เพราะ...เธอไม่มีทางเลือก หรือเธอเลือกทางนี้แล้ว...
เช้าของวันจันทร์ที่ 23 พ.ย. 2552 วันนี้รับรู้และสัมผัสได้ถึงอากาศเย็น ลมหนาวมาแล้วเหรอ...หรือแค่ผ่านมาทักทายแล้วก็ไป...เหมือนอย่างเคย
เช้านี้ก็ไปทำหน้าที่ของตัวเองตามปกติ จนเวลามาถึง เก้าโมงเช้ากว่าๆ รู้สึกถึงความผิดปกติภายในห้อง และผู้คนเริ่มเดินออกนอกห้อง พอประตูเปิดก็จะได้ยินเสียงผู้คนพูดคุยดังอยู่ตรงทางเดิน และหน้าลิฟท์แต่ไกล ...มีเหตุเกิดอะไรขึ้น จะว่าเกิดไฟไหม้ก็ไม่มีสัญญาณเตือน ใครเป็นอะไรอยู่หน้าห้องหรือปล่าว...เราเริ่มหันไปมองตรงประตู
แล้วก็สบตากับน้องคนหนึ่ง ...เค้าก็พูดเบาๆ ว่า มีคนกระโดดตึก! เมื่อสักครู่นี้เองพี่... หืม จริงเหรอ ...เพิ่งอ่านข่าวเมื่อเช้ามีหญิงสาวกระโดดตึก! ...นี่มีเรื่องใกล้ตัวขนาดนี้นะ ...ลุกพรวดตามน้องไปดูเหตุการณ์ทันที เห็นบรรดาผู้สังเกตการณ์ชายหญิงยืนชะเง้อดูทางหน้าต่างด้านข้างลิฟท์ ด้วยใบหน้าที่ตกใจกัน...
เราอยู่ชั้น 17 มองจากทางหน้าต่างลงไป เห็นเธอนอนอยู่สงบนิ่งในเสื้อสีชมพูอ่อนๆ กระโปรงยาวเลยเข่าสีชมพูเข้ม ศรีษะมีเลือดไหลไม่เยอะ ส่วนอื่นของร่างกายไม่มีเลือดเลย ในมือมีถุงหรือกระเป๋าถืออยู่ด้วย (โชคดีที่วันนี้ไม่ใส่แว่น หรือคอนแทคเลนส์ ...ขอมองเธอในภาพแบบนี้ดีกว่า)
เธอนอนอยู่ด้านหน้าประตูทางเข้าตึก ผู้คนมองดูเธอไม่มากนัก เพราะเป็นเวลาทำงาน และทางเข้าของอาคารนี้ก็อยู่ด้านข้าง ไม่ติดกับถนนใหญ่...แต่ก็ยังมีคนที่พบเห็นตอนเธอล่วงลงมาถึงพื้น ต่อหน้าต่อตา ...น้องคนนี้นั่งร้องไห้ไม่หยุดและทำงานไม่ได้เลย!!
แหล่งข่าวภายใน (ไม่แน่นอน) บอกว่า เมื่อเช้าเธอมาสมัครงานที่บริษัทแห่งหนึ่ง ซึ่งอยู่ชั้นที่ 15 ของอาคารนี้ ...พอสมัครและสัมภาษณ์งานเสร็จ เธอเดินเข้าห้องน้ำและไม่ออกมาอีกเลย!!
เธอคงจะผิดหวังจากการสัมภาษณ์งานซินะ...แต่คงไม่ใช่แค่เรื่องเดียวหรอก คงมีหลายเรื่องที่เธอต้องคิดมาก และเครียดกับมัน กลัวว่าต้องเผชิญกับอะไร หลังจากนี้ต่อไป...
...จนเป็นเหตุให้เธอต้องตัดสินใจทำแบบนี้...
...ณ เวลานั้น เธอไม่มีใครที่จะคิดถึง หรือปรึกษาพูดคุย ระบายอะไรด้วยเลยเหรอ?
แต่ ณ ตอนนี้...เธอได้ตัดสินใจไปแล้ว
...ก็ขอให้เธอหลับให้สบายและได้ไปสู่สุขคติเถอะนะ
ขอไว้อาลัยแด่ ผู้หญิงในชุดสีชมพู
*คนเรามีวิธีคิดที่ต่างกัน วิธีดำเนินชีวิตที่ต่างกัน
ฉะนั้น จึงมีบทสรุปของที่่ต่างกัน...
แค่...เพียงเสี้ยววินาทีของชีวิต ก็ทำให้เกิดเรื่องมากมาย...
ควรมีสติ และคิดก่อนสักนิด ถึงครอบครัวและคนที่เขารักเรา...
***เขียนเรื่องนี้ตั้งกะ หกโมงครึ่ง เสร็จเอา สี่ทุ่มกว่า!!!!!!
###ข่าวออกช่วงเช้าบอกว่าเธอไม่ได้มาสมัครงานบริษัทที่อยู่ในตึกนี้ แต่เธอเลือกตึกนี้เพื่อ....
ช่วงเช้าได้ไปทำบุญให้เธอเรียบร้อยแล้ว
| Create Date : 23 พฤศจิกายน 2552 |
| Last Update : 25 พฤศจิกายน 2552 3:22:06 น. |
|
10 comments
|
| Counter : 2132 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: ป้าชราซน (เหนือฟ้า พาไป  ) วันที่: 23 พฤศจิกายน 2552 เวลา:22:46:01 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า  วันที่: 24 พฤศจิกายน 2552 เวลา:7:38:10 น. |
|
|
|
| โดย: พี่แหม๋ว (ฟ้าคงสั่งมา ) วันที่: 24 พฤศจิกายน 2552 เวลา:10:08:23 น. |
|
|
|
| โดย: butbbj วันที่: 24 พฤศจิกายน 2552 เวลา:12:36:59 น. |
|
|
|
| โดย: nLatte วันที่: 24 พฤศจิกายน 2552 เวลา:18:22:38 น. |
|
|
|
| โดย: butbbj วันที่: 25 พฤศจิกายน 2552 เวลา:15:26:54 น. |
|
|
|
| โดย: Junkojopum วันที่: 25 เมษายน 2555 เวลา:16:55:32 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
Location :
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 12 คน [?]
|
เมื่อเธอยังอยู่... ทำไมไม่พูดคำว่ารัก
แต่เมื่อเธอจากไป... ทำไมอยากพูดคำว่ารัก
ทุกทุกวัน ทุกทุกชั่วโมง ทุกทุกนาที ทุกทุกวินาที
ณ เวลานี้ ฉันทำได้เพียงพาเธอไปกับฉันทุกทุกที่
เพราะฉันต้องการอยู่กับเธอ... ตลอดเวลา
...ณ ที่เหนือฟ้า ฉันจะพาเธอไปด้วยกัน...
Color Codes ป้ามด
|
|
|
|
|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
| 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
| 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
| 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
| 29 | 30 | |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
กลับมาแล้น
ตอนนี้ต้องมาลองหัดทำบล็อกใหม่อ่ะ ...งงงงงง