One Day หนึ่ง วัน ฉัน และ เธอ

One Day หนึ่ง วัน ฉัน และ เธอ


เรื่องนี้ ๆ จด ๆ จ้องจะดูมานานแล้ว แต่ด้วยภาระหน้าที่ทำให้ยังคงค้างคาอยู่ในคิวหนัง ไม่ได้ดูซักที วันนี้เป็นโอกาสดีที่รู้สึก blue อย่างบอกไม่ถูกเลยอยากจะดูเรื่องนี้ขึ้นมา



จุดเด่นของเรื่องนี้คือพล็อตเรื่องแสนโรแมนติก ได้ฟังแค่ว่าเป็นเรื่องที่เกี่ยวกับเพื่อนสนิท (คิดไม่ซื่อ) ที่จะมาพบกันแค่ปีละหนึ่งวันเท่านั้นก็น่าสนใจมากแล้ว ก็คิดอยู่ว่าเค้าจะถ่ายทอดเรื่องราวออกมายังไงนะ พอได้ดูก็ถือว่าโดนใจกับการนำเสนอเรื่องราวที่คัดมาแค่ปีละ 1 วัน เน้น ๆ เป็น timeline เก๋ ๆ ที่แต่ละปีจะบ่งบอกถึงเรื่องราวของแต่ละคนว่าในปีนั้นมีอะไรเกิดขึ้นบ้าง ถือว่าเป็นโจทย์ที่ยากนะว่าจะสื่อสารกับคนดูอย่างเรา ๆ ยังไงให้เข้าใจถึงประเด็นที่เกิดขึ้นในรอบปีในเวลาแค่ไม่กี่นาที แต่...ยังไงก็เถอะ ยังคงคิดว่าเรื่องจืดไปหน่อย กร่อยไปนิด น่าจะมีอะไรเยอะกว่านี้ได้

ชอบที่ในแต่ละช่วงปีแต่ละคนก็มีวิวัฒนาการมาเรื่อย ๆ อย่างค่อนข้างสมจริง และเข้ากับยุคสมัยนั้น ๆ ถ้าถามว่าชอบอะไรที่สุดก็ต้องบอกว่าเป็นนางเอก Anne Hathaway ที่รับบทบาทตั้งแต่เด็ก nerd ผมยุ่ง แว่นหนา ขาดความมั่นใจ ไปจนถึงนักเขียนสาวมั่น ประสบความสำเร็จ ที่จริงแค่มีหน้าแอนน์โผล่มาก็คุ้มแล้วล่ะไม่ต้องทำอะไรมาก แต่นี่บวกกับการลุ้นว่าแต่ละปีเธอจะมาไม้ไหน (ดูไปก็ยังต้องลุ้นว่าปีไหนเธอจะสวยแบบจริง ๆ จัง ๆ ซะที 555 ) และความสามารถที่แสดงแต่ละช่วงอายุได้สมจริงระดับหนึ่งก็ถือว่ายังคงชอบเธอ ไม่ผิดหวังที่เฝ้ารอดูมาทุกเรื่อง แต่ก็ไม่ได้พีคอะไร ทรง ๆ 555 ส่วนพระเอก Jim Sturgess ก็ดูดีทุกช่วงอายุ กะล่อนโอเค ความน่าสงสารได้อยู่ แต่คิดว่าหน้าตายังไม่ค่อยเข้ากับที่คิดไว้ (น่าจะกวน และ bad กว่านี้หน่อย 55) พออยู่ด้วยกันแล้วเคมีก็รู้สึกว่าไม่ค่อยเกิด ไม่รู้สิมันบอกไม่ถูก


ที่ชอบอีกอย่างหนึ่งก็คือสิ่งที่พระเอกและนางเอกรู้สึกต่อกัน มันมั่นคงและเรียกศรัทธาในความรักมาได้ประมาณหนึ่ง (จากที่ตอนนี้คนรอบตัวทำลายนิยามรักไปซะไม่มีชิ้นดี คบแฟนแต่มีกิ๊กกันให้พัลวัน หรือการกระทำเป็นแฟนแต่บอกไม่ได้คิดอะไร โอยยย ทุกวันนี้ปวดหัว....) ชอบการแสดงออกทางสายตาของแอนน์มาก ๆ และจิมก็ดูน่ารักดีในฉากที่ย้อนถึงวันที่ขอเบอร์กัน ไม่ทราบเหมือนกันว่าฉากนั้นส่งถึงเราได้อย่างที่คนสร้างต้องการรึเปล่า แต่เข้าใจว่าเป็นการบอกถึงความรู้สึกที่ทั้งคู่มีให้กันมาตั้งนานแล้ว ถ้าเพียงแต่วันนั้นมันเปลี่ยนไป วันนี้ก็คงไม่เป็นแบบนี้ และอีกฉากที่นางเอกเสียชีวิต เศร้านะ ช็อคนิดหน่อย เหมือนเป็นตัวละครที่ส่งเสริมความดราม่าให้พระเอกมากกว่าที่จะดำเนินไปด้วยกัน (คิดว่าเห็นประเด็นนี้เด่นกว่า) จากนั้นทั้งเรื่องก็เศร้าไปหมด เข้าโหมดอินว่าถ้าเราไม่เหลือใคร อะไรเลยอย่างเด็กซเตอร์ ชีวิตคงง่อยกว่าพระเอกซะอีก โอยยยยย เศร้า


เห็นหน้าหนังก็หวังว่าน่าจะเป็นหนังรักแสนประทับใจเรื่องหนึ่ง แต่ก็ดูแล้วก็บอกได้ว่าไม่ผิดหวัง แต่ก็บอกไม่ได้ว่าประทับใจมากมายอะไร พล็อตเศร้าแต่มีความหวังแบบนี้ทำเอาอารมณ์มันนิ่งอย่างบอกไม่ถูกเหมือนกัน จะเศร้า จะหวัง จะนึกถึงตัวเอง หรือจะอะไร ๆ มันยังหน่วง ๆ อยู่ในหัว ก็เลยจบออกมาในรูปแบบที่ไม่อิ่ม แต่ก็ไม่ได้รู้สึกว่าแย่ พูดง่าย ๆ หาทิศทางไม่เจอ


เอ๊ะ ตั้งแต่เขียนมานี่ไม่ค่อยได้ชมเลย ออกแนวเฉย ๆ มากกว่า



แต่สิ่งที่ได้มาจากหนังเรื่องนี้แล้วประทับใจก็คือ คนเราอะ วันเดียวมันเปลี่ยนเราตลอดไปได้จริง ๆ เพราะฉะนั้นทำทุกวันให้ดี เพราะวันนี้ก็คือเมื่อวานของพรุ่งนี้ เมื่อวานก็คือวันนี้ของพรุ่งนี้ อะไรจะเกิดขึ้นต่อไปเราไม่เคยรู้เลย เรารู้แค่ว่าเราทำอะไรมันย่อมจะส่งผลต่อเราไปชั่วชีวิต นั่งดูไปก็คิดอยากจะย้อนคืนวัน........(ช่วงนี้ขอทอดอารมณ์ อยากกลับไปเป็นเมื่อก่อนที่จะส่งผลให้วันนี้เป็นอีกแบบนึง เฮ้อออออ) เหอะ ๆ มันไม่ใช่อยากจะย้อนคืนวันหรอก มันทำให้เราอยากทำอะไรเพื่อให้วันต่อ ๆ ไปมันดี จะได้ไม่ต้องมาเสียใจกับการกระทำในอดีตอีก

ขอโทษสำหรับใครที่ผ่านมาอ่านที่ถ่ายทอดได้ไม่ดี เขียนแล้วยังงง ๆ ตัวเองอยู่ เพราะมันหน่วงมาจากการดูเรื่องนี้แหละ ออกอาการไปไม่เป็น ไม่รู้จะไปทางไหนยังไงดี (อินอีกแล้ววววววววว)

สำหรับคะแนน 6.5/10 ค่ะ

ปล. ชอบโปสเตอร์มากกกกก มันอธิบายถึงคำว่า รัก คิดถึง และโรแมนติกได้ดีจัง

 

Create Date : 26 กุมภาพันธ์ 2555		4 comments
Last Update : 26 กุมภาพันธ์ 2555 6:00:09 น.
Counter : 1238 Pageviews.
Share Tweet