จากนี้ต้องทำหัวใจให้ชิน
เมื่อมันเหงาก็ต้องเหงา ยังไงต้องทน
ถนนของความเดียวดายยังอีกไกล
เมื่อมันเหงาก็ต้องเหงา ต้องอยู่ให้ได้
ชีวิตดำเนินต่อไป ขาดเขาแล้วมันจะตาย..ให้รู้ไป
ในค่ำคืนที่เหว่ว้า ฉันนั่งจ้องตากับความเหงา
ยอมรับความเศร้า ไม่ไปไหน
บอกตัวเองตั้งแต่นี้ ไม่มีเขาไม่เป็นไร
จากนี้ต้องทำหัวใจให้ชิน
ชีวิตมันเหงาเพียงใด.. ก็ต้องชิน
| Create Date : 26 พฤษภาคม 2552 |
| Last Update : 1 มิถุนายน 2552 23:48:40 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 675 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
