|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 |
6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
27 | 28 | 29 | 30 | |
|
|
|
|
|
|
|
ครั้งแรก .. มันเสียวววววว
ก่อนจะคิดว่าเอาเรื่องนี้มาเล่า ทำให้นึกถึงสมัยเรียนตอนเด็กๆ ซึ่งจะมีวิชา ส.ป.ช. คือ สร้างเสริมประสบการณ์ชีวิต โยชอบชื่อวิชานี้นะ โยว่ามันเท่ห์ดี จะว่าไป อายเหมือนกันนะที่จะมาเล่าเรื่องเสียวๆ แบบนี้ เกิดมาตั้ง 20 กว่า(เยอะๆ)ปี เนี่ย ก็พึ่งจะได้ทำเรื่องนี้สักที
เอ๊าาา อย่าคิดไปไกลกันนะจ๊ะ เรื่องที่เล่าน่ะ คือประสบการณ์ครั้งแรกของการขึ้นเรือ บนคลองแสนแสบน่ะซิ แหะๆ ก็โยเกริ่นไว้ทีแรกแล้วไง ว่าพึ่งจะมาได้นั่งเรือเล็กๆ ก็คราวนี้นั่นแหล่ะ แอบเขิลลล
คือวันนี้ไปแถวโบ๊เบ๊ เพื่อจะซื้อของให้แม่มาขายอ่ะนะ ทีนี้ด้วยความที่รถตอนขามา มันติ๊ดดดติดขนาด คุณพี่แท็กซี่ที่ขับมาทีแรก บอกว่าน่าจะซื้อของที่ประตูน้ำ เอ่อ วุ้ย ไอ้เราก็ลืมไปเลย อย่างว่าไม่ได้เข้ากรุงนานๆ แถมบอกอีกนะว่า ให้ขึ้นเรือเลยนะ จะได้ไม่ต้องมาเสียเวลารถติด ถูก และเร็วอีกต่างหาก หลังจากซื้อของที่โบ๊เบ๊ เรียบร้อย ด้วยความแฮ่ดของหญิงสาวสองคน (โยและน้องสาว) เกิดอยากจะไปประตูน้ำขึ้นมาในบัดดล เพราะเกโยไปเดินซื้อของส่งไปนอกคราวก่อนยังเดินได้ไม่ทั่วดีเลย เลยเดินไปท่าเรือ ถามคนขายของแถวๆนั้นอีกทีเพื่อความมั่นใจว่าเรือที่ผ่านมาตรงนี้ ไปถึงประตูน้ำแน่ๆล่ะ
ระหว่างรอ จิตใจของสองสาว เต้น ตุ้มๆ ต่อมๆ จนแทบจะอยากเต้นเป็นเกิร์ลลี่ เบอร์รี่ ซะเลย
พอเรือมา เตรียมท่าทางไว้เพราะสิ่งที่กลัวที่สุด คือกลัวเหยียบพลาด แล้วตกน้ำน่ะซิ คนสวยๆ ต้องมาตกน้ำเน่าแบบนี้ เห็นทีจะไม่งามอ่ะเน๊อะ เดี๋ยวคุณหญิงแม่จะเหม็นสาบลูกสาวได้ ฮี่ๆ ระหว่างที่เรือจอดเทียบท่า ทุกคนที่ยืนอยู่รอบข้างดูเหมือนจะมั่นใจในการก้าวเข้าไปนั่งในเรือกันหมด ยกเว้นดิฉันและคุณน้อง ที่ก้าวแต่ละก้าวดูเหมือนจะสั่นๆ (แต่ก็สั่นสู้นะขอบอก) มือขวา...ไม่ได้ชูจุ๊กกาแร้เย้วๆ เหมือนฟังเพลงร็อค แต่ต้องรีบคว้าเชือกที่อยู่ที่เรือ เพื่อเกาะให้มั่น แล้วเหวี่ยงตัวเองให้หลุดพ้นจากกราบเรือให้เร็วที่สุด แต่วินาทีนั้น มันช่างดูยาวนานซะเหลือเกินสำหรับสาวสองคนอย่างเรา ก็มันน่าหวาดเสียวนี่เน๊อะ สำหรับคนไม่เคยอย่างเรา อิอิ
หลังจากก้าวเข้ามานั่งอย่างสงบเรียบร้อยดีแล้ว เกศินี อดใจไม่ได้ที่จะแอบเกร็งตุด นิดนึง ก็มันหวั่นๆนี่เน๊อะ แถมนั่งๆอยู่คิดว่าจะเพลินๆ น้ำก็สาดกระเซ็นกระเด็นเข้าหน้าอย่างจัง จนทำให้หน้าของเกโยที่ส่ายไปมาเพื่อมองหาทางดูว่าอีกนานแค่ไหนกว่าจะถึงที่หมายของเรา ต้องก้มหน้าก้มตา ปิดบังใบหน้าที่แสนสะสวย (รึป่าว) เพราะไม่อยากรับน้ำเน่าเข้าปากน่ะซิ
เกศินี ชักอดรนทนไม่ไหว แต่ละท่าที่ผ่านไป เกรงว่าจะพลาดขึ้นผิดท่า...เลยแอบกระซิบถามคนข้างๆ ว่า อีกไกลแค่ไหนจะถึงที่หมายของข้าพเจ้า จังหวะพอดีกันกับเรือซึ่งกำลังจอดเทียบท่าอยู่ มีป้ายบอกอย่างชัดเจนว่าป้ายหน้า ไปประตูน้ำ โอ้วว เหมือนสวรรค์บังเกิด
แต่ความกังวลชักเข้ามาอีกครั้ง เพราะท่าที่จอดเมื่อกี้ ดั๊นนอยู่อีกฝั่งกับทางทีเราขึ้นมาน่ะซิ ...แล้วจะเราลงยังไง??? คิดไปคิดมากันอยู่สองคน กะว่าเตรียมตัววางแผนให้ดีก่อนที่จะลงเรือ จนคิดๆกันไว้ว่าจะเดินอ้อมไปทางข้างหลังเพื่อจะขึ้นอีกฝั่ง ประจวบเหมาะที่เราถึงท่าพอดี เกศินี และ โสภิดา ไม่รอช้า ขยับก้นซ้าย ขยับก้นขวา เตรียมท่าจะลุกขึ้น ผลปรากฏว่า คนอื่นๆ ทั้งเรือ ก็ลุกขึ้นพร้อมกันอย่างมิได้นัดหมาย ช่างถือว่าเป็นฤกษ์งามยามดีแท้ๆ ที่ทำให้เราทั้งสองไม่ต้องอ้อมไปข้างหลัง เพราะคนลงกันหมดทั้งเรือ
คราวนี้ขาลง ... ความมั่นใจมันมีมากขึ้นกว่าทีแรกๆ แล้วเลยไม่เกร็งมากมาย แต่ก็แอบลุ้นดีเหมือนกัน คว้าเชือกจับมับอย่างช่ำชองขึ้น เท้าก้าวยืนอย่างมั่นใจบนท่าเรืออย่างรวดเร็ว โอ้วว ในที่สุด เราก็ถึงที่หมายแล้ว
ลงมาพร้อมกันกับดีใจกันอยู่สักครู่ของสองศรีพี่น้องว่า "ภาระกิจของเราสำเร็จแล้ว" ช่างเป็นความภาคภูมิใจอย่างมากจริงๆ สำหรับภาระกิจการเดินทางด้วยเรือครั้งนี้ เย้เย้
ฮี่ๆ เล่ามาซะยาว เหมือนว่าเรื่องราวที่เล่ามาแบบนี้เกิดขึ้นนานโข แต่จริงๆแล้วก็ไม่ได้ดูเวลาซะด้วยซิ มัวแต่ลุ้น มัวแต่เสียว มัวแต่ใช้สมองคิดหาหนทาง จนลืมดูเวลาซะงั้น แต่คิดว่าทั้งหมดแล้วคงไม่เกินสิบนาที จากก้าวแรกที่ลงเรือ
หลังจากนั้นเราก็มุ่งหน้าเดินต่อไปที่ Platinum จนทำให้เจอกับ Warnyen ที่โยแอบไปอ่านบล็อกของครอบครัวหรรษานี้บ่อยๆ แต่ไม่กล้าเข้าไปทัก เพราะยังไม่แน่ใจว่าจะใช่แน่รึป่าว อิอิ
ปล. ถ้าใครอ่านแล้วอยากจะด่าว่า เรื่องแค่นี้ก็เอามาเล่าได้ ขอให้เก็บไว้ในใจคุณเถอะ บอกตรงๆเลยว่า ไม่อยากจะรับฟังค่ะ เพราะโยก็คิดแค่ว่าไอ้เรื่องไม่เป็นเรื่องของบางคน แต่สำหรับโย มันก็มีความหมายมากมายพอที่จะมาเล่าเป็นเรื่องราวให้ได้อ่านกันเพลินๆ ได้
อ่อ วันนี้อยากแดงสุดๆ ได้ของเล่นลิปสติกสีแด๊งแดงที่อยากได้มานาน ใส่กับเสื้อแดงอีก รองเท้าแดงอีก เอาน่า นานๆปล่อยผีสักที ฮี่ๆ ขอแดงเลือดสาดกันไปข้างสักวันล่ะเน๊อะ หลอนดี ปล. อ้วนจังว้อยยยย
สำหรับวันนี้ขอลาไปก่อน สวัสดี
Create Date : 09 เมษายน 2551 |
Last Update : 9 เมษายน 2551 2:34:41 น. |
|
15 comments
|
Counter : 1597 Pageviews. |
|
|
|
โดย: Suessapple วันที่: 9 เมษายน 2551 เวลา:3:03:17 น. |
|
|
|
โดย: Borken วันที่: 9 เมษายน 2551 เวลา:3:04:59 น. |
|
|
|
โดย: กะตุ้งนิ้ง วันที่: 9 เมษายน 2551 เวลา:8:52:06 น. |
|
|
|
โดย: Salmonberry วันที่: 9 เมษายน 2551 เวลา:11:59:14 น. |
|
|
|
โดย: สะพานไม้ วันที่: 9 เมษายน 2551 เวลา:12:02:59 น. |
|
|
|
โดย: โมชิ โมโม่ โมโม้ IP: 124.120.6.7 วันที่: 9 เมษายน 2551 เวลา:12:05:08 น. |
|
|
|
โดย: โมชิ...แหวะ IP: 124.120.100.112 วันที่: 9 เมษายน 2551 เวลา:15:14:25 น. |
|
|
|
โดย: nongmalakor วันที่: 9 เมษายน 2551 เวลา:17:35:08 น. |
|
|
|
โดย: thaispicy วันที่: 10 เมษายน 2551 เวลา:1:56:52 น. |
|
|
|
โดย: Opey วันที่: 10 เมษายน 2551 เวลา:11:51:46 น. |
|
|
|
โดย: จ่าสิบเอกโจ วันที่: 10 เมษายน 2551 เวลา:12:15:10 น. |
|
|
|
โดย: P' Jan+ IP: 202.60.203.108 วันที่: 10 เมษายน 2551 เวลา:12:57:16 น. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 8 คน [?]
|
FreakGirL ผู้หญิงประหลาด ๆ คนนี้ หลายคนมองว่า เซอ ซ่า บ้า เปรี้ยว(ไม่เชื่อมาดมจุ๊กกาแร้ดูดิ อิอิ)
บางครั้งก็ เงียบ ซะจนได้ฉายาว่า เด็กหญิงอมทุกข์ เป็นคนชอบฟังมากกว่าพูด รักสันโดษ แต่เที่ยวเล่นเป็นบางเวลา ตอนนี้อยากขอบคุณท้องฟ้าที่ทำให้เราได้เจอกัน....
เกโย นั้นเกิดปีลิง หน้าตาจิ้มลิ้ม ตุ่งแช่ ตุ่งแช่ เกโย เป็นเด็กฮิพฮอพ จะจริงหรือหลอก ตุ่งแช่ ตุ่งแช่ เกโย เป็นคนบ๊องๆ ใครเชื่อก็ต๊อง ตุ่งแช่ ตุ่งแช่
ฮ่าๆๆๆ บ้าไปแล้น ปล. กรุณาเขย่าขวดก่อนกินยา ไม่ง้านอาจบ้า ตุ่งแช่ ตุ่งแช่ เย้้ยยย
|
|
|
|
|
|
|
|