|
| 1 |
2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 |
9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
30 | |
|
|
|
|
|
|
|
เหนื่อยกับชีวิต...แต่ฉันดีใจที่มีเธอ...
เมื่อวานฉันออกไปสัมภาษณ์งาน ฉันต้องตื่นแต่เช้า ถ่อสังขารแหวกฝูงชนไปเผชิญกับรถติด....
ไม่พอค่ะ พี่น้อง... จากนั้นฉันก็แปลงร่างกลายเป็นปลากระป๋องที่รถไฟใต้ดินราว 30 นาที เฮ้อ!! ไกลเหมือนกันแฮะ ลำบากจัง ชีวิตเมืองกรุง
แล้วต้องแย่งพี่วินหนุ่มนักซิ่งที่พาฉันย้อนวัยเป็นเด็กแว๊นท์ แขวนชีวิตตัวเองไว้กับสองล้อเสื้อกั๊กสีส้มย่านคลองเตยอีก พี่แกก็บิดซัก 120 Km/hr บนสะพานแถมยังเป็นช่วงโค้งอีก
เอาวะ ฉันกอดเอวพี่วินหมับเลยอ่ะ ก็ฉันกลัวนี่ แง่งงงงงงส์!!!! ได้ใจบิดใหญ่ กลัวจนน้ำตาไหล ยังไม่ทันได้สั่งเสียพ่อแม่ ลูกผัวก็ยังไม่มีนะเพ่ จะรีบไปตายก็ไปคนเดียวสิ รับผิดชอบชีวิตผู้ใช้บริการมั่งสิวะลูกเพ่ สาวสวยนั่งวินหน่อยทำเป็นโชว์ออฟ เมียพี่มาเห็นหนูเข้า ไม่ตบหนูกลิ้งเรอะ
โคตรพ่อโคตรแม่ของฉันมาเห็นจะได้ให้แขวนหลวงปู่วัดไหนดีเนี่ย !!! จตุรคามรุ่นตกมอร์ไซค์แล้วยังสวย หรือรุ่นตก วัน ทู โก ก็ยังรอดถึงจะคงกระพัน โชคดีที่ฉันทำบาปไว้เยอะ เลยต้องอยู่เพื่อชดใช้กรรมต่อ จ่ายไป 20.- แต่รอดตายโว้ยยยยยยย
เวลานัดไว้ 9.00 น. ฉันไปถึงก่อน 30 นาที เค้าให้กรอกข้อมูล มีคนมาสมัครงานพร้อมฉันรอบนี้ 4 คน เค้าสัมภาษณ์สแกน 1 รอบ แล้วส่งไปยังเจ้าของงานอีก 1 รอบ
ฉันคิดว่า...ชีวิตทำไมถึงได้ยากเย็นซะจริง งานที่เคยทำก็หนักเหนื่อยและสิ่งที่ทุ่มเทไป กับสิ่งที่ได้ตอบแทนมาไม่คุ้มกันเลย แล้วหางานใหม่ก็ยังไปเจอกับงานที่ดูแล้วน่าเบื่อ ถ้าได้ทำเหมือนตัวเองจะไม่ได้รับการพัฒนาเท่าที่ควร แต่ฉันได้อะไรหลายๆอย่างจากการว่างงานเหมือนกันนะ
ฉันยอมรับว่าตัวเองเหนื่อยและท้อนะกับสิ่งที่ฉันเจอในวันนี้ แต่เมื่อฉันมองเห็นผู้คนรอบข้างที่เค้าก็อาจจะอยู่ในสภาวะเดียวกับฉันอีกมากมาย
บางคนด้อยโอกาสทางการศึกษา แต่มีภาระทางครอบครัวที่ต้องรับผิดชอบอีก ไหนจะลูก จะพ่อแม่ที่แก่ชรา ภรรยา หรือ สามี ที่ช่วยกวนประสาท ถ้าโชคดีหน่อยก็เป็นกำลังใจให้กัน อยู่เคียงข้างกันตลอดไป
ความรับผิดชอบของพวกเค้าอาจจะหนักหนากว่าฉันเหลือเกิน
นั่นสิเนาะ แล้วฉันจะท้อไปทำไมในเมื่อยังมีผู้ร่วมชะตากรรมเดียวกันอีกเยอะ
--------------------------------------------
ขากลับแวะไปหาคุณวาสที่ทำงานของเธอ
ฉันดีใจมากๆที่ได้เจอเพื่อน เพราะเราไม่ได้เจอกันเสียนานบ่นและระบายให้สะใจตายไปข้างนึง เธอก็แนะนำและให้ความช่วยเหลือฉันหลายอย่างนะ สบายใจขึ้นเยอะเชียว
แล้ววันนี้เองฉันได้รับเพลงๆนึงจากเพื่อนรัก ยัยตุ๊กกี้ เธอบอกว่าได้รู้ว่าฉันต้องการกำลังใจจากคุณวาสเล่าให้ฟัง ขอบใจนะที่อยู่เป็นกำลังใจให้กันเสมอมา...ขอบคุณเพื่อนที่น่ารักของฉัน
ฉันดีใจที่มีเพื่อนที่น่ารักอย่างพวกเธอจ๊ะ
Create Date : 27 กันยายน 2550 |
Last Update : 22 สิงหาคม 2551 18:33:06 น. |
|
11 comments
|
Counter : 345 Pageviews. |
|
|
|
โดย: เบียร์วุ้น วันที่: 29 กันยายน 2550 เวลา:15:33:45 น. |
|
|
|
โดย: weraj วันที่: 29 กันยายน 2550 เวลา:16:28:38 น. |
|
|
|
โดย: อุรัสยา วันที่: 30 กันยายน 2550 เวลา:20:53:03 น. |
|
|
|
โดย: สุดที่รัก (กิ๊กจ้าจุ๊บๆ ) วันที่: 30 กันยายน 2550 เวลา:22:19:57 น. |
|
|
|
โดย: สาวอิตาลี วันที่: 3 ตุลาคม 2550 เวลา:13:03:48 น. |
|
|
|
โดย: weraj วันที่: 4 ตุลาคม 2550 เวลา:12:29:15 น. |
|
|
|
โดย: เบียร์วุ้น วันที่: 4 ตุลาคม 2550 เวลา:23:17:17 น. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
ความเป็นจริงก็บ่อยครั้งที่ฉันไม่มีเหตุผลเท่าไหร่ คอยเกเรแล้วก็รั้นและทำให้เธอยุ่งยากในใจ แต่ว่าเธอก็ยังเป็นเธอที่ในใจยังให้อภัย.... เธอบอกว่า....ตัวฉันก็คือฉัน
|
|
|
|
|
|
|