| ดอกจันทร์กะพ้อร่วงพรู เจ้ามิใช่ร่วงสู่แผ่นดินไหนโดยง่าย ลมพาเอากลีบกระจาย ร่อนปลิวพร่างพริ้วพรายไม่มีที่หมายใด
ดูดังฝูงผึ้งแตกรัง เมื่อไร้กำลังหล่นก็ลงฝังทั่วไป ไร้ผู้จะเหลียวใส่ใจ ไม่มีใครที่ไหนเก็บเอาไปเพื่อไว้บูชา
บางกลีบเขาเหยียบลง แหลกเป็นผง อย่างไร้เมตตา กลีบจมแผ่นดินสิ้นสูญราคา กลิ่นนั้นหนายังหอมเป็นค่าผูกพันธุ์
* จันทร์กะพ้อคือเหล่าสตรี มีราคีเพราะชายขยี้พรหมจรรย์ ความสาวแหลกเหลวสิ้นพลัน ไร้ค่าผูกพันธุ์เหมือนจันทร์กะพ้อร่วงพรู
| |