37 Weeks Pregnant

ตอนนี้อุ้ยอ้ายเต็มที เมื่อวันพุธ(22)ที่ผ่านมาครบ 37 สัปดาห์แล้ว ตอนนี้ต้องไปหาหมออาทิตย์ละครั้ง ซึ่งทำให้เครียดมากกว่าเดิม เพราะไม่ว่าจะระวังตัวเองแค่ไหนก็ไม่ถูกใจหมอ

น้ำหนักเพิ่มมากเกินไปแล้วนะคุณ พอไม่ได้ไปออกกำลังกาย บวกกับปาร์ตี้บ่อยๆ กลายเป็นน้ำหนักขึ้น 1 กิโลแทบทุกอาทิตย์

นี่ลดเค็มตามที่หมอสั่งหรือเปล่า ทำไมอาการบวมไม่หายไปเสียที หมอกับพยาบาลทำเสียงหงุดหงิดมาก เหมือนฉันกลายเป็นผู้ต้องหาไปโดยปริยาย

ฉันก็ไม่เข้าใจระบบร่างกายตัวเองเหมือนกันกินยาลดความบวมมาตั้ง 3 อาทิตย์ก็แล้ว ระวังเรื่องอาหารการกินก็แล้ว ทำไมไม่มีอะไรดีขึ้นมา ทั้งๆที่ในปัสสาวะก็ไม่เคยตรวจเจอไข่ขาว(โปรตีน) ความดันโลหิต + อัตราหัวใจเต้นก็ปกติดี ไอ้ตัวเล็กก็น้ำหนักขึ้นตามเกณฑ์...

ตอนนี้ฉันเริ่มสงสัยแล้วว่าเป็นเพราะน้ำหนักตัวในช่วง 5 เดือนแรกที่ขึ้นพรวดพราดมา 10 กิโลหรือเปล่า มันถึงส่งผลให้ขา+เท้าบวมไม่เลิก จาก 5 เดือน จนถึง 37 สัปดาห์++ ถึงจะขึ้นมาอีกราว 4 กิโลนิดๆ ก็ไม่ได้ทำให้ความบวมนั้นหายไป

นับแต่วันนี้ไป จดอาหารที่กินแต่ละมื้อ เช้า-กลางวัน-เย็น รวมถึงอาหารว่างและขนม แล้วคราวหน้าเอามาให้หมอดูด้วยนะ

รู้จักขวดpet bottleขนาด 500 ml มั้ย ใช้ขวดนั้นดื่มน้ำ แล้วจดมาให้หมอดูด้วยว่าแต่ละวันดื่มน้ำไปกี่ขวด ถึงฉันจะพยายามแก้ตัวว่าวันหนึ่งฉันดื่มน้ำ 1.5-2 ลิตรยังไง หมอกับพยาบาลก็ไม่ฟัง น่าขัดใจเหลือเกิน ก็ฉันใช้ขวดpetใส่น้ำดื่มที่บ้านมาตั้งเป็นเดือนแล้ว ทุกครั้งที่กินยาผงแก้บวม 1 ซองฉันจะต้องดื่มน้ำหมดทั้งขวด 500 CCเลย เพราะยาเหม็นมาก วันหนึ่งต้องกินยา 3 ครั้งก่อนอาหารทุกครึ่งชั่วโมง ฉันก็ดื่มน้ำเข้าไปแล้ว 1.5 ลิตร นี่ไม่นับที่ดื่มระหว่างวันด้วยซ้ำไป

มันไม่ใช่ว่าดื่มน้ำมากๆแล้วจะทำให้ยาออกฤทธิ์ดีนะ ดื่มน้อยไปก็ไม่ดี ดื่มมากไปก็ไม่ดี ยังไงจดเอามาให้คุณหมอดูดีกว่า พยาบาลโหด(พอๆกับหมอ)พูดตัดบท ไม่ฟังคำแก้ตัวของฉัน

คุณหมอตรวจภายใน บอกให้ฉันrelax และแยกขาออก คาดว่าคงจะดูว่าปากมดลูกของฉันเปิดหรือยัง พอฉันร้องว่าเจ็บ พร้อมกับจะหุบขาเข้า

หากเจ็บแค่นี้ทนไม่ได้ จะคลอดลูกเองได้ยังไง เออ..ทนก็ได้วะ ไอ้หมอโหด...ตรวจเสร็จหมอก็ไม่บอกอะไร มีแต่พยาบาลถามว่า วันนี้คุณสามีมาด้วยหรือเปล่า พอฉันบอกว่าเปล่า พยาบาลก็บอกว่าอาทิตย์หน้าให้สามีมาด้วย ทำไม้ ทำไมอธิบายให้ฉันฟังไม่ได้ ทำไมต้องรอสามี??? ฉันหงุดหงิดกับการตรวจวันนี้มากๆ หงุดหงิดตั้งแต่ หมอพยายามจะให้ฉันเป็นจำเลย

ฟังภาษาญี่ปุ่นไม่ออกใช่มั้ย ถ้าออกแล้วทำไมไม่ทำตามที่หมอบอก เข้าใจที่พูดมั้ย เข้าใจว่ายังไง หมอฝากให้บอกคุณสามีว่าอะไร ไหนบอกหมอสิ...นึกในใจว่าหากสามีตรูเข้ามานั่งอยู่ด้วยตอนนี้ เป็นได้เปิดศึกล้างเลือดโรงพยาบาลกันอีกรอบ พอเห็นฉันไม่เถียง ทำหงอยๆ หมอยิ่งได้ใจ

โปเนียก็ช่างทรมานแม่มันเสียจริงๆ รู้ว่าแม่มันไม่มีความสุขในการตั้งท้อง ก็ไม่รีบออกมาเสียที เพื่อนๆบอกฉันเป็นเสียงเดียวกันว่า ช่วงตั้งท้องเป็นช่วงที่มีความสุขที่สุดแล้ว แต่ฉันไม่เคยมีความสุขเลย รู้สึกเหมือนคนเก็บกด ทำอะไรก็ไม่ถูกใจหมอ พยายามแค่ไหนหมอก็ไม่เห็นใจ สู้ออกมาให้รู้แล้วรู้รอด จะหนักหนาสาหัสสากันแค่ไหน ฉันก็รับมือด้วยตัวเอง โดยไม่ต้องมีคนอื่นมาคอยสั่งว่าต้องทำแบบโน้นแบบนี้ ที่สำคัญสุด...ฉันไม่ใช่นักโทษของหมอนะ....

หม่าม้าบอกว่าหากอังคารหน้าตาอ้วนไม่ว่าง จะไปโรงพยาบาลกับฉัน หม่าม้าไม่ต้องการให้ตาอ้วนลางาน เพราะช่วงนี้พี่แกยุ่งมาก กลับบ้าน 5 ทุ่มเที่ยงคืนมา 2-3 วันแล้ว เมื่อเช้าก็รีบออกจากบ้านไปทำงานตั้งแต่ 6 โมงกว่า ต้องไปเตรียมเอกสารให้เพื่อนร่วมงานที่จะต้องไปbusiness tripที่ยุโรปแทนตัวเอง ซึ่งจริงๆกำหนดการเดิมตาอ้วนต้องไปยุโรปปลายเดือนนี้อีกครั้ง (หลังๆต้องไปแทบทุกเดือนเป็นปกติ) นานถึง 2 อาทิตย์ แต่ตาอ้วนเห็นว่าเมียใกล้คลอดแล้ว จึงขอร้องให้คนอื่นไปแทน โดยที่พี่แกต้องเตรียมเอกสารให้หูตูบเลย ตาอ้วนต้องการเข้าไปในห้องคลอดเป็นเพื่อนฉันด้วย ต้องการเห็นหน้าโปเนียเป็นคนแรก

ช่วงนี้เริ่มซื้อของเตรียมให้โปเนียแล้ว ซื้อตามเนตบ้าง ตามอะกะจังฮมโปะบ้าง ของใช้เด็กอ่อนที่ซื้อในเนตของnissen ฉันว่าไม่ค่อยปิ๊ง ไม่ว่าจะเป็น bib (ภาษาญี่ปุ่นเรียก sutai) / ชุดชั้นใน / ชุดชั้นนอก ถูกจริง แต่ทำค่อนข้างเทอะทะ และไม่ประณีต ฉันกับตาอ้วนเห็นพ้องต้องกันว่า รอให้ลูกโตกว่านี้แล้วค่อยสั่งใหม่ดีกว่า ดีไซน์เสื้อผ้าเด็กโตคงจะน่ารักกว่านี้

ส่วนที่ซื้อจากอะกะจังฮมโปะ เป็นของใช้ภาคบังคับที่ต้องมี ไม่ได้ซื้อมาเพื่อการฟุ่มเฟือยแต่อย่างใด

ถังใส่เสื้อผ้า+ผ้าอ้อมที่ใช้แล้ว หม่าม้าบอกว่าต้องมีฝาปิด ไม่งั้นจะส่งกลิ่นคละคลุ้ง กางเกงผ้าอ้อมสำเร็จของMerries เจ๊หลิงบอกว่ากำลังโปรโมชั่น ปริมาณเท่ากับ 2 แพ๊ค(94 ชิ้น)ในราคาประหยัดกว่า ตั้งใจไว้แน่วแน่แล้วว่า ช่วงกลางวันจะให้โปเนียใส่กางเกงผ้าอ้อมผ้า ส่วนกลางคืน+ออกไปข้างนอก จะใช้ผ้าอ้อมกระดาษ ฉันจึงต้องซื้อมาไว้ทั้งสองแบบ

กางเกงผ้าอ้อมผ้า + แผ่นซับ ราคาไม่ถูกเลย แอบหวั่นใจว่าหากขี้เกียจซักขึ้นมา คงไม่คุ้มกับที่ลงทุนไปครั้งแรกแน่ๆ เพราะแผ่นซับผ้าอ้อม 10 แผ่นก็ 2,300 เยนแล้ว (ตกแผ่นละ 230 เยนเชียว) แล้ว 10 แผ่นก็ใช้ไม่พอ ต้องซื้อมาไว้ 20 แผ่น หากใช้ได้เดือนเดียวแล้วเลิก งานนี้คงขาดทุนแน่ๆ

แผ่นซับผ้าอ้อม2ชั้นแบบนี้ เป็นแบรนของอะกะจังฮมโปะ ใช้ชื่อว่า easy change หากต้องการให้ทำความสะอาดง่ายขึ้น ก็ใช้ตาข่ายปิดทับไปข้างบน ตาข่ายจะช่วยกรองอึไม่ให้ติดแน่นบนแผ่นซับ ล้างทำความสะอาดง่าย (นี่คือคำโฆษณาที่ติดไว้กับถุง เท็จจริงเป็นยังไงต้องลองก่อน) ตอนนี้ซื้อกางเกงผ้าอ้อมผ้าไว้ 5 ตัวแล้ว น่าจะพอใช้ในระยะหนึ่ง

ชุดเครื่องนอน เป็นอะไรที่ปวดหมองมาก เพราะมีให้เลือกมากมายหลายแบบ ตั้งแต่หมื่นกว่าเยนปลายๆ ไปจนถึงสามหมื่นกว่าเยน หากจะเอาfull option ฉันกับตาอ้วนเป็นคนที่ไม่ติดคาแรกเตอร์อยู่แล้ว ฉะนั้นพวกDisney characters / miffy ตัดออกไปได้เลย คอนเสปต์ของฉันมีอย่างเดียวคือ ขอเลี่ยง Made in Chinaให้ได้มากที่สุด เพราะตอนนี้กระแสของใช้ทำในจีนไม่ได้มาตรฐานกำลังมาแรง ตาอ้วนเลยเลือกเอาแบรน Nishikawa Kyoto ของญี่ปุ่น ที่ถือว่าคุณภาพใช้ได้ในระดับหนึ่ง เจ๊หลิงก็ใช้ของNishikawaเหมือนกัน งั้นฉันคงเลือกไม่ผิด เป็นชุดเครื่องนอน 6 ชิ้นเท่านั้น สีฟ้า (ดีใจที่ไม่ใช่สีเหลือง)

แต่เซ็ต 6 ชิ้น มันไม่พอ ตาอ้วนต้องซื้อแผ่นปูนอนกันน้ำเพิ่มอีก 2 ชิ้น และผ้าปูที่นอนเพิ่มด้วย อยากได้สีฟ้า แต่ไม่มี...เลยต้องเอาสีเหลือง ตอนกำลังเลือกชุดเครื่องนอนอยู่ ตาอ้วนก็บอกมาว่าต้องซื้อหมอนโดนัทด้วย ตอนแรกพี่แกจะเอาสองใบเลย เพราะกลัวว่าหากโปเนียเหงื่อออกจะนอนไม่สบายตัว ฉันไม่ยอมให้ซื้อ ใบเดียวก็พอแล้ว โทรถามเจ๊หลิง เจ๊ก็ซื้อใบเดียวเหมือนกัน เจ๊ว่าเด็กทารกบางครั้งก็นอนไม่ใช้หมอน ดีจังได้ของ Nishikawaมาอีกแล้ว สีฟ้าด้วย...เข้ากับเครื่องนอนเลย

พอมาถึงผ้าขนหนู เกิดการเถียงกันใหญ่ ตาอ้วนยืนกรานที่จะซื้อผ้าga~ze 5 ผืน และผ้าขนหนูอีก 2 ผืน เพราะพี่แกใช้ผ้าขนหนูผืนใหญ่ห่อตัว 2 ผืนทุกครั้งที่อาบน้ำ ก็เลยกลัวว่าโปเนียจะใช้ไม่พอ ฉันไม่ยอม เพราะผ้าขนหนูที่บ้านมีเยอะมากๆ หม่าม้าชอบให้มา บางผืนไม่เคยใช้เลย จะซื้อมาอีกทำไมเยอะแยะ ไม่มีที่จะเก็บแล้ว ตาอ้วนหาว่าฉันเป็นแม่ใจร้าย ตึ๋งหนืด ไม่เห็นใจผิวโปเนียอันแสนจะบอบบางเลย ฉันตัดบทโทรหาเจ๊หลิง ถามว่าเจ๊ซื้อกี่ผืน พอเจ๊บอกว่าก็ใช้ผ้าขนหนูผู้ใหญ่ด้วยเหมือนกัน ตาอ้วนเลยยอมคอตกเอาผ้าไปเก็บไว้ที่หิ้งตามเดิม

จากนั้นเหลือเวลาอีกเพียง 15 นาทีก่อนที่อะกะจังฮมโปะจะปิด แทบไม่มีเวลาเลือกอะไรเลย บวกกับความที่เป็นคุณพ่อ-คุณแม่มือใหม่ทั้งคู่ แบบไหนดีก็ไม่รู้ เลยเลือกสะเปะสะปะมา

- กระดาษเช็ดก้น ซื้อแบบใส่กล่องพลาสติคมา และแบบรีฟิลมา ตาอ้วนบอกให้ซื้อยกลัง เพราะเจ๊หลิงบอกว่าใช้เยอะ ฉันละกลัวจริงๆ ว่ากว่าจะใช้หมด 1,080 แผ่น น้ำคงเหือดแห้งไปก่อน แต่ตาอ้วนว่าไม่เหือด...เชื่อดีมั้ยเนี่ย

- ผ้าซับ (Gaze handkerchief) ซื้อมา 1 แพ๊ค 30 ผืน เพราะเพื่อนๆบอกว่าต้องใช้เยอะ

ของใช้ผ้าทั้งหมดของโปเนียฉันซักทุกชิ้นแล้ว เตรียมพร้อมออกสนามรบทุกเมื่อ แม้กระทั่งเสื้อผ้าที่ก้อยจังซื้อมาฝากจากเมืองไทยเมื่อวันพุธที่ผ่านมาก็ซักหมดแล้วด้วย

เมื่อวานซืนไปกินข้าวบ้านใหญ่ตามปกติ หม่าม้ารีบเอาถุงของห้างMitsukoshiใบใหญ่มาให้ฉันดู ในถุงมีกล่องกระดาษใบใหญ่ ห่อกระดาษสีแดง ริบบิ้นสีน้ำเงิน พอแกะกล่องออกดูเห็นเป็น....

ชุดพิธีรับศีลจุ่มของโปเนีย จริงๆแล้วฉันก็เรียกให้ดูศักดิ์สิทธิ์อย่างนั้นแหล่ะ ครอบครัวเราไม่มีใครเป็นคริสเตียน แต่ฉันก็ไม่รู้จะเปรียบเทียบชุดแบบนี้กับอะไรดี ฉันคิดว่าคงจะเป็นชุดที่เอาไว้รับขวัญเด็กแรกเกิดของญี่ปุ่น หม่าม้าซื้อของKatsura Yumiให้ ฉันเคยบอกหม่าม้าตั้งแต่แรกแล้วว่าไม่ต้องซื้อ เพราะราคาเป็นหมื่นๆเยนแบบนี้ เทียบกับการใช้งานไม่กี่ครั้งมันไม่คุ้ม เพราะเด็กโตไว ฉันเองยังไปเดินหาของใช้มือสองตามตลาดนัดมือสองให้โปเนียด้วยซ้ำไป แต่ไม่ซื้ออะไรมากหรอก ตาอ้วนเบรคตลอด บอกว่าสงสารลูก หากให้ใช้ของมือสองเยอะๆ แต่ไม่กล้าบอกเรื่องflea marketให้หม่าม้ารู้เลย เดี๋ยวท่านจะหาว่าเรามาประหยัดเกินเหตุกับหลานท่าน...ก็ทำเฉยๆอยู่

ฉันคิดว่าตอนที่หม่าม้าบอกว่าจะซื้อให้ 1. ตาอ้วนไม่ได้ปฏิเสธ ถึงฉันจะบอกว่าไม่ต้อง แต่คำพูดของสะใภ้ไหนเลยจะมีน้ำหนักเท่าคำพูดของลูกชาย 2. หม่าม้าซื้อให้หลานชายคนโตไปแล้ว ก็เลยต้องซื้อให้หลานชายคนเล็กด้วย เพื่อความยุติธรรม (เช่นเดียวกับตาอ้วนที่ไม่เคยใช้เสื้อผ้าของพี่ชายเลยตลอดชีวิต พ่อแม่ต้องซื้อให้คนละชุดเสมอ)

นอกจากชุดแล้ว ยังมีหมวก ถุงมือ และรองเท้ามาเข้าชุดกันอีกด้วย โดยเฉพาะรองเท้า น่ารักน่าชังเหลือเกิน คู่เล็กนิดเดียว ติดลูกไม้ระบายไว้เต็มไปหมด หม่าม้าว่าให้เอารองเท้าวางไว้ตรงหัวนอนของโปเนีย เพราะจะคุ้มครองให้โปเนียไม่เจ็บเหมือนเป็นเครื่องราง (omamori)

หม่าม้าบอกว่าให้โปเนียใส่ชุดนี้ตอนออกจากโรงพยาบาล ถึงท่านไม่กำชับฉันก็คงให้ใส่อยู่แล้ว คงให้ใส่มันทุกเทศกาล และใส่บ่อยที่สุดเท่าที่จะบ่อยได้ ไม่งั้นจะไม่คุ้มกับที่ซื้อมา ว่าแต่ว่าขนาด 50-70 ซม. (9 กิโล) เนี่ย เด็กจะใส่ได้จนถึงกี่เดือนอ่ะ?

ที่หุ้มขวดนมอีก 1 อันที่ฉันทำเอง อันแรกให้น้องไหมของเจ๊หลิงไปแล้ว แต่ฉันก็ยังมีที่หม่าม้าทำให้เก็บไว้อีกอัน...สีขาวล้วน แต่อันสีฟ้าเข้มนี้ฉันทำเอง คงจะเป็นชิ้นสุดท้ายที่จะถักเองแล้ว เพราะท้องแก่เต็มที แล้วหม่าม้าก็ไม่ว่างสอน เพราะกำลังถักชุดไหมพรมให้โปเนียอยู่

ถุงเท้าคู่นี้ฉันชอบมาก ของจริงน่ารักที่สุด หม่าม้าถักนิตติ้งให้โปเนีย ตอนแรกฉันกะจะทำไปพร้อมหม่าม้า โดยที่ซื้อไหมพรมสีฟ้าอ่อนมา เพื่อว่าโปเนียจะได้มีถุงเท้าไหมพรม 2 คู่ แต่พอหม่าม้าเริ่มทำ ท่านว่าค่อนข้างยุ่งยากสำหรับคนที่ไม่เคยถักนิ้ตติ้งอย่างฉันมาก่อน เพื่อไม่ให้เสียเวลามานั่งอธิบาย ท่านเลยถักคนเดียว แล้วภายหลังจะสอนให้ฉันถักนิตติ้่งบ้าง เริ่มจากผ้าพันคออย่างง่ายๆ

ตอนนี้โปเนียมีหมวกเกือบ 10 ใบแล้ว ทั้งที่ได้รับจากสาวแกะ จากที่แม่กับน้าซื้อมาให้ และที่หม่าม้าถักให้ ฉันชอบหมวกไหมพรมคู่นี้มาก สีขาวปลอดด้านซ้ายเป็นไหมพรมอะคริลิค ใบเล็กๆ หม่าม้าถักโครเชต์จากเศษไหมพรมที่เหลือให้โปเนีย ส่วนสีขาวครีมขลิบฟ้าเข้มด้านขวาใบใหญ่กว่าเป็นwool ที่หม่าม้าถักให้หลานชายคนโต แต่หลานไม่ใส่ หม่าม้าเลยยกให้โปเนียแทน

ตอนนี้ฉันกำลังตั้งหน้าตั้งตาคอยชุดไหมพรมของโปเนียที่หม่าม้าถักอยู่ คาดว่าต้องออกมาน่ารักแน่ๆ พอดีเลยโปเนียจะได้มีชุดอุ่นๆไว้ใส่ตอนเกิด

ออกมาซะทีนะลูก ทุกอย่างเตรียมพร้อมสำหรับหนูไว้หมดแล้ว

*หากจะฝากข้อความ เชิญที่ ปราศรัย นะคะ*

mahalo

Create Date : 24 ตุลาคม 2551		0 comments
Last Update : 24 ตุลาคม 2551 11:53:55 น.
Counter : 1930 Pageviews.
Share Tweet