***ป้าแมว เมื่อเกือบสิบปีที่แล้ว*** ขอโทษนะคะที่ไม่มีรูปปัจุบัญ เครื่องแสกนมางเสียอ่ะ ลูกมางมะยอมแก้ให้
เอาละเริ่มเล่าเรื่องเลยนะจ๊ะ ที่บอกว่า "เดินได้เอง เก่งม้า" ก็เพราะว่า เมื่อวันที่ 11พค.50 ที่ผ่านมานี่นะ ป้าไปรพ.กะ"ยัยเต้าหู้"มา ...แต่..แต่..แต่... ไปครั้งนี้ป้าไม่ต้องพึ่งเจ้านี่แล้วจ่ะ
เดินเองด้วยความมาดมั่น... ....อย่า..อย่า..อย่า"โม้"... ต้องคอยเกาะป้าหู้จ่ะ ...และนี่ต้องใช้เจ้านี่ด้วยอ่ะ...
"แต่ชั้นใช้แค่อันเดียวนะยะ" (เดาเอาว่าป้าแมวต้องเถียงแบบเนียะ...) ...คร่า..คร่า... เอาละทีนี้คุณพี่ปายพักผ่อนก่อนน้า... ***ป้าหู้จาเม้าป้าแมวต่อ...อ่ะจ่ะ*** ...คือเมื่อวันที่11พค.50 ที่ผ่านมาเนียะ ป้าพาป้าแมวไปหาคุณหมอตามนัดอ่ะ คุณหมอก็ชมว่าป้าแมวเก่งเดินได้เอง ไม่ต้องนั่งรถเข็นแล้ว แต่ว่าอัลซายเมอร์น่ะจะต้องกินยาตลอดไป และค่ายาก็แพงมาก... เม็ดละ100บาทที่สำคัญ... เบิกได้ครั้งนี้ครั้งสุดท้ายแล้ว...เฮ้อ...
..เฉพาะยาตัวนี้ก็เดือนละ3000แว้วว.. แต่หมอบอกว่าถ้าป้าแมวเล่นเกมส์ ที่ใช้สมองคิดก็จะทำให้อาการไม่ทรุดลง ทานอาหารที่ดีมีประโยชน์ด้วยก็จะช่วยได้ เรื่องอาหารก็พอได้ค่ะ แต่เรื่องเล่นเกมส์ไม่ยอมเล่นค่ะ เอาแต่อ่านหนังสือ เยอะแยะไปหมด ไม่ว่าจะบนเตียง หัวเตียงแม้แต่โต๊ะกินข้าวก็ไม่เว้น
***ป้าแมวบอกเด็กๆ...แต่ไม่ทำ***
เกมส์ทำนองนี้ละค่ะ เกมส์บนป้าแมวว่าเด็กๆ.. เกมส์ล่างป้าหู้ชอบเล่นน.. ฝึกสายตา ท้าความเร็ว มันส์... ป้าแมวไปบอกหมอว่าเด็กๆ... หมอเลยบอกงั้นคุณป้าก็ทำซีครับ...สม มะ ล่ะ ที่จริงป้าแมวเป็นอัลซายเมอร์นี่ก็น่ารักดีนะ ถึงแม้ว่าบางครั้งจะดื้อไปบ้าง ก็ดื้อเรื่องฝึกเล่นเกมส์น่ะจ่ะ ป้าแมวเค้าเถียงป้าว่า "จะบ้าเรอะให้ชั้นเนียะนะเล่น..." "ชั้นน่ะปริญญาโทเมืองนอกนะยะ" เนียะน้าคนเราคิดว่าตัวเองเก่ง ตัวเองถูกเสมอ เคยแต่สอนๆๆคนอื่นเค้า บางครั้งไม่ยอมรับว่าตัวก็ทำผิดได้เหมือนกัน อ่ะพักสายตาดูภาพสวยๆ และจิบน้ำชากันก่อนน้า
...มาตอนนี้ป้าต้องหลอกป้าแมวว่า คุณหมอสั่งให้ทำแบบฝึกหัด ทุกๆวัน ไปพบหมอครั้งต่อไป ต้องเอาไปให้หมอดูด้วย เพื่อหมอจะได้ทำการประเมินการรักษา ...เฮ้อ...ป้าก็สรรพูดไปเลื่อยละจ่ะ ไม่งั้นป้าแมวเอาแต่นั่งอ่านหนังสืออย่างเดียว ถ้าอ่านแล้วจำได้ก็ดีซีนะ... แต่เนียะ...พอป้าบอก"พี่แมวเล่าให้ฟังมั่งซี่" ว่าไงรู้ไหมจ๊ะ..."จำ มะ ได้ แล้ว..." แม้แต่ดูทีวียังไม่ถึง3นาทีเลย...ลืมแล้ว
ป้าจะบอกหลานๆนะจ๊ะ สิ่งที่สำคัญที่สุดเมื่อเราต้องเป็นผู้ดูแล"ผู้สูงอายุ"
ไม่ว่าท่านจะเป็นใครก็ตามทีที่สำคัญ... เราต้องไม่เครียดและ... ต้องไม่ให้ท่านเครียดด้วย ไม่ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นก็ตาม ต้องทำให้เป็นเรื่องขำขันให้หมด ชวนท่านหัวเราะบ่อบๆ.... ที่สำคัญ อย่าล้อเลียน เป็นอันขาด ป้าเคยเห็นคนบางคน เค้าดูแลพ่อแม่ด้วยความรักกตัญญูก็จริง แต่เค้าดูแลแบบล้อหลอกท่านเล่น อย่างเช่นถามท่านว่าตัวเค้าน่ะเป็นใคร พอแม่บอกว่า"ก็ไอ้...ไง" ลูกก็บอกว่า"เรียกเค้า"ไอ่"ได้ไง เค้าน่ะเป็นลูกเจ้าลูกนายนะ พอแม่ด่า"อ้าย...เอี้...เอ้ย" (แม่น่ะเป็นชาวสวน) ตัวเจ้าลูกก็ทำร้องโวยวาย แต่ก็เข้ามากอดน่ะนะ แต่ป้าคิดว่าพ่อแม่น่ะไม่ใช่เพื่อนเล่นนะ ถึงท่านจะไม่ถือสา... แต่ป้าคิดว่ามันเป็นบาปอ่ะนะ หรือใครมีความคิดเห็นอย่างไร
ป้าเชยไปหรือป่าว
เล่ามาซะยาวเลยเด๋วจะเบื่อ ก่อนกลับออกไป... เชิญหยิบผลไม้ทานกันนะคะ ป้าหู้และป้าแมวรักทุกๆคนนะคะ และป้าแมวฝากบอก....
ขอบคุณทุกกำลังใจที่มอบให้ป้านะคะ
...อ้อ...ลืมบอกไป วันนี้ป้าแมวล้างจานเองด้วยค่ะ..เย้...
*ชมแทกๆๆของ"ป้าหู้"ผู้น่าร๊าก..กดเลยค่ะ* *รับชม"มรดก..ของ..ป้าหู้"ผู้น่าร๊าก..อิกและ..กดเลยค่ะ* ***ป้าหู้ขอความกรุณานะคะ*** อย่าให้รูปมีความกว้างเกิน 350 Pixelเลยน้า ป้าอ้วง..อยู่แว้วอ่ะ..มาง..อึก..อัก..อ่ะจ่ะ และขอขอบพระคุณ"คุณครูทุกๆท่าน" ป้ามด,น้ำฝน,หลานไรอัน,น้องสา,ตาหยึมกึ๋ย,คุณเอ้ หลานทาสบอย,หลานสมารท์หล่อสูด..ซู๊ด.. โอ้ยเยอะแยะเลยบรรยายมะหมด อย่าโกรธ"ป้าอ้วงดำจายดี"คงนี้เยยน้า..
เริ่มทำตั้งแต่ประมาณ11โมงเช้า...
มาเสร็จก็3ทุ่มเกือบครึ่งอ่ะจ่ะ
มึนตึบ...