โคโยตี้ บุหรี่ เหล้า และสิ่งมอมเมาที่เราเต็มใจ ! ( ภาคสิบสอง )

ซาหวาดดีคร้าบบบบ !

ผ่านมรสุมชีวิต กลับมารายงานต่อได้อีกครั้ง หลังจากผ่าน
*งานกองโต
*outing ประจำปี
*ความพ่ายแพ้สามนัดติดของลิเวอร์พูล

เกือบตายไปแล้วมั้ยล่ะ !

แต่ก็ยังไม่ตายครับ แค่เกือบ ๆ ไม่แน่ใจว่าหลังวาเลนไทน์จะผ่านไป จะมีเศษซากชีวิตรอดเหลือมาแค่ไหน .. รอดูกันต่อไปครับ ... ตอนนี้ ว่ากันเรื่องของเรากันต่อดีกว่า !!!

...

มีหลายคนทักท้วงว่า การที่ครั้งนี้ผมจะพาลงอ่าง เอ๊ย ! ไปอาบน้ำ ตามสัญญา มันจะดีเหรอ .. มันจะติดเรตเกินไปรึเปล่า เนื้อหาเหมาะสมมั้ย ใครจะเป็นคนเซ็นเซอร์ว่าผ่านไม่ผ่าน ฯลฯ

เพราะฉะนั้น ผมเลยขออนุญาตข้ามหัวข้อนี้ไปก่อนจะได้รับความเห็น และข้อแนะนำเพิ่มเติมจากทุกท่านอีกครั้งนะครับ ว่าจะเอามาเล่าในที่นี้ดีหรือไม่ยังไง .. รบกวนออกเสียงกันด้วยนะครับ ไม่ว่าจะเห็นด้วยหรือไม่ก็ตาม !

ส่วนวันนี้ ถึงไม่ไปลงน้ำ ก็มีเนื้อหาสาระ ( ตรงไหน ) น่าสนใจไม่แพ้กันครับ ไม่ต้องทำใจเสีย หรือเสียใจ .. ไปกันเลยครับ !!!

.........................................................................

เชื่อว่า หลังจากเล่าเรื่องราวผ่านพ้นไปถึงสิบเอ็ดตอนแล้ว น่าจะกระตุ้นต่อมความอยากรู้อยากเห็นของทุกท่านที่เล่นเนต และเข้ามาดู blog นี้ไม่มากก็น้อย สังเกตุว่า ไม่เฉพาะผู้ชาย แต่ก็มีสุภาพสตรีหลายรายให้ความสนอกสนใจเช่นเดียวกัน วันนี้เลยจะพาไปร้านที่ลดระดับความหรูลงมาหน่อย ใช้งบน้อยลงในการไปเยือน และสามารถไปกับเพื่อน ๆ หรือไปฉายเดี่ยวได้ทั้งชายและหญิง แถมไปแบบทีเดียวทิ้ง ไม่ต้องวิ่งเทียวไปเทียวมาบ่อย ๆ เนื่องจากเสียดายเม็มเบอร์ เผลอ ๆ อาจจะชอบสไตล์แบบนี้ก็ได้นะเออ .. ลองไปดูกันครับ

ร้านแบบนี้บางคนก็เรียกว่าเล้าจน์เหมือนกัน แต่ผมเรียกว่าร้านอาหาร เพราะบรรยากาศมันเป็นร้านอาหาร อาจจะตกแต่งให้เป็นแนวกึ่งผับ แต่มีน้อง ๆ ( ศัพท์เทคนิคเรียก PR ของร้าน ) มานั่งคุยแลกกับค่าเสียเวลา ( ก็คือให้ดื่มนั่นแหละ ) หรือแดนเซอร์ประจำร้าน ( ที่เรียกมาคุยด้วยที่โต๊ะได้เหมือนกัน ) คอยทำให้เราไม่เหงาเปล่าเปลี่ยวคนเดียวตลอดคืน

ร้านพวกนี้จะมีลักษณะบ้าน ๆ กว่าเม็มเบอร์คลับที่เป็นเอ็กซ์คลูซีฟ อย่าง ค.ร.บ. หรือ ร.ส.

ที่สำคัญ ไม่ต้องเปิดเม็มครับ !

คือไปเที่ยวเป็นครั้ง ๆ ไม่ชอบก็ไม่ต้องไปอีก หรือถ้าชอบก็ไปเป็นลูกค้าประจำ หรือจะเปิดเม็มเบอร์ ( ซึ่งจะมีส่วนลดให้ ) ก็ว่ากันไป แต่ไม่เปิดเม็มก็ไม่ได้จ่ายแพงเท่าไหร่นัก

ร้านพวกนี้กระจายตามจุดต่าง ๆ ทั่วกรุงเทพ ( ต่างจังหวัดก็มีนะ แต่ไม่ค่อยสันทัด ) วันนี้จะยกตัวอย่างร้านซักร้านนึงก็แล้วกันครับ ไปทดลองเที่ยวกันได้เลย

ร้านนี้ชื่อคล้ายวรรณยุกต์ไทยตัวหนึ่ง ชื่อย่อว่า ม.อ. อยู่เลียบทางด่วนรามอินทรา เลยโลตัสรามอินทรา ( ถนนเลียบซอยลาดพร้าว 71 ) ไปประมาณนึง

เมื่อก่อนเป็นร้านขนาดกลาง แต่เดี๋ยวนี้ลูกค้าเยอะถึงขนาดต้องถางที่ ทำลานลอดรถ ซึ่งก็ยังไม่พอจอด ยิ่งดึกรถยิ่งล้นเข้าไปในซอย และทะลักออกมาด้านนอก

หากใครไปเที่ยว หลังจากจอดรถเสร็จสรรพ ก็จะมีทางเดินเข้าร้านซึ่งยกสูงขึ้นไป เราต้องก้าวขึ้นกระไดที่มีพนักงานต้อนรับ และยามคอยตรวจบัตร จากนั้นก็จะเห็นบรรยากาศนอกชานที่สามารถนั่งชิว ๆ สั่งอาหารมาทานพร้อมดูบอลจอใหญ่ได้ ในกรณีที่ไม่ชอบความวุ่นวายในร้าน ( ตรงนี้ก็สามารถเรียกน้อง ๆ ออกมานั่งทานข้าวเป็นเพื่อนได้นะครับ แต่มันจะสว่างกว่าในร้านหน่อยนึง ถ้าขี้อาย แนะนำในร้านดีกว่า

จากด้านนอกนี้ มองทะลุกำแพงกระจกเข้าไปก็จะเป็นภายในร้านวุ่นวาย โรมรันพันตูกันเป็นโต๊ะ ๆ ไป อาจจะทำให้เราสนใจอยากเข้าไปข้างในได้ แต่ถ้าไม่สนใจ .. ผมเล่าให้ฟังก็ได้ครับ

ในร้าน จะมีโต๊ะแบบผับ คือโต๊ะกลมพอวางแก้วเหล้ากับมิกซ์ เก้าอี้จะมีหรือไม่มี แล้วแต่เราจะเอาหรือไม่เอา ถ้าเอาก็ขอ ไม่เอาก็บอกให้เค้ายกไปไกล ๆ เผื่ออยากเต้น อยากใกล้ชิดน้องเค้า ( นั่งแล้วเข่ามันชนกัน ) ล็อกใน จะเริ่มเป็นโต๊ะร้านอาหาร นั่งได้สบาย เก้าอี้มีพนักพิง ส่วนด้านในสุด ที่นั่งจะเป็นโซฟาเลย เผื่อเอนหลัง หรือกระซิบคุย เบียดกันแก้หนาว ฯลฯ จะได้ถนัดถนี่ .. เวทีกลาง จะมีวงดนตรีมาเล่น คืนละ 2 - 3 วง ส่วนใหญ่ก็เล่นเพลงวัยรุ่น เพลงตลาด นักร้องเล่นมุขทะลึ่งตึงตังตามบรรยากาศ ฝีมือไม่ดีมาก แต่พอเมาแล้ว เพลงอะไรก็มันส์ทั้งนั้นล่ะนะ .. วงเค้าจะร้อง 4 - 5 เพลง แล้วก็เปิดช่วงให้แดนเซอร์มาเต้นทั่วร้าน แล้วกลับมาเล่นเพลงอีก 4 - 5 เพลง เป็นอย่างนี้สลับกันไปทั้งคืน ทุกวง

ผู้ที่มาเป็นหมู่คณะ หรือไม่ชอบฟังใครร้องเพลง อยากร้องเอง เค้าก็มีห้องคาราโอเกะให้เหมานะครับที่นี่ ราคาน่าจะประมาณ 1200 - 1500 ต่อคืน ห้องหับมิดชิดครับ ไฟสลัว โอเคเลย

ด้านหลังร้าน ก็จะเป็นห้องน้ำที่อุดอู้ เบียดเสียดพอสมควร เพราะเจ้าของร้านคงไม่นึกว่าเปิดร้านไป วันนึงจะมีลูกค้าเยอะขนาดนี้ ก็เลยค่อนข้างคับแคบ และเฉอะแฉะบ้างตามจำนวนลูกค้าในแต่ละวัน

ถ้าจะไปครั้งแรก ลองพิจารณาความชอบของท่านตามข้อมูลต่อไปนี้

+วันจันทร์ - พุธ ลูกค้ามาจำนวนปกติ น้อง ๆ มากันพอสมควร ไม่อึดอัดมากนัก
+วันพฤหัส คนเริ่มหนาตา ไม่แต่ถือว่าพีคสุด กำลังสนุกสนาน แต่บางทีคนอาจจะเยอะจนเริ่มอึดอัด
+วันศุกร์ - เสาร์ - อาทิตย์ คนล้นทะลัก แน่นขนัด ทั้งลูกค้าทั้งน้อง ๆ ควันบุหรี่ลอยละล่อง ถ้าเราอารมณ์สนุกสนานก็จะมันส์สุด ๆ กลับกันถ้าเราเซ็ง ๆ อาจจะเบื่อไปเลยก็ได้ เพราะมัน ( สถานการณ์ ) มั่วมาก

เรื่องอาหารเครื่องดื่ม ราคาปกติ ( ของร้านแนวนี้ ) มิกซ์อยู่ราว ๆ 30 - 50 บาท ไม่แน่ใจ แต่น่าจะ 30 มากกว่านะครับ ค่าอาหารจาเดียวก็ตก 60 - 80 บาท เหล้าอะไรก็ราคามาตรฐาน ค่าดื่มน้อง ๆ 200 บาท ส่วนแดนเซอร์ 250 บาท ( ต่อดื่ม )

มาถึงคำถามคาใจ .. สไตล์ของร้านนี้คือร้านนักสู้ครับ น้อง ๆ ส่วนใหญ่สู้สุดฤทธิ์ บุกแหลก ถ้าถือศีลกินเจไปเที่ยวอาจจะตบะแตกหรือหัวใจวายตายได้ ถ้าไม่ได้แอนตี้เรื่องพวกนี้ ไปแล้วน้องเค้าชวนคุยก็คุย เล่นด้วยก็เล่นกะเค้า รับรองว่าสนุกแน่ครับ

หน่วยก้านของน้อง ๆ ก็คงไม่ใช่ระดับร้าน 5 ดาว แต่ก็มีให้เลือกตามสไตล์ และสเปคของแต่ละคนครับ พอไปวัดไปวาได้ก็เยอะ ช้างเผือกในป่าก็มี เอาชัวร์ ๆ ก็แดนเซอร์ แต่ซื้อหวยแล้วโดนแด๊กซ์ก็มีสิทธิ์เหมือนกัน เพราะฉะนั้น อย่าใจร้อน อย่ากระโตกกระตาก ไม่ชอบก็อย่าเพิ่งเรียก เซลล์จับยัดก็ใจแข็งไว้ก่อน เงินเรา เราตัดสินใจได้ครับ ไม่ต้องเกรงใจใคร .. ปัญหามากนักก็ไม่ไปอีก กลัวไปทำไม ไม่ได้เปิดเม็มเบอร์ซะหน่อยเนอะ !?

พูดเรื่องเซลล์หน่อยละกัน ที่นี่เค้าเรียกกัปตัน มักจะมาจับเด็กยัดให้เรา อย่าไปเชื่อเค้า เชื่อตาตัวเองนะครับ ไม่พอใจก็เรียกใช้บ๋อยให้ไปตามน้อง ๆ ให้ก็ได้ แต่ต้องทำใจว่าร้านแบบนี้บริการดีมีระดับน่ะ คาดหวังไม่ได้อยู่แล้ว อยากได้อะไรเร็ว ด่วน ถูกใจ คัดสรรมาให้แล้ว ต้องอัดฉีดหน่อยครับ ร้อยสองร้อย ทำบุญไปเถอะครับ ผลบุญกลับมาเร็วทันตาเห็นเลย .. ( ยัดใส่มือบ๋อย หรือกัปตันปุ๊บ น้องวิ่งมาปั๊บ แถมหน้าตาดีกว่าที่เพื่อน ๆ เรียกอีกตะหาก .. อิอิ )

ทั่วร้านมีจอให้ดูบอลด้วยนะครับ สำหรับคนอย่างผม ไปดูบอลกะกินเป๊ปซี่แล้วอาศัยทัศนาอาหารตาเอาก็ยังอยู่ได้ ไปเที่ยวไปกินข้าวได้ ( แค่ทนสายตาสงกะสัย กะการแวะเวียนมาถามของพนักงานว่า "เรียกเด็กมั้ย ?" ให้ได้เท่านั้นเอง )

หลังเลิกร้าน ซึ่งถ้าคุณเรียกน้อง ๆ มานั่งคุยด้วยก่อนหน้านั้น ก็คงจะมีการคุยกันแล้วแหละ คุณก็สามารถจะนัดแนะให้ไปรอที่ริมถนน หรือเดินไปหาที่รถ ( เนื่องจากที่ร้านห้ามกลับรถลูกค้า แบบโจ่งแจ้ง ) เพื่อไปกินข้าวต้มกันต่อ หรือไปส่งน้องเค้าที่ห้อง หรือ ฯลฯ ได้อย่างสะดวกโยธิน ซึ่งส่วนใหญ่น้องพวกนี้จะสู้คนครับ ไม่กลัว ไปไหนไปกัน ถ้าเราไม่แสดงเจตจำนงค์ชัดแจ้งว่ามีประเด็นแอบแฝงรับรองน้องเค้าไปด้วย 80 % ครับ .. ผูกสัมพันธ์กันไว้ หรือไม่ก็ขอบงขอเบอร์ไว้ก่อนกลับก็ยังดี .. อ้อ ลืมบอกไป ร้านเปิด 2 ทุ่ม ปิดตีหนึ่งนะครับ แต่เวลาที่น้อง ๆ จะพร้อมมานั่งคุยกับเราก็ประมาณ 3 ทุ่มครึ่งสี่ทุ่ม นั่นแหละครับ

สรุป ถ้าให้เปรียบเทียบกับร้านที่เคย ๆ แนะนำกันไปแล้ว ร้านแนวนี้จะค่อนข้าง "ดิบ" กว่า แต่ก็เหมาะกับคนที่ไม่ค่อยไว้ฟอร์ม มา "สนุก" แบบเน้น ๆ ดีไม่ดีบางคนอาจจะตกใจกับความ "ฮาร์ดคอร์" ของน้อง ๆ เค้าก็ได้นะครับ เพราะบางคนเมาแล้วซ่ามาก หรือบางคนไม่ต้องเมาก็ทำเอาเราอึ้งได้เหมือนกัน .. มันส์ไปอีกแบบครับร้านแนวนี้ !

สรุปหน่อยละกันเนอะ ตามระเบียบ
ระดับของร้าน : 3 ดาว
ความน่ารักของน้อง ๆ : 2-3 ดาว
ดาวการตกแต่งโดยรวมของร้าน : 2 ดาว
ความเสี่ยง ( มีเรื่อง ) : 3 ดาว
บริการ ( จากพนักงานเสิร์ฟ และมาม่า ) : 2-3 ดาว
ราคา ( ความแพง ) : 3 ดาว
ความสนุกสนาน : 5 ดาว
ความรู้งานของน้อง ๆ : 5 ดาว

ฝากไว้นิดนึงครับ .. ร้านแนวนี้จะมีเด็กป๋า ( แบบป๋ามาคุม ) เยอะเป็นพิเศษ เพราะฉะนั้นลองดูทางหนีทีไล่ไว้ด้วยว่าอย่าไปทำอะไรขัดหูขัดตาใคร หรือโชว์เก๋าเกินงาม อาจจะได้ออกแรงโดยไม่จำเป็น แต่ถ้าสนุกใครสนุกมันก็ไม่ต้องกังวลอะไรหรอกครับ ขำ ๆ

เชิญไปเที่ยวกันได้นะครับ กลับมาแลกเปลี่ยนประสบการณ์กันบ้างก็ยิ่งดี ขอให้มีความสุขในวันวาเลนไทน์นี้นะครับ ... แล้วคราวหน้ากลับมาต่อกันอีกครับ เรื่องนี้ยังยาววว .. วววว

สวัสดีครับ !

Create Date : 10 กุมภาพันธ์ 2549		5 comments
Last Update : 10 กุมภาพันธ์ 2549 17:08:37 น.
Counter : 374 Pageviews.
Share Tweet