ถ้าจะเริ่มเรื่องราวทั้งหมดเป็นเรื่องราวที่ค่อนข้างซับซ้อนและไร้ประโยชน์ที่ผมจะมาเล่าให้คุณฟัง ออกจะเป็นการไม่ให้เกียรติและดูถูกสติปัญญาของคุณเกินไป เพราะเรื่องราวมันก็เป็นเรื่องง่าย เรื่องทั่วไป เรื่องที่เราทุกคนล้วนต้องเคยที่จะผ่านมันมาแล้ว

ว่าด้วยเรื่องความโดดเดี่ยว บางครั้งความรู้สึกนี้ก็เป็นเหมือนเพื่อนที่คอยปลอบโยนในยามที่รู้สึกไม่มีใคร ในช่วงเวลาหนึ่งที่ผมคิด.. คิดเรื่องความตาย ใช.. คุณฟังไม่ผิด เรื่องความตาย และเป็นการตายแบบที่ไม่ค่อยเป็นไปตามธรรมชาตินัก อาจเป็นการ ฆ่าตัวตาย การหยุดหายใจไปเฉยๆ หลากหลายวิธีที่ผมจะคิดออก แต่คุณไม่ต้องกังวลเพราะ ผมได้ผ่านจุดนั้นมาแล้ว เพราะถ้าไม่ผ่านจุดนั้นมา ผมคงไม่มานั่งอยู่ตรงนี้ สาธยายเรื่องราวให้คุณฟังได้

อะไรที่ทำให้ผมดีขึ้นหนะเหรอ... คุณถามได้ดี แต่..คำตอบอาจไม่ตรงกับใจคุณนะ คุณอาจคิดว่าเป็นเพราะลูกหรือเพราะแม่ของผม แต่จริงแล้วไม่ใช่เลย อาจจะมีส่วนบ้างแต่ก็ไม่มากนัก 

คุณอย่างเพิ่งกล่าวหาผม ว่าผมเลวนะ ที่ไม่คิดถึงมารดาผู้ให้กำเนิด หรือลูกที่ผมตั้งใจให้เค้ามาลืมตาบนโลก แต่ผมก็ต้องบอกคุณด้วยความสัตย์จริงว่าไม่ใช่ทั้งสองอย่าง

คุณคงอยากจะรู้แล้วว่าทำไมผมจึงกลับมามีชีวิตอยู่ได้ จริงๆมันก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไร ถ้าคุณรู้คุณอาจจะคาดไม่ถึงทีเดียวหละ

ผมจำได้ วันนั้นในถนนสายเดิมที่ผมต้องเดินเป็นประจำ ผมต้องเดินนะ เดินอย่างนั้นทุกวัน เป็นประจำเลยหละ ผมเดินไปแล้ะเริ่มคิดเรื่องของผม ลูก แม่ เมีย อดีต โอ้ย! หลายอย่างครับ ไอ้ความคิดที่ไม่มีต้นปลายมาบรรจบ บรรเลงอยู่บนผืนผ้าใบความคิดของผม คิด  คิด  คิด อยู่อย่างนั้น หาทางแก้ปัญหาไม่ได้เลย จนหัวแทบระเบิด

แต่คุณรู้มั้ยแล้วเหมือนมีอะไรมาหล่นลงบนหัวผม จริงๆก็ไม่ใช่หล่นลงมาจริงหรอกนะ ผมแค่เปรียบเปรยหนะ คุณคงไม่ว่านะ เพราะบางทีผมก็อย่างพูดให้มันเหมือนคนมีวามรู้บ้าง ทั้งที่รู้ว่าคุณมีความรู้มากกว่าผมก็เถอะ

บนถนนสายนั่นหละสายที่ผมเดินเป็นประจำ ผมมองเห็นผู้คน ที่เดินกลับจากทำงาน บางคนตั้งร้านขายของ พวงมาลัย ผลไม้ หมูย่าง โอ้ยยย หลายอย่างครับ สุดแต่จะขายอะไรก็ขายไป เป็นแม่จูงลูกมือหนึ่ง อีกมือก็อุ้มอีกคนไว้ในมือ ผมมองเธอนะ แต่ไม่ใช่เธอหรอกที่ทำให้ผมคิดได้ แต่เป็นอีกสิ่งหนึ่งที่ทำให้ผมคิดได้ สิ่งนั้นคือ ชีวิต

ใช่.. ชีวิต คุณฟังไม่ผิดหรอก ผมมองเห็นพลังชีวิต ของพวกเค้า ทุกคนเห็นความพยายามที่จะมาชีวิตอยู่อย่างไม่รู้ว่าจะมีไปเพื่ออะไร เพราะพวกเค้าไม่เคยจะหาคำตอบ หรืออาจเคยลองหาแต่ก็หาไม่ได้เลยเลิกคิดไปซะ ก็นั่นหละ ชีวิต หารมีชีวิตของพวกเค้า คือสีสันที่วาดลงบนโลกใบนี้ พวกเค้าทุกคนล้วนมีความปรารถนาที่จะมีชีวิต

บางคนคิดว่าตนมีความสุขจาการได้ใช้ชีวิต แต่จริงแล้ว การมีชีวิตคือความสุขอยู่แล้วไม่จำเป็นต้องไปหาความสุขที่ไหนเลย