แสงจันทร์ของโรม / "โม" ขอท้าวความที่มาของบล็อกนี้ก่อนที่ทุกท่านจะอ่าน  สาเหตุที่มีบล๊อกนี้นั้นเกิดจาก หลังจากอ่านนิยายเรื่องรอยรักในอดีตของโมไป 5 แผ่น แล้วส่งต่อให้พี่ผู้สาวฯทำการรีวิวจนตอนนี้บล๊อกพี่เค้าวุ่นวาย(หนูขอโทษนะคะพี่)  แล้วไปเจอความเห็นในบล็อกว่า "เป็นการรีวิวโดยใช้อคติ ไม่เป็นกลาง รวมไปถึงใช้คำวิจาร์ณแบบไม่สร้างสรรค์"  เอามารวมกับ อ่านแล้วไม่รีวิว แต่ตามไปวิจาร์ณในบล็อกคนอื่น  เลยทำให้เกิดความคิด งั้นตรูจะกัดฟันอ่านให้จบแล้วรีวิวก็ได้ฟะ  ด้วยเหตุนี้เลยหาหนังสือของโมมารีวิว แล้วเรื่องที่ได้มาก็คือ "แสงจันทร์ของโรม" เอาล่ะคราวนี้จะได้รู้กันไปว่าเราจะรีวิวแบบไม่มีอคติ(ตามที่เค้าว่า)ได้รึเปล่า  ขอบอกไว้ก่อนว่านี้เป็นความเห็นของข้าพเจ้าคนเดียว แม้ว่าจะยืมหนังสือมาจากเพื่อน และมีข้อมูลบางอย่างได้มาจากการสอบถามเพื่อนที่เคยใช้ชีวิตในต่างแดนบ้างก็ตาม อันดับแรก อยากบอกความรู้สึกตอนอ่านหนังสือเล่มนี้มากๆ  เนื่องจากเรารู้ตัวอยู่ว่าจะเจออะไรจากการเปิดหนังสือเล่มนี้ เราบอกกับตัวเองก่อนว่าจะไม่เอามาตรฐานหนังสือที่เราชอบ และที่เคยอ่านมาทั้งหมดมาคิดกับหนังสือเล่มนี้เด็ดขาด จะอ่านแบบที่อยากรู้ว่าหนังสือเล่มนี้เขียนเป็นยังไงบ้างเท่านั้น  อ่านไปเรื่อยๆ พร้อมความรู้สึกสะดุดเป็นระยะๆ ต้องอ่านซ้ำๆ เพราะว่างงกับการบรรยายฉาก ว่าตรงนี้เป็นการกระทำของใคร แล้วก็ตกลงเค้าทำอะไรกันแน่ ยิ่งฉากที่มีตัวละครเยอะ ความสับสนจะแปรผันตามจำนวนตัวละคร ระยะแรกที่อ่านนั้นเป็นการสะสมความเครียด ซักพักจะเริ่มร้องไห้ มันเหนื่อยอ่ะ  แล้วด้วยความสามารถในการเอาตัวรอด เพราะเจอฉากผิดปกติจำนวนมาก เลยเอาฟะ  ถ้าจับจุดประหลาดได้ครบ 200 จุดเอาไปแลกนิยายขำขันได้ 1 เล่มพอดีล่ะกัน   มาเข้าเรื่องซะที หัวข้อแรกที่จะพูดถึง คือ ตัวละครหลัก หมายถึงพระเอก ลอเรนโซ เดอ ซีวาน เจ้าพ่อมาเฟียชาวอิตาลี และนางเอก อาทิตยา ซันนี ออเบิร์น ผู้ช่วยดีไซน์เนอร์ แน่นอนว่าพระเอก หล่อ รวย เลว ครบสูตรนิยายโรแมนซ์ ส่วนนางเอกสวย ใส ซื่อ ตรงตามพิมพ์นิยม  ด้วยลักษณะที่ว่ามาทั้งหมดทำให้เราเครียดว่า ทำไมพระเอกมันลากนางเอกไปข่มขืนฟะ ถ้าพระเอกมันหน้าตาดี รวย แถมรู้ตัวด้วยว่าตัวเองมีดี ตามประสาผู้ชายที่อยากงาบสาวน้อยกระต่ายขาว สุดไร้เดียงสา (ก็ไปสืบประวัติเค้ามาไม่ใช่เรอะ เรื่องแค่นี้ต้องรู้สิ)  กะอีแค่ตีสนิทเพื่องาบสาว หรือหยิบยื่นคำหวาน เยี่ยงซาตานล่อลวงให้มนุษย์ทำผิดด้วยกิเลสอันเย้ายวน มันน่าจะสนุกกว่า ลากเค้าไปข่มขืน ตกลงพระเอกเป็นเจ้าพ่อมาเฟีย สุดหล่อ รวย อันตราย จริงๆเหรอ ไม่เหลือมาดเท่ เลยทุกท่าน เผลอนึกว่าพระเอกเป็นกุ๊ยซะงั้น ชั้น เอาล่ะต่อไปก็นางเอก  เนื่องจากไม่มีแบ็คกราวน์นิสัยว่าเป็นคนยังไง เดาจาก อาชีพที่เป็นผู้ช่วยดีไซน์เนอร์ ก็น่าจะจบมาจากสาขาแถวๆ นั้น อายุ แค่ 23 ปี น่าจะพึ่งจบ ยกตำแหน่งสาวใส ให้ได้สบายๆ แต่ขอแถมตำแหน่ง ซื่อจนบื้อ ให้ไปด้วยล่ะกัน อันนี้มาจากทุกซีนที่เธอออกมาแสดง เธอจะสับสนในอารมณ์ตลอด ไม่เคยรู้เลยว่าตัวเองรู้สึกยังไงกันแน่ (ถ้าอายุซัก 13 คงไม่แปลก) เอาล่ะ มานึกถึงสาว 23 ปี โตในอังกฤษกันบ้าง เรื่องเวอร์จิ้นอยู่ ไม่ใช่ประเด็น การรักษาไว้ได้เป็นเรื่องน่าภูมิใจ แต่เอาตัวรอดมาได้ไง จนอายุ 23 ปี ในสภาพไร้เดียงสาแบบนี้ฟะ ระวังตัวไม่เป็นน่ะไม่เท่าไหร่ แต่ว่าตอนโดนลักพาตัวไปแล้วนี้ นอกจากโกรธ กะร้องไห้แล้ว ทำอย่างอื่นไม่ได้เลย ตอนพระเอกเปลื้องผ้า คุณเธอก็มีอาการ ใบหน้านวลก็ต้องสะบัดหนีทันที เพราะเธอทนดูต่อไปไม่ได้แล้ว..ใจกำลัง เต้นแรงจนมันจะหยุดเต้นเสียให้ได้ เอ่อ คุณน้องนางเอกคะ ช่วยกลัว แล้วหาทางหนีหน่อยสิคะ อย่าลืมตัวจ้องพระเอกเปลื้องผ้า เอาเป็นว่าเราจะเจอฉากที่ทำให้งง กับนิสัยและฐานะตัวเอกตลอดเรื่อง พอสำหรับส่วนนี้เหอะ ครือ ตรูงงไปทั้งเรื่องแหละ บอกหมดบล็อกยาวเป็นกิโลแน่ มาถึงเรื่องที่ตัวเองมีข้อมูลดีกว่า ซีนนางเอกกรีดข้อมือ เป็นฉากตื่นเต้นของเรื่องเลยทีเดียว นางเอกทนความเจ็บปวดที่ถูก ข่มเหงไม่ไหว ตัดสินใจฆ่าตัวตาย แต่ว่าอ่านไปเจอตอนที่ซันนีตัดสินใจเอาเศษแก้วกรีดข้อมือในห้องน้ำ เราก็ลุ้น  แต่ตอนมีคนมาพบ เจอเธอนอนจมกองเลือดบนเตียง ถ้าเป็นเรื่อง ซีเอสไอ ตัดซีนแบบนี้ เราจะคิดว่าเป็นการฆาตกรรม แต่เรื่องนี้ไม่ใช่สินะ แต่ที่ทำให้เรา ขำแทบตาย เป็นฉากที่โรงพยาบาลในห้องฉุกเฉิน พระเอกตามไปดูอาการที่รพ. เน้นว่าห้องฉุกเฉิน นางเอกอาการสาหัส ต้องได้เลือดแทนที่เสียไป(อันนี้โอเค) แต่ไหงมีสายน้ำเกลือมาด้วยล่ะ แล้วเจอหมอกำลังเย็บเส้นเอ็นที่ขาดของอาทิตยา ตรงนี้ไม่ไหวจริงๆ นะ  พยายามคิดหาเหตุผล ให้เกิดความสมจริงแต่ไม่สำเร็จ 1. การเย็บต่อเส้นเลือดและ เส้นเอ็นไม่ทำในห้องฉุกเฉินแน่ๆ เพราะว่าจัดเป็นศัลยกรรมเฉพาะ 2. ถ้าลึกจนเอ็นขาด คงไม่ใช่เศษแก้วแต่เป็นสปาร์ต้าฟันข้อมือรุ่งริ่งมากกว่า 3. มาเย็บกัน 3 ชม.ได้ไง ในห้องฉุกเฉินฟะ 4. ซีนต่อจากนี้เป็นหมอบอกว่ารอดชีวิตครับไม่อันตรายแล้ว อยากจะ หมอที่ไหนกันเนี่ย เย็บเอ็นแล้วบอกว่ารอดชีวิต ช่วยเอ่ย ซักคำว่า เย็บตัดต่อเส้นเลือดหน่อยเซ่แก หลังจากนี้เป็นตอนย้ายนางเอกไปอาศัยบนเกาะส่วนตัว ไม่เอ่ยถึงนะคะ พี่ผู้สาวฯ ได้เขียนถึงเนื้อหาส่วนนี้และ จขบ.เห็นด้วย เอาเหอะ ที่เหลือ ต่อไม่ไหวแล้ว ขอยกยอดไปพรุ่งนี้แล้วกัน 13.30 น. มาต่อแล้วคะ ซีนต่อไปที่จะกล่าวถึง คือ ตอนที่ จ๊าค เอาลูกน้องไปจับตัว คนวางเพลิงเผาโกดังสินค้ามูลค่าหลายสิบล้าน(สงสัยจะมีหน่วยเป็นเฟื้อง ทำไมไม่มีคนเฝ้าโกดังล่ะท่าน) มันน่ามึนตั้งแต่แก๊งค์มาเฟียคู่อาฆาต จ้างคนเมามาเผาโกดังแล้ว แถมยังเอาน้ำมันใส่ถุงมาอีก (นึกว่าน้ำมันหมู ตลาดแถวบ้าน)  เอาเหอะต่อไปเป็นการ ชำแหละฉาก คนจิตอ่อนไม่ควรอ่าน หลังจากรู้แน่ว่าไอ้ขี้เมา 2 คนนี้เป็นคนวางเพลิงเผา จ๊าคเลยให้ ลูกน้องลากมาซ้อม แหมตรงนี้มีการเตรียมการพร้อมไม่ให้เลือดเปื้อนพี้น ด้วยการเอาพลาสติกมาปูพื้น แล้วกระทืบกันในนั้น  เฮ้ย !!!!! นี่มันอะไรก๊านนนนนนนนน ทำไมไม่ลากเข้าป่า โกดัง ห้องใต้ดิน ฯลฯ มีทีอีกเยอะแยะในอิตาลี ทำไมต้องทำสังเวียนพลาสติกด้วย เอาฟะ พอตื้บจนคายออกมาว่าเด็กหนุ่มมาว่าจ้าง เลยดับชีวิตด้วย ปืนระเบิดสมองไปคนละ 1 นัด !!!!!!!!!!!!!!!!!! อ้าว ปูพื้นทำไมเนี่ย ยิงสมองที่ ทั้งเนื้อสมอง(ไขมัน) กระโหลก เลือด สาดกระจาย เออเนอะ ปูพื้นทำไม ใครตอบทีหรือว่าเราอ่านตก นี่ตรูวิตกจริตหรือว่า สับสนจากการอ่านแล้วเด็กในแก๊งค์ ก็เอาพลาสติกที่ปูพื้น ห่อศพทั้งสองไปเผาใน เตาเผาของทางวัด โดยที่หลวงพ่อเห็นการแบกศพผ่านไป (ตรงนี้ไปถามเพื่อนมาแล้วว่า ที่ต่างประเทศ มีการเผาศพเหมือนกัน แต่ในกรณีที่เป็นศพไร้ญาติ ส่วนมีในโบสถ์รึเปล่า...... ไม่แน่ใจจริงๆ ) โอเช เอาเป็นว่ามันเป็นไปได้  แต่จ๊าคเจอรอยเลือดหยดลงบนพื้น 2-3 หยด จึงเอาน้ำไปราด แล้วขยี้ด้วยร้องเท้าหนังขัดมัน จนไม่เหลือร่องรอย นี่มันอะไรก๊านนนนนนนนนนน พื้นรองเท้าหนังของจ๊าค มีแปรงขัดพื้นซ่อนอยู่รึไง  ถึงได้ทำความสะอาดรอยเลือดได้ หมดแรงจะอ่านต่อ ต้องหยุดอ่านไปครู่หนึ่ง ขอพักจนกว่าจะถึงคืนนี้ จะมาอัพต่อ แล้วกัน 20.45น. กลับมาอัพตอนสุดท้ายแล้วคะ ดีใจจังจะจบแล้ว  มาถึงฉากสำคัญของเรื่องนี้กัน ก็คือ ฉากกลับมาคืนดีกัน เป็นเรื่องที่แปลกสุดขั้ว จนหาคำอธิบายไม่ถูก ว่านางเอกเอาอะไรมาตัดสินใจว่า จะกลับมาหาลอเรนซ์(ของเธอ) หลังจากเกิดเรื่อง ไล่ยิงกันบนเกาะ แล้วนางเอกก็ได้หนีกลับบ้าน ที่อังกฤษไปเล่าเรื่องทั้งหมดให้แม่ฟัง อืม อันนี้เป็นเรื่องดีจริงๆ สายใยครอบคร้ว ไม่ว่าเมื่อไหร่ก็น่าปลื้มใจ ด้วยความเป็นห่วงอาการของลูกสาว คุณแม่จึงพาซันนีมาพักที่บ้านเกิด(ประเทศไทย) เวลาผ่านไปนานนับเดือนตั้งแต่เกิดเรื่อง วันนึงเธอไปซื้อของในซุปเปอร์ เห็นผ้าอนามัยวางขาย จึงนึกได้ว่าปจด. นั้นขาดไปนานกว่า 2 เดือนแล้ว เจ๊อยากตายจริงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ดีนะที่ออกมาซื้อของ ไม่งั้นจะรู้มั้ยเนี่ยว่า ปจด.ไม่มา คิดได้ดังนั้นแล้วก็รีบหาร้านหมอที่ใกล้ที่สุด เพื่อตรวจว่าตัวเองท้องรึไม่ทันที ผลตรวจน่ะรึ ชัวร์อยู่แล้วเธอตั้งท้องสิคะ เวลาผ่านไปอีกระยะหนึ่ง ซันนีก็เริ่มตั้งสติได้ และใช้ชีวิตแบบผู้หญิง ทั่วไป โดยไม่ลืมพระเอก จนเวลาผ่านไป เธอเดินทางไปประเทศ อิตาลี เพื่อหาเขา พอก่อนเรื่องบรรยายเนื้อเรื่อง เครียดวุ้ย ทำไมนางเอกต้องกลับไปหาลอเรนซ์ด้วย ตรูไม่เข้าใจ แล้วอีตาพระเอกนั่งงมหาอะไรอยู่ ตรวจสอบจากพาสปอร์ตรู้ ว่าเค้ากลับอังกฤษ ไม่คิดจะตามหาเลยเหรอ เห็นให้ลูกน้องไปสืบ เด็กกลับมาบอกว่า ไม่พบว่าอยู่ที่อังกฤษ เฮ้ย จะไม่จ้างนักสืบตามหาต่อเลยเหรอ นั่งทอดหุ้ยอยู่ที่อิตาลีทำเมี่ยงอะไรเนี่ย เอาล่ะ เก็บสติกลับมาได้บางส่วน อ่านต่อ ๆ นางเอกที่ท้องได้ 5 เดือนเดินทางกลับมาหาพระเอกเพื่อบอกว่าท้องแล้ว เออนะ เจอหน้าเมีย(ที่ตัวเองเฝ้าบอกว่ารัก) ไม่เจอกันมา 5 เดือน มันลากเข้าห้องอีกแล้ว ไม่คิดจะสังเกตุ หรือดูว่าเธอเปลี่ยนเป็นยังไงบ้าง ไปไหนมาชั้นตามหาเธอไม่เจอ ฯลฯ แล้วก็ตามไปพัวพันกันที่โซฟา ยังดีที่นางเอก บอกออกมาว่า "ฉันท้อง" เลยหยุดซีนไว้แค่นั้นก่อน แต่ที่ทำให้เครียดสุดขีด เพราะนางเอกโดนยิง แล้วบอกว่าโชคดีโดนที่หน้าอกขวา ขอยกมาทั้งย่อหน้าเลยแล้วกัน สามชั่วโมงจากการรอที่แสนยาวนาน ดุจดั่งกระชากวิญญาณของลอเรนโซให้ออกจากร่างของเขา ประตูหน้าห้องไอซียูก็เปิดออกพร้อมด้วยหมอที่ทำการผ่าตัดให้หญิงสาวเดินออกมา "ปลอดภัยทั้งแม่และลูกครับ" หมอบอก แต่ว่าหลังจากนี้ อีตาพระเอกก็สั่งให้ย้ายหญิงสาวกลับคฤหาสน์ หมอค๊า ไม่ห้ามการเคลื่อนย้ายผู้ป่วยที่เป็นสาวท้องโดนยิง พึ่งผ่าตัดเสร็จบ้างเหรอ "โชคดีแค่ถูกยิงที่หน้าอกด้านขวา ถ้าถูกยิงที่ท้อง... ไม่ต้องคิดเลยว่าเขาต้องสูญเสียลูกหรือไม่ก็เธอไปด้วยแน่นอน" เอ่อ โดนยิงเข้าไหล่ขวา หรือแขนขวามากกว่าหน้าอกมั้ง หมอ พูดผิดรึเปล่า ถ้าเข้าหน้าอก ไม่อยากจะคิด เอาฟะทนๆ เอาหน่อยอีกแค่ไม่กี่แผ่น ก็หมดเล่มแล้ว อ๊ะ หลังจากนี้ ไม่มีฉากพระเอกนางเอกแล้ว เอาเป็นว่าขอตัดจบที่นางเอกตื่นมาเจอหน้าพระเอก แล้วก็ รักกันเหมือนเดิม เย้จบซะที  ขอขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านการรีวิว(มั้ง) อันแสนประหลาดของ จขบ. คาดว่าจะไม่ทำอีกแล้ว เพราะว่า ครั้งนี้ถือเป็นบล็อกเฉพาะกิจ ทำขึ้นมาเพราะว่า อยากเล่าเรื่องที่เรารู้สึกจากการอ่านหนังสือเล่มนึง แต่มันไม่ธรรมดาเอาซะเลย ปกติตัว จขบ. ก็รีวิวหนังอยู่ แต่ทำตามความสะดวก + สนุก และอยากเล่ามุมมองของตัวเองให้คนอื่นฟัง ถ้าไม่ชอบก็จะไม่สนใจเก็บมารีวิวให้เหนื่อย (ที่จริงก็ขี้เกียจน่ะแหละ) เป็นความสำเร็จที่ได้มาจาก ความฮึดแบบบ้าๆ และอยากรู้ผลตอบรับว่าคนอื่นจะคิดยังไงถ้าได้อ่านความเห็นของเราจริงๆ ใครจะเมนท์ยังไงก็ตามสบายนะคะ
กร๊ากกกก นางเอกลืมตัวได้ค่ะ
แบบว่าเห็นพระเอกโป๊แล้วสะเทิ้นแบบสาวไร้เดียงสา ถ้าเชี่ยวมาก อาจจะวิ่งไปเอากล้องมาถ่ายรูปพระเอกไปขายแทน  โดย: piccy
 วันที่: 20 เมษายน 2550 เวลา:9:00:59 น.เรื่องนี้ยังไม่เคยอ่านเหมือนกันค่ะ แต่ว่า อ่านรีวิวแล้ว ขำกลิ้ง ขำเจ้าของบล็อค กรั่กๆ ^^
เหมือนจะเก็บกดจากการอ่านพอสมควร  โดย: พระจันทร์โศก
วันที่: 20 เมษายน 2550 เวลา:10:33:42 น.๕๕๕
สงสัยต้องลองไปหามาอ่านบ้างแล้วกระมังคะนี่ (จะคิดถูกหรือคิดผิดนะนี่เรา) บล็อกน่ารักจังค่ะ ชอบๆ  โดย: สาวไกด์ใจซื่อ
 วันที่: 20 เมษายน 2550 เวลา:11:42:15 น.มารออ่านส่วนที่เหลือต่ออ่ะ
ช่วงนี้งานคนนี้ท่าจะแรง อ่านทีไร ขำก๊ากก..ปวดท้องทุกทีเลย -__-" ทำเอาสับสนกะชีวิตเลยว่า อ่านรีวิวนิยายแนวไหนกันแน่ฟระ โดย: NonMai
วันที่: 20 เมษายน 2550 เวลา:12:02:24 น.มาเป็นสักขีพยานในฐานะคนที่อ่านเล่มนี้มาเหมือนกัน ว่าที่เขียนมาข้างบนน่ะ มัน....ถูกต้องนะคร้าบบบบบบ
 มันงุนงงและสับสนจริงๆ นะจ๊ะ  บล็อกน่ารักมากๆเลยค่ะ โดย: หมูย้อมสี
วันที่: 20 เมษายน 2550 เวลา:13:53:54 น.Earthii , คุณพุด ---- ขอบคุณที่เข้ามาเยี่ยมชมคะ
พี่ผสมย. ---- สงสัยกว่าจะอัพครบที่คั่นหน้าหนังสือเอาไว้ คงใช้เวลาอีกซัก 2 วันนะคะ piccy ---- ทำเอาเรางงระหว่างไร้เดียงสากะซื่อบื้อเลย(ไม่อยากใช้อีกคำ เดี๋ยวคนอื่นว่าเราหยาบคาย) พระจันทร์โศก ---- ไม่แค่เก็บกดหรอก สาวไกด์ใจซื่อ ---- หามาอ่านเอาฮาก็ดีนะคะ (ขอบคุณสำหรับคำชมว่าบล็อกน่ารักคะ) NonMai ---- เจ้าของเค้านิยามว่า แนว อีโรแมนติก  โดย: MOMIJI_99
วันที่: 20 เมษายน 2550 เวลา:14:00:16 น.ไรว้า เม้นท์แล้วหาย
แค่จะบอกว่าเราก็นับถือคอธอลิค ไม่เคยรู้เลยว่าเค้ามีการเผาศพกันด้วยอะ โดย: JingleJ
วันที่: 20 เมษายน 2550 เวลา:14:01:59 น.ยังไม่เคยอ่านแบจบเล่ม แต่คอเล่าเคยเปิดผ่านในร้านหนังสือ เลยไม่รู้จะวิจารณ์ยังไง
แต่ที่แน่ๆ เข้าอ่านรีวิวกี่บล็อค คอเล่าขำจยปวดกรามแล้วค่ะ  เลยกำลงัตัดสินใจว่าจะไปเช่ามาอ่านดูสักเล่มดีไหม เพราะถ้าให้ซื้อคงไม่ไหว โดย: คอเล่า IP: 202.44.135.35 วันที่: 20 เมษายน 2550 เวลา:22:41:31 น.
เข้าอ่านรีวิวกี่บล็อคๆ คอเล่าขำจนปวดกรามแล้วค่ะ *
แก้ไขคำผิดค่ะ  โดย: คอเล่า IP: 202.44.135.35 วันที่: 20 เมษายน 2550 เวลา:22:42:52 น.
เออนะ ไอ้เราก็นั่งอ่านจนจบแบบงงๆ
 ถึงไม่เคยอ่านเรื่องนี้แต่พอคลำพระเอก เอ้ย!! คลำทางถูก (เฮ้อ!! ) ว่าแต่นิยายเรื่องนี้ พิศาล เขียนใช่มั้ย ตบ จูบ เนี่ย อิอิ โห..พระเอกปล้ำนางเอก ไหนว่าหล่อไง โด่ เดี๋ยวไปเปิดๆดูที่ร้านหนังสือเฉพาะซีนนี้ดีกั๋ว กร๊ากกโดย: โจเซฟิน
วันที่: 21 เมษายน 2550 เวลา:19:21:59 น.กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด นั่งหัวเราะจนท้องแข็ง
แปรงขัดพื้นซ่อนในรองเท้า ต้องไปซุปเปอร์ถึงรู้ว่าปจด.ไม่มา เราสงสัยว่านางเอกเรื่องนี้ มีปัญหาทางสมองป่าวฟระ โดย: vamos_ferrero
วันที่: 21 เมษายน 2550 เวลา:20:44:42 น.มาอ่านต่อค่ะ
เก็บประเด็นได้เยอะ ไม่แพ้คุณผู้สาวฯเลย น่าจะรีวิวบ่อย ๆนะคะ โดย: พุดน้ำบุศย์ IP: 58.10.234.25 วันที่: 21 เมษายน 2550 เวลา:22:42:03 น.
เราแปลกใจที่มันผ่านบก. มาได้อย่างไร
และทำไมถึงได้พิมพ์ตั้งหลายเล่ม โดย: SSTR IP: 124.120.17.9 วันที่: 22 เมษายน 2550 เวลา:11:49:55 น.
jingle j เราก็ไม่รู้นะว่าในโบสถ์มีการเผาศพรึเปล่า เคยได้ยินแต่ฌาปนสถานที่โน่นเค้ามีการเผาเหมือนกัน
wayo ค่าสวัสดี โจเซฟิน ไม่รู้จะตอบยังไงล่ะเจ๊ VAMOS. คนอื่นก็แปลกๆ ไม่ใช่นางเอกคนเดียวหรอกคะ  พุดน้ำบุศย์ คงไม่ไหวล่ะคะ แค่นี้ก็เสียน้ำตา และเซลล์สมองไปมหาศาล  ถ้าเป็นเรื่องของคนอื่นที่อ่านแล้วสนุกๆ จะรีวิวนะคะ SSTR ไม่มีคำตอบจากสวรรค์ค่า โดย: MOMIJI_99
วันที่: 23 เมษายน 2550 เวลา:0:52:14 น.แหม รีวิวซะอยากไปหามาอ่านเลยค่ะ
จะได้มีเรื่องขำๆบ้าง เราเคยอ่านไปเล่มเดียว ก็อึ้งไปนานทีเดียว แต่อ่านบล็อคนี้แล้วชักอยากฮาอีกซักรอบ โดย: คุณสน
วันที่: 23 เมษายน 2550 เวลา:17:58:43 น.หลังจากมุงมาพักนึงแล้ว ชักอยากคุยมั่ง
ความจริงไม่อยากออกความเห็นมาก แต่คิดว่าคุณโมคงได้อ่านหรือเห็นรีวิวจากหลายๆ บล็อกบ้างแล้ว อย่างน้อยที่สุดก็ต้องรู้ข่าวสักนิด น่าจะทำให้คุณโมระวังเรื่องข้อมูลมากขึ้น ส่วนตัวคิดว่า งานชิ้นต่อๆ ไปของคุณโมเป็นอะไรที่น่าสนใจทีเดียวค่ะ โดย: wayo
วันที่: 23 เมษายน 2550 เวลา:21:15:47 น.เข้ามามุงด้วยคน
อ่านแล้วและก็ งึมๆ...เหมือนจขบ.ละกัน  มีแอบฮาตอนเพื่อนนางเอกปล้ำจ๊าค เอิ้กๆ เจริญจริงๆ คู่นึงพระเอกข่มขืนนางเอก อีกคู่ผู้หญิงปล้ำผู้ชาย ผู้บริสุทธิ์ผุดผ่อง (จริงๆ นะ) โดย: kornnakarn
วันที่: 24 เมษายน 2550 เวลา:22:32:38 น.คุณสน ---- อ่านเอาฮากรุณากินยาระงับประสาทก่อนด้วยนะคะ
วาโย ---- ถ้ายังไงเรื่องนี้คงต้องฝากสำนักพิมพ์ด้วยนะคะ ช่วยๆ กัน kornnakarn ---- โดย: MOMIJI_99
วันที่: 25 เมษายน 2550 เวลา:17:59:07 น.ไม่เคยอ่านผลงานของโมเลยค่ะ แต่อ่านรีวิวแล้วฮาเลย
อุตส่าห์พยายามอ่านจนจบ ฮ่าๆๆ ฮาแบบนี้ต้องเข้ามาบ่อยๆแล้ว ติดใจลีลาเลยค่ะ โดย: นภชล
วันที่: 30 เมษายน 2550 เวลา:16:09:54 น.https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=puto&month=05-2007&group=6&date=04&gblog=1
บล็อกเพื่อนที่ชวนเล่นเกมค่า ใครอ่านแล้วไปเล่นเกมได้นะคะ โดย: MOMIJI_99
วันที่: 4 พฤษภาคม 2550 เวลา:23:08:55 น.ก็สนุกดี ไม่ต้องคิดอะไรมาก มันคือนิยายคะ
โดย: อยากอ่าน IP: 203.146.201.118 วันที่: 22 ตุลาคม 2550 เวลา:12:27:16 น.
อยาดอ่านนิยายของโมบ้างหาอ่านได้ที่เว็บไหนคะ หาไม่เจอ
โดย: jum IP: 125.27.7.87 วันที่: 22 มกราคม 2551 เวลา:10:52:32 น.
อยากอ่านมากเนื้อหาต้องเข้าเว็บไหนคะ ช่วยบอกหน่อยคะ
nuch_shupei@windowslive.com โดย: nuch IP: 124.227.192.179 วันที่: 15 พฤษภาคม 2551 เวลา:22:41:44 น.
โคตรชอบเลย ได้ใจดีอ่านแล้วเหมือนดูหนังเลย ฉากบรรยายร่วมรักโคตรชอบเลย ชอบมากมาก มาก อยากให้ โมเขียนหนังสือแนวนี้อีก อ้อมติดต่าม โมอยู่นะจ๊ะ
โดย: อ้อมดอย IP: 125.26.148.88 วันที่: 24 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:11:15:58 น.
ลองซื้อมาอ่านแล้ว (พอดีเค้าลดครึ่งราคาเลยเอาเลย) ก็สนุกดีนะ แต่เนื้อเรื่องไม่ค่อยมีอะไรเท่าไหร่ แนวมาเฟียโรแมนซ์ทั่วๆไป สำนวนก็ใช้ได้ (แต่บางจุดภาษาแปลกๆอ่านแล้วงงๆเหมือนกัน) พระเอกที่บอกว่าโหดเหี้ยม แต่ไม่เห็นทำอะไรเลย ได้แต่สั่งลูกน้องอย่างเดียว ลูกน้องที่ชื่อ จ๊าคอะ ยังดูโหดกว่าอีก (ลงมือสู้กะพวกตัวโกง ไล่ยิงกัน) ยังมีทำอะไรบ้าง พระเอกนี่เฉยและหื่นลูกเดียวเลย ไม่เห็นดูเป็นมาเฟียโหดเหี้ยมตรงไหน นางเอกก็ยอมพระเอกง่ายไปหน่อย (โกรธเกลียดเค้าไม่ทันไรเลย ) แถมตอนหลังยังไปตามพระเอกอีก แทนที่จะเป็นพระเอกต้องตามหาสิ (แล้วบอกว่ารักนางเอกมาก แต่ก็ไม่เห็นพยายามตามเลย ทั้งที่ระดับนั้นแล้วน่าจะเป็นเรื่องง่ายจะตายไป) เนื้อหาหลายๆจุดไม่สมเหตุสมผลอย่างจขบ.ว่าเลย แต่ก็เอาบันเทิงอะนะ ถ้าอ่านแบบไม่คิดไรมาก (แต่ก็ชอบฉากเลิฟซีนนะ บรรยายได้อารมณ์จริงๆ ทำเอาเลือดกำเดากระฉูดเลย 555 หื่นดี ) ชอบคู่ของแอมีเกิลกับมาทิวดากว่าอีก น่ารักดี แถมปิดท้ายฉากอย่างหวานทีเดียว ชอบๆๆ
โดย: วี IP: 125.25.72.41 วันที่: 27 พฤษภาคม 2552 เวลา:14:09:09 น.
ก็สนุกดีนะคะ อ่านแบบไม่จับผิด
คนเขียนเค้าก็บรรยายความรู้สึกของพระนางได้ดี แต่ที่เข้าของบล๊อคเขียนมามันก็จริงแหละค่ะ แต่พอดีเราไม่ได้คิดลึกขนาดนั้นก็เลยว่ามันสนุกดี โดย: วันวิวาห์ IP: 210.148.57.5 วันที่: 12 กันยายน 2553 เวลา:12:05:27 น.
นิยายนะค่ะแหมม่ ละครก็เอามาจากนิยายแหละค่ะ อ่านเพื่อความบันเทิงเนอะ ไม่ชอบก็ไม่ต้องอ่านแบบซีเรียสจับผิด เพราะคนชอบเรื่องนี้เยอะมากค่ะ แฟนคลับคุณโมก็เยอะ
โดย: แอม IP: 14.207.64.160 วันที่: 1 เมษายน 2557 เวลา:8:58:55 น.
|
Group Blog All Blog Friends Blog
Link |
||||||||||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
|||||||||||
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
เอาเป็นว่าเรื่องนี้ไม่ขอวิจารณ์ก็แล้วกัน เดี๋ยวเสีหาย อิอิ
เอิ๊ต*