BlogGang.com : : The Kop Civil :

ถนนสายนี้มีตะพาบ ประจำหลักกิโลเมตรที่ 278 : ตื่นตระหนก

โจทย์นี้เป็นของคุณ toor36 อาการตื่นตระหนกของผม น่าจะเป็นอาการตื่นเต้นมากกว่า ผมสายกีฬา ขอเล่าประสพการณ์ของตัวเองละกันครับ

ผมสายวิ่งและก็วิ่งเก็บระยะได้จนถึงฮาล์ฟ มาราธอนแล้ว ส่วนใหญ่ระยะฮาล์ฟ จะปล่อยตัวนักวิ่งตั้งแต่เวลา ตีสาม, ตีสี่, ตีห้า แล้วแต่สนามเลยครับ การเตรียมพร้อมก่อนวิ่ง คือ ต้องกินและนอนให้เพียงพอ จะทำให้ตอนวิ่งสามารถวิ่งไปถึงเส้นชัยได้ ที่เป็นปัญหาของผมเลยคือ ผมจะนอนไม่ค่อยหลับ จะได้หลับสนิทเลยคือไม่ถึงสองชั่วโมง เคยนอนแต่หัวค่ำแล้ว ก็ยังแก้ไม่ได้ครับ น่าจะเป็นอาการตื่นเต้นด้วยนะครับ ผมว่า

เอารูปตัวเองมาโม้อีกละครับ 555 อีกกีฬานึงที่ผมเล่นเป็นประจำและก็ชอบแข่งขันด้วยคือ แบดมินตันครับ เวลาแข่ง พอถึงรอบชิงชนะเลิศ ผมจะมีอาการตื่นเต้น ขาสั่น มือไม้อ่อน เกือบจะทุกครั้ง หลัง ๆ ผมจะต้องน็อคลูกให้เหงื่อออกเยอะ ๆ หรือออกไปปั่นจักรยานก่อน ถึงจะหายตื่นเต้น อาการนี้แก้ยังงัยก็ไม่ค่อยหายครับ

กีฬาอย่างสุดท้ายที่ผมชอบคือ ปั่นจักรยานครับ มีเรื่องเล่าที่ตื่นเต้นมาฝากด้วยครับ 555 เมื่อ 4 ปีที่แล้ว ผมมีโอกาสไปปั่นจักรยานที่นครปฐม เป็นระยะ 300 กม. ผมเคยเขียนลงบล็อกไปแล้ว แต่ไม่ได้เล่าเรื่องสิ่งลี้ลับ คืนก่อนปั่นผมไปนอนที่โรงแรมในตัวจังหวัดนครปฐม ใกล้องค์พระปฐมเจดีย์ จุดสตาร์ท ผมนอนไม่หลับเหมือนเคยครับ เพราะตอนนั้นไปคนเดียว และเป็นสนาม 300 กม.แรกของผมด้วย ผมเข้านอนตอนสามทุุ่ม เปิดไฟในห้องน้ำ แล้วแง้มประตูไว้ ทำให้ไฟในห้องสามารถมองเห็นได้ชัดเจน กว่าผมจะหลับได้ก็ตีสองเลยครับ ผมนอนตะแคงหันหน้าไปทางประตู พอตอนตีสามผมลืมตาตื่นขึ้นมา เห็นทหารใส่ชุดโบราณกับผู้หญิงชุดขาวมายืนข้างเตียง ผมตกใจมาก ทำอะไรไม่ถูก พลิกตัวมานอนตะแคงอีกข้าง สวดมนต์ในใจ 555 พอตื่นตอนเช้า ก่อนออกไปปั่น ต้องไปไหว้องค์พระปฐมเจดีย์ สวดมนต์ก่อนเลยครับ ผมมาเล่าให้เพื่อน ๆ ฟัง โรงแรมที่นครปฐม เคยเจอกันบ่อยมากครับ โรงแรมที่ผมไปนอน อยู่ข้างวัดและอยู่ข้างศาลทหารด้วยครับ พูดแล้วขนลุกครับ