ในวันที่โฟร์สับสนเหลือเกิน....

ในวันที่โฟร์สับสนเหลือเกิน....

หรือโฟร์จะเกิดมาเพื่อเป็นเป็ดจริงๆนะ??

วันนี้โฟร์มีเวลาว่าง เลยจะมานั่งเพ้อเจ้อเกี่ยวกับตัวเองซักหน่อย

จริงๆแล้ว ชีวิตเรา ทำอะไรได้บ้างนะ???

โฟร์คิดวนไปวนมากับหัวข้อนี้มาหลายวันแล้วนะคะ ยิ่งคิดก็ยิ่งสับสน กับทุกสิ่งทุกอย่างที่มันเกิดขึ้นมาในชีิวิต

คงเพราะโฟร์เคยทำอะไรมาหลายๆอย่างมากจนเกินไปหรือเปล่า??

ตั้งแต่สมัยเรียน โฟร์ก็ไม่เคยที่จะ หยุด ทำงาน... สมัยเรียนโฟร์ก็ทำงานมาก มากเหลือเกิน

พอเรียนจบ อาชีพดีเทลยา ที่ตัดสินใจเลือกในตอนนั้น โฟร์ก็ทำได้ดีนะ แต่ก็รู้ว่ามันไม่ใช่ตัวเรา....

โฟร์ทำการตลาดให้บ.แอร์เล็กๆ บ.นึงเป็่นช่วงเวลาสั้นๆ พร้อมๆกับร้องเพลงกลางคืนไปด้วย

เป็นประสบการณ์ เป็นการทำงานที่มีความสุขมากๆทุกครั้งที่นึกถึง

การร้องเพลงเป็นสิ่งที่โฟร์รัก ทุกเวลาที่อยู่ในห้องซ้อม ทุกเวลาที่ต้องขึ้นเวที มันคือช่วงเวลาแห่งความสุขสำหรับโฟร์นะ

แต่ ณ เวลานั้น โฟร์เป็นเหมือนน้องใหม่ และน้องเล็กประจำวง....ทุกๆคนในวง ทั้งมือเบส หรือนักร้องนำชาย เค้ามีครอบครัวต้องดูแล

ทุกคน เค้าเล่นดนตรีเป็นอาชีพหลัก เลี้ยงปากเลี้ยงท้อง ในขณะที่โฟร์ ร้องเพลงเป็นอาชีพเสริม...

ประสบการณ์ที่ได้จากช่วงเวลานั้น มีค่าสำหรับโฟร์มาก ทุกร้าน ทุกงาน ทุกเวที ที่ได้ขึ้นไปยืน มันมีความหมายกับโฟร์มากมายจริงๆ

ต้องขอบคุณเพื่อนเซี๊ยะ มือกีต้าร์ประจำวงนั้น ที่ให้โอกาสโฟร์ได้มีช่วงเวลาที่ดีที่สุดของชีวิต ...ขอบคุณเซี๊ยะนะจ๊ะ

นอกจากงานร้องเพลงแล้ว ช่วงนั้น โฟร์ก็ขายของตลาดนัดที่หน้ายูเนี่ยนมอลด้วย เริ่มแรก อายมากๆ ไม่เคยขายของตลาดนัดมาก่อน

แต่ก็สนุกมากๆในคราวเดียวกัน ทุกอย่างมันก็ค่อยๆเติบโต และผ่านไปตามหน้าที่ของมัน

สุดท้ายโฟร์ก็ได้ไปขายของในห้างเซ็ลทรัลลาดพร้าว ชั้นใต้ดิน ได้มีโอกาสเปิดร้านเป็นของตัวเอง

แล้วโฟร์ยังได้รับโอกาสดีๆจากเพื่อนวอก ทำให้โฟร์ได้ให้กำเนิด gifzymodel ที่ทำให้ช่วงเวลาหนึ่ง

โฟร์ได้คลุกคลีกับวงการมายา คนสวยคนหล่อมากมาย งานหน้ากล้อง งานเบื้องหลัง โฟร์สนุกกับทุกงานจริงๆ

โฟร์มีความสุขที่ได้พาน้องๆไปถ่ายแบบ ถ่ายโฆษณา ถ่ายหนัง ถ่ายละคร

สนุกกับการแคสติ้งหน้ากล้อง สนุกกับการได้ถ่ายโฆษณา S&P และงานหลายๆอย่าง ที่โฟร์โชคดีได้มีโอกาสก้าวไปทำตรงนั้น

ในขณะที่ชีวิตโฟร์กำลังสนุกสนาน และหัวหมุนกับสังคมเมืองในตอนนั้น...

อยู่ๆชีวิตโฟร์ก็เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง เมื่อโฟร์ตัดสินใจเอาเงินทั้งหมดที่หามาได้ ลงทุนกับร้านอินเตอร์เน็ตที่ลาดกระบัง

เหตุผลเพียงแค่ น้องชายโฟร์อยากเปิด....

น้องชายโฟร์ที่ตอนนั้นเรียนเพียงปี 3 แต่โฟร์ก็เชื่อในความคิดของเค้าอยากหมดใจ

โฟร์เอาเงินที่มีทั้งหมด มาลงทุนร้านอินเตอร์เน็ต แต่จนแล้วจนรอด ก็ยังไม่มีวี่แวว ว่ามันจะไปได้ดีสักเท่าไหร่

ชีวิตโฟร์ประสบปัญหามากมาย โฟร์ยุติงานทุกอย่างที่เคยทำมา ไม่ว่าจะเป็นโมเดลลิ่ง หรือร้านที่เซ็ลทรัล

เพื่อเอาเงินมาเกื้อหนุนร้านเน็ตแห่งนี้.....

โฟร์ต้องแบกร่าง ไปยืนขายข้าวไข่เจียวริมถนน เพียงเพื่อให้มีรายได้มาเกื้อหนุนร้านเน็ต

โฟร์ต้องไปยืนขายลูกชิ้นทอด โดนน้ำมันกระเด็น ตอนกลางคืนทุกวัน เพียงเพื่อให้ร้านเน็ตร้านนี้อยู่ได้

โฟร์ต้องทำในทุกสิ่งทุกอย่างที่ไม่เคยทำ เพียงเพื่อให้ได้ "เงิน" มา มันเป็นการหาเงินที่ยากลำบากที่สุดตั้งแต่โฟร์เคยหาเงินมา

จนตอนนี้มันเริ่มพยุงตัวเองได้แล้ว.....

ผ่านมาสองปีแล้วนะคะ ชีวิตโฟร์เหมือนตกลงไปในหลุมดำมาสองปีแล้ว

ต่อจากนี้ไป ก็คือเงยหน้ามองฟ้า และก้าวเดินต่อไปสักที

ตอนนี้ น้องชายสุดที่รัก เรียนจบแล้ว และก็ออกมาช่วยดูแลร้านอินเตอร์เน็ตอย่างเต็มตัว

ถึงแม้เค้าอาจจะยังไม่เข้าใจคำว่ารับผิดชอบเท่าไหร่นัก แต่เค้าก็ต้องเรียนรู้ในสักวันหนึ่ง...

ตอนนี้หน้าที่โฟร์ตรงนี้ ลดบทบาทลงไปเยอะมาก เริ่มปล่อยวางอะไรได้ในหลายๆอย่าง

ทำให้มีเวลากลับมามองชีวิตตัวเองย้อนหลัง....ว่าเราผ่านอะไรมาแค่ไหน?....

โฟร์ทำอะไรมาหลายๆอย่าง แต่โฟร์ก็ยังไม่เจอ สิ่งที่โฟร์ชอบที่สุดซะที?

ใครชอบถาม ว่าโฟร์ชอบทำอะไร? โฟร์ทำอะไรได้ดีที่สุด?.....โฟร์จะตอบยังไงดีอ่ะคะ??

คือถ้าให้ตอบกันจริงๆ โฟร์ชอบและทำได้หมด เหมือนเป็ดอ่ะ

โฟร์ชอบทำขนม ทำอาหารและทำได้ดีและหลากหลาย ชอบคิดเมนูใหม่ๆเสมอ และคนที่เคยได้ชิมก็ติดใจ(ไม่ได้หลงตัวเองน๊าค๊า)

โฟร์ชอบเย็บปักถักร้อย มีจักรเย็บผ้าอยู่ตัวนึง โฟร์ก็ใช้มันเย็บกระเป๋าใช้เอง ซ่อมแซมเสื้อผ้าใช้เองอยู่บ่อยๆ

โฟร์ชอบไหมพรม และถักไหมพรมเป็นตุ๊กตา เป็นกระเป๋า เป็นผ้าพันคอ หมวก และอะไรต่อมิอะไรมาเยอะแยะ....

โฟร์ชอบจัดบ้าน พับผ้า ชอบที่ได้จัดห้องหับให้สะอาดเป็นระเบียบ

โฟร์ชอบจัดสวน และมีความสุขกับการปลูกต้นไม้และเดินดูต้นไม้

โฟร์เชื่อเริ่องโชคชะตา พอๆกับที่เชื่อมานะตนเอง....

โฟร์ชอบวาดรูป โฟร์จะมีสีน้ำ และพู่กันติดกระเป๋าไว้เสมอ อยากวาดก็หยิบมาละเลงได้เลย

โฟร์เป็นช่าง และชอบงานช่างทุกชนิด โฟร์ทาสีร้านเอง ตอกตะปู ทำเก้าอี้ต่อนู่นประกอบนี่ได้เหมือนผู้ชาย

โฟร์เป็นช่างแต่งหน้าที่ใครๆก็ชมว่าแต่งหน้าสวย เมื่อก่อนโฟร์ก็รับงานแต่งหน้าอยู่บ่อยๆ โฟร์รักสวยรักงามพอๆกับรักการทำอาหาร

โฟร์เป็นเป็ดใช่ไหม???....

ถ้าโฟร์สามารถฝึกทุกทักษะที่โฟร์มี ให้เชี่ยวชาญไปเลยได้ โฟร์คงเป็นอัจฉริยะตัวน้อยๆ แต่โฟร์คงทำไม่ได้หรอก

ถ้าอย่างนั้นโฟร์ควรจะทำอะไรดี??

มีหลายคนบอกให้โฟร์เปิดร้านเบเกอรี่.............

ร้านเบเกอรี่เป็นร้านในฝันโฟร์เลยค่ะ โฟร์จะทำทุกสิ่งทุกอย่าง เพื่อให้สักวันโฟร์ได้มีร้านเบเกอรี่ในฝัน

(ตอนนี้ก็ทำขายนะคะ แต่ทำตามออร์เดอร์อ่ะค่ะ ไม่ได้มีร้านวางขายจริงจัง)

บ้างก็แนะนำให้โฟร์เปิดร้านขายเสื้อผ้า เพราะโฟร์เป็นคนชอบแต่งตัว และมีเทสในการแต่งตัว

(คนที่พูด คงหมายถึงช่วงตอนที่โฟร์ทำโมเดลลิ่ง ก่อนจะมาเปิดร้านเกมส์นี่บ้านนอกนี่กระมัง...เพราะเดี๋ยวนี้ไม่ได้แต่งตัวเลย)

จริงๆทุกสิ่งที่ผ่านมา ก็คือประสบการณ์ โฟร์ไม่เสียใจเลย ที่ได้เคยผ่านมันมา เพราะทุกอย่างทำให้โฟร์โตขึ้น

โฟร์แค่หวังว่า สักวัน โฟร์จะค้นพบความสุขของตัวเอง ความสุขที่เกิดขึ้นโดยไม่มีใครสร้าง ความสุขที่เกิดจากก้นบึ้งของจิตใจ

หน้าที่การงานต่อจากนี้จะคืออะไร โฟร์ก็ยังไม่รู้....

ทุกวันนี้ โฟร์อยู่ที่นี่ในฐานะเจ้าของร้าน โฟร์ก็ต้องรับผิดชอบกับทุกอย่างที่มันเกิดขึ้น

โฟร์จะสู้ไปได้ถึงแค่ไหนกันนะ?

ก็แค่ความเพ้อเจ้อบ้าๆบอๆของโฟร์ ที่ขอพื้นที่มาระบายนิดนึงแล้วกันนะคะ ต่อไปโฟร์จะเข้มแข็ง และสดใสเหมือนเดิมแล้วค่ะ ^^

สู้ๆนะโฟกัส ^^

Create Date : 27 กุมภาพันธ์ 2553		5 comments
Last Update : 27 กุมภาพันธ์ 2553 6:24:44 น.
Counter : 700 Pageviews.
Share Tweet