Bloggang.com : สมาชิกหมายเลข 4826927 - LOVE ในมิติทับซ้อน ตอนที่ 1 มันคืออะไร

LOVE ในมิติทับซ้อน ตอนที่ 1 มันคืออะไร

นิยายเรื่อง :

LOVE ในมิติทับซ้อน
ผู้แต่งนามแป้นพิมพ์ : PURUPURU

ปี    : 2019
ป.ล :######ที่พระเอกเรียกแทนว่าเธอมันก็เหมือนในอนิเมะที่
ฝ่ายชายอายุมากกว่าจะเรียกฝ่ายชายอายุน้อยกว่า เช่น จ๊ตโตะ คิมิวะ (แปลว่าเดี๋ยวก่อนเธอน่ะ
คำว่าคิมิแปลว่าเธอใช้ได้ทั้งชายหญิง ไม่ต้องตกใจทำไมผู้ชายถึงเรียกว่าเธอเข้าใจ๊!!!!)
ใครไม่อ่านเนี่ยพลาดละแต่สำหรับสาววายคงไม่จำเป็นหรอก 55########

จิ้บจิ้บ จิ้บจิ้บ*
กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงง* กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงง*
RINA//"เมี๊ยว เมี๊ยววว -o-"
แกรก*
RINA//"เมี๊ยวววว -o-"
RYOTA//"ฮืมมมมมม................................ว่าไงรินะหิวแล้วงั้นหรอ"
RINA//"เมี๊ยว @_@"
RYOTA//หันไปหยิบนาฬิกาปลุกมาดูก็เห็นเวลา 6.01 น.
RYOTA//"ครืดๆๆ กรอกๆๆๆๆ ถุ้ย เย็นสดชื่น..หาววววไปทำอาหารเช้าดีกว่า อ่อรินะเดี๋ยวต้องให้
ข้าวเธอด้วยนี่นะเกือบลืมไป +_+"
กึก*
RYOTA//"อะนี่กินสะนะ อากาศดีจังเลยวันนี้ทำข้าวห่อไข่ดีกว่า ^_^"
ตึก ตึก ตึก*
TOSHIRO// ณ เวลา 6.50 น. "พี่เรียวตะมีอะไรกินบ้างครับมันหอมมากเลยนะ"
กึก กึก กึก กึก*
RYOTA//"เอ้ามากินสิทำเสร็จของทั้ง 4 คนพอดีเลย"
TOSHIRO//"งั้นผมกินเลยนะครับ ทานแล้วนะครับ"
ตึก ตึก*
KAMINARI//"โอ้วแหม หน้ากินจังเลยนะเรียวตะ ทานแล้วนะคะ"
ตึกๆๆๆๆๆ*
TADASHI//"สายแล้วๆ เปิดร้านสายแล้ว ว้าวหน้ากินจังเรียวตะเธอทำงั้นเหรอ
   ทานแล้วนะครับ"

เช้าวันที่แสนสดใสวันนี้ผมก็ตื่นมาให้อาหารรินะและไปทำอาหารให้ครอบครัวของพี่สาว ผมทำ
ตอนเช้าเพราะพี่ผมตื่นไม่ทันประจำครับส่วนช่วงเย็นพี่ซุซุมุกับพี่สาวผมจะกลับมาทำอาหาร
เย็นครับดูท่าทางโทชิโร่น้องลูกของพี่สาวผมจะชอบจัดดอกไม้มากๆ เลยล่ะนะผมก็ช่วยทำบ้างนะ
แต่ต้องแวะไปอ่านหนังสือบ่อยๆ ที่ห้องสมุดตลอดเลย นานๆ ทีผมถึงจะช่วยโทชิโร่ครับ

RYOTA//"ไปแล้วนะครับ"
KAMINARI,TOSHIRO//"ไปดีมาดีนะเรียวตะ,ไปดีมาดีครับพี่"

ณ เวลา 7.20 น. ในระหว่างทางที่เรียวตะเดินไปโรงเรียนอย่างสดใสก็ได้ชนกับใครบางคนเข้าที่
วิ่งมาด้วยความเร็ว

ตึกๆๆๆๆๆๆๆๆๆ* ปึง!!!!*
?????//"โอ๊ย ใครมาขวางทางเนี่ยคนกำลังรีบอยู่ >O<*"
RYOTA//"โอ๊ย เจ็บๆ นี่คุณน่ะวิ่งมาชนผมนะ เจ็บๆ ><"
?????//"หา ก็นายเกะกะนิฉันกำลังรีบไปบริษัท W.H.D....0-0 (มองไปรอบๆ)*"
RYOTA//"ไม่คิดจะขอโทษกันเลยหรือไงครับคุณแล้วอีกอย่างผมไม่รู้จักบริษัท W.H.D หรอกนะ
ไม่เคยเห็นเลย"
?????//"อืม........ที่นี่มัน..ที่ไหนเนี่ย ฉันจำได้ว่ากำลังจะวิ่งเข้าบริษัทแท้ๆ เพราะตื่นสาย
   นี่..นี่...นี่มันอะไรกันเนี่ย!!0[]0"
RYOTA//"เอ๋ แปลกจังนะครับให้ผมช่วยตามหาบริษัทของคุณมั้ย?"
?????//"หือ ไม่เป็นไรหรอกขอบใจ ว่าแต่เธอชื่ออะไร?"
RYOTA//"ผมหรอครับ ผมยุกิโตะ เรียวตะ แล้วคุณ...."
?????//"ฉัน...."
วาบบบบ*

จู่ๆ ก็มีแสงออกมาจากตัวเขาคนนั้นแสบตาจังเมื่อผมลืมตาผมก็ไม่เห็นเขาอยู่แล้ว

RYOTA//"หะ หายไปไหนแล้วน่ะ คุณครับ..คุณ! แล้วนั่นแสงอะไรมันมาจากไหน? หรือว่าจะ
เป็นผี!!! เอ...แต่ว่าก็ดูเหมือนคนปกตินะ แปลกแหะ"

เห้อคิดไปก็ไม่ได้อะไรรีบโรงเรียนดีกว่าจะสายแล้วด้วยสิ อึ๋ย!

ณ โรงเรียน K

ตึ่งตึ๊งตึงตึ่งตึ่งตึงตึ๊งตึ่ง
ครืดด* ตึก ตึก ตึก*
RYOTA//"แฮ่กๆ มา..ทันจนได้"

เหนื่อยโว้ยยยหอบเลยคราวหน้าถ้าเจอเขาอีกต้องลากคอเขามาขอโทษให้ได้ หึ่ม!

RYOTA//"อรุณสวัสดิ์เอมิกะ"
EMIKA//"อ้าวอรุณสวัสดิ์นายมาเกือบจะสายอยู่แล้วรู้มั้ยยะ ทำไมมาช้านักล่ะฉันเป็นห่วงเธอนะ"
RYOTA//"อ่อ อ่าก็นิดหน่อยน่ะแหะๆ ขอโทษที่ทำให้เธอเป็นห่วงนะเอมิกะ 0u0"
EMIKA//"0///0 อะอะอืมวันหลังอย่าสายอีกล่ะ.......ครืดดดด* ยืนตรง....ทำความเคารพ...
   ครืดดด*"

บางทีผมก็สงสัยนะทำไมเอมิกะต้องทำหน้าแบบนั้นพอผมยิ้มด้วยเธอคงตลกหน้าผมมั้งเลยกลั้นขำ
เอมิกะเธอน่ะเป็นเพื่อนผมตั้งแต่ตอนประถมแล้วล่ะ เธอแข็งแกร่งมากเลยตอนนั้นผมถูกพวกผู้ชาย
ในห้องแกล้งเขาบอกว่าผมเหมือนผู้หญิงเลยชอบแกล้งผม
แล้วตอนนั้นเองเอมิกะก็เข้าไปต่อยพวกผู้ชายสามคนนั่น ผมล่ะตกใจจริงๆ นับตั้งแต่วันนั้นก็เป็น
เพื่อนกันมา 10 ปีแล้วเธอยังคงร่าเริงและแข็งแกร่งเสมอสมแล้วที่เป็นหัวหน้าห้องน่ะ

ณ เวลา 12.00 น. //ครูวิชาประวัติศาสตร์ชาย//"เอ้าหมดเวลาแล้วไปพักได้!"
ทุกคนในห้องเรียน//"เย้!!!!!!!!!พักสะที"
RYOTA//"เอมิกะไปกินราเมงกันเถอะหิวจะแย่แล้วล่ะ"
EMIKA//"=^-^= O..OK เอ่อวันนี้เป็นอะไรรึป่าวน่ะวันนี้ดูเหม่อๆ นะ หรือว่าเพราะเมื่อเช้า
มีอะไรเกิดขึ้นจริงๆ สินะ บอกฉันสิ
หรือมีคนมารังแกนายน่ะเรียวตะ ถ้าใครมาแกล้งนายนะ ะฉันจะไปอัดมันเองคอยดูสิ!"
RYOTA//"ไม่มีอะไรหรอกฉันแค่คิดว่าจะไปอ่านหนังสือก่อนกลับน่ะ ไงก็เถอะ
ไปกันได้แล้วหิวๆ +0="

ณ โรงอาหาร

EMIKA//"ง่ำๆๆๆอึก บอกฉันมาเถอะน่าเรียวตะนายปิดบังฉันไม่ได้หรอกนะรู้ใช่มั้ย
เห้อนายเนี่ยน้า ทำฉันห่วงตลอดเลย U[]U"
RYOTA//"ง่ำๆๆๆอึก ขอโทษนะที่ทำให้เป็นห่วงคือ......ว่าเมื่อเช้าน่ะนะฉันเจอกับผู้ชายคนนึงเขา
ตัวสูงขาวหน้าตาดีวิ่งมาด้วยความเร็วมากๆ เขาวิ่งมาชนฉันน่ะ แถมไม่ยอม
ขอโทษด้วยเขาบอกจะไปบริษัท W.H.D ฉันอยู่ที่นี่มา 17 ปี ยังไม่เคยเห็นเลย
แล้วเขาก็ถามว่ามาอยู่ที่นี่ได้ยังไงตอนนั้นฉันเองก็งงเหมือนกัน ระหว่างที่เขากำลัง
จะตอบชื่อฉันเพราะเขาถามชื่อฉันน่ะ ก็เกิดแสงสว่างขึ้นจนแสบตาแล้วเขาก็หายไป
หายไปไหนฉันเองก็ไม่รู้ฉันหาเขาไม่เจอทำให้ทั้งวันฉันคิดถึงแต่เรื่องเมื่อเช้าน่ะ
ต้องขอโทษจริงๆ ที่ทำให้เธอห่วงอีกแล้วน่ะต้องให้เธอคอยปกป้องตลอดฉันนี่
อ่อนแอจริงๆ"
EMIKA//"อ่ามะไม่เป็นไรฉันเข้าใจเรื่องทั้งหมดที่นายบอกแล้วไม่ต้องขอโทษหรอกฉันเต็มใจที่
   จะทำน่ะ อืมมม...ผู้ชายนั่นหายไป ราวกับผีหรอ เรียวตะนายต้องระวังตัวไว้นะผู้ชาย
   คนนั้นอาจจะเป็นโจรก็ได้ แต่บริษัท W.H.D ฉันเองก็ไม่รู้จักนะอยู่โตเกียวมาก็นาน
   แปลกจริงๆ"

ผมก็เล่าไปหมดและคุยกันจนหมดเวลาพักผมสงสัยจริงๆ ทำไมถึงหายไปได้กัน
ผมไม่ได้กลัวเลยนะ นี่มันแปลกเกินไปแล้วนะ โอ๊ยเจ็บหัวจังเลยหัวฉันบวมด้วยเจ็บชะมัด
มือฉันก็มีแผลถลอกเห้อดีที่พกพลาสเตอร์แปะแผลมาออลืมบอกไปผมนั่งอยู่หลังสุดติดริม
หน้าต่างส่วนข้างหน้าผมคือเอมิกะครับ

ณ ห้องเรียน

นักเรียน ญ//"นี่เอมิกะอาจารย์ชูไฮมาแล้วนะ"
ตึกๆๆๆ*
.............
SHOUHEI//"เด็กห้องฉันเนี่ยร่าเริงเสมอเลยนะ -u-"
ครืดดดดด* ตึกๆๆ*
EMIKA//"ยืนตรง...ทำความเคารพ"
SHOUHEI//"ไงทุคนฉันมาแล้ววันนี้จะมาเรียนเรื่องโลกคู่ขนานในวิชาวิทย์ของฉันกันนะ
   ใครหลับโดนถามแน่ 55"
ทุกคนในห้องเรียน//"โห่!!!!!!!!"
SHOUHEI//"ไม่ต้องมาโห่เลย! เอาล่ะ.............ลูกคู่ขนานเนี่ยถามว่ามันคืออะไรบอกเลยนะว่า
มันเป็นสิ่งที่ฉันเนี่ยค้นคว้ามันมานานมากเลยล่ะโลกคู่ขนานก็คือ....
(มองไปรอบห้อง)*"
RYOTA//"เห้อโลกคู่ขนานหรอหมายถึงยังไงนะ (เหม่อมองท้องฟ้า)*
SHOUHEI//"ยุกิโตะ!!!! เธอตอบมาสิว่าโลกคู่ขนานคืออะไร!"
พรวดดดครืดดด*
RYOTA//"อ้า!ครับ! โลกคู่ขนานผมคะคิดๆๆ คิดว่ามันคือโลกอีกใบที่ซ้อนกับโลกเราครับ"
SHOUHEI//"ตอบได้ดีเอาไป 10 คะแนน ใช่เธอตอบถูกแล้วแล้วเรียวตะเธอคิดว่าเธออยาก
ลองไปมั้ยโลกนั้นน่ะ ฉันน่ะอยากไปมากเลยนะถึงได้ค้นคว้าวิจัยมาตลอดไง..
เอ้าว่าไงล่ะ!"
RYOTA//"ผะผม......ผม..ผมอยากไปครับโลกเรายังมีอะไรอีกมากที่ยังไม่ได้ทำการสำรวจและถ้า
   มันมีจริงๆ โลกเราอาจจะพัฒนามากขึ้นก็ได้"
SHOUHEI//"OK แล้วมีใครอยากจะตอบมั้ยฉันบอกก่อนนะว่าวิชาฉันน่ะไม่ง่ายหรอกนะ
   คะแนน 10 คะแนนน่ะมีแค่คำถามนี้นะเอ้ารีบยกมือเข้าสิ 555"
ทุกคนในห้องเรียน//"ผม หนูค่ะ ผมๆๆๆๆๆ หนูค่ะๆๆๆๆ!!!"

แล้วผมก็เรียนจนจบวิชาของอาจารย์ชูไฮแน่นอนว่าผมชอบอ่านหนังสือวิชานี้ผมผ่าน
ตลอดสบายๆเดี๋ยวเย็นนี้รีบไปห้องสมุดดีกว่า

ตึ่งตึ๊งตึงตึ่งตึ่งตึงตึ๊งตึ่ง* กา กา กา*
RYOTA//"แล้วเจอกันนะเอมิกะ"
EMIKA//"อะอื้มแล้วเจอกันระวังตัวด้วยล่ะ นายน่ะ"
RYOTA//"รับทราบครับนายหญิง"
EMIKA//"อึก 0///0 คะใครนายหญิงกันห๊าาาาาเดี๋ยวเถอะ"
RYOTA//"5555 พยายามทำงานเข้าล่ะระวังตัวด้วย" เดินกลับบ้าน"
EMIKA// แอบหันกลับมามองเรียวตะ 0_0

เห้อจะเจอเขาอีกมั้ยนะทำไมรู้สึกสังหรณ์ใจไม่ดีเลย

ณ ห้องสมุดใหญ่ในโตเกียว เวลา 17.08 น.

RYOTA//"อึ้บ ตึง* วันนี้อ่าน 10 เล่มก่อนแล้วกันนะถ้าไม่อ่านฉันคงสอบตกฉันไม่ใช่อัจฉริยะ
   สักหน่อยแค่ชอบอ่านมากแค่นั้น"

ในระหว่างที่ผมอ่านผมก็เผลอหลับไป ผมฝันว่าผมเข้าไปในแสงอะไรสักอย่างแล้วก็ไปเห็นเมืองที่
แปลกประหลาดมันดูล้ำสมัยมากเลยเห็นรถยนต์บินได้วิ่งด้วยความเร็ว และเห็นมีคนวิ่งที่พื้นด้วย
ความเร็วกว่าคนปกติเดาว่าหน้าจะออกกำลังกาย ตอนนี้ผมหน้าจะอยู่สวนสารธารณะสักแห่งผม
เห็นคนวิ่งกันเร็วมากมีคนสั่งอาหารมาปิกนิกด้วยการสั่งการด้วยเสียงผ่าน
นาฬิกาข้อมือสีดำนั่นแค่พูดอาหารก็มาส่งที่หน้าเลยสุดยอดมากและผมก็เห็น.......เห็นเขาคนนั้น
กำลังวิ่งออกกำลังกายด้วยความเร็วมากกว่าคนปกติ กำลังมาทางที่ผมยืนอยู่และผมก็ตื่นมา
17.53 น. ก็พบว่าเย็นมากแล้ว ผมมองไปรอบตัวก็เห็นว่าอยู่ตัวคนเดียวในห้องสมุดมัน
หน้ากลัวจริงๆ และหนาวเย็นมากผมจึงลุกขึ้นแล้วรีบกลับบ้านทันทีระหว่างทางผมก็
เห็นแสงประหลาด......

อีกด้านหนึ่ง
?????//"แฮ่ก แฮ่ก อึกๆๆ ฮ่า (เสียงดื่มน้ำ)* เรียวตะหรอ ฉันคงฝันไปสินะหึ *u*"
กรุณารอตอนต่อไป