|
| 1 | 2 |
3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
31 | |
|
|
|
|
|
|
|
ส่าไข้ของ ห อ ย สั ง ข์
เกือบลืมว่าจะอัพเรื่องนี้ของหอยสังข์ม่อน ก็แบบเดือนเมษาน่ะ ม่อนอยู่ๆ ก็มีไข้ ประมาณแตะๆ 38 อยู่อย่างนี้ ขึ้นๆ ลงๆ พอครบ 4 ชั่วโมง ตัวก็ร้อนอย่างนี้อีก คืนที่เริ่มเป็น ก็ตื่นมารู้สึกว่าเค้าหลับไม่สนิท ประมาณตี 2 ได้ รู้สึกได้ทันทีว่าต้องเป็นไรซักอย่าง ก็ไปจับตัว โห ลูกแม่ ตัวร้อนเชียว เพือความแน่ใจเอาปรอทวัดอีกทีเพื่อฟามชัวร์ (อิพ่อมันลงทุนซื้อไว้ให้หอยสังข์เลย) เสียงปรอทดัง ตึด ตึด เสียงยาว บ่งบอกว่า ไข้แดรกชัวร์ 38.3 ก็ต้องอุ้มมาเช็ดตัว 2 รอบ หอยสังข์ก็อือ อา ๆ ร้องแอ่ะๆ คือเค้าเคยโดนเช็ดตัวภาคหฤโหดจากโรงพยาบาลมาอ่ะ อย่าว่าแต่ลูกจะเหวอเลย อิแม่ก็เหวอ แต่จริงๆ แล้วเป็นวิธีการที่ถูกต้องนะ ต้องเช็ดแรงๆ และเร็วๆ ไอ้เราก็มัวแต่นุ่มนิ่ม กลัวลูกจะเจ็บ เช็ดกระสะเปะสะปะ แต่มาบัดนาว โปรแล้วคับกุ
จับหอยสังข์ม่อน เปลี่ยนชุดจากชุดหมี มาใส่ชุดผูกบางๆ กลัวมันอบเกินไป ปิดแอร์ เปิดพัดลม ป้อนยา ยาก็จวนจะหมด พอมาตอนเช้า ก็ปกติดี กินได้ เล่นได้ อึปกติ คือไม่มีอาการอื่นร่วมด้วยเลย เราก็อือ ดูไปก่อน ให้ยาลดไข้ประคองไปก่อน เป็นอย่างนี้อยู่ 3 วัน จนวันที่ 4 ถ้าวันนี้ไข้ยังไม่ลด คงต้อง go to โรงพยาตูมกันแน่แท้เชียวม่อนเอ๋ย
ปรากฎว่าไข้ลดแล้วคับ ตัวเย็นปกติเลย เราก็เย้หายแล้วว้อย แต่อะไรแดงๆ วะคะ ตรงหน้าลูก เป็นจุดๆ เลย ตอนเย็นเนี่ยยังไม่เท่าไหร่ พอตอนเช้าของวันต่อมา โอ้ มาย ก้อด ผื่นแย่งกันขึ้น แบบอิแม่ขนลุกแทน ทั้งหน้า ทั้งพุง หน้าอก หลัง ไข่ เว้น ขา กับ แขน กับ ตรูดไว้เท่านั้น แล้วเจ้าม่อนมันขาว ยิ่งเห็นผื่นชัดมาก เราก็เลยเก็ทเลย เป็นส่าไข้นี่หว่า
มันขึ้นที่หน้าก่อนเลย
อิพ่อก็ถามว่า เกิดขึ้นได้งัย อิแม่ก็จำไม่ค่อยได้วะค่ะ เหมือนเกิดจากเชื้อไวรัสตัวนึง เมื่อไข้ลดประมาณวันที่ 4 ก็จะมีผื่นขึ้น ในหนังสือก็บอก แต่หนังสือเล่มนี้ดีมากเลยนะ แบบเหมือนเป็นผช.ผญบ.เลยอ่ะ คือแบบยังไงกุอ่านแล้วบางทีอุ่นใจ ไม่ต้องกังวลมากว่าลูกเราจะเป็นอะไรมากมั๊ย
ปิดดือไว้หน่อย อายเค้านะลูก จุ่นซะ
บางทีเราก็นึกนะ เราจะตื่นตูมเกินไปหรือเปล่า แค่ลูกเป็นไข้ แค่ไอ หรืออะไรทำนองเนี้ย ต้องรีบพาไปโรงบาล เคยถามกับอิพ่อมัน อิพ่อก็บอกว่าไม่หรอก ก็เราไม่ใช่หมอ เราไม่รู้หรอกว่าลูกเป็นอะไร ไปโรงพยาบาลอุ่นใจกว่า ไปถามแม่อีกว่า แม่ว่าหนูประสาทมั๊ย แม่ก็บอกว่า ดีแล้ว ดีกว่านิ่งนอนใจแล้วม่อนเป็นอะไรไป จะทำยังไง อย่างคราวที่แอดมิทเจ้าม่อน หมอยังชมเลยว่า คุณแม่วิเคราะห์เก่งมาก ให้รายละเอียดหมอดีมาก ทำให้รักษาเจ้าม่อนได้ถูกทางน่ะ
แต่ก็อย่าป่วยบ่อยเลยนะลูก แม่ ยายๆ พ่อเบน ใจไม่ดีเลย สงสารหนู หนูยังพูด ยังบอกอะไรไม่ได้ ว่าเจ็บ ว่าปวดตรงไหน วันก่อนเห็นหนูอ้วกที แม่หมดพลังเลย สงสารมาก แม่รีบนอนเลย กลัวตื่นเช้ามาไม่มีแรงเลี้ยงลูก
วันก่อน ยายถามว่า รักม่อนมั๊ย เราก็บอกว่า รักสิ กลัวตัวเองจะตายด้วย กลัวว่าถ้าตายไปก่อน ม่อนจะอยู่ยังไง ใครจะเลี้ยง ใครจะสั่งสอน อยากอยู่ดูเค้าเติบโตให้ได้นานที่สุด แม่หัวเราะใหญ่ (คงคิดลูกกรูบร้าไปแล้ว )
Create Date : 16 พฤษภาคม 2552 |
Last Update : 24 พฤษภาคม 2552 21:28:42 น. |
|
4 comments
|
Counter : 837 Pageviews. |
|
|
|
โดย: ทีที มัม IP: 58.9.148.13 วันที่: 16 พฤษภาคม 2552 เวลา:19:51:54 น. |
|
|
|
โดย: Thee-T'sMom วันที่: 17 พฤษภาคม 2552 เวลา:7:46:45 น. |
|
|
|
โดย: adair วันที่: 19 พฤษภาคม 2552 เวลา:4:02:04 น. |
|
|
|
โดย: แม่ขี้กังวล IP: 124.120.45.66 วันที่: 18 พฤษภาคม 2553 เวลา:13:57:14 น. |
|
|
|
|
|
|
|
แต่คุณแม่เก่งมั่ก ๆเลยค่ะ รับมือได้ชะงัดดีจริงๆ