Bloggang.com : filmgus : สมาคมยกน้ำหนัก

สมาคมยกน้ำหนัก

คิดจะเขียนถึงเพื่อนๆ กลุ่มนี้มานานแล้วแต่ไม่รู้จะเริ่มตรงไหนดี

เมื่อยี่สิบกว่าปีก่อน(หูยยยย) ที่เราอายุสิบสามสิบสี่ปี สมัยนั้นโรงเรียนเราเขากำลังนิยมตั้งแกงค์กัน
แกงค์ของเรานั้นมีกันอยู่สิบสองคนพอดิบพอดี
แล้วชวนกันทำอะไรบ้างหรอ
ก็เรียนๆ เล่นๆ ซนๆ ไปตามประสา (หนักไปทางชวนกันเล่นซนมากกว่า )
ให้คำมั่นสัญญาว่าเราจะเป็นเพื่อนรักกันตลอดไป คอยช่วยเหลือกันจนแก่จนเฒ่า

พออยู่มัธยมปลาย เพื่อนสองคนถูกพ่อแม่จับแยกให้ย้ายโรงเรียน อีกคนไปเรียนต่อบัญชีที่วิทยาลัยเทคนิค
ที่เหลือถูกจับแยกห้อง
และค่อยๆ ห่างกันไปเมื่อจบมอหก
และจบมหาวิทยาลัย

เล็กอนงค์นางแต่งงานก่อนเพื่อนกับครูหนุ่มรูปหล่อและทำธุรกิจเจริญรุ่งเรืองเป็นคุณนายแต่อยู่ดีๆ เธอก็หย่า ขณะที่ลูกสาวน่ารักหน้าตาเหมือนเด็กญี่ปุ่นอายุสิบห้า และลูกชายอายุสิบสาม
ตอนนี้เธอไปเป็นผู้จัดการร้านอาหารฝรั่งที่ภูเก็ต
เจอกันครั้งสุดท้าย นงนางยังเปรี้ยวปรู๊ดปร๊าด สูบบุหรี่จัด ดื่มเก่ง ทำอาหารอร่อย และคุยเก่งเหมือนเดิม

อัสนีคนสวย เก่งและดี
อัสนีเป็นคนที่เรียนเก่ง สวย หุ่นผอมเพรียว
อัสนีแต่งงานกับต่อ (เป็นแฟนกันมาตั้งแต่มอสาม) มีลูกชายและลูกสาวที่น่ารัก
ช่วยกันทำธุรกิจของครอบครัว เวลาเพื่อนนัดเจอกัน อัสนีจะไม่เคยพลาด
เธอจะแวะมาหลังเพื่อ
มานั่งฟังเพื่อนคุย นั่งหัวเราะ และ คอยช่วยเหลือเวลาใครมีปัญหา อัสนีไม่เคยว่าใคร ไม่เคยนินทาใคร เวลาให้เพื่อนยืมเงิน อัสนีก็ไม่เคยทวง

ยายอู คนสวย หลังจากที่ระเหเร่ร่อนไปอยู่เมืองกรุงตั้งแต่เรียนจบ โชคชตาพลิกผัน ให้ต้องกลับมาดูแลพ่อแม่ และรับมรดกโรงเรียนกวดวิชาเด็กๆ ชั้นประถมบวกกับพรหมลิขิตให้คนสวยต้องพบกับความโสดอีกครั้ง ทำให้เธอมีเวลาว่างคอยตามจิกเพื่อนๆ ให้มาฟังเธอเมาท์พาเธอไปกินข้าว พร้อมตั้งตัวเป็นเลขากลุ่ม

พอเขียนมาถึงตรงนี้ พบว่า โอ เพื่อนเราแต่ละคน ที่จริงก็ไม่มีใครเหมือนใครเลย มีสีสันกันคนละแบบ แต่ว่า ตั้งสิบสองคน นึกต่อไม่ออกแล้วละ
ตอนนี้ ที่เขียนว่าคนนั้นสวยคนนี้สวย นอกนั้น ตอนนี้พอมานั่งรวมกันก็ราวกับเป็นสมาคมยกน้ำหนักแห่งประเทศไทยเลยเชียวแหละ
ในภาพนี้ถ่ายเมื่อวันปีใหม่ที่ผ่านมา
นัดเจอกันได้เพียงเท่านี้

เป็นเราเองเท่านั้นมั๊งที่รู้สึกและคิดอยู่เสมอว่า
เราไม่ค่อยสนิทกันเหมือนเมื่อตอนเด็กๆ ที่ต่างมอมแมมและเท่าเทียมกัน
ตอนนี้บางคนเป็นเฒ่าแก่เนี้ย เป็นเจ๊ใหญ่ บางคนที่มีปัญหามากมายครั้งแล้วครั้งเล่า จนป่านนี้ยังล้มลุกคลุกคลาน บางคนที่พ่อแม่ยังหวงนักหวงหนา (จนอายุจะสี่สิบแล้วเนี่ย)

ช่วงนี้เหมือนเวลาจะเวียนมาครบรอบ
อะไรหลายๆอย่างลงตัว
หลังจากที่เราแยกย้ายกันไปคนละทิศละทาง
เพื่อนๆส่วนใหญ่กลับมาตั้งหลักปักฐานอยู่บ้าน

ช่วงนี้ไอ้แว่นและสามีลาพักร้อนกลับมาเยี่ยมบ้าน
เราจึงนัดเจอกันที่ใต้ถุนโรงแรมที่มันพัก นั่งเขี่ยอาหารโรงแรมอย่างเซ็งๆ (โคตรจะไม่อร่อยน่ะดิ) เพราะว่าไอ้แว่นมันให้เหตุผลว่า ไม่อยากออกไปไหนไกล ลูกจะงอแง

ใครจะเชื่อกัน ยายแว่นของเราผู้ที่หลงใหลการแชทกับหนุ่มๆ จะพบรักจริงกับหนุ่มหล่อแสนดีนามมาเชล ชาวเนเธอแลนด์ จนแต่งงานแต่งการและตอนนี้กลายเป็นเจ้าของหนุ่มลูกครึ่งผู้น่ารักนามน้องที่หนึ่ง ชื่อย่อมาจาก คนดีที่หนึ่งของพ่อแม่

เมื่อคืนเจ๊ใหญ่อิ๋มบึ่งรถมาจากโคราชเพื่อจะมาพบกับเพื่อนๆ และ พากันไปเที่ยวผับที่เคยเที่ยวสมัยสาวๆ
ยัยแว่นบอกว่า อ๊ายอายตอนเดินเข้าไป และตอนที่เข้าห้องน้ำ เพราะว่า ส่วนใหญ่ในนั้นล้วนเป็นเด็กวัยรุ่นตัวบาง
นำโดยเจ๊ใหญ่ พร้อมกับประกาศ
วันนี้เจ๊พาสมาคมยกน้ำหนักมาเที่ยวเฟ้ยยย
อ้าวว ฮาๆๆๆ
ย้อนไปถึงที่เราพบหน้ากันครั้งแรก หลังจากที่กอดกันจนหายคิดถึง เราก็ปล่อยไก่ทักไอ้แว่นออกไปตูมเบ้อเริ่มว่า
เฮ้ยย แว่นนนน ดีใจจัง แกท้องอีกแล้วหรอ เออ ดีๆ มีลูกครึ่งออกมาเยอะ ๆ มันน่ารักดี
เพื่อนๆ ร้องเฮ้ยยย พร้อมมองหน้ากันล่อกแล่ก
ว่าถึงเรื่อง อ้วนหลังคลอด แล้วไม่ลดเนี่ย มันบอกว่ามันโดนทักประจำ ว่า เฮ้ยย เพิ่งคลอดได้เดือนนึงหรอ
มันบอก ตรูคลอดได้ปีกว่าแล้วเฟ้ยย
ส่วนไอ้ต๋อยบอก
แว่นไม่ต้องคิดมาก
ตรูคลอดมาจะสิบสี่ปีแล้ว มานนยังไม่ลดเลย อ้าววว ฮา เจ็งๆ

Create Date : 14 กุมภาพันธ์ 2550

Last Update : 15 กรกฎาคม 2550 22:40:46 น.

1 comments

Counter : 1153 Pageviews.

ฝากความคิดถึงให้ทุกคนเลยนะคะ

โดย: ดวงลดา

วันที่: 3 กันยายน 2550 เวลา:13:24:42 น.