ตึก ตึก ตึก เสียงฝีเท้าระดับกึ่งเดินกึ่งวิ่งจากบันไดชั้นสอง ลงมาชั้น 1 ของบ้าน 

ขณะเดียวกันหญิงสาวอายุพอประมาณ หันไปมองนาฬิกาที่แขวนอยู่บนฝาฝนังสีเขียวอ่อนที่อยู่ด้านหลังของเธอบอกเวลาว่า 7.10 นาที 

เธอค่อยๆยันร่าง อวบๆในชุดนอนที่เป็นกระโปรงยาวหลวมๆสีแดง

ค่อยๆ ลุกเดินไปหยิบข้าวของจัดแจงมาจากในครัว

"แม่" หญิงสาวที่วิ่งจากชั้นบนตะโกนเรียกหา

"ว่าไง" สาวสูงวัยขานรับ

"มีไรกินบ้าง" สาววัยรุ่นถามพร้อมกับเดินมาถึงที่โต๊ะกินข้าวชั้น 1 ของบ้าน

"แม่ทำใส่กล่องไว้ให้แล้วนี่ไง"

"โอ้โหห สวดยอดเลยแม่ ขอบคุณแม่น๊าาาา" หญิงสาวคว้าถุงพลาสติกจัดกล่องข้าวที่แม่เธอได้เตรียมไว้ใส่ถุง

"แม่ พ่อ หนูไปทำงานก่อนนะ... พ่อขับรถดีๆนะ" เนื่องจากเช้าวันนี้ พ่อกับแม่จะต้องกลับไปที่ต่างจังหวัด

เพื่อดูแลที่นาเหมือนเดิม

แล้วเธอก็ออกมาขึ้นรถมอไซด์ที่เรียกรอไว้เพื่อออกไปทำงาน

ไม่นานนักเธอก็ถึงที่ทำงาน พร้อมหอบกล่องไปนั่งบริเวณห้องครัวของบริษัท

เมื่อเปิดกล่องออก กลิ่นข้าวหอมมะลิ ที่ปลูกจากที่นาของพ่อกับแม่ที่ต่างจังหวัด กระจายกลิ่นหอมออกไปทั่ว

ไม่เหมือนกับข้าวกล่องที่เธอมักจะซื้อก่อนจะขึ้นตึกออฟฟิศ

หลายคนเดินผ่านก็เปรยกับเธอว่า ข้าวหอมมากเลย

เธอบรรจงเกะกับข้าวที่แม่เตรียมไว้ให้ เป็นผัดกระเพราหมูกรอบ และต้มยำทะเล

เธอมองกล่องข้าวด้วยความตื่นเต้นในใจ ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่กับความสุขในกล่องสี่เหลี่ยมตรงหน้า

ความหอมของข้าวยังคงอบอวล

และอัดแน่นเต็มกล่อง ถ้าเทออกมาคิดว่าน่าจะได้ข้าว 2 จานแบบพูนๆ

เธอค่อยๆทานข้าวไปเรื่อยๆ คิดในใจว่าอยากจะกินให้หมด

ความพยายามของเธอมาถึงที่สุด แต่ข้าวในกล่องยังเหลืออีกครึ่งนึง 

ส่วนกับข้าวนั้นหมดเกลี้ยงไปแล้ว

เธอมองกล่องข้าวอีกครัง แล้วกดโทรศัพท์มือถือโทรไปหาแม่ 

"แม่ข้าวหอมมากเลย กินกับหมดแล้วอ่ะ แต่ข้าวเยอะมาก เหลือเลยอะ" 

"แม่ให้ขนาดนี้แล้วเมื่อไหร่ลูกจะผอมล่ะ"

หญิงสาวบอกกับปลายสายด้วยเสียงสดใส และมีความสุขกับกล่องตรงหน้า

เสียงปลายสายได้แต่หัวเราะ 

เธอเข้ามาทำงานอย่างอารมณ์ดี

ขอบคุณข้าวกล่องของแม่ มันคือกล่องมหัศจรรย์ ที่อัดแน่นด้วยความรัก ความใส่ใจ 

มันคือกล่องแห่งความสุขที่หญิงสาวบอกกับตัวเองในใจ

มันเป็นสิ่งเล็กๆที่เราอาจจะเคยชินกับมันสมัยเด็กๆ

แต่พอโตขึ้นเราเริ่มห่างหายจากกล่องแห่งความสุขนี้

เธอขอบคุณกับเรื่องราวดีๆอีกครั้ง และคิดว่าวันนี้ต้องเป็นวันที่ดีของเธอแน่นอน

พุงเต็มสุข ใจก็รวยสุข