หลังจากถูกคุณหมอว่ากลับมาเรื่องน้ำหนักที่ขึ้นอย่างพราดพราดแล้ว ฉันก็เริ่มคุมเข้มเรื่องอาหารการกิน และการออกกำลังกาย งดกินข้าวสวยมื้อเย็นติดต่อกัน 3 อาทิตย์ (ยกเว้นวันที่กินข้าวบ้านใหญ่ อาทิตย์ละ 2 ครั้ง)อาหารปรุงโดยใช้ไมโครเวฟ คือ เพียงแค่ทำให้สุก ไม่ผัด ไม่ทอด ไม่ใช้น้ำมันพืช และไม่ใช่เครื่องปรุงมาก เน้นกินผักให้มาก แต่ไม่ลดปริมาณที่กิน กินเยอะเหมือนเดิม เรื่องออกกำลังกายก็พยายามเดินทุกวันๆละ 1 ชั่วโมง ผลาญพลังงานให้ได้อย่างน้อยวันละ 300 Kcal

ผลก็คือ ผ่านไป 1 เดือน(ช่วงอายุครรภ์ 21-25 สัปดาห์) น้ำหนักแม่ขึ้นเพียง 100 กรัมเท่านั้น ในขณะที่น้ำหนักตัวเล็กขึ้น 349 กรัม คุณหมอชมว่าเก่ง

U/Sเที่ยวนี้ หมอบอกว่ามีความเป็นไปได้สูงว่าจะได้ลูกสาวนะ ฉันหล่ะกรี๊ดเลย เพราะอยากได้ลูกสาวมานานแล้ว ใจจริงอยากได้ลูกสาว+ลูกชายอย่างละคน แต่ก็อย่างที่รู้ๆกัน ฉันมีลูกยาก ฉะนั้นหากจะต้องเลือกเพียงคนเดียวแล้ว ก็ขอลูกสาวดีกว่า ยังวาดฝันต่อไปอีกด้วยว่าจะเอามาเรียนเต้นฮูล่าด้วยกันหากลูกครบ 3 ขวบ จะซื้อผ้าลายฮาวายมาตัดกระโปรงให้ลูกใส่ คงน่ารักน่าเอ็นดูเป็นที่สุด รีบโทรไปบอกหม่าม้า ๆ ก็กรี๊ดกร๊าดไม่แพ้ฉัน เพราะหม่าม้ารอหลานสาวมานานแล้ว (หม่าม้าเป็นลูกสาวคนเดียวท่ามกลางพี่+น้องชาย 3 คน แถมมามีลูกชายอีก 2 หน่อ และหลานชายอีก 1 หน่อที่เป็นลูกพี่ชายตาอ้วน จึงรอหลานสาวมาตลอด) ลูกสะใภ้และแม่สามีต่างสุมหัวคิดเมกะโปรเจคทำนู่นทำนี่เตรียมสำหรับสมาชิกเพศหญิงคนแรกของบ้าน

hina ningyou กับกิโมโนของแม่จะยกให้หลานสาวหมดเลยนะ หม่าม้าหมายถึงตุ๊กตาวันเด็กผู้หญิง 7 ชั้น กับกิโมโนอีกเกือบ 20 ชุดที่หม่าม้าได้รับมรดกตกทอดมาจากคุณยายของตาอ้วน

จะโทรไปสั่งไหมพรมที่ร้าน แม่จะถักชุด หมวก และถุงเท้าเข้าเซ็ตไว้ให้หลานสาวด้วย หม่าม้าขอเบอร์ร้านไหมพรมหน้าสถานีจากฉันไป

เมื่อวันอังคารที่ 19 หมอนัดตรวจครรภ์ฉันตามปกติ (อายุครรภ์ 28 สัปดาห์) น้ำหนักของฉันขึ้นมา 1.3 กิโลภายใน 3 อาทิตย์ หากจะโทษก็ต้องโทษที่ตาอ้วนพาไปนอนโรงแรม พาไปกินของอร่อย 2 วันช่วงวันหยุดฤดูร้อนนั่นแหล่ะ ทำให้เบรคแตก ควบคุมอาหารไม่ได้ และไม่ได้ออกกำลังกายเลยด้วย ยังดีที่คุณหมอไม่ว่า เพียงแต่บอกว่า ยังอยู่ในเกณฑ์ที่พอรับได้ แต่ไม่มีคำชมเสียแล้ว ที่แย่ไปกว่านั้น หมอเขียนลงในคู่มือสุขภาพแม่และลูกว่า งดเค็มเพราะพยาบาลหาว่าฉันขาบวม (ไม่เจอโปรตีนในปัสสาวะ)

ฉันยังแก้ตัวกับหมอพึมพำๆว่า เป็นเพราะฉันไม่ถ่ายมา 3-4 วันติดกันหรือเปล่า น้ำหนักเลยขึ้นมา 1.3 โล (พยายามป้ายความผิดไปให้อึที่สะสมในลำไส้ใหญ่แทน) หมอเลยให้ยาแก้ท้องผูกเทียบใหม่มา 2 ชนิด (ฉันยังไม่ได้เอาใบสั่งยาไปซื้อยาเลย) พร้อมกำชับมาว่าให้งดยาแก้ท้องผูกชนิดเก่าเสีย เพราะหากกินทุกขนานเข้าไปอาจจะถ่ายท้องได้

รอบเอวของฉันลดไปจาก 3 อาทิตย์ก่อน 0.5 cm ในขณะที่มดลูกขยายขึ้นมาอีกเกือบ 10 cm (จาก 25.8 ซม. เป็น 35 ซม.) น้ำหนักตัวเล็กตอนนี้ 1,255กรัม แล้ว (วันก่อนให้ตาอ้วนลองยกดัมเบลอันเล็ก 0.91 กิโลพร้อมกับกระป๋องแป้งตรางูขนาด 450 กรัมที่ใช้ไปเหลืออยู่ครึ่งกระป๋อง บอกว่าเนี่ย...น้ำหนักลูกที่ฉันแบกไว้ในพุงอยู่ตอนเนี่ย ตาอ้วนทำหน้าเห็นใจ พร้อมกับโน้มตัวมาจุ๊บที่พุงฉัน 1 ฟอด)

U/Sเที่ยวนี้คุณหมอบอกว่า ถั่วงอกน้อยโผล่ออกมา ได้ลูกชายนะ(พูดแบบไร้ความรู้สึกโดยสิ้นเชิง) หารู้ไม่ว่าคนที่นอนพุงอืดอยู่บนเตียงเหมือนถูกฆ้อนขนาด 10 ตันฟาดลงมากลางหัว ก็ 3 อาทิตย์ก่อนหมอยังทำให้ฉันดีใจอยู่เลย วันนี้มาหักอกกันดื้อๆแบบนี้เสียแล้ว เป็นไปตามคาด ทั้งหม่าม้า และป่าป๊าก็หน้าจ๋อยไปตามระเบียบ (พยายามทำท่าร่าเริงปกปิดความผิดหวัง แต่ปิดไม่มิดหรอก) จะมีก็แต่ตาอ้วนคนเดียวที่ยังกระดี๊กระด๊าได้ เปลี่ยนสรรพนามเรียกตัวเล็กจากPonyo-chan มาเป็น Ponyo-kunแทน

วันที่ฉันส่งเมลไปบอกว่าถั่วงอกน้อยโผล่ออกมาแล้วนั้น ตาอ้วนก็รีบส่งเมลกลับมามาปลอบใจว่า
Don't worry. Ponyo is like an angel to us. Anyway, it's beyond the control of this world.

ตอนแรกฉันตั้งใจไว้ว่ามีลูกคนเดียวก็พอใจแล้ว (ดีกว่าไม่มีเลย) มาตอนนี้กลับรู้สึกว่าหลังคลอดท้องนี้ คงต้องรีบพยายามมีคนต่อไปเลย เพื่อนๆถามว่าหากได้ลูกชายอีกจะทำยังไง...เฮ่อ...ก็ต้องถือว่าฟ้าลิขิตแล้ว ให้ลูกของฉันมาเป็นกำลังสำคัญช่วยชาติต่อไป (จ่ายภาษีให้รัฐไปเลี้ยงคนแก่) แต่เพื่อนๆก็ให้กำลังใจ บอกว่าภาพU/Sที่เห็นนั้น อาจจะไม่ใช่ถั่วงอกน้อยก็ได้ อาจจะเป็นปลายนิ้วก้อยของตัวเล็กที่กระดกขึ้นมา (เพื่อนจินตนาการซะ )

ผ้าห่มตัวเล็กโปรเจค 2 ปีของฉันก็เสร็จสิ้นลงแล้ว ตอนแรกที่ถักนั้นตั้งใจจะทำผืนเดียวไว้ห่มตัวเล็กตอนนอนกลางวัน เพราะตัวเล็กจะเกิดราวกลางเดือนพฤศจิยน ซึ่งญี่ปุ่นจะเริ่มหนาวแล้ว ถักไปถักมาได้ผืนใหญ่เกินเหตุ และค่อนข้างหนักเพราะว่าเป็นwool หม่าม้าเลยออกไอเดียให้แบ่งมาทำผ้าห่มคลุมตัก ใช้เวลาเอาตัวเล็กใส่รถเข็น(stroller)เวลาออกไปข้างนอก

ตอนที่ถักเป็นแผ่นๆ ยังไม่ได้เอามาเย็บติดกันเป็นผืน ตาอ้วนก็ค่อนขอดว่ารูใหญ่ขนาดนี้ลูกคงไม่อุ่นให้หรอก หม่าม้าว่าอุ่นเพียงพอสำหรับผ้าห่มนอนกลางวัน จากประสบการณ์เลี้ยงลูกมา 2 คน ควรมีรูระบายความร้อนให้เด็กด้วย พอเอามาเย็บต่อกันเป็นผืนเสร็จ ตาอ้วนเกิดชอบใจใหญ่บอกว่าสวยดี หม่าม้าบอกให้ฉันรีดก่อนเอามาใช้ จนแล้วจนรอดยังไม่ได้รีดเลย ห้องตัวเล็กก็ยังเก็บไม่เสร็จด้วย

ตุ๊กตาหมูตัวน้อยสองตัวนี้ ตัวด้านขวาหม่าม้าถักไว้ให้ตัวเล็ก จริงๆเป็นไอเดียของฉันที่อยากจะถักตุ๊กตาให้น้องไหมลูกเจ๊หลิง จึงชวนหม่าม้าไปซื้อหนังสือสอนถัก แล้วก็ไหมพรมกัน แต่หม่าม้าทำฉันโกรธนิดนึงที่ว่าแอบเอาไหมพรมสีขาวที่เหลือไปถักให้ลูกพี่ชายตาอ้วนเหมือนกับที่ถักให้ตัวเล็กของฉัน (ถึงว่าพอถักให้ตัวเล็กเสร็จ ก็เป็นงงที่หม่าม้าไม่คืนไหมพรมและเข็มโครเชต์กลับมาซักที ฉันโกรธมากเลยตอนนั้น ฟ้องตาอ้วน ตาอ้วนก็เกือบจะโทรไปต่อว่าหม่าม้าในทันทีเหมือนกัน แต่ฉันไม่อยากให้เป็นเรื่องเลยห้ามไว้) ดูหมือนหม่าม้าจะรู้ตัวว่าฉันไม่ค่อยพอใจ ก็ทำไมไม่บอกกันเสียแต่ตอนแรก ของแค่นี้ฉันไม่หวงหรอก แต่นี่หม่าม้าแอบๆ ฉันมาจับได้ทีหลังเอง แล้วค่อยมาสารภาพ

ตัวด้านซ้ายฉันถักเอง ให้น้องไหม ดูแล้วหน้าเหมือนแมวมากกว่าหมู โดยเฉพาะหูที่ตั้งโด่เกินเหตุ

โครงการต่อไปฉันอยากจะถักน้องหมาให้ตัวเล็ก...ตอนนี้พอรู้ว่าถั่วงอกน้อยโผล่ก็เลยหมดแรงถักเสียดื้อๆ

ผลงานชิ้นล่าสุด ใช้เวลา 2 วันเสร็จ (เพราะถักง่ายมากๆๆ) คือที่หุ้มขวดนมของน้องไหม ฉันเร่งให้เสร็จโดยเร็วเพราะว่ากะจะให้เจ๊หลิงวันที่ 30 นี้เลย หม่าม้าช่วยทำสายรัดและพู่ๆให้ (ฉันอยากให้พู่ๆกลมเป็นปุยๆมากกว่านี้ แต่หม่าม้าว่าหากมันสกปรกดำ มันจะเห็นได้ชัด) เพราะฉันกะมาต่อวันเสาร์ให้เสร็จแต่หม่าม้าอยากให้เสร็จภายในเมื่อวานเลย ก็เลยอาสาทำต่อให้จนเสร็จระหว่างที่ฉันนั่งดูถ่ายทอดโอลิมปิค

แน่นอน หม่าม้าสอนฉัน โดยที่อ่านขั้นตอนการทำจากในหนังสือก่อน แล้วหม่าม้าต้องลองทำก่อนชิ้นนึงด้วย ถึงจะสอนฉันทำได้....ฉะนั้นทุกชิ้นที่ฉันถัก หม่าม้าจะต้องลองถักดูก่อนแล้วมาสอนฉันอีกต่อ ไม่งั้นฉันไม่มีปัญญาทำหรอก เพราะไม่ใช่คนมีพรสวรรค์ด้านงานฝีมือเลย แถมไม่มีความอดทนด้วย

กระเป๋าใบนี้ได้มาจากโรงพยาบาลเมื่อวันอาคารที่ 19 ตอนไปตรวจครรภ์ 28 สัปดาห์ ฉันเอาเงินไปวางมัดจำห้องคลอดด้วย 2 แสนเยน ทางจนท.ของรพ.จึงให้กระเป๋าใบนี้ พร้อมกระดาษแผ่นเล็กที่เขียนว่าวันคลอดจะต้องเอากระไรจัดใส่กระเป๋าใบนี้หิ้วมาที่รพ.ด้วย กระเป๋ากว้างจุดีเหมือนกัน คาดว่าน่าจะเอาไปใช้ใส่เสื้อผ้าไปตจว.วันสองวันได้สบายๆ

จนบัดนี้ยังไม่ได้ซื้ออะไรเตรียมไว้ให้ตัวเล็กเลย และก็คิดว่าคงจะยังไม่ซื้อหรอก เอาไว้ให้อายุครรภ์สัก 32 สัปดาห์ไปแล้วค่อยดู เผื่อถั่วงอกน้อยจะหดหายไปอีกรอบ ซื้อตอนนี้ก็ยังไม่ชัวร์

*หากจะฝากข้อความ เชิญที่ ปราศรัย นะคะ*

mahalo

Create Date : 21 สิงหาคม 2551
Last Update : 21 สิงหาคม 2551 13:23:40 น.		0 comments
Counter : 2080 Pageviews.
Share Tweet