ตลาดวัดทอง (ตลาดไร้คาน) : ท่องเที่ยววิถีถิ่น ครั้งที่ 21 "เที่ยวตลาด ชิมขนม ชมอดีต"
ตลาดวัดทอง (วัดสุวรรณาราม) ตลาดโบราณ 100 ปี ที่ยังรูปแบบดั้งเดิมในสมัยรัชกาลที่ 6 / สัมผัสบรรยากาศการปลุกฟื้นพื้นที่แห่งความทรงจำของชุมชนให้กัลมามีชีวิตชีวา ชิมอาหารอร่อยนานาชนิด ที่ชาวบ้านบุคัดสรรมาให้บริการ
นี่คือคำเชิญชวนให้เราไปสัมผัสตลาดวัดทอง ที่อยู่ใกล้วัดสุวรรณาราม เพียงแค่เดินจากประตูโบสถ์ ตรงมากุฏิสีสันสวยงาม ข้ามสะพาน เจอเส้นทางซอยเล็กๆ ให้เดินริมเลาะตามริมคลองบางกอกน้อยมานิดหน่อย ...
เลาะออกมาริมคลองบางกอกน้อย ผ่านสำนักงานเขตบางกอกน้อย เลี้ยวขวาตรงหัวมุม ก็เจอตลาดวัดทองพอดี
เดิมทีตลาดวัดทองแห่งนี้ตั้งอยู่ริมคลองบางกอกน้อย แต่ต่อมาในปี พ.ศ.2467 ได้ย้ายมาตั้งในปีปัจจุบัน คือ หลังสำนักงานเขตบางกอกน้อย ใกล้กับวัดสุวรรณาราม
ตลาดวัดทองเป็นศูนย์กลางการค้าขายของชุมชนบ้านบุ ความโดดเด่นของตลาดวัดทองอยู่ที่ตัวอาคารซึ่งมีลักษณะเป็นโรงขนาดใหญ่ เสาและโครงสร้างหลักเป็นไม้ ยกพื้นเป็นล็อกๆ สำหรับวางสินค้า เมื่อเงยหน้าขึ้นมองชุดเครื่องบนของหลังคา จะสะดุดตากับขื่อทรงโค้ง วางขวางอาคารจากหัวเสาหนึ่งไปยึดกับหัวเสาอีกด้านหนึ่ง เรียงกันเป็นแถวโค้งตลอดความยาวของอาคาร เมื่อเข้าไปสังเกตใกล้ๆ จะเห็นว่าวงโค้งของขื่อนี้เกิดจากการนำไม้ท่อนสั้นๆ นับสิบท่อนมาประกอบกันด้วยหมุดเหล็ก ปลายของแต่ละท่อนที่นำมาประกอบกันค่อยๆ หักมุม จนเกิดเป็นขื่อวงโค้งอย่างที่เห็น พื้นที่ตรงกลางของหลังคาจึงมีแต่ขื่อ โดยปราศจากคานรองรับน้ำหนักเช่นอาคารทั่วไป ตลาดแห่งนี้จึงถูกเรียกอีกชื่อว่า ตลาดไร้คาน นับเป็นผลงานอันเกิดจากฝีมืออันประณีตของช่างไม้ ซึ่งการก่อสร้างแบบนี้ถือเป็นภูมิปัญญาโบราณที่ควรรักษาไว้ นอกจากความงามแปลกตาแล้ว ขื่อรูปทรงนี้ยังช่วยเพิ่มพื้นที่ภายในอาคาร ทำให้ดูโปร่งตากว่าโรงเรือนทั่วไปด้วย
ภายในตลาดมีพ่อค้าแม่ขายขายของทั่วๆ ไปอย่างผักสด ผลไม้สด เนื้อสัตว์ต่างๆ แถมยังมีขนมและอาหารสำเร็จรูปให้เลือกมากมาย
ร้านแรกที่แวะที่ขนมเรไร หน้าตาสีสันสดใส เส้นเล็กและนิ่มเหมือนขนมจีน เลยลองชิมสักถ้วย อืม ...หวาน อร่อยมาก (ลืมไป เขาให้ทานข้าวกลางวันนี่นา )
ร้านขนมเบื้องญวน แบบหนา...ผ่านไปก่อน
หนุ่มน้อยผมแกละ...มาขอตังค์แม่กินขนม อยู่ร้านข้างๆ
หอยทอด วันนี้ร้านไม่เยอะ แม่ค้าบางคนก็ยังไม่มาตั้งร้าน อย่างป้าที่ขาย ข้าวมันส้มตำ ก็เพิ่งมาตอนหลัง คนเลยไปรุมซื้อกันก็หมดแล้ว ถ่ายรูปไม่ทันเลย...
ขนมอะไรเอ่ย ...
ทานอิ่มแล้ว คุณต่อ ก็พาเดินมาด้านหลังตลาดเพื่อไปโรงเรียนสวุรรณารามวิทยาคม ก็จะผ่าน ร้านสงวนโอสถ ร้านขายยาโบราณอายุกว่า 80 ปี ของนายสงวน เหล่าตระกูล หรือหมอหงวน ที่มีความเชี่ยวชาญในการปรุงยา และการเือื้อเฟื้อต่อสังคม
คุณต่อ พาเข้ามาภายในบริเวณโรงเรียนสุวรรณารามวิทยาคม ชมศาลขุนศึกทหารไทย และเล่าประวัติพื้นที่บริเวณโรงเรียนว่า เคยเป็นลานประหารเฉลยชาวพม่า ในสมัยกรุงธนบุรี ซึ่งมีจำนวนเป็นพัน แล้ว คุณต่อ ก็ทิ้งปริศนาไว้ใ้ห้คิด ว่า ศาลที่อยู่ด้านข้างเขียนว่า ศาลเสด็จพ่อสามพระยา มีพระยาอะไรบ้าง ? บอกว่ารอสมาชิกที่กำลังอยู่ีที่ร้านยาสงวนโอสถ ตามมาก่อนแล้วจะเฉลย
เราก็หันหน้ามาปรึกษากันว่า มีเจ้าพระยาอะไรบ้างนะ สมัยกรุงธนบุรี น่าจะเ็ป็นแม่ทัพสมัยนั้น
คุณต่อ ...บอกว่า เพราะสถานที่แห่งนี้เมื่อก่อนเป็นลานประหารเฉลยพม่าหลายพันคน วิญญานเลยเฮี้ยน ชาวบ้านที่อยู่แถวนี้ก็กลัวกัน เลยทำพิธีสยบวิญญาณ และตั้งศาลขึ้น แล้วก็เอาภาพคนใส่ชุดทหารแม่ทัพ 3 ภาพมาวางไว้ (ซึ่งเป็นใครไม่ทราบ) พวกวิญญานเฉลยพม่าก็เลยสยบ เป็นการข่มขวัญที่ดีจริงๆ
บริเวณแถวนี้ก็เคยโดนระเบิดเมื่ือสมัยสงครามโลกครั้งที่สอง ซอยข้างโรงเรียนโดนระเบิดเป็นหลุมใหญ่ คนสมัยนั้นเลยเรียกว่าซอยหลุมระเบิด จนปัจจุบันถ้าจะไปแถวนั้น ใครถามก็บอกว่าไปหลุมระเบิด แต่ปัจจุบันไม่มีร่องรอยให้เห็นแล้ว
ตอนหน้า ไปต่อกันที่บ้านขันลงหิน "เจียม แสงสัจจา" ชมการทำขันลงหิน ของชาวบ้านบุ ผู้สืบทอดหัตถกรรมชั้นยอดแห่งสุดท้ายของแผ่นดินไทย 
ปอลอ ...เมื่อวานบุญหล่นทับ กำลังจะหนีการจราจรที่แน่นขนัดของคนที่มาฉลองวันแห่งความรักกัน ก็มีพี่สาว 3 คน ชวนไปนั่งชิลๆ ในร้านอาหาร เลยได้รับดอกกุหลาบสีแดง จากเพื่อนชาวต่างชาติของพี่ๆ ด้วย (ถึงแม้เราจะเป็นตัวแถม) ...เย้ๆๆ ปีนี้มีหนุ่มให้กุหลาบล่ะ (ถึงแม้จะมีเมียแล้วก็ตาม)
| Create Date : 14 กุมภาพันธ์ 2556 |
| Last Update : 8 มีนาคม 2556 11:45:49 น. |
|
4 comments
|
| Counter : 4204 Pageviews. |
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 12 คน [
