แสนสเน่ห์..กัวเตมาลา ตอนที่ 7-อัน "ชิชิ" นั้นมีดีที่ตรงไหน

ย้อนหลังไปก่อนที่จะมากัวเตมาลา เมื่อดิฉันรู้แน่ว่า เราสามคนจะมาเที่ยวกัวเตมาลา สิ่งแรกที่ดิฉันยื่นคำขาดกับพี่ท่านคือ

"ชั้นไม่สนว่าเราจะไปไหน แต่ชั้นต้องได้ไปเที่ยว"ชิชิ"ในวันอาทิตย์"

นี่ไง"ชิชิ"




แล้วอีนัง"ชิชิ"นี้คืออีหยัง

ชิชิ มีชื่อเต็มว่า Chichicastenango แต่ชาวบ้านร้านตลาดทั่วไปเรียกว่า ชิชิ

มันเป็นเมืองเล็กๆบนที่ราบสูงเมืองหนึ่งค่ะ ประชากรสักหมื่นสองหมื่นคน วันธรรมดานั้นจะเงียบสงบ แต่ทุกวันอังคารและวันอาทิตย์ ทีเด็ดของชิชิคือ

"ตลาดนัดชาวบ้าน"ค่ะ




ตลาดนัดเมืองชิชินั้น มีมาตั้งแต่ก่อนที่พวกคองคิสตาดอร์จะยกทัพแห่มาเสียอีก นั่นก็คือหลายร้อยปีมาแล้ว เมื่อก่อนมีเฉพาะวันอังคาร แต่เมื่อพวกคองคิสตาดอร์(Conquistador = the conqueror = ผู้พิชิต หมายถึงพวกสเปน) เข้ามาปกครอง เลยเพิ่มวันอาทิตย์เข้าไปด้วย เพื่อให้เข้าบรรยากาศของชาวคริส คือมาโบสถ์วันอาทิตย์ พอเลิกก็จับจ่ายซื้อของที่ตลาดนัดก่อนกลับบ้านเสียเลย




ตลาดนัดวันอาทิตย์ใหญ่กว่าของวันอังคารค่ะ ผู้คนชาวบ้านจากหมู่บ้านใกล้ไกล จะมาซื้อขายจับจ่าย ทำให้ตลาดนัดที่ชิชินี้ เป็นตลาดนัดของชาวพื้นเมืองที่ใหญ่ที่สุดในกัวเตมาลา

เห็นเสื้อที่คุณนายที่นั่งพักเหนื่อยอยู่ใส่ไหมคะ ปักด้วยมือนะคะ ผ้าที่ใช้ห่อของกับโพกหัวนี่ก็ทอด้วยมือค่ะ




หัวเด็ดตีนขาดยังไง ดิฉันต้องมาชิชิวันอาทิตย์ให้ได้ เพราะครั้งแรกที่ดิฉันมาเที่ยวกัวเตมาลาครั้งแรกเมื่อสิบกว่าปีก่อน ดิฉันมาเที่ยวชิชิเป็นครั้งแรกด้วย ติดตาติดใจชิชิสุดๆ

ทุกครั้งที่ดิฉันมากัวเตมาลา ก็ต้องแวะมาชิชิทุกครั้งไป




ดิฉันนั่งรถจากซานมาคอส (เมืองฮิปปี้ ต้องไปอ่านในตอนที่แล้วค่ะถ้าใครพลาด) ตรงมาที่ชิชิเลย ไม่ต้องนั่งเรือย้อนไปขึ้นรถที่ปานา แสนจะเริ่ด ค่ารถ 8 เหรียญยูเอสไปกลับ เป็นรถตู้โดยสารที่บริการนักท่องเที่ยว

ปักด้วยมืออีกแล้ว




รวมระยะทางจากซานมาคอสไปชิชินั้น มีความยาว 37 กิโลเมตร

...แต่ให้ทายว่า ต้องนั่งรถนานเท่าไร




เฉลยค่ะเฉลย สองชั่วโมงกับอีกยี่สิบนาทีค่ะ อ่านถูกต้องแล้วค่ะ ดิฉันไม่ได้พิมพ์ผิดแต่อย่างใด เป็นบ้านเรายี่สิบนาทีก็ถึงแล้วนะ แต่นี่มันกัวเตมาลา มิใช่แบ้งค่อก

กระเป๋าสวยมากกก เลือกไม่ถูกว่าจะเอาใบไหนดี




หนทางจากซานมาคอสไปชิชินะ ต้องขึ้นเขาลงเขาไปตลอด ถนนบนเขาแคบมากแบบรถสองคันแทบจะสวนกันไม่ได้ อีกทั้งถนนก็ลดเลี้ยงเคี้ยวคดมากๆ แบบโค้งหักศอกมันเสียทุกโค้ง

ประมาณว่าถ้าถนนสายเชียงใหม่-แม่ฮ่องสอน มาเจอถนนสายซานมาคอส-ชิชิ ต้องเรียกพ่อแล้วยกมือไหว้ ขนาดนั้นจริงๆท่านผู้ชม




จะเล่าให้ฟังค่ะว่า ตัวดิฉันนั้น เรื่องเมารถ เมาเรือ เมาเครื่องบิน ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยเสียอ้วกให้กับทั้งสามเมานี่เลย เมาเหล้านั้นเป็นอีกเรื่องหนึ่งไม่เกี่ยวกัน ฮ่าๆๆๆ

ไปแม่ฮ่องสอนจากเชียงใหม่หลายครั้ง ดิฉันก็ไม่เคยเมารถเวียนหัวใดๆทั้งสิ้น

มาอ้วกแตกรดกัวเตมาลาก็ตอนนั่งรถจากแอนติกัวไปชิชิครั้งแรกนี่ล่ะค่ะ รถตู้แบบบ้านเรานี่แหละ แต่ดิฉันดันทะลึ่งนั่งข้างหลัง ขึ้นเขาแบบโค้งหักศอกไปสักพัก อ้วกค่ะ เดชะบุญที่คนข้างๆมีถุงพลาสติกบริจาคให้ ยังจำได้แม่น




ครั้งนี้เลยมีการเตรียมตัวเป็นอย่างดี เริ่มจากไม่กินข้าวเช้าก่อน แล้วค่อยไปหากินเอาดาบหน้า เตรียมถุงพลาสติก(เผื่อเหนียว)ไปให้พร้อม น้ำดื่มด้วย

แล้วตั้งท่าไว้เลยนะคะ เพราะเวลารถตู้มารับ ดิฉันพุ่งเข้าใส่รถเป็นคนแรก เปิดประตูหน้าออกอย่างจังแล้วกระโดดขึ้นไปยึดหัวหาดนั่งหน้ากระทบไหล่คนขับเลยค่ะ นั่งหน้าปลอดภัยจากการเมารถมากกว่าค่ะ

เตือนไว้เลยนะตัวเอง ใครจะไปเที่ยวชิชินี่เตรียมนั่งหน้าไว้เลย




เห็นรูปชิชิมาสิบกว่ารูปแล้ว รู้หรือยังคะว่า ทำไมดิฉันถึงหลงรักชิชิหัวปักหัวปำ

เพราะดิฉันเป็นพวกบ้าของประเภท Handicraft มากๆค่ะ กระเป๋าแบรนเนมแบบยี่ห้อ Coach ประเทศที่ดิฉันอยู่นี่ถูกจะแย่ ถูกกว่าเมืองไทยมากมาย แต่ดิฉันก็ไม่เคยคิดจะถือ

ดิฉันชอบของที่ทำด้วยมือมากกว่าค่ะ อะไรที่ปักด้วยมือ ถักด้วยมือ ดิฉันจะรักมาก เห็นแล้วตัวสั่นอยากได้มาครอบครองเป็นที่สุด

ใครที่ไม่ชอบของประเภทนี้ มาชิชิแล้วจะเบื่อค่ะ เพราะนอกจากของแฮนเมดจากชาวบ้านแล้ว ที่นี่ไม่มีอะไร เป็นเมืองเล็กๆเมืองนึงเท่านั้นเอง

เห็นเสื้อปักด้วยมือทางซ้ายไหมคะ เป็นเสื้อทูนิคของผู้หญิงเผ่าต่างๆค่ะ อยู่เผ่าไหน หมู่บ้านไหน ใส่สีนั้นไม่เหมือนกันค่ะ




ลืมบอกไปว่างานนี้ สามีของดิฉันกับเจ้าไทไม่ได้มาด้วย พอพ่อมันบอกว่า ชิชินั้นเป็น shopping mecca ของแม่ยู มันส่ายหัวดิกไม่มาด้วย มันบอกอยู่กับพ่อที่โรงแรมดีกว่า

แต่เจ้าไทก็ยังอุตส่าห์เป็นห่วงว่าดิฉันจะไปเที่ยวชิชิคนเดียวได้ยังไงทั้งวัน เพราะมันถามพ่อมันว่า

"How can she go shopping by herself? She can't speak a word of Spanish!"

โถ ลูกน้อยหอยสังข์ของแม่ จำไว้เลยหนาเอ็งหนา ว่า money talks ถ้าแม่อยากได้ของอย่างนึง แล้วคนขายอยากได้ตังค์ของแม่ เขาก็ต้องหาทางสื่อสารกับแม่เองลูก

เครื่องปั้นดินเผา ทำเลียนแบบของชาวมายาโบราณ สวยโฮก




ตลาดที่ชิชินั้น แบ่งไว้เป็นสองส่วนใหญ่ๆค่ะ คือส่วนหนึ่งเป็นตลาดนัด handicraft มีเป้าหมายคือนักท่องเที่ยว

อีกส่วนเป็นตลาดนัดชาวบ้านนี่ล่ะค่ะ ชาวบ้านจริงๆมาจับจ่ายใช้สอย ของที่ขายก็ของกินของใช้ทั่วไปแบบที่เห็นในรูป





ขายพริก คนทางด้านซ้ายใส่เสื้อซ้วยสวยเนอะ




กลับมาดูของการฝีมือต่อนะคะ




สังเกตไหมคะว่า ชาวพื้นเมืองกัวเตมาลานี่ไม่กลัวเรื่องการใช้สีเลย สีสันสดใจตัดกันช้วบช้าบ ไม่ว่าจะเป็นบ้านเรือน การแต่งกายก็ตาม

แล้วคนพื้นเมืองที่นี่โดยเฉพาะผู้หญิง 80เปอเซ็นต์จะแต่งชุดพื้นเมืองค่ะ ซึ่งดิฉันถือว่าเป็นสเน่ห์ในทางดีอย่างแรง หายากนะคะที่ผู้คนยังแต่งชุดพื้นเมืองอยู่

บอกแล้วว่าหลังรักกัวเตมาลาหัวปักปัวปำ นี่ก็เป็นเหตุผลส่วนใหญ่ค่ะ




ข้าวโพด อาหารหลักสำคัญที่สุดของชาวกัวเตมาลา เหมือนเรากินข้าวนี่ล่ะค่ะ





รูปนี้ถ้าถ่ายด้านหน้าเอาไปทำโปสการ์ดได้เลยล่ะดิฉันว่า แต่ไม่กล้า ก็คนโดนถ่ายด่าเอา อย่างที่เล่าให้ฟังนะคะ คนพื้นเมืองที่นี่ไม่ชอบให้ถ่ายรูป ดิฉันเคารพสิทธิของเขา คือขออนุญาตก่อนทุกครั้ง ถ้าเขาบอกไม่ก็ไม่ หรือไม่ก็ถ่ายจากที่ไกลๆแล้วซูมเอา




คนแน่นเชียว




ขายดอกไม้




ลืมบอกไปค่ะว่าที่ชิชินั้นยังมีดีอยู่อีกอย่างหนึ่ง นั้นคือโบสถ์คาทอลิคกลางเมืองเลยค่ะ เป็นสีขาวแบบ whitewash อย่างเรียบง่ายถูกจุดประสงค์คือสร้างขึ้นมาเพื่อบูชาพระคริสต์

ดิฉันว่าสวยมาก แต่ข้างในนั้นสวยกว่า เพราะข้างในมีงานไม้สวยมากๆแต่ห้ามถ่ายรูปเด็ดขาด เป็นไม้สีเข้ม ถามแล้วความว่ามันคือไม้มะเกลือ (Ebony) ข้างในประดับประดาด้วยดอกไม้สดมากมาย ตามพื้นจะโรยกลีบกุหลาบไว้สวยงามมากค่ะ




โบสถ์นี้สร้างเมื่อสามสี่ร้อยปีที่แล้วค่ะ แล้วสร้างแบบฉบับของสเปน ที่ถือนโยบายแบบเชือดไก่ให้ลิงดู ด้วยการรื้อวิหารของมายาทิ้งทั้งหลัง แล้วเอาอิฐหินที่ได้จากการรื้อนี่แหละ สร้างโบสถ์คาทอลิคใหม่ไว้บนฐานของวิหารมายาของเก่าเลย

สังเกตบันไดนะคะ เป็นของเดิมของวิหารมายาที่เหลืออยู่ค่ะ





กลีบกุหลาบที่มีขายพร้อมให้คนที่อยากจะเอาไปบูชาพระข้างในโบสถ์




ดอกไม้เอาไว้ไหว้พระ





เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อครั้งที่สามที่ดิฉันมาเที่ยวชิชิดีกว่าค่ะ ตื่นเต้นดี ตอนนี้ก็เอามาเล่าสนุกนะคะ แต่ตอนที่มันเกิดขึ้นนั้น ดิฉันก็ตกใจเหมือนกัน

...คือ ดิฉันโดนลวนลามกลางตลาดชิชิเลยค่ะ

เรื่องจริงนะตัวเอง คราวนั้นยังไม่มีลูก สามีก็นอนอยู่โรงแรมไม่ได้มาด้วย(เขาเบื่อช้อปปิ้ง) ดิฉันมาคนเดียวเหมือนคราวนี้

เดินดูของอยู่ดีๆ มีตาแก่คนหนึ่ง เดินเข้ามาทางด้านขวาของดิฉันค่ะท่านผู้เอ่าน แล้วก็จับหน้าอกดิฉันอย่างแรงเลยค่ะ กลางตลาดเลยนะคะ

ดิฉันนั้นด้วยความตกใจ มือขวานั้นเลยเหวี่ยงออกไปแรงมาก เผอิญไปฟาดโดนหน้าของตาคนนั้นเข้าอย่างจัง ลงไปนอนวัดพื้นเลยค่ะ

ดิฉันกลับไปเล่าให้สามีฟัง เขาตื่นเต้นใหญ่เลยค่ะ ถามว่าแล้วเธอทำยังไงต่อไป บอกตำรวจหรือเปล่า

โธ่ แค่เนี่ยนะไปหาตำรวจ ให้เขาหัวเราะเอาอ่ะดิ อีกอย่างภาษาสเปนชั้นกระดิกซะที่ไหนเล่า ชั้นก็เดินดูของต่อไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ตาแก่คนนั้นเมามากๆ เพราะชั้นเดินวนกลับไปที่เกิดเหตุ แกยังนอนวัดพื้นอยู่ตรงนั้นไม่ไปไหนเลย

ที่ตลาดนี่เห็นคนเมานอนหลับอยู่หลายคนเลยค่ะ





ไม่รู้ทำไมเขาทาสีลูกเจี๊ยบคนละสียังงี้เนอะ ถามเขาแล้วพูดกันไม่รู้เรื่องค่ะ




สวย




กริ๊ดดด กระเป๋าก็สวย เป็นกระเป๋าโครเชท์ค่ะ ถูกโคตร จะซื้อแบบที่มี หรือจะให้เขาถักใหม่ตอนนั้นตามใจเราก็ได้




ชาวบ้านแบกของขายหารายได้พิเศษ




สวยอีกแล้ว อยากได้มันทั้งร้านเลย มาครั้งไหนก็บ้าซื้อกลับบ้าน




มีทั้งผ้าปูที่นอนปลอกหมอนเข้าชุด ผ้าคลุมเตียง ผ้าห่มหลายแบบทั้งแบบางหรือแบบควิลต์

ผ้าปูโต๊ะแบบสี่เหลี่ยมหรือแบบกลมมีหมด table runnerขนาดไหนๆมีหมด ผ้ารองจาน ผ้าเช็ดปาก โฮ้ยยยย เจียระไนไม่หมด




บันไดโบสถ์อีกที ใครหลงก็นัดกันมาเจอที่บันไดนี่ล่ะค่ะ




ดอกไม้อีกแล้ว ดูจากลายเสื้อกับผ้าคลุมผม อีนางทั้งสองนั้นเป็นคนเผ่าเดียวกัน





เจ๊คนนี้นั่งขายมะม่วง ผลไม้ยอดฮิตมหาอมตะนิรันด์กาลของคนกัวเตมาลา




ร้านขายไหมหรือด้ายที่ผู้หญิงเอามาปักผ้า สีสวยมากกกกก




ร้านขายผ้าห่ม กริ๊ดดดดด สีสวยงั้นเอาสามผืนเลยแล้วกัน ไม่หนามาก เอามาห่มนอนหน้าร้อน





เข็มขัดแบบฝรั่งแสนสวย กับแถบผ้าปักที่คนพื้นเมืองเอามารัดผ้าถุง




คิดอยู่นานมากว่าจะซื้อหรือไม่ซื้อดี




รูปสุดท้าย จบแบบหืดขึ้นคอเพราะง่วงมาก ไปนอนแล้วค่ะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยมาคุยใหม่นะคะ

คราวนี้รู้แล้วนะว่า"ชิชิ"มีดีที่ตรงไหน

Create Date : 18 พฤษภาคม 2552		5 comments
Last Update : 18 พฤษภาคม 2552 23:05:18 น.
Counter : 5119 Pageviews.
Share Tweet