[Manga] Barista มือชงตัวจริง
ชื่อเรื่อง - Barista มือชงตัวจริง
ผู้เขียน - เรื่อง:Hanagata Rei ภาพ:Muronaga Kumi
แนว - Seinen Slice of Life
สนพ.ไทย - SIC
จำนวนเล่ม - ที่ยุ่น 9 เล่ม ยังไม่จบ เมืองไทยออกมา 6 เล่ม
เรื่องย่อ - จาก สนพ. บาริสต้า คือ เหล่าผู้เชี่ยวชาญด้านกาแฟที่สามารถตอบสนอง ออเดอร์ของลูกค้านักดื่มได้ทุกประเภท ภายใน 1 แก้ว เรื่องราวหอมกรุ่นเกิดขึ้นมากมายที่ร้านของ โคกิ บาริสต้า ชาวญี่ปุ่น ที่ชงกาแฟได้ทอแสงอันอบอุ่นขึ้นในใจของลูกค้าทุกรายที่แวะมาใช้บริการ การ์ตูนกรุ่นกลิ่นกาแฟสุดคลาสสสิคที่นักดื่ม(กาแฟ)ตัวจริง ต้องไม่พลาด
รีวิว - เว็บนี้ เขียนไว้น่าสนใจดีค่ะ
คอมเม้นต์ - เล่ม 1-4
ใครชอบการ์ตูนทำอาหาร แนะนำๆ! อ่านแล้วอยากกินกาแฟและขนมในเรื่องขึ้นมาทันที ลงตัวทั้งพล็อต เนื้อหา ตัวละคร วาดสวยอีกต่างหาก เป็นการ์ตูนอาหารที่ให้ความรู้สึกรื่นรมย์กลมกล่อม ไม่มีรีแอ็คชั่นประหลาดๆ ไม่มีเคล็ดวิชามหาประลัย สำนวนแปลก็ดี และเห็นได้ชัดว่าตั้งใจหาข้อมูลมา คุณศิริพรและผู้เรียบเรียง ขอบคุณนะคะ <3 แต่เนื่องจากเป็น SIC คำผิดยังมากมายเหมือนเดิม OTL
อ้อ ขำอย่างหนึ่ง ในเรื่องคู่แข่งคือสตาร์บัค แต่เรียกตรงๆไม่ได้ คนเขียนต้องเปลี่ยนเป็น กาแฟสายซีแอตเติล ฟังแล้วรู้สึกเหมือนผู้ใช้เน็น 5555
เล่ม 5
สงสัยว่าอาโออิคุงจะคู่กับคุณผู้จัดการจริงๆเหรอ คือเข้าใจนะว่ามันเหมาะกับพล็อต แต่เค้าเสียดายอาโออินี่นา อยากให้คู่กับคนน่ารักๆไม่ได้รึไง T^T ถ้าอยากได้นางเอกที่เป็นผู้ใหญ่ ก็คุณเลขาทรงสะบึมที่อิตาลีนั่นก็ได้ ถึงจะยังไม่รู้จักนิสัยก็เถอะ
ในฐานะคนทำธุรกิจ เราคิดว่าเราพอเข้าใจบาริสต้านักโฆษณานั่นนิดหน่อยนะ แต่ในเรื่องเขียนซะสุดโต่งเลย (คนเขียนให้หมอนี่พูดจาเหมือนจะดี แต่สุดท้ายก็หยอดประโยคยั่วต่อมเกลียดชังของคนอ่าน?) ไม่เห็นด้วยเรื่องโกหกลูกค้า แต่ในแง่คอนเซ็ปท์ของร้านเราว่ามันเวิร์คนา ถ้าในอุดมคติของคุณพ่อตา คาเฟ่จะต้องเพอร์เฟคแบบดั้งเดิม ทำได้ปริมาณน้อย ราคาถูก โดยให้บาริสต้ากัดก้อนเกลือกิน มันก็เกินไปหน่อย เราคิดว่าถ้าสองคนนี้ผสมผสานกันได้คงวิเศษ คุณพ่อตาถ้าอยากได้คนสืบทอดการคั่วกาแฟโดยเฉพาะ ก็น่าจะรับลูกศิษย์มาฝึกต่างหาก จะไปบังคับคนที่อยากทำธุรกิจมาเป็นช่างคั่วกาแฟทำไม จากนั้นพอไม่ได้อย่างใจก็นั่งด่าลูกเขยไปวันๆ แต่คิดดูอีกที มันอาจจะเป็นวิธีคิดอย่างคนญี่ปุ่นก็ได้ แบบเรื่อง สามสาวฟุคุยะ น่ะ ที่บังคับลูกเขยแต่งเข้าร้านเพื่อสืบทอดกิจการเพราะลูกชายหนีออกจากบ้านไปตามความฝันของตัวเอง
ในความคิดของเรา คนเขียนต้องการจะสื่อว่าคุณลูกเขยเน้นแต่ประสิทธิภาพ และมองข้ามความสำคัญทางด้านจิตใจ เราอยากเห็นคนเขียนให้โอกาสคุณลูกเขยได้เข้าใจในจุดนี้ จากนั้นก็นำมาปรับเข้ากับแนวทางของตัวเอง ไม่รู้จะเป็นไปได้หรือเปล่า
เล่ม 6
ลงทุนเดินไปร้านการ์ตูนที่อยู่ห่างออกไปอีก 3 นาทีเพื่อซื้อเล่มนี้ ^^ พบว่า...ข้าพเจ้าโดนคนเขียนหักมุมค่ะพี่น้อง คือเราเดาว่าคนเขียนต้องให้คุณลูกเขยเป็นฝ่ายอ่อนข้อให้คุณพ่อตาแน่เลย ปรากฏว่าสลับกันเฉย ก็...โอเคนะ แต่มันดูเฟคๆไม่ลงตัวไงไม่รู้ (เรื่องมากอีกละเรา) คือรู้สึกมันง่ายไปหน่อย แต่ก็... เอาเหอะ
ในบรรดาทุกแก้วที่ผู้แข่งขันทำมา เราอยากกินของน้องอลิซที่สุด อาจจะเพราะเราชอบชามากกว่ากาแฟหลายเท่าก็ได้ ตอนที่เข้าร้านชาโพรงกระต่ายนี่ชอบมากเลย
เล่มนี้ตอนจบเริ่มดราม่าละ หวังว่าคงไม่มืดหม่นเกินไปนะ แต่สังเกตว่าคนเขียนไม่ค่อยดึงอารมณ์ ความลับต่างๆ นึกจะเฉลยก็เฉลย ไม่ค่อยตอกลูกชงขึ้นแท่นอะไร ดังนั้น ยังมีความหวังว่าจะเป็นการ์ตูนที่อ่านแล้วอารมณ์ดีอยู่นะ
เล่ม 7
ผิดหวังเรื่องประเด็นพ่อของโคกิ พล็อตเมโลดราม่าไร้สาระเกินไป คนวาดก็ถ่ายทอดความรู้สึกออกมาได้ลักลั่น แต่ถ้าเราเข้าใจผิด ก็ต้องบอกว่าพ่อของโคกิเป็นผู้ชายที่โคตรเฮงซวย และอยากบอกโคกิว่า จงอย่าให้อภัยมัน
เล่มนี้ย้ายโฟกัสจากชงกาแฟไปชงค็อกเทลแทน ซึ่งสนุกเหมือนกัน ชมคนเขียนเข้าใจผูกเรื่องกรณีเพอร์เฟคกรีน นึกๆก็ชักอยากอ่านเรื่อง Bartender ที่มีคนแนะนำมานานแล้ว ไม่รู้มีแปลไทยรึยัง สงสัยจะต้องไปอ่าน eng ละมัง
รอเล่ม 8
เรท - มีแฟนเซอร์วิสเล็กน้อย ก็นะ มันเป็น Seinen วาดสวยด้วย
คะแนน (ขึ้นกะอารมณ์ตอนนี้) - A
Create Date : 19 ตุลาคม 2556 |
|
10 comments |
Last Update : 16 สิงหาคม 2557 17:34:33 น. |
Counter : 18441 Pageviews. |
|
|
หลัง ๆ ไม่ค่อยได้ซื้อการ์ตูนใหม่ ๆ อ่านแล้ว เรื่องนี้เป็นเรื่องล่าสุด เพราะชอบกาแฟ อ่านแล้วเลยถูกใจมาก แม้จะรู้สึกว่าหลาย ๆ พล็อตมันผูกไว้แบบตรงไปตรงมาไปหน่อย (อ่านแล้วรู้สึกประมาณว่า ทำไมซื้อหวยไม่ถูกงี้บ้าง อะไรแบบนี้น่ะค่ะ 555) อย่างตอนแข่งรอบ 2 ที่เกือบแพ้แต่ไม่แพ้ (แถมหักมุมให้เซกิร่วงอีกต่างหาก - สงสัยว่าถ้าไม่ร่วงคงเขียนต่อลำบากหน่อย) แล้วก็เรื่องพ่อของอาโออิที่เฉลยออกมาแล้วไม่แปลกใจเลย... ว่าละว่าต้องคนนี้ อะไรแบบนี้ แต่รวม ๆ ก็รู้สึกว่าซับซ้อนใช้ได้ ตัวละครมีมิติพอควร.. ถึงจะเปลี่ยนนิสัยกันง่าย ๆ ไปหน่อย เช่น คุณ ผจก. สาวสวย ที่กลายเป็นคนเฟรนด์ลีไปได้ในเวลาไม่กี่วัน ทั้งที่เย็นชามาตลอดชีวิต น้องอลิซที่เปลี่ยนไปเป็นคนยิ้มเป็นภายในวันเดียว ทั้งที่ไม่คบเพื่อนมาทั้งชีวิตเหมือนกัน แล้วเล่มหกนี่อึ้งนิด ๆ เจอ Dark โคกิเข้าไปตอนจบ.. แต่อันนี้ชอบค่ะ เพราะตอนแรกรู้สึกว่าโคกิเป็นตัวละครที่ดีจนน่าเบื่อ ดูแบนและน่าเบื่อมากกกก เห็นด้านมืดก็ดีใจค่ะ 555 (โรคจิต)
ข้อดีอีกอย่างที่ชอบของการ์ตูนเรื่องนี้คือ บุคลิกตัวละครชายถูกใจเราหลาย ๆ ตัว เซกิน่าร้าก 555 ชอบมาก มาเอดะคุงนี่หลัง ๆ ก็เท่มาก มิโยชิก็เป็นบุคลิกแนวพี่ชาย อบอุ่น ๆ ถึงแม้จะโดนยัดบทตัวร้ายไปเต็ม ๆ 1 ตอนก็ตาม
ถ้าจะมีอะไรในฉบับแปลที่สะดุด ก็คือสำนวนภาษากับการเรียบเรียงประโยคนี่แหละค่ะ บางทีอ่านแล้วงงจริง ๆ นะ เล่มล่าสุดมีบางจุดที่อ่านแล้วจนตอนนี้ก็งงว่ามันหมายถึงอะไร แต่โดยรวมก็ทำการบ้านมาดี เก็บรายละเอียดเรื่องชากาแฟดี
ของแข่งรอบชิงที่เราอยากชิมที่สุดเป็นของคนที่ได้รองชนะเลิศค่ะ ส่วนถ้วยที่อยากชิมที่สุดในเรื่องคือกาแฟถ้วยละ 1580 เยนของเซกิ เพราะเราชอบกาแฟกลิ่นออกแนวถั่ว ๆ หน่อย กับขนมในเปลือกชูครีมของผู้จัดการ
สิ่งที่รอคอยในเล่มต่อไป นอกจากความหลังของโคกิ กับเรื่องระหว่างโคกิกับคุณหมอสาวเพื่อนเก่าแล้ว เราอยากเห็นบทบาทของโนโนมุระบาริสตาค่ะ เพราะคนเขียนปูเรื่องไว้แบบที่เรารู้สึกว่าตัวละครตัวนี้น่าจะมีบทบาทในการแข่งขันไม่น้อย แต่จนแข่งจบตอนนี้แล้วก็ยังไม่ค่อยมีบทบาทอะไรเท่าไร อยากเห็นบทสรุปของยามาโมโตะบาริสตา กับเซกิที่สร้างแรงบันดาลใจในการแสดงให้อย่างมาก และอยากรู้เรื่องของเซกิกับเด็กฝึกงานผู้หญิงในร้านอีกคนค่ะ