เล่าเรื่องเก่าเก็บ สมัยกลับบ้านนอกคอกนา ครั้งกระนู้น ^^

เมื่อครั้งหยุดเข้าพรรษา มีเวลาหยุดยาวหลายวัน
ตือน้อยก็ได้โอกาสกลับบ้านที่ต่างจังหวัดซะที เย้...

เอ่อ... ขอโทษที่เพิ่งนำมาโพสตอนออกพรรษานะกั๊บ ^^'

ตอนที่ (1) ปฏิบัติการตามล่าหาขนมเปี๊ยะ

เมื่อตือน้อยต้อง...
นั่งรถทัวร์ ออกจากศรีราชา ไปกรุงเทพฯ ตั้งแต่เช้ามืด
นั่งรถไฟฟ้าจากเอกมัย ไปสะพานตากสิน
นั่งเรือด่วนเจ้าพระยา จากสะพานตากสิน ไปท่าน้ำราชวงศ์

และแล้ว ก็นั่งเรือข้ามฟากจากท่าน้ำราชวงศ์ ไปยังท่าดินแดง ค่ะ



เส้นทางอาจดูลำบากลำบน ทุลักทุเล ตามประสาคนต่างจังหวัดเข้ากรุงอ่ะค่ะ



ออกจากท่าเรือ ก็ถามคนแถวนั้น (เพื่อป้องกันการหลง ^^') ถามหาทางไปตลาดท่าดินแดงค่ะ
จากนั้นก็เดินดุ่มมาจนถึงซอยนี้ค่ะ "ท่าดินแดง 14"



และก็ มีจุดสังเกตอีกแห่ง คือป้ายนี้ ค่ะ



ฟากเดียวกันกับป้ายซอยเมื่อครู่นี้ ในระยะทางเพียงไม่กี่ก้าว
ก็จะเจอร้านนี้ค่ะ



ที่หน้าร้าน มีป้ายชี้แจงเยอะแยะมากมาย



มีถาดขนมวางอยู่หน้าร้าน ซึ่งก็คือ ขนมเปี๊ยะ ที่เราต้องการค่ะ



ห้ามจับก็ห้ามจับ งั้นมาดูกันใกล้ๆ



ปกติที่ร้านนี้ จะทำขนมเปี๊ยะ 2 ไส้ค่ะ คือ ไส้ถั่วเขียว และ ถั่วดำ
แต่ตอนที่เราไปถึงมีเฉพาะไส้ถั่วดำ
แต่ก็ไม่เป็นไร รีบซื้อ รีบเดินทางต่อได้แล้ว

ตอนที่ (2) Thaiairways take me home
พอซื้อขนมเปี๊ยะเสร็จ ก็เก้าโมงกว่าแล้ว หวา...สายแล้ว สายแล้ว

ว่าแล้วก็ รีบจี้แท็กซี่ ให้ไปส่งที่สนามบินดอนเมือง
Touch down!! เข้าเช็คอิน ตอนสิบโมงนิดๆ ทันเวลาพอดี ^^'



อ้ะ ชาวบ้านต่างต่อแถวยาวเหยียด เพื่อแสดงเอกสารขอขึ้นเครื่องบิน



บางคน แอบลักลอบขึ้นเครื่องไปได้แล้ว



แต่ก็ยังมีบุคคลบางกลุ่ม ที่ยังจับเจ่า หาทางขึ้นเครื่องไม่ได้



พอขึ้นมาบนเครื่อง คุณแอร์โฮสเตสก็แจกข้าวกล่องแบบนี้ค่ะ



มาดูข้างในกันเต๊อะ


ไก่ย่างหนังตรึม อ๊ากกก..ถูกจาย ชอบกินหนังก่ายยยย


ขนมหวาน ได้แก่ ลูกชุบกับฝอยทอง ค่ะ


ฝอยทองชุ่มฉ่ำ ไม่หวานจนเกินไป อาหย่อยจัง



ถูกใจกับขนมหวานมากมาย อยากขอคุณป้า เอ๊ย! คุณนางฟ้า เพิ่มอีก
แต่ก็เกรงไจ๊-เกรงใจ

เลยได้แต่อดทนไว้ จนถึงปลายทาง... ขอนแก่นบ้านเฮา



ตอนที่ (3) แย้มยล ชื่นชมขนมเปี๊ยะ

เมื่อกลับมาถึงบ้าน ก็รีบนำเสนอ ขนมเปี๊ยะ ให้บิดาได้พิจารณาทันทีเลยค่ะ

ฝากล่อง


ขนมเปี๊ยะ 4 ชิ้น (ซื้อมา 2 กล่องน่ะค่ะ)


ซูมซะใหญ่เบ้อเร่อ ^^'


แทน-แท้นนน!! และนี่คือ โฉมหน้าขนมเปี๊ยะ ที่ไปเสาะหาซื้อมาได้


เมื่อบิดา ชิมเข้าไปคำแรกเท่านั้นล่ะ ถึงกับชมในรสชาติของขนม อย่างไม่ขาดปาก
ถึงไส้ที่เนียนนุ่ม แทบไม่รู้เลยว่าทำจากถั่ว
แป้งที่บางและกรอบ ซ้อนเรียงเป็นชั้นๆ ไม่แห้ง ไม่ติดคอ



ใช้ช้อนตักน่ะค่ะ ไม่ได้ใช้มีดตัด เลยออกมาไม่สวย ขอโทษนะคะ


บิดากินไป ก็ชมไป บอกว่าไม่ได้กินขนมเปี๊ยะอร่อยๆอย่างนี้มานานแล้ว
ว่าแล้วก็เรียกทุกคนในบ้านให้ช่วยกันชิม เพื่อเป็นสักขีพยาน (ขนาดนั้นเลย ^^')

อึ้มม..อร่อยจริงๆด้วย ^__^(
พอเห็นบิดาชอบใจ ก็ปลื้มใจแระ

ครั้งหน้า จะหาโอกาสแว้บเข้ากรุงเทพฯ เพื่อซื้อขนมเปี๊ยะฝากบิดาอีกครั้งให้ได้เล้ยยย

..........................

จบเรื่องเล่า เก่าเก็บประจำครั้งกระนู้นแล้วค่ะ

ขอบคุณทุกท่านที่แวะเวียนมาเยี่ยมชมนะคะ

Create Date : 24 ตุลาคม 2550 Last Update : 24 ตุลาคม 2550 22:15:59 น. Counter : 1785 Pageviews.		1 comments
Share Tweet