" I tried my hardest just to forget everything -- Because of you ... "
Group Blog
 
<<
ตุลาคม 2551
 1234
567891011
12131415161718
19202122232425
262728293031 
 
14 ตุลาคม 2551
 
All Blogs
 
คิมชูซอน เสาร์-อาทิตย์ 11-12 ตค.51

ซอยอง....

ทั้ง ๆ ที่โชชิคยอม รู้ว่าซอยองคือคนฆ่าใต้เท้าโน-มหาขันทีเฒ่า ซึ่งเป็นพ่อบุญธรรมของโชชิคยอม!!
แต่โชชิคยอม ก็ยังช่วยเหลือให้ซอยองกลับมา...
ทั้งยังเลี้ยงดู และให้อำนาจในการเข้า-ออกวังได้อย่างเสรีเยี่ยงคนในวังคนหนึ่ง!!

จะบอกว่าโชชิคยอม ไม่รู้ว่าซอยองน่ากลัวแค่ไหน ก็ไม่ใช่!!
เพราะตลอดเวลาที่ใต้เท้าโนยังมีชีวิตอยู่...
คนที่อยู่ข้างกายใต้เท้าโน และล่วงรู้ทุกความลับ...และทุกแผนการร้ายต่าง ๆ ก็คือ...ซอยอง!!
เพราะฉะนั้น...จะเปรียบเทียบซอยองว่าเป็นร่าง ๆ หนึ่งของใต้เท้าโน ก็คงไม่ผิด...

ใต้เท้าโนน่ากลัวแค่ไหน...ซอยองก็ไม่ด้อยกว่า
และ...โชชิคยอมก็ล่วงรู้ความจริงในข้อนี้...
แล้วทำไม...จึงช่วยเหลือซอยอง?
ไม่ฆ่าก็พอทำเนา...แต่ยังช่วยเหลือให้ซอยองกลับเข้ามาในวังวนของวังหลวงด้วยซิ...เป็นเรื่องแปลก??
ไม่เรียกว่าชักศึกเข้าบ้าน...ก็ไม่รู้จะเรียกว่าอะไรดี??

บางคนที่ทระนงตัวเองว่าชาญฉลาดนักหนา...
เชื่อมั่นในตัวเองสูงสุด...
มักคิดอยู่ตลอดเวลา ว่าสามารถอ่านทุกอย่างได้ เหมือนนิ้วในฝ่ามือ!
ใคร ๆ ก็เหมือนแค่เบี้ยในกระดาน...จะบงการอย่างไรก็ได้!
หารู้ไม่ว่า..นั่นคือ หนทางแห่งความประมาท...

การสะสมคนมีความรู้ มีฝีมือไว้ข้างกาย เพื่อเสริมสร้างบารมี...เป็นเรื่องถูกต้องก็จริง..
แต่หากไม่ได้ "ใจ" ของเขามาด้วย และไม่คัดเลือกคนให้ดีจริง ๆ
ไม่ช้า..."คนข้างกาย" น่ะแหละ จะเป็นผู้ทำลายเขาด้วยตัวเขาเอง...

โชชิคยอม...ในยามนี้ก็คงไม่แตกต่างจากนี้สักเท่าใด
ไม่ว่าจะเป็นเพราะความทระนง..มั่นใจว่าตัวเองควบคุมซอยองได้
หรือจะแสดงความเป็นคนมีเมตตาต่อซอยองก็ตาม...
แต่...นั่นคือความหายนะ!!

ซอยอง กลายเป็นหมากตัวเดียวที่ทำให้วังหลวงปั่นป่วน วุ่นวาย
มาก...เพียงพอที่จะมีผลต่อชีวิตของโชชิคยอม และคนที่เขารัก!!
มาก...เพียงพอที่จะเปลี่ยนมเหสีจากคนหนึ่ง ไปสู่อีกคนหนึ่ง...

ดูไปแล้ว...หลายต่อหลายคนในวังหลวงยามนี้ หาใช่ไร้คนมีปัญญา...
ชั้นเชิง และกำลังอำนาจที่แต่ละคนมีอยู่...ล้วนแต่ไม่ธรรมดา
พลิกบ้าน กวนเมืองได้อย่างง่าย ๆ ....
แต่กลายเป็นหุ่นถูกซอยองปั่นหัวเล่น...เดินไปตามแผนที่ซอยองวางไว้ทุกขั้นตอน....
หากจะบอกว่าทุกคนมีปัญญาด้อยกว่าซอยอง...ก็ไม่ใช่!!

ความจริงก็คือ....ในดวงตาของทุกคน ในใจของทุกคนมีแต่เรื่องเอาชนะคะคานระหว่างกัน...จนลืมไปหมดทุกสิ่งทุกอย่าง
เข้าขั้นที่เรียกว่า...หน้ามืด ตามัว นั่นล่ะ!!
ทุกคน ทุกฝ่ายต่างมีข้ออ้าง มีเหตุผล....เหตุผลของใครของมันน่ะซิ!!
โดยเฉพาะเหตุผลที่อ้างว่าทำไปเพื่อ...และเพราะความภักดีต่อฮ่องเต้...
แต่จริง ๆ แล้ว...จะใช่หรือเปล่า ตอนจบเท่านั้นที่จะรู้??

ใครล่ะ ที่จะยืนเป็นคนสุดท้าย???

จุดอ่อนของฮ่องเต้ซองจงที่มีสัมพันธ์กับออลูตงจนเลยเถิด..
กลายเป็นประเด็นที่ซอยองใช้เป็นตัวเปลี่ยน พลิกผันประวัติศาสตร์ราชวงศ์โชซอน...
เปลี่ยนมเหสีใหม่เพื่อสามารถควบคุม..ให้เป็นหุ่นเชิดอย่างที่ต้องการ
และใช้เป็นประเด็นต่อรอง..กับกลุ่มอำนาจขุนนางใหญ่อย่างใต้เท้าซังตัง

เสือเฒ่าเจนเวทีอย่างใต้เท้าซังตัง...และสิงห์แก่ ๆ อย่างมหาขันทีโชชิคยอมที่หักเล่ห์ชิงเหลี่ยมกันมาตลอด
มีทั้งกำลังทหาร กำลังทรัพย์ และอำนาจในวังหลวงและขุนนางมากมาย...
ทั้งสองคนก็กลายเป็นเพียงเบี้ยในกระดาน...ของซอยอง!!
ซอยอง ที่ไม่มีแม้นแต่ฐานอำนาจอะไรสักอย่าง..

ความปั่นป่วน วุ่นวายที่มองด้วยสายตาคร่าว ๆ อาจจะดูยุ่งเหยิง สับสนมากมาย...
เต็มไปด้วยสายของอำนาจหลายกลุ่ม หลายก๊ก...
แต่หากรู้ข้อมูลเชิงลึก...ก็จะรู้ได้ว่า ตรงไหนคือภาพลวง ตรงไหนคือศูนย์รวมอำนาจ!!
คนเล่นจริง ๆ อาจมีเพียงไม่กี่คนก็ได้ จริงไหม???

คนที่ฆ่าฟัน จนล้มตาย...
คนที่เคียดแค้น ชิงชังกันมากมาย...
อาจเป็นเพียงหุ่น เป็นเพียงหมากในกระดานของใครบางคนก็ได้...
ที่ท้ายสุด...ไม่มีใครเป็นผู้ชนะ
ทุกคนที่ต่อสู้กัน...ไม่มีใครชนะ มีแต่คนแพ้....
แล้วใครล่ะ...ที่คือผู้ชนะอย่างแท้จริง???

ใครคนนั้น ก็คือซอยอง....
ที่ยืนมองความหายนะของทุก ๆ คน...
ที่ยืนหัวเราะเยาะกับความบ้าคลั่ง ลุ่มหลง ในการแก่งแย่ง ช่วงชิงความเป็นใหญ่ของทุกคน ทุกฝ่ายในวังหลวง!!
ยิ่งมีคนล้มตายมากเท่าใด...บ้านเมืองยิ่งวุ่นวายมากเท่าใด นั่นคือความสุขของซอยอง!!
ใครที่มีอำนาจมาก ๆ และถูกโค่นล้ม...ไม่ว่าด้วยอะไรก็ตาม นั่นคือความสุขของซอยอง!!

หากจะบอกว่าซอยองทำเช่นนี้...
เพราะปรารถนาอำนาจ...อยากเป็นใหญ่เหนือทุกคน
อยากควบคุมฮ่องเต้ ควบคุมราชสำนักโชซอน...ก็ไม่ใช่!

หากจะบอกว่าซอยองทำเช่นนี้...
เป็นเพราะซอยองวิปริต บ้าคลั่ง มีจิตใจโหดเหี้ยมอำมหิต ฯลฯ...ก็ไม่ใช่!

แล้วซอยอง...ปั่นป่วนคน ทำร้ายคน หรือแม้นแต่ฆ่าคนทั้งทางตรงและทางอ้อม....ทำไปเพราะอะไรเป็นเหตุจูงใจ??? ล่ะ...
สาเหตุ...มีเพียงเรื่องเดียว!
นั่นคือ...
การล้างแค้น...ให้กับพ่อ-แม่ของซอยอง ที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่อะไรกับการเมืองสักอย่าง!!
แต่ถูกลูกหลง...ตายไปเพราะการแก่งแย่งช่วงชิงระหว่างขุนนางและขันที!!

เมื่อชีวิตของซอยองต้องเปลี่ยนแปลง...ขาดพ่อและแม่ เพราะเรื่องนี้...
ดังนั้น...เพราะเรื่องนี้ล่ะ ที่คนเกี่ยวข้องทุกคน...ต้องรับผิดชอบ
และชดใช้....
รับผิดชอบด้วยชีวิต เงินทอง ทรัพย์สิน...และทุกสิ่งทุกอย่าง
ใครมั่งมี ทั้งข้าทาส บริวาร ทั้งทรัพย์สินและเงินทอง...ก็ต้องสูญเสีย สูญสิ้น ไม่มีวาสนาได้ประโยชน์จากทรัพย์เหล่านั้น!

ชดใช้...ด้วยการล่มจมของอำนาจใครก็ตาม...
ทุกคนที่เกี่ยวข้องต้องเข่นฆ่ากันเอง...และจะไม่มีใครได้อะไรจากการแก่งแย่งนี้...

จริง ๆ น่ะ...
ความอาฆาตแค้น นี่...น่ากลัวจริง ๆ !!!


Create Date : 14 ตุลาคม 2551
Last Update : 14 ตุลาคม 2551 22:33:49 น. 3 comments
Counter : 671 Pageviews.

 
คงเพราะเห็นว่า ยังไงก็น้องมั้ง

เพราะแม้จะต่างสายเลือด แต่ก็ได้เป็นพี่เป็นน้องกันแล้ว เห็นที่ให้โอกาสฮันซู... นี่แหละ.. ใจคน ยากจะหยั่งถึง ใครๆ ก็คิดว่าชิคยอมเป็นคนเย็นชา ไม่เห็นใครในสายตา แต่สุดท้ายก็เป็นคนเดียวที่ไม่ยอมทิ้งน้องน้องชายและน้องสาว ซ้ำยังดูแลแทนพ่อที่ตาย แม้เฒ่าโนจะตายเพราะซอยอง แต่ชิคยอมจะทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นก็ไม่ได้ เพราะใจหนึ่งก็คงอยากให้เฒ่าโนตายเหมือนกัน แต่ชิคยอมกลับไม่อำมหิตพอจะลงมือเอง เลยต้องยืมมือคนอื่นซ้ำแล้วซ้ำเล่า
ให้คิมจามยอง ฆ่า ตัวตาย ให้กึมพยอฆ่าคนให้ ให้ขันทีเด็กฆ่าพระราชา สุดท้าย ให้ซอยองฆ่าโน
ชั่วชีวิตชิคยอม อาจจะมีแค่คนเดียวที่เค้าลงมือฆ่าด้วยตัวเองก็เป็นได้ นั่นคือ "ตัวเอง"


โดย: ซามมาเอล ซิน IP: 124.157.231.231 วันที่: 24 ตุลาคม 2551 เวลา:10:46:39 น.  

 
บางเรื่องใจอ่อนไม่กล้าพอทำด้วยตัวเอง...
แต่เพื่อจุดประสงค์ใหญ่...กลับกล้าพอจะสั่งการให้คนอื่นทำได้
ให้คนอื่นทำ...จะแตกต่างตรงไหนกับลงมือเอง?

มากน้ำใจกับพี่น้อง แม้นจะไม่ร่วมท้องเดียวกัน
โดยไม่สนใจว่าพี่น้องนั้นจะกลายเป็นหอกข้างแคร่?
ช่วยเหลือ อุปถัมภ์ ค้ำจุน...คงไม่ต่างอะไรกับรดน้ำพรวนดินให้ฟื้นคืนชีพอีก?
รู้ทั้งรู้ว่าทั้งซอยอง และฮันซู คือคนคิดคด จิตใจยากแท้หยั่งถึง เพื่อจุดมุ่งหมายสามารถทำได้ทุกอย่าง...แต่ยังโอบอุ้มให้ข้าวให้น้ำ!
เมื่องูเห่าที่ชาวนาอุ้มให้ความอบอุ่น ฉกกัดชาวนาตาย...เป็นเพราะงูเห่าไม่มีจิตสำนึกถึงความกรุณาของชาวนา หรือเพราะชาวนาโง่เง่ากันแน่?

ความมากน้ำใจของโชชิคยอม จึงดูเหมือนผิดที่ผิดเวลาไปตลอด...ทั้ง ๆ ที่เป็นคนที่มีปัญญา!


โดย: icechick วันที่: 25 ตุลาคม 2551 เวลา:17:33:50 น.  

 
เห็นด้วยกับ คุณ icechick ครับผม ที่ว่ามากน้ำใจกับคนที่ไม่ควร ล่าสุดนี้ก็ยังปกป้องน้องชายคนเล็กที่มาร้องห่มร้องไห้ขอชีวิต สุดท้ายก็เลยต้องเสียคนที่ตัวเองรักไปทั้งๆ ที่ยอมเสียสละทุกสิ่งทุกอย่างแล้วแท้ๆ

ฮันซูตัวแสบ พยายามฆ่าคนสองคนพร้อมๆ กันด้วยความอาฆาต แค่เพราะพี่ชายช่วยไม่พอ
ฆ่าโอซังกุง โดยการบอกความลับที่ทำให้โอซังกุง(ซึ่งเวลานั้นรักชิคยอมลงไปซะแล้ว) ซ๊อค จนในที่สุด ตั้งสติไม่ได้และฆ่าตัวตาย แล้วก็เมื่อโอซังกุงตาย ชิคยอมก็แทบตายตามไปเหมือนกัน ถ้าไม่มีกึมพยอ ชิคยอมก็คงตายไปแล้วล่ะ

ไม่น่าเลย... ชิคยอม ทั้งที่ฉลาดและมีปัญญา แต่กลับเรื่องน้องชายของตนดันไม่เด็ดขาด จนสุดท้าย แทบเอาชีวิตไม่รอดจากการฆาตกรรมแบบจิตวิทยาของฮันซู


โดย: ซามมาเอล ซิน IP: 58.147.61.37 วันที่: 18 พฤศจิกายน 2551 เวลา:13:58:14 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

icechick
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




เพลง “ Because Of You ”

นักร้อง “ Kelly Clarkson ”



เนื้อเพลง


I will not make the same mistakes that you did

will not let myself cause my heart so much misery

I will not break the way you did You fell so hard

I learned the hard way, to never let it get that far

Because of you

I never stray too far from the sidewalk

Because of you

I learned to play on the safe side So I don't get hurt

Because of you

I find it hard to trust

Not only me, but everyone around me

Because of you

I am afraid

I lose my way

And it's not too long before you point it out

I cannot cry

Because I know that's weakness in your eyes

I'm forced to fake a smile, a laugh

Every day of my life

My heart can't possibly break

To take your heart away

Because of you

I never stray too far from the sidewalk

Because of you

I learned to play on the safe side So I don't get hurt

Because of you

I find it hard to trust

Not only me, but everyone around me

Because of you

I am afraid

I watched you die

I heard you cry

Every night in your sleep

I was so young

You should have known better than to lean on me

You never thought of anyone else

You just saw your pain

And now I cry

In the middle of the night

Over the same damn thing

Because of you

I never stray too far from the sidewalk

Because of you

I learned to play on the safe side So I don't get hurt

Because of you

I find it hard to trust

Not only me, but everyone around me

Because of you

I am afraid

-------

ขอขอบคุณ:: http://www.esnips.com, Blog ป้ามด

________________

________________

________________

________________


LifE MessageS '' Zz ~~*

----

>> 1st Day : ทุกชีวิตย่อมมีปัญหา ปัญหามีมาให้แก้ ไม่ใช่มีมาให้กลัดกลุ้ม...

---

>> 2nd Day : อย่าโกรธฟุ่มเฟือย อย่าโกรธจุกจิก อย่าโกรธไม่เป็นเวลา และอย่าโกรธมาก จะเสียสุขภาพกาย และสุขภาพจิต

---

>> 3rd Day : ควรหัดพูดคำว่า “ไม่เป็นไร” ให้เคยปากมากกว่าการพูดคำว่า “จะเอายังไง”

---

>> 4th Day : นึกไว้เสมอว่าการโกรธ 1 นาที จะทำให้ความทุกข์อยู่กับเธอ 3 ชั่วโมง

---

>> 5th Day : ทะเลาะกับใครๆ พร้อมรอยยิ้ม เรื่องราวจะจบง่ายกว่าที่คิดเยอะ

---

>> 6th Day : ชม เกินจริง = เป็นโทษ || ติ เกินเหตุ = เสียน้ำใจ

---

>> 7th Day : ยิ่งงานหนักเท่าไร ยิ่งเป็นกำไรของชีวิต

---

>> 8th Day : การทำงาน ย่อมต้องมี "อุปสรรค" ทุกคนจึงกลัวอุปสรรค แต่อุปสรรค... กลัว "คนทำจริง"

---

>> 9th Day : ยินดีกับสิ่งที่ได้มา และ ยอมรับกับสิ่งที่เสียไป

---

>> 10th Day : อย่าทำลายความหวังของใคร เพราะเขาอาจเหลืออยู่แค่นั้นก็ได้

---

>> 11st Day : หัดทำสิ่งดีๆให้กับผู้อื่นจนเป็นนิสัย โดยไม่จำเป็นต้องให้เขารับรู้

---

>> 12nd Day : จิตใจของคุณก็เหมือนกับไข่ 1 ฟอง ที่ดูภายนอกแล้วแข็งแกร่ง. . . . . แต่เมื่อคุณลองกระเทาะ เปลือกออกมา ก็จะเห็นว่าคนๆนั้นๆ. . . . . . ไม่ได้แข็งแกร่งไปกว่าคุณเลย

---

>> 13rd Day : เขียนชื่อคนที่เราเกลียดใส่กระดาษแล้วฉีกทิ้งความเกลียดจะเบาบางลงเรื่อยๆ

---

>> 14th Day : พยายามอ่านหนังสือทุกชนิดในมือให้จบเล่มอาจไม่สนุกแต่มีประโยชน์แฝงอยู่

---

>> 15th Day : ในวงสนทนาถ้ายังนึกไม่ออกว่าจะคุยอะไรรอยยิ้มช่วยแก้สถานการณ์ได้

---

>> 16th Day : แค่.. "ซื่อสัตย์" และ "เก่ง" คงไม่พอ (อยู่ไม่ได้) ต้อง.. "ทันเกม" และ "มีปฏิภาณไหวพริบรอบคอบ" ด้วย

---

>> 17th Day : อย่ากลัวที่จะลงโทษคนที่ทำผิด...

---

>> 18th Day : อย่าขีดเส้นวงกลมรอบตัวเอง...

---

>> 19th Day : มันเป็นกรรม.. ที่เราต้องทำใจให้ได้ว่า.. "ไม่มีใครเข้าใจอะไรใครได้ง่ายๆ ..."

---

>> 20th Day : ความจริงย่อมคือความจริง ไม่มีวันตายจาก..

---

>> 21st Day : จะอยู่ช้าอยู่เร็วก็ยังไม่รู้ แต่ที่รู้ตอนนี้ก็ใช้เวลาทำในสิ่งที่อยาก

---

>> 22nd Day : เงินไม่มาก ...แต่บั่นทอนกำลังใจ

---

>> 23rd Day : นโยบายอยู่เหนือเหตุผล...

---

>> 24th Day : ทิฐิ..อยู่คนละฝั่งกับเหตุผล

---

>> 25th Day : จุดประสงค์จริง ๆ คือ...ความราบรื่นของการทำงานไม่ใช่หรือ?

---

>> 26th Day : ยศ ย่อมเจริญแก่บุคคลผู้มีความเพียร มีสติ มีการงานสะอาด

---

>> 27th Day : ใคร่ครวญก่อน แล้วจึงทำ!

---

>> 28th Day : ..เป็นผู้สำรวม มีชีวิตอันประกอบด้วย เมตตาธรรม คุณธรรม และ..ไม่ประมาท

---

>> 29th Day : หากคิดว่า ปัญหาที่เกิดขึ้นเป็นเรื่องปกติ นั่นคือต้นทุนที่เราปล่อยให้มันเกิดขึ้นเรื่อย ๆ

---

>> 30th Day : มีบางคน ยอมตายอย่างพร้อมใจ ก็ไม่ปรารถนาทำเรื่องต่ำช้าให้เป็นที่อัปยศ อดสู นั่นจึงเป็นวีระบุรุษที่ยอมตาย โดยไม่ยอมถูกเหยียดหยาม ย่ำยี

---

>> 31st Day : จงเคารพ บูชา พระเจ้า สิ่งศักดิ์สิทธิ์ แต่จงอย่า อ้อนวอน ขอร้องให้ท่านช่วย!

---

>> 32nd Day : จิตใจ มิใช่สิ่งที่ฝึกฝนได้ด้วย "ตำรา" แต่จะต้องฝึกฝนโดยผ่านการต่อสู้จริง ๆ โดยผ่านการปฏิบัติที่เป็นจริง

---

>> 33rd Day : การลำเอียง เข้าข้างตัวเอง เป็นอุปสรรคของการพัฒนาจิตใจ

---

>> 34th Day : ศัตรู มักอยู่ในพวกเดียวกัน

---

>> 35th Day : จงอย่ากลัว การมีชีวิตอยู่อย่างโดดเดี่ยว

---

>> 36th Day : หัดวางตัวเอง ให้อยู่ในฐานะ "คู่ต่อสู้" และสร้างความหวั่นไหวให้กับจิตใจคู่ต่อสู้

---

>> 37th Day : ก้าวหน้าไปอีกขั้น ยิ่งทำให้ชีวิตลำบากไปกว่าเดิมหรือเปล่า? ...แต่ไม่ว่าทางข้างหน้าจะวิบากแค่ไหน ก็ต้องเดินไปอยู่ดี!!

---

>> 38th Day : ปัญหา...ที่ได้ยินมักจะบอกว่า..."ไม่รู้" ถ้าไม่รู้ แล้วจะจัดการได้อย่างไร? โดยเฉพาะ ภายใต้ทรัพยากรจำกัด และพลิกผันตามสถานการณ์ที่เปลี่ยนไป

---

>> 39th Day : แผน ไม่เคยหยุดนิ่ง กลยุทธ์ต้องเท่าทัน หรือดักหน้าด้วยซ้ำ คำว่า "พอ" เท่ากับ "ไม่มี" มีแต่ว่า "แค่นี้" จะทำให้ดีได้อย่างไร!

---

>> 40th Day : มองปัญหาต่างกัน ผูกไปถึงการมองสาเหตุ และการแก้ไขที่ต่างกัน หลักวินิจฉัยเหมือนกัน หรือต่างกันไม่มาก ผลออกมาก็จะต่างกันไม่มาก แต่ถ้าหลักวินิจฉัยต่างกัน + มีอัตตา ก็จะทำให้เกิดปัญหาและอุปสรรคได้ในองค์กร

---

>> 41st Day : ความก้าวหน้าที่ยิ่งใหญ่ ไม่ใช่การครอบครอง

---

>> 42nd Day : น้ำที่ลึกและใสจึงจะมีปลา ป่าที่รกและทึบจึงจะมีสัตว์ คนที่มีคุณธรรม ความมั่งคั่งถึงจะมาเยือน

---

~~ To Be Continue ...

From Me...

-----------

CrediT For Every Good Msg. :: Everywhere, Fw Mails & Some Person


Seconds

Friends' blogs
[Add icechick's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.