Bloggang.com : Flowery : ~*~ :: มุมมองของ "หมอ" ต่อหนังสือ "หมอเล็กในโรงพยาบาลใหญ่" ::: ~*~

~*~ :: มุมมองของ "หมอ" ต่อหนังสือ "หมอเล็กในโรงพยาบาลใหญ่" ::: ~*~

ครั้งก่อนแนะนำหนังสือเรื่อง "หมอเล็กในโรงพยาบาลใหญ่" ซึ่งเขียนโดยนพ.โหว เหวิน หย่ง และแปลโดยคุณอนุรักษ์ กิจไพบูลทวี จัดพิมพ์โดยสำนักพิมพ์เนมแอนด์โนเบิล ในเครือบันลือกรุ๊ป ที่พิมพ์ขายหัวเราะค่ะ

ตอนนั้นเป็นช่วงสัปดาห์หนังสือแห่งชาติ หนังสือพิมพ์ครั้งที่ 1 มีนาคม 2553 พิมพ์เสร็จปุ๊บก็นำไปวางแผงในงานหนังสือทันทีเลย

มาวันนี้ พิมพ์ครั้งที่ 4 แล้วนะ ไวเหมือนกัน แสดงว่ามีคนสนใจเรื่องหมอ ๆ เยอะเหมือนกัน เราก็เลยคิดว่าจะนำบทความที่เราเขียนไว้ในหนังสือเล่มนี้มาให้อ่านกัน ... (ช่วงนี้พักฟื้นหลังผ่าตัดอยู่น่ะค่ะ เลยไม่ค่อยมีแรงเขียนบทความใหม่ ไว้หายดีจะมาเขียนบทความใหม่ ๆ ให้อ่านกันค่ะ)

ที่ได้เขียนบทความนี้ลงก็เพราะเราได้ช่วย edit ต้นฉบับให้คุณเบียร์ อนุรักษ์ พอ edit กันเสร็จ จะส่งสำนักพิมพ์ พี่เบียร์ก็ขอให้ช่วยเขียนความประทับใจท้ายเล่มสักหน่อย จริง ๆ เขียนเยอะกว่านี้นะ 2 หน้า A4 เลยแหละ เพราะตัวเองก็มีเรื่องให้เล่าเยอะอยู่เหมือนกัน ที่นำมาให้อ่านกันเป็นเวอร์ชั่นที่ตีพิมพ์ค่ะ

~*~ ~*~ ~*~ ~*~ ~*~ ~*~ ~*~ ~*~ ~*~ ~*~ ~*~ ~*~

ฮิปโปเครตีส บิดาแห่งการแพทย์ กล่าวไว้ว่า "To cure sometimes (รักษาโรคที่สามารถรักษาได้), to relieve often (บรรเทาความเจ็บปวดในโรคที่ทำได้เพียงยืดชีวิตให้ยาวออกไป), to comfort always. (ปลอบประโลมในโรคที่หมดหนทางที่แพทย์จะช่วยเหลือเยียวยา)"

นั่นเป็นคำพูดที่หมอประทับใจและยึดถือในการดูแลรักษาผู้ป่วยเสมอมา โดยเฉพาะวลีสุดท้ายที่ว่า comfort always แม้บางครั้งผู้ป่วยเป็นโรคที่สามารถรักษาหรือบรรเทาความเจ็บป่วยได้ แต่สิ่งที่แพทย์พึงปฏิบัติทุกครั้งก็คือปลอบโยนและช่วยให้ผู้ป่วยรู้สึกดี แพทย์ผู้หนึ่งซึ่งทำให้ผู้ป่วยและไม่ป่วยรู้สึกดีทุกครั้งที่ได้อ่านหนังสือของเขาก็คือ คุณหมอโหวเหวินหย่ง ผู้ซึ่งเป็นทั้งแพทย์ นักเขียน และที่สำคัญคือนักสร้างแรงบันดาลใจให้กับผู้คนมากมาย รวมทั้งหมอด้วย

ก่อนหน้านี้ หมอเคยอ่านเรื่องเกี่ยวกับหมอฝึกหัด (อินเทิร์น) ทั้งของไทยและอเมริกา เมื่อคุณแพนด้าแนะนำให้รู้จักกับผู้แปล หมอจึงมีโอกาสมีส่วนช่วยตรวจทานต้นฉบับเล็ก ๆ น้อย ๆ จึงได้อ่านเรื่องหมอฝึกหัดสไตล์ไต้หวันซึ่งทำให้หวนคิดถึงครั้งที่ตนเองเป็นหมอฝึกหัด เพราะมีเหตุการณ์หลายอย่างคล้าย ๆ กัน ไม่ว่าจะเป็นการรายประวัติผู้ป่วยให้อาจารย์หมอฟัง งานมากมายจนไม่ได้นอนทั้งคืน หรือยุ่งจนไม่มีเวลาไปกินข้าว รวมไปถึงวัฒนธรรมความเชื่อของบรรดาญาติคนไข้ ฯลฯ จะมีที่ไม่เหมือนกันบ้างก็ในรายละเอียดและลักษณะทางสังคมที่แตกต่างกันระหว่างไทยกับไต้หวันเท่านั้น

แม้การเป็นแพทย์จะเหนื่อยแสนเหนื่อย แต่ก็มีช่วงเวลาซึ้ง ๆ แสนสุขเหมือนกัน เวลาที่ผู้ป่วยอาการดีขึ้น หายจากอาการเจ็บป่วย ได้เห็นรอยยิ้มของทุกคน ทั้งหมอ พยาบาล ผู้ป่วย และญาติ ยิ่งอ่านตอนจบ ก็ยิ่งรู้สึกอิ่มเอิบใจไปกับคุณหมอโหว โดยเฉพาะประโยคที่ว่า "ผมรู้ดีว่านั่นเป็นห้วงเวลาที่งดงามและสูงสง่า ผมคิดว่า บางทีผมไม่ควรพูดอะไรมากไปกว่านี้แล้ว"

หวังว่าผู้อ่านจะรู้สึกสนุกสนาน ตื่นเต้น และประทับใจไปกับชีวิตอินเทิร์น ของคุณหมอโหวเหมือนกับที่หมอรู้สึกนะคะ

หมอก้อย

~*~ ~*~ ~*~ ~*~ ~*~ ~*~ ~*~ ~*~ ~*~ ~*~ ~*~ ~*~

อ้อ หลังจากหนังสือเล่มนี้วางแผง เราก็ไปอุดหนุน (เห่อเชียว) แจกอาจารย์ที่จุฬาฯ ศิริราช บางมด แจกเพื่อน ๆ ญาติ ๆ แต่ละคนชอบกันมาก บอกให้เราออกหนังสือของตัวเองบ้าง ทั้งที่เขียนเองและแปลเอง อ่านเรื่องนู้นเรื่องนี้จากใน blog แล้วชอบ ก้อยน่าจะเขียนเป็นเล่มจริง ๆ จัง ๆ เลยสิ

ขอบคุณนะคะ่ทุกคนสำหรับคำชม ก็รอจังหวะอยู่ค่ะ ช่วงนี้ยุ่งเหลือเกิน อยากเขียนเรื่องการแพทย์ การแปล เรื่องเรียนภาษาอังกฤษ แปลนิยาย แปลเรื่องสั้น แปลบทความ แปลการ์ตูน อะไรประมาณนี้ค่ะ ไว้มีโอกาสเขียนหรือแปลแล้วจะบอกอีกทีค่ะ

ปล.
- คุณแพนด้าที่เขียนไว้คือ "คุณแพนด้ามหาภัย" ค่ะ ตอนส่งต้นฉบับก็เขียนเต็มยศนะคะว่าแพนด้ามหาภัย แต่พอพิมพ์ออกมาเหลือแค่แพนด้า คงเพราะกลัวผู้อ่านตกใจมั้งคะ อิ อิ
- รูปการ์ตูนของฮิปโปเครตีส มาจากหนังสือ "หมอเล็กในโรงพยาบาลใหญ่" ค่ะ

Create Date : 29 เมษายน 2553

Last Update : 29 เมษายน 2553 11:46:52 น.

6 comments

Counter : 1700 Pageviews.