ความทรงจำในลิ้นชัก

ช่วงน้ำท่วมที่เพิ่งผ่านมา ภาคตะวันออกเป็นภาคเดียวที่เหลือรอดปลอดภัย แต่บ้านผมคงอยากอินเทรนด์สวรรค์เลยส่งน้ำลงมาท่วมบ้าน จนทีวีช็อตเจ๊งไปเลย
อันที่จริงผมอยากได้ทีวีใหม่มานานมากแล้ว ตั้งแต่สมัย LCD 32 นิ้วยังราคา สามหมื่นกว่าบาท เวลาผ่านไปสี่ปี ก็ยังคงไม่ได้ แต่ในเมื่อทีวีพัง ก็ได้ ฤกษ์ ซื้อใหม่ซะที !

ใจจริงไม่อยากได้ LCD แล้ว อยากได้ LED มากกว่า แต่ด้วยงบที่มีก็คงจะซื้อได้แค่ Edge LED ไปๆมาๆก็เลยลงเอยที่ LCD ธรรมดาๆ เหมือนเดิม (จน 555+ (แต่ไม่วายเกี่ยว โฮมเทียร์เตอร์กลับมาด้วย))

เป็นการซื้อที่ออกแนวมาตายเอาดาบหน้า เพราะรู้ทั้งรู้ว่าที่บ้านไม่มีที่วาง และพอซื้อมาก็วางแต่ได้แต่ทีวี โฮมเทียเตอร์จึงมีอันต้องวางกองกับพื้น (แถมต่อสายไฟก็ไม่เป็น) สรุปว่าจนถึงวันนี้ก็ยังไม่ได้สัมผัสความรู้สึกแบบ Full HD 555+

เมื่อเล็งเห็นแล้วว่าปล่อยไว้อย่างนี้ไม่ได้ กลายเป็นว่าซื้อมาแล้วเสียของ ผมจึงต้องทำอะไรซักอย่างนั่นคือ โละเฟอร์นิเจอร์เก่าที่ไม่ได้ใช้ประโยชน์ทิ้ง แล้วซื้อชั้นวางทีวี ใหม่ ! (เสียตังค์อีกแล้ว T-T)

เริ่มจากโละห้องก่อน เลยต้องฝืนสังขารที่ป่วยมาใกล้ครบสัปดาห์เต็มๆ ทำความสะอาดและจัดทุกอย่างให้เข้าที่ ทำอยู่นาน ด้วยปริมาณหนังสือที่มากเกินพิกัด(มานานมาก) ทำให้กว่าจะจัดการหนังสือได้หมดก็ทำเอาแทบหมดลมหายใจ

จากนั้นจึงเป็นการเคลียร์โต๊ะทำงานที่ปัจจุบันมันแปลงร่างกลายเป็นชั้นวางของไปแล้ว (ลำโพงคอมหนึ่งชุด + เครื่องเสียง + ทุกสิ่งทุกอย่างที่วางบนโต๊ะได้) ซึ่งโต๊ะตัวนี้มีความทรงจำต่างๆอยู่มากมายเลยทีเดียว

บนผิวหน้าของโต๊ะมีรอยคราบน้ำหมึกสีดำเปรอะเปื้อนเต็มไปหมด ลิ้นชักแรกเต็มไปด้วยอุปกรณ์เครื่องเขียนที่อยู่ในนั้นมาพร้อมๆกับบ้านหลังนี้ มันเป็นคราบหมึกที่ผมหัดวาดรูปตั้งแต่สมัยเรียนมัธยมต้น และอุปกรณ์ทั้งหมดก็ยังอยู่ในลิ้นชัก

ลิ้นชักที่สอง เต็มไปด้วยซองใส่สายกีตาร์ ปิ๊กกีตาร์ขนาดสามเหลี่ยมใหญ่ยี่ห้อมาร์ติน กระสุนปืนอัดลมแบบแรงพิเศษ ใบมีดคัตเตอร์แบบแท่งและแบบเอียงสามสิบองศา
ผมสนใจปืนตั้งแต่เด็กๆ และใฝ่ฝันอยากมีสักกระบอกเมื่อโตขึ้น (แต่ตอนนี้ก็ยังไม่มีนะ) ตอนนั้นผมตระเวนหาปืนอัดลมหรืออัดแก๊สที่แรงที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ และก็ได้เจ้า Markmans ปืนอัดลมยี่ห้อดังจากอเมริกาในตอนนั้นมาไว้ครอง ผมชอบปืนกระบอกนี้มาก เพราะแรงพอจะยิงขวดแก้วแตก และยิง กระป๋องน้ำอัดลมทะลุได้ แต่พ่อก็เอาไปแกะเล่นจนมันพัง T-T

ลิ้นชักที่สาม มีแต่กระดาษ เช่น กระดาษรับประกันสินค้า ใบแจ้งหนี้ธนาคาร (555+ ) ไปรษณียบัตร ที่คั่นหนังสือ และกระดาษที่เขียนถึงเรื่องราวในวันเก่าๆ
ผมคงบรรยายถึงข้อความทั้งหมดไม่ไหว(เพราะขี้เกียจ) แต่ไปๆมาๆ จากจุดประสงค์ที่ต้องการจัดห้องกลับกลายเป็นคิดถึงวันเก่าๆในที่สุด

ความทรงจำนั้นค่อยๆหลั่งไหลออกมา ทั้งยิ้มและคิดถึง จนกระทั่งผมเห็นซีดีแผ่นหนึ่งเข้า แน่นอนว่าเป็นซีดีที่ผมคุ้นเคย น่าจะประมาณหกปีมาแล้วที่ผมได้ซีดีแผ่นนี้มา แต่ว่าจำนวนครั้งที่ฟังคงยังไม่ถึงห้าครั้ง

เพลงในซีดีแผ่นนี้เป็นเพลงที่เพราะมาก และที่สำคัญ เธอ เป็นคนแต่งให้กับผมคนเดียวเท่านั้น น่าเสียดายที่ เวลาผ่านมานานเกินไป จนแผ่นซีดีเริ่มออกอาการงอแง (เจ๊ใช้แผ่นโหลอ่ะ Princo ถ้าเป็นผมจะใช้ TDK !) ผมเลยยังแปลงลงเครื่องเพื่อฟังไม่ได้ ต้องฟังผ่าน CD ตรงๆเท่านั้นถึงจะฟังได้

ในลิ้นชักยังมีซองจดหมายอีกซองหนึ่ง มีกระดาษสองแผ่น เขียนถึงผมจากสาวใหญ่คนเดิม ฟังแล้วอ่านแล้ว ก็คิดถึงเธอขึ้นมาจับใจ

สิ่งสุดท้ายที่อยู่ในลิ้นชักก็ยิ่งทำให้ผมคิดถึงเธอขึ้นอีก เป็นรูปสีน้ำที่เธอวาดให้ผมเป็นของขวัญวันเกิดลงวันที่ ของปี 47 มันเป็นรูปวิวทะเลที่เธอบอกว่าชอบไปนั่งมองเป็นประจำ และเขียนข้อความอวยพรให้ผมนิดหน่อยด้วยดินสอ


อันที่จริงตั้งใจจะหาเพลง อีกเพลงที่เธอแต่งและได้รางวัลเพลงยอดเยี่ยมประจำปีนั้นของคลื่นวิทยุในจังหวัด มาประกอบหัวข้อนี้เสียหน่อย และก็กะว่าจะถ่ายรูป สีน้ำของเธอ แต่ผมก็หาเพลงนั้นไม่ได้ และกล้องก็ไม่ดีพอจะจับโฟกัสลายมือไก่เขี่ยของเจ๊บนกระดาษสีน้ำได้ (555+)

ตอนนี้ผมกำลังมองหาที่ไหนซักแห่งในบ้าน ที่พอจะแขวนภาพนี้ได้ และกำลังหาทางทำให้ซีดีแผ่นนี้มีชีวิตขึ้นมาอีกครั้ง

Create Date : 27 พฤศจิกายน 2553 Last Update : 27 พฤศจิกายน 2553 23:32:04 น. Counter : 553 Pageviews.		5 comments
Share Tweet