ดีใจที่วันนี้...อย่างน้อยก็มีคนดี ๆ คนนึงเดินผ่านเข้ามาในชีวิต
ไม่ใช่สิ...เราไปเดินผ่านชีวิตของเค้ามากกว่า...
คิดไปแล้วคงไม่ต่างอะไรจากคน ๆ นึง ที่เดินเหงามาคนเดียว

จู่ ๆ ก็เห็นบ้านอยู่หลังนึง...อืม...สวยดีนะ ท่าทางเจ้าของบ้านจะใจดี
ก็เลยลองเข้าไปเคาะ ๆ ดู...เจ้าของบ้านเค้าก็ออกมาเปิดประตูต้อนรับ
พาเข้าไปในบ้าน หาน้ำมาให้ดื่มแก้กระหาย พาไปนั่งพักบนเก้าอี้อุ่น ๆ
หาข้าวมาให้กิน เปิดหนังสนุก ๆ ให้ดู เปิดแอร์ให้รู้สึกเย็น ๆ
หลังจากที่เหนื่อยและร้อนกับแดดที่โดนมันเผามาตลอดตอนเดินอยู่ข้างนอกคนเดียว

อ่านหนังสือให้ฟังและนั่งอยู่เป็นเพื่อน
เลยรู้สึกว่า...บ้านหลังนี้อบอุ่นจัง เจ้าของใจดีเนอะ...ขออยู่ด้วยคนได้ไม๊ล่ะ
แต่เอาเข้าจริง ๆ เจ้าของบ้าน...เค้าก็มีคนอยู่ด้วยแล้ว
ห้องนอนในบ้าน ไม่มีเหลือให้ใครเข้ามาอยู่แล้วในวันนี้
ทำได้อย่างดีที่สุด คือแวะมาเยี่ยมกันบ้าง
เวลาที่เหงา ๆ ไม่มีใครเท่านั้นเอง...ก็เลยต้องยอมรับ...

ลุกขึ้นจากเก้าอี้อุ่น ๆ ตัวนั้น ปิดแอร์ให้เค้า แล้วก็ปิดหนังสนุก ๆ เรื่องนั้น
ทั้งที่ในใจอยากอยู่ต่อเพื่อดูตอนจบของเรื่องใจจะขาด
ขอบอกขอบใจในความมีน้ำใจของเค้าที่ทำให้เรารู้สึกดีขึ้นได้ขนาดนี้...
ยิ้ม...ยอมรับ...แล้วก็เดินจากไปโดยหวังไว้ว่า ในวันนึงคงมี
โอกาสได้เดินผ่านบ้านซักหลังที่เจ้าของบ้านเค้าจะใจดีพอ ที่จะรับเราเข้าไปอยู่ด้วย จนได้ดูตอนจบของหนังซักเรื่องนึง ก็เท่านั้นเอง...

Create Date : 15 พฤศจิกายน 2548
Last Update : 17 พฤศจิกายน 2548 16:37:24 น.		0 comments
Counter : 413 Pageviews.
Share Tweet