เราจะพยายามบันทึกสิ่งที่เราเห็น และรู้สึกว่ามันดี

แม้เป็นเรื่องเล็กๆน้อยๆ เราก็จะได้สร้างพลังให้กับตัวเองได้บ้าง

ขึ้นรถไฟฟ้าปกติ ขนาดว่าเป็นต้นสถานี คือแบริ่ง

ผู้คนก็เยอะแยะมากมาย คุณลุง อายุน่าจะประมาณ 50 นั่งอยู่ระหว่างกลาง 

โดยมีเด็กมหาลัยนั่งข้างๆ และอีกข้างเป็นผญ วัยทำงาน

สถานีอุดมสุข คุณลุงลุกขึ้นจากที่นั่งแล้วเขยิบมายืนทางด้านขวามือ

เพื่อให้หญิงชรา อายุราวๆ 60กว่าปี นั่งลง เราเห็น ณ วินาทีนั้น

ทางด้านข้างที่เป็นเด็กสาวมหาลัย ก้มหน้าหลับ

อีกข้าง ญ วัยทำงาน ทำเป็นมองไม่เห็น

ญ ชราที่ได้นั่งนั้น ยิ้มและตอบรับคุณลุงด้วยคำว่า ขอบคุณ

น้ำเสียงช่างอ่อนโยน และเปี่ยมไปด้วยความสุข

สถานีอโศก ญ ชราลุกขึ้นเพื่อจะลง 

เราขยับตัวเพื่อเตรียมตัวลงเช่นกัน

ลุงเรียกให้เด็กชายตัวน้อยที่ยืนอยู่ไม่ไกลนักมานั่งแทนที่

เด็กชายยกมือไหว้ขอบคุณลุง ลุงยิ้มแก้มปริ

เรายิ้มแก้มปริตรงหน้าลุงพอดี

ลุงแมนมาก ลุงเป็นสุภาพบุรุษมากๆ

ขอบคุณค่ะลุง เช้าวันนี้สดใส สวยงาม และดูเรียบง่ายขัดแย้งกับความรีบเร่งของผู้คนจริงๆ