Group Blog
 
 
กุมภาพันธ์ 2559
 123456
78910111213
14151617181920
21222324252627
2829 
 
20 กุมภาพันธ์ 2559
 
All Blogs
 

Key It Out! กับ ณัฐ ศักดาทร

วันเสาร์ที่ 20 กุมภาพันธ์ 2559

วันนี้ได้ทำอะไรที่ไม่ได้ทำมานานมาก
แทบจะเรียกได้ว่าเป็น "กิจกรรมประจำปี" ล่ะมั้ง


คือการไปดู Event อะไรทั้งหลายที่จัดขึ้นสำหรับ ณัฐ ศักดาทร


โหย พูดแล้วแก่เนอะ

เมื่อก่อนนี่ ได้ไปไหนมาไหนบ่อยมาก
หลังๆ ยิ่งแก่ลง ยิ่งไปกิจกรรมต่างๆ น้อยลง

เค้าเรียกว่าอยู่ห่างๆ อย่างห่วงๆ นะตัวเอง
ยังไงก็ยังเป็นห่วงคอยตามข่าวคราวอยู่นะตัวเอง

ฮ่าฮ่าฮ่า (แก้ตัวชะมัด)


เอาเป็นว่า

ได้เจอหน้านัทหลังจากไม่ได้เจอใกล้ๆ มาเป็นปี
(ครั้งสุดท้ายที่ได้เจอหน้านัทใกล้ๆ... ก็ตอนที่ไปงานวันเกิดนัทปีที่แล้วนี่แหละ
ตอนไปดูละครเพลงไม่นับนะ)


เออ จะว่าไป ละครเรื่องนั้นเป็นละครที่ยอมรับเลยว่า ดูแล้วสนุกที่สุดเรื่องนึง
ถึงจะแบบ รำคาญคาแร็คเตอร์นั้นนี้ ตามนิสัยขี้รำคาญของตัวเอง
แต่ยอมรับเลยว่า เป็นละครเพลงที่สนุกที่สุดเรื่องนึงที่ดูมา

ถึงทั้งเรื่องมันจะแทบไม่มีสาระอะไรเลยก็เหอะ!!
(จริงๆ สาระมันก็มี.... รึเปล่าฟะ.... แต่ละครเรื่องอื่นๆ ส่วนมากก็ไม่มีสาระนะ..... อืม....)


พอๆๆ เข้าเรื่องวันนี้


นัทเป็นคนที่มีแนวคิดดีๆ ตลอด
สิ่งที่เอามาถ่ายทอดวันนี้ แนวคิดเรื่อง "Key It Out" เป็นอะไรที่น่าสนใจมาก

จริงๆ ก็เป็นเรื่องที่คนเรารู้ๆ กันอยู่ แต่ไม่มีใครเอามาพูดจริงจังมั้ง??

มันคือ การสอนให้เรารู้จัก "ปล่อยวาง" และ "ทำจิตให้ผ่องใส" ตามหลักศาสนาพุทธล่ะมั้ง?

การค้นพบของ ณัฐ ศักดาทร ในการ "ระบาย" พลังขั้วลบออกไปในรูปแบบต่างๆ
ให้มันดูชิลๆ ขำๆ ไม่ต้องไปเครียด

แล้วก็รับเอาพลังบวกกลับเข้ามาในตัวเอง

เหมือนรีชาร์จพลังตัวเองให้มีกำลังเต็มที่อะนะ
ชาร์จเต็มเมื่อไหร่ก็เปิดโหมดซุปเปอร์ไซย่าได้เลย ฮ่าๆๆ

อะไรบวกๆ มันก็ดีทั้งนั้นอะ...... ยกเว้นผลเลือด :P



นัทพูดถึงสมัยที่ออกมาจากบ้านแรกๆ โดนคนด่าเยอะมาก
(คุณชายก็ช่างสรรหา ไอ้ที่เอามาเป็นตัวอย่างนี่ ขนาดคนอย่างอิชั้นยังไม่เคยเห็นเลย... ไปเอามาจากไหนฟะ)
(คนด่าก็ด่าได้สร้างสรรค์มาก ช่างเข้าใจหาคำมาว่านะ ฮ่าๆ ยังจะไปชมอีกแน่ะ)

ตอนนั้นคุณชายก็ไม่ได้บรรลุหรอก ก็เครียดไปอยู่นาน
พอมาถึงตอนนี้ ปลงได้แล้ว ถึงขั้นเอามา "ทำเป็นเล่น" ได้.... โปรมั้ยล่ะ

(นี่ถ้าเราย้อนกลับไปอ่านบล็อคเก่าๆ ของตัวเองตั้งแต่ตอนนี้ คงจะได้อะไรขำๆ มาเหมือนกันนะ ฮ่าฮ่า)



นึกๆ ย้อนไป สมัยโน้นนนน 8 ปีที่แล้ว เอเอฟสี่ออกมาใหม่ๆ

เออ จริงๆ ไม่ต้องออกมาก็ได้ แค่ระหว่างแข่งขัน ทั้งข่าวที่ปล่อยมาเทใส่กัน สงคราคีย์บอร์ด ฯลฯ โอ๊ย มันส์หยด
ที่มันดังก็เพราะงี้แหละ ฮ่าๆๆ คนไทยชอบดราม่า ลุ้นระทึก น่าติดตาม

ตอนนั้นชีวิตมันทั้งสุข ทั้งเครียด จริงๆ นะ

ถ้าคิดได้ซะตั้งแต่ตอนนู้นนนน เรื่อง คีย์ (เติมไม้โท) อิท เอาท์ <===  นัทพูดอย่างงี้จริงๆ เราไม่ได้แอบสกปรกนา
ชีวิตแฟนคลับมันคงไม่ดราม่ากันแบบโน้น


แต่ก็มันส์ดีนะ เป็นรสชาติของชีวิต ฮ่าฮ่าฮ่า



วันนี้เป็นโชว์ที่ทำให้ทึ่งมากหลายอย่าง

1. เรื่องความตรงต่อเวลา

ความจริงเรามาถึงตั้งนานแล้ว แต่มัวแต่ไปนั่งจุมปุ๊กกินคาเฟ่คาลดี้อยู่ที่มาบุญครอง

สถานที่จัดงานก็อยู่แค่ตรงข้ามบีทีเอส ไปมาสะดวกมากเหอะ
เวลาเริ่มงาน เขียนไว้ว่า 14:45 น. โอ๊ย อีกนานนนนน

บ่ายสองกว่าเริ่มเดินออกจากร้านมาดูของเล่น
ปรากฏว่าโดนตาม! สายรายงานว่า ทางนู้นบอกจะเริ่มแล้ว


อะไรฟะ งง โลกนี้มีคอนเสิร์ตที่เริ่มก่อนเวลาด้วยเหรอ????

รีบเดินข้ามกลับไป ลงทะเบียน รับของ ทำโน่นนิดนี่หน่อย ก็ได้เข้าไปนั่งแล้ว


สรุปว่าโดนหลอกนี่หน่า ฮะๆๆ มานั่งเร็ว แต่ก็เริ่มตรงเวลาอยู่ดี

แต่นี่เป็นคอนเสิร์ตแรกๆ ในชีวิตเลยนะ ที่เล่นตรงเวลาแบบนี้!
ทึ่งกับระบบจ้ะ ชอบมากเลย ดีเลิศ ไม่เสียเวลาใคร อยากได้แบบนี้ทุกงานเลยนะคะทีมงาน

(แต่ตอนเลิก จะเลิกเลทหน่อยไม่ว่ากันค่ะ ฮ่าๆๆ <== งกนะเนี่ย)



2. ความสามารถในการพูดของมิสเตอร์ศักดาทร

เออ นัทพูดเก่งอะนะ ปกติก็เข้าใจว่าอย่างนั้น
พูดเก่ง พูดดี พูดได้แบบมีศิลปะ แสดงถึงความคิดที่ดี

ก่อนมาไม่ทันได้คิดอะไร แต่พอมาย้อนคิดอีกที ไอ้พูดคนเดียว 40 นาทีนี่... ถ้าไม่ใช่คนที่เกิดมาเพื่อพูดอยู่แล้ว มันก็ลำบากพอควรเลยนะ

อยู่ดีๆ นึกไปถึงฉากจบในตำนานของ CHANGE ...
ละครของทาคุยะ ที่พูดคนเดียวยาวเป็นครึ่งชั่วโมงรวด แล้วคุณพี่แกถ่ายเทคเดียวผ่าน
ถึงอันนั้นมันจะมีสคริปต์มาให้เรียบร้อย ให้ทาคุยะสวมบทบาทเป็นคนอื่นก็เหอะ....
แต่เวลาถ่ายทำก็ไม่ต่างจาก "ไลฟ์" ของนัทเท่าไหร่หรอกมั้ง?

ฟังแล้วชอบนะนัท

ตอนแรกเคยสงสัยไอ้เรื่องปิศาจกิโลเมตรที่ 37 อยู่ แต่ไม่ทันได้หาคำตอบ
มาฟังคราวนี้ เคลียร์ ชัดเจน สมเป็นคุณชายที่มีวิธีเล่าเรื่องราวออกมาได้แบบน่าสนใจ

ฟังแล้วอยากลองสู้กับตัวเองแบบยาวๆ แบบนี้บ้างเลยเนี่ย
(แต่ฝันไปเหอะ วิ่งแค่ 5 นาทีก็ไม่ไหวแล้วเรา)


3. เรื่องความสามารถในการร้องเพลงของ ณัฐ ศักดาทร


คือ... เราก็เป็นคนที่ไปเจอนัทไม่บ่อยอะนะ
คลิปเคลิปก็ ตามดูบ้าง ไม่ดูบ้าง (แหะๆ)

ปีนี้มาฟังเพลงแล้ว... เออ เพิ่งมานึกย้อนกลับไป

นี่คุณมาไกลมากเลยนะคุณศักดาทร

ถ้าไปร้องเพลงแบบนี้บนเวทีประกวด
ไอ้ที่มีคนรุมประณามคุณสมัยโน้นนนน 8 ปีที่แล้วอะ เสียงมันคงจะซาลงไปเยอะแน่ๆ

คุณพัฒนาตัวเองมาได้ขนาดนี้ เพราะความ "รัก" ในสิ่งที่จะทำล้วนๆ เลยใช่ป้ะ?
(แอบคิดว่าความ "อึด" ก็คงต้องมีเยอะด้วย ฮ่าฮ่าฮ่า)


ที่แน่ๆ นัททำให้ทึ่งได้ทุกครั้งที่เจอ (มันเจอปีละหนอะนะ ฮ่าๆๆ)

ตอนนี้เปียโนก็เล่นคล่องเชียว
เพลงก็ร้องดีขึ้นเย้ออออออ


พัฒนาไปเรื่อยๆ น่อ เค้าชอบ ^__^


4. เรื่องแฟนคลับใหม่ๆ

ค่อนข้างทึ่งกับวันนี้มาก
เห็นคนที่มาดู เป็นคนที่ไม่เคยเห็นหน้าเลย เยอะมากกกกกกกกกกกก

นี่แฟนคลับใหม่ๆ ป้ะเนี่ย?

ว้าย ยินดีด้วย!!! หน้าใหม่ๆ เยอะมากกกกกกกก จริงๆ นะ
(คนที่มาเดิมๆ อยู่แล้ว เค้าก็คงคิดว่าเราหน้าใหม่เหมือนกันนะ ฮ่าๆๆ นานๆ โผล่ก็เงี้ย)

แปลว่าคุณชายดังกว่าเดิมใช่ป้ะ??

ใช่รึเปล่าไม่รู้อะ แต่สำหรับเรา รู้สึกเหมือนว่าตอนนี้คุณชายได้รับการยอมรับเยอะขึ้นมาก
ไม่เหมือนเมื่อก่อน ออกจากบ้านใหม่ๆ คนน่าจะเข้าใจว่า "นายคนนี้มีดีที่รวย..." เยอะ (พูดจริงๆ)
แต่หลังจากพิสูจน์ตัวเองมา 8 ปี คนน่าจะเข้าใจแล้วว่านัท "มีดี" จริงๆ อะนะ

ดีใจนะที่เลือกชอบคนไม่ผิด อิอิ


5. เรื่องความเชยของตัวเอง

ชู่วววว เงียบไว้

อย่าได้บอกใครว่า ไอ้เพลงที่นัทร้องในวันนี้น่ะ... รู้จักอยู่ไม่กี่เพลงเอ๊งงงง
รู้จักเพลงรุ่นเก่าๆ อย่างเพลงปีเตอร์และพี่มอส

แล้วก็รู้จักเพลง รักเธอคนเดียว ของคุณชายศักดาทร

แต่อยากบอกว่า แม้แต่ "ครั้งหนึ่งในชีวิต" ชั้นก็ไม่เคยฟังมาก่อน ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ

โอ๊ย อายอะ ขายหน้า ทำไมเชยได้ขนาดนี้???
จริงๆ ก็งงตัวเองนะ ว่าพักหลังๆ นี่ เวลาในชีวิตมันหายไปไหนหมด?

แม้แต่เพลงหรืออะไรต่างๆ ที่ชอบทำ พักหลังๆ นี่แทบไม่ได้ทำอะไรเลย



แต่ได้ฟัง "ครั้งหนึ่งในชีวิต" เป็น "ครั้งแรก" แบบเต็มๆ เพลงก็.... เออ ชอบนะ

พูดจริงๆ ว่าเราค่อนข้างถูกจริตกับเพลงของนัท
ไม่รู้เป็นเพราะสไตล์ หรือเนื้อหา หรืออะไร ที่ทำให้ชอบ

สิ่งที่ได้รับเวลาฟังเพลงคือ... เนื้อหา และสิ่งที่ถ่ายทอดออกมา มันทำให้ฟังแล้ว "สุข" มากกว่า "ทุกข์"
แม้แต่เพลงที่ จะทำให้เข้าใจว่าเป็นเพลงเศร้าก็ได้อย่าง "ไม่มีพรุ่งนี้" ก็ยังฟังแล้วรู้สึกว่า "ได้กำลังใจ" กับ "เตือนสติ"

เป็นเหตุผลเดียวกับที่ชอบฟังเพลงญี่ปุ่น
ไม่ใช่ว่ากระแดะ หาว่าคนไทยไม่มีฝีมือหรอก

แต่ในเพลงญี่ปุ่น ชีวิตมันไม่ได้ผูกพันกับรักๆ เลิกๆ อย่างเดียว
มันมีเพลงที่ให้ข้อคิดดีๆ เยอะ..... มาก


ไม่รู้เป็นอะไร วันนี้ระหว่างที่นั่งดูคอนเสิร์ตไปยิ้มไปตลอดงานน่ะ
ในหัวมันมีแต่เพลงนี้ลอยมาล่ะ

Nandodemo ของ Dreams Come True
เพลงนี้เรียกว่าเป็นหนึ่งในเพลง "ตำนาน" ของวงได้เลยล่ะมั้ง
เล่นไลฟ์ทีไร สนุกสุดๆ ทุกที

ชอบเนื้อหาเพลงสุดๆ เป็นเพลงให้กำลังใจที่สนุกมาก
....ต่อให้ทำไม่ได้ซักหมื่นครั้ง ครั้งที่ 10,001 อาจจะมีอะไรเปลี่ยนแปลงก็ได้....


ถ้าคนเราอยู่ด้วยปรัชญาแบบนี้ มีความพยายามขนาดนี้
ทำอะไรมันก็ต้องสำเร็จล่ะฟะ!



เสียดายจัง พักหลังๆ วงการเพลงญี่ปุ่นไม่ค่อยมีเพลงอะไรน่าสนใจ
ไม่ค่อยมีดาวรุ่งพุ่งแรงให้ฮือฮา
มันเลยทำให้ซึมๆ กันไปบ้าง

หลังๆ คุณชายศักดาทรก็ไม่ค่อยเอาเพลงญี่ปุ่นมาร้อง ไม่ว่าที่ไหนก็ตาม
(ยกเว้นจะตามไปญี่ปุ่นมั้ย - -')

จำได้ว่า นัทเคยมีงานที่ญี่ปุ่น แล้วในลิสต์เพลงที่เอาไปร้องมีเพลงชาติสแม็ปด้วยล่ะ!
เสียดายที่ติ่งตัวยงอย่างเราไม่มีบุญได้ฟัง... โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ

หนั่มบ่าอ๊าวั๊นนีนารานาคูเต๊ะโม อีอี่..... โหม่โตะโมโต๊ะโท๊ะคุเบสึหน่า โอ๊นนน ลี หว่านนนนน
(ลองเขียนสำเนียงแบบเป๊ะๆ อ่านแล้วฮาชะมัด ฮ่าๆๆๆ)

นัทขา ชีวิตนี้พี่จะมีบุญได้ฟังนัทร้องเพลงโปรดขวัญใจพี่ซักครั้งมั้ยคะ?
อยากฟังร้องแบบ... ต่อหน้า ซึ่งๆ หน้าอะ.... เฮ้ออออออออ




ปล. วันนี้ไปรอขอถ่ายรูป แล้วไปเนียนขอกอดวันเกิดด้วย (เกิดต้นปี ขอได้นิ)

คุณชายมีบอกว่า หายหน้าไปนานเลย

วุ้ย ดีใจนะคะนัทที่จำหน้าพี่ได้
แต่ไม่ต้องจำแม่นขนาดนี้ก็ได้ ฮะๆๆ

จะเนียนเป็นแฟนคลับใหม่ก็ไม่กล้า.... ไม่เนียนอะนะ

จริงๆ ก็อยากไปให้บ่อยกว่านี้นะเนี่ย แต่หาเวลาไม่ค่อยได้เล้ย
พอว่างก็อยากจะนอนอยู่ร่ำไป ขี้เกียจจริงนะเรา

จะพยายามไปเจอให้ถี่ขึ้นถ้าทำได้

ก็ในเมื่อไปดูแล้วมันมีความสุข ใครๆ ก็อยากไปแหละน่า!!!




 

Create Date : 20 กุมภาพันธ์ 2559
0 comments
Last Update : 20 กุมภาพันธ์ 2559 22:19:02 น.
Counter : 1367 Pageviews.

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 


tazzz
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




Friends' blogs
[Add tazzz's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.