@-@นกเขาที่หลุดจากกรงขัง@-@
เมื่อวานได้ไปเดินเล่นที่สวนสาธารณะข้างบ้านพี่สาว ตั้งใจไปเดินถ่ายรูปสัตว์น่ารักๆ เล่น เพลินๆ โชคดี ไปเจอนกเขา คู่นี้ แทนที่จะอยู่ในกรง แต่ กลับออกมาอยู่นอกกรง ไม่รู้ว่าเขาหลุดออกมาได้ไง แต่ถึงจะหลุดออกมาจากกรงขังแล้ว ก็ยังไม่ไปไหน ยังวนเวียน กินอาหารที่อยู่ในกรง หรือไม่ก็นั่งทำความสะอาดขน ตากแดดอุ่น อยู่บนกรง ไม่ตื่นคนด้วย
"เมื่อเร็วๆนี้ผมอ่านหนังสือเล่มหนึ่งชื่อ "สุขจนต้องระบาย" ของคุณเมตตา สุดสวาท ถ้าเห็นก็ลองพลิกๆดูบ้างนะ เพราะผมว่าดีมาก เธอเขียนหนังสือได้น่าอ่านและเขียนรูปสวย เขียนรูปสวยไม่น่าทึ่งเท่ากับว่าทำไมเธอจึงมาเขียนรูป" ..ข้อความจาก คุณพ่อพเยีย..
ไว้ไปร้านหนังสือ จะต้องไปหาหนังสือเล่มนี้มาอ่านบ้าง
อ่านข้อความนี้แล้วได้กลับมาคิดถึง สุขจากการถ่ายรูป คิดแล้วครึ้มอกครึ้มใจทุกครั้งทีเดียวเชียว เรื่องราวว่าทำไมป้าฟิล์มมาถ่ายรูป ไม่มีอะไรน่าทึ่ง ก็แค่คนชอบถ่ายรูปคนหนึ่ง ที่มีบุญได้จับกล้องดีๆ ทำให้ได้บันทึกภาพได้อย่างที่ใจอยาก ได้เก็บ ภาพที่เห็นว่าสวยๆ ไว้ชื่นชม ได้มีความสุขที่ได้แบ่งให้คนอื่น ได้ชมด้วย
จริงๆ แล้ว ก็ชอบวาดภาพด้วยนะ ตอนเด็กๆ ชอบวาดการ์ตูน วาดทุ่งดอกหญ้า ดอกไม้สวยๆ (คิดว่าสวยละ) ชอบภาพสีน้ำ แต่ไม่มีโอกาสได้ไปเรียนวาดภาพเป็นกิจลักษณะ ได้แต่ เรียนในห้องเรียนชั่วโมงศิลปะ มีอยู่ครั้งหนึ่ง คุณครูให้วาดภาพโดยใช้สีน้ำ วาดเส้นสายลายอะไรก็ได้ ก็นั่งวาด นั่งระบายสี อย่างสบายอารมณ์ ทีแรกคุณครูบอกว่า หมดเวลาแล้วนะ แต่เราก็ไม่ยอมเลิกระบาย จนคุณครูศิลปะ เดินมาดูว่าระบายอะไรอยู่ แล้วคุณครูก็บอกว่า ทำต่อไปเถอะ ไม่ต้องห่วงเรื่องเวลา นั่น หมายถึงว่า คุณครู ชอบภาพของเรา และอยากเห็นว่าภาพนั้นจะจบลงแบบไหน ภาพนั้นคุณครูขอเก็บไว้
การถ่ายภาพ เราว่าง่ายกว่าการวาดมากนัก แต่บางครั้ง ภาพที่เราเห็นจริงๆ ก็สวยงามกว่ากล้องตัวหนึ่งจะบันทึกไว้ได้
เย็นวันหนึ่ง ขณะที่นั่งรถจะกลับบ้าน ภาพที่เห็นสวยแทบขาดใจ นานๆ จะเห็นอะไรที่สวย ๆ แล้วเก็บภาพไว้ไม่ได้ เราจะเรียกว่าสวยแทบขาดใจ
ถนนกลับบ้านวันนั้น เป็นเนินขึ้นลงสวยงาม ฟ้าหลังฝน สวยอย่างกับภาพวาด เมฆมีสีชมพู ฟ้าเหลือง เหมือนศิลปินตวัดพู่กันระบายสีไว้ ตะวันสีชมพูดวงเบ้อเริ่ม ลอยอยู่เหนือถนน ที่มีรถราเริ่มเปิดไฟ วิ่งห่างๆ ถนนหลังฝนตกมีน้ำขังเล็กน้อย ทำให้เห็นเงาแสงอาทิตย์สีส้มสะท้อน เป็นทางยาว ดูสวย ดูเหงา อย่างบอกไม่ถูก แต่ เนื่องจากรถที่นั่งไป ไม่ใช่รถเรา บอกให้เขาหยุดก็ไม่ได้ (คนขับใจร้าย) เราเลย จำใจยกกล้องขึ้น ถ่ายจากบนรถ มันไม่ได้อย่างใจ ได้ภาพถนนมืด ๆ และ พระอาทิตย์ สีส้ม ไม่เป็นสีชมพูอย่างที่เห็น ไม่มีเงาบนถนนที่สะท้อนสวย
อย่างไรก็ตาม บางครั้ง ภาพที่มองผ่านเลนส์ก็สวยกว่าภาพที่เห็นจริงๆ
เราชอบไปเดินเล่นในสวนสาธารณะ สงสัย จะเป็นเพราะอิทธิพลจากหนังฝรั่งที่ชอบดู ฝรั่งเขาชอบไปนั่งในสวน นั่งอ่านหนังสือ ผิงแดด ภาพแสงแดดที่ตกกระทบเส้นผม ดูสวยมากๆ ลองทำอย่างนั้นบ้างสิ ท่ามกลางเสียงนก เสียงลมพัดใบไม้ และกลิ่มหอมของดิน ของต้นไม้ การอ่านหนังสือ ทำให้เราได้อยู่เงียบๆ ตามลำพัง ท่ามกลางความวุ่นวาย จะทำให้รู้สึกสงบสุข อย่างประหลาด นานๆ ก็เงยหน้า ชม แสงแดดสักที หนึ่ง
ใครมองเห็นแสงแดดว่าสวยบ้าง ตอนเป็นเด็ก ชอบนั่งมองแสงแดดที่ตกกระทบใบไม้ ดอกไม้หลังฝนตก มันเป็นประกายสวยมากๆ พร้อมกับรำพึง ออกมาว่า แดดสวยจัง เพื่อนที่นั่งอยู่ข้างๆ จะ ตอกกลับมาทันที ว่า ยัยบ้า เราก็ได้แต่หัวเราะ หึๆๆ (ก็มันสวย จริงๆ นะ )
เมื่อมองผ่านเลนส์ เราจะเห็นภาพนี้ แดดที่ส่องกระทบใบไม้ จะเป็นประกายกลมๆ หรือว่า เราอยากจะทำให้แดด นั้นเป็นแฉกๆ เหมือนดาวส่องแสง ก็ได้เลย
เลนส์ของกล้อง ทำให้ เราเห็นภาพแสงยามบ่าย ที่ส่องลอดใบไม้ ลงมากระทบเจ้านกตัวน้อยๆ นี้ ดูอบอุ่น ทำให้ปีกของนก ดูนุ่มนวล อย่างบอกไม่ถูก เป็นภาพที่สวยกว่าตาเห็น
หมายเหตุ เวลา 16.46 วันที่ 10 เมษายน 49 หลังเลิกงาน ได้นั่งเขียนที่คิดไว้ว่าจะเขียนตั้งแต่ตอนอัพบลอกใหม่ๆ เมื่อคืนง่วงนอนตาแทบปิด เลยคิดอะไม่ออก
Create Date : 09 เมษายน 2549 |
|
27 comments |
Last Update : 14 ธันวาคม 2549 19:52:52 น. |
Counter : 1802 Pageviews. |
|
|
|