The King is Patient. พระมหากษัตริย์ผู้เปี่ยมขันติธรรม สัปดาห์ที่ผ่านมา ประชาชนคนธรรมดาอย่างข้าพเจ้าต้องไปผ่าตัดที่โรงพยาบาลศิริราชเพื่อเอาเนื้องอกในร่างกายออก ไม่เพียงเจ็บจากการผ่าตัดเท่านั้น ยังมีความทุกข์ใจจากการเป็นผู้ป่วยด้วย การเป็นผู้ป่วยนั้นจะมีอาการไม่สบายกายไม่สบายใจจากโรคที่เป็น แม้จะนอนบนเตียงก็ไม่เป็นสุข เพราะจะมีแพทย์ พยาบาล เจ้าหน้าที่เข้ามาในห้องผู้ป่วยเป็นระยะ ๆ เจาะเลือดบ้าง วัดความดันบ้าง นำยามาให้บ้าง วัดไข้บ้าง สารพัดการพยาบาล ผู้ป่วยต้องปรับตัวกับสภาพที่เปลี่ยนแปลงไป ความเคยชินทำนู่นทำนี่ได้เอง เมื่อมาอยู่โรงพยาบาลแล้วกลับทำไม่ได้ เช่น มีสายน้ำเกลือมีสายสวนปัสสาวะ จะลุกไปเข้าห้องน้ำก็ต้องมีคนพาไป จะลงจากเตียงหรือขึ้นเตียงก็ต้องมีคนช่วยพยุง หนังสือที่เคยได้อ่าน ภาพยนตร์ที่เคยได้ดู อาหารที่เคยได้กิน ก็มีอันเปลี่ยนแปลงไป นี่เป็นความทุกข์ทรมานในฐานะ “ผู้ป่วย” ที่ประชาชนคนธรรมดาได้สัมผัส คำว่า ผู้ป่วย” นั้น ภาษาอังกฤษ ใช้ว่า “patient” มีรากศัพท์มาจากภาษาละตินที่ว่า patientem โดย pati แปลว่า to suffer, endure หรือ ทุกข์ทรมาน อดทน อดกลั้น ส่วน pei แปลว่า to damage, injure, hurt หรือ บาดเจ็บ เจ็บปวด เมื่อมารวมกัน “patient” จึงแปลว่า suffering or sick person นั่นคือ ผู้ได้รับความทุกข์ทรมานหรือผู้ป่วยนั่นเอง ทุกคนรู้ดีว่าพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวผู้เป็นศูนย์รวมจิตใจคนไทยทั้งชาติทรงพระประชวร บัดนี้ท่านก็ยังประทับรักษาพระองค์อยู่ ณ โรงพยาบาลศิริราช ท่ามกลางกระแสความขัดแย้งของคนในชาติ ท่านไม่เพียงต้องเผชิญกับพระอาการประชวร ท่านยังทรงขันติธรรมกับความกดดันทั้งหลายทั้งมวลด้วย วันก่อน ขณะที่ข้าพเจ้าติดตามข่าวในห้องผู้ป่วย ข้าพเจ้าสะดุดใจกับคำกล่าวของดร.สุเมธ ตันติเวชกุลที่ว่า “พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงเป็นต้นแบบของความอดทน เคยรับสั่งว่าทรงนั่งอยู่สูงสุดบนยอดปิรามิด แต่ประเทศไทยเป็นปิรามิดหัวกลับทุกสิ่งทุกอย่างเทใส่พระองค์หมด” สำหรับตัวข้าพเจ้าเอง ช่วงเวลาที่พักรักษาตัวอยู่ ณ โรงพยาบาลศิริราช ทนทุกข์ทรมานไม่น้อยทีเดียวจากการผ่าตัด บางครั้งข้าพเจ้ายังนึกทนไม่ไหว ทำไมชีวิตต้องมาเผชิญความทุกข์เช่นนี้ แต่เมื่อข้าพเจ้ามองออกนอกระเบียงไป ข้าพเจ้าพบกับอาคารเฉลิมพระเกียรติ ที่นั่น ณ ชั้น 16 พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงประทับอยู่ ข้าพเจ้าเกิดความรู้สึกว่าต้องทนให้ได้เฉกเช่นเดียวกับที่พ่อหลวงของปวงชนชาวไทยทรงขันติธรรมต่อเนื่องยาวนานมาจนปัจจุบัน ข้าพเจ้าซึ่งเป็นประชาชนคนธรรมดาคนหนึ่ง ทั้งยังเจ็บป่วย ได้รับรู้ข่าวสารบ้านเมือง ความขัดแย้งของคนในประเทศ เกิดความทุกข์เศร้าเสียใจไปกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น พระองค์ท่านซึ่งเป็นยอดปิรามิดหัวกลับ ผู้รับทุกข์สิ่งทุกอย่างเล่า ท่านทรงดำรงขันติธรรมอย่างที่ผู้ใดเสมอเหมือนได้ วันสุดท้ายที่ข้าพเจ้าอยู่โรงพยาบาล ข้าพเจ้ายกมือไหว้กราบลาพระองค์ท่าน ขอให้พระองค์ทรงหายจากอาการประชวรโดยเร็ว และสถานการณ์ปัจจุบันจงคลี่คลายโดยไว ขณะนั้น น้ำตาข้าพเจ้านั้นซึมออกมาโดยไม่รู้ตัว ข้าพเจ้าประชาชนคนหนึ่ง เห็นว่าทุกคนเป็นสีเทา มีทั้งดำและขาวอยู่ในตัว ไม่ได้แบ่งแยกเป็นสีใดหรอก ปัญหาที่มีทุกวันนี้ อยากให้ทุกคนใจเย็น ๆ ถอยหลังกันออกมา พิจารณาด้วยหลักเหตุผล มีสติในทุกขณะ หากตัวเราสงบได้คิดได้ คนรอบข้างก็สงบไปด้วย สังคมเราก็จะน่าอยู่ขึ้น ปัจจุบันโลกก็ร้อนมากพอแล้ว ใจคนอย่าร้อนตามไปด้วยเลย   Create Date : 25 เมษายน 2553 5 comments Last Update : 27 กรกฎาคม 2553 15:23:29 น. Counter : 2735 Pageviews. Share Tweet

เป็นบทความที่ดีมาก ๆ ชอบค่ะ ขอให้หายป่วยเร็ว ๆ นะคะ   โดย: Adija 25 เมษายน 2553 18:10:23 น.

ขอบคุณค่ะ คุณ Adija   โดย: Flowery 25 เมษายน 2553 20:18:32 น.

ขอบคุณสำหรับบทความดีๆค่ะ   โดย: มิน (Cinderella_Me ) 27 เมษายน 2553 11:11:57 น.

ขอบคุณที่แวะมาอ่านบทความค่ะ คุณมิน   โดย: Flowery 27 เมษายน 2553 12:04:01 น.

ขอบคุณมากค่ะ ที่แวะมาแบ่งปันเรื่องราวดีๆให้พวกเราได้อ่านและได้คิด ขอพระองค์จงทรงพระเจริญยิ่งยืนนานค่ะ ขอให้คุณFlowery หายไวๆนะคะ ตอนปีใหม่เราก็นอนป่วยไปนานหลายอาทิตย์นะ ไม่มีใครอยากเจ็บป่วย แต่กลับมาย้อยคิดถึงการป่วยครั้งนั้น ก็พอจะเห็นประโยชน์บ้าง เราได้มีเวลาอยู่กับตัวเองจริงๆ ได้หยุดคิดและมีเวลานอนฟังหนังสือธรรมะจบไปหลายเล่ม ตอนนี้หายป่วยแล้วค่ะ สิ่งดีๆที่ได้สัมผัสตอนป่วยนั้น ยังคงมีประโยชน์กับชีวิตประจำวันของเรามาจนบัดนี้   โดย: Noshka 28 เมษายน 2553 9:03:35 น.