ดังแล้วอย่าลืมแม่ค้ากล่องกระดาษยักษ์แบบพี่ด้วยเด้ออ้อน :P

อย่าเพิ่งตายยยยยยยยย

อ่านแล้วคิดถึงเรื่อง Heaven หลุดโลกเรสตัวรองต์ เลยอ้ะ ต้องอุทานว่า "มันมีจริงๆ สินะเนี่ย" (อ้อนคงบอกว่าก็แหงสิ คนเขียนจะเอามาจากไหนถ้าไม่ได้มาจากชีวิตจริง)

พูดถึงเรื่องพนักงานหายนี่ นึกถึงที่บริษัทที่เคยทำขึ้นมาอ่ะ กว่าจะหาได้ เลือกคนแล้วสัมภาษณ์ดิบดี น้องหนูมาทำงานสองวันแล้วเงียบโต้ยไปไม่มาอีกเลย ไม่โทรมาบอกใดๆ ทั้งสิ้น โทรตามก็เล่นปิดเครื่องหนีอีก เล่นเอาตอนนั้นอึ้งๆ ไปเหมือนกันว่าบริษัทเรามันแย่ยังงั้นเลยเหรอฟะ พอคุยกับเพื่อนที่ทำงานที่อื่นดู ปรากฏว่ามันก็เจอเหมือนกัน พวกเราได้แต่บ่นกันว่า เฮ้อ...เด็กสมัยนี้... ก็แค่โทรมาแจ้งว่าหนูไม่ทำแล้วค่ะ ได้งานที่อื่น หรือบลาๆๆ ให้เป็นกิจลักษณะนิดส์หนึ่ง ใครมันจะไปขัดขวางอะไรหนูได้เล่า พระจะสึก คนจะคลอดลูก พนักงานจะลาออก มันห้ามบ่ได้

อ้อนอย่าเพิ่งตาย ไฟโตะๆ !!!

เอารูปที่เห็นวิวไกลๆ มาอวดกันบ้างน่ะค่ะ

ลงหนังสือแล้วมาโชว์ด้วยล่ะ

อยากเห็นจัง เรยอ่ะค่ะ

หวัดดีตอนเที่ยงจ้า

อยากเห็นวิวที่ลงหนังสือด้วยค่ะ

เหมือนกันเปี๊ยบเลยอ้อน เมื่อวานนี้รับโอเปอเรเตอร์เข้ามาหนึ่งคน ตอนสัมภาษณ์ก็พูดจา ท่าทางที เข้ามาทำงานได้วันแรก ถึงตอนบ่าย โอเปอเรเตอร์อีกคนก็มารายงาน คนใหม่คนนั้นเขาออกไปกินข้าวเที่ยงแล้วไม่กลับมาอีกเลยค่ะ =_=" ยังไม่ทันได้ทำอะไรเล้ย ไม่เข้าใจ๊ ทำไมเนี่ย

เราก็ต่อสู้กะมรสุมงานกันต่อไปนะอ้อนนะ ไฟโตะๆๆ

โห อ้อนบรรยายได้อารมณ์มากก เหมือนอยู่ในเหตุการณ์เลย น้อยล่ะเคยเจอแล้ว ร้านน้าชายเป็นร้านขายอาหารเจ พอเทศกาลกินเจนะ คนทะลักมาอย่างกับให้รับประทานฟรีก็ไม่ปาน เอ้า สู้ๆ
เอ้อ แต่แบบพนักงานหายไปเฉยๆ แบบนี้ก็มีด้วยแฮะ

ฮ่าๆๆๆ

ตู่เดาเหตุการณ์หลังจากนั้นว่า... กล้องโดนพัง!!!!!!!!!!!!
ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก

ว่าแต่เด็กสมัยนี้เป็นแบบนั้นเยอะค่ะ
ตู่ก็เคยเจอบ่อย ๆ คิดซะว่ามันไม่มีบุญได้ทำงานกะเรา อิอิอิ

ตู่น้อย <<< ประเด๋วจะอด ทิรามิสุนะ ฮึ!


น้อย <<< ยังไม่เคยเจอปัญหา พนักงานหายตัวไปเฉยๆไม่บอกไม่กล่าว โห น้อยอ่ะ น้อยพลาดไปอย่างแรงเลยในชีวิตนี้ถ้าได้เจอสักครั้งน้อยจะฮาแตกจนแทบอยากขุดหลุมฝังศพให้ตัวเอง ณ ตอนนั้นเลย นี่พ่อก้อบอกให้ลองโทรไปหาเด็กคนนั้นเพื่อลองคุยกันหน่อยว่า เค้าอยากจะทำต่อไม๊เพราะวันนั้นเรายุ่งมากจริงๆแล้วเด็กมันไม่เคย... ก้อคงขวัญเสีย ทำตัวไม่ถูกเพราะจะหยิบจะจับอะไรก้อไม่คุ้นเคย


แต่อ้อนบอกว่า... คงไม่ล่ะ ถ้าอยากโทร ก้อโทรเอาเองเถิดท่านเจ้าของ เพราะคิดว่าเด็กมันคงคิดดีแล้วล่ะถึงได้เดินหายไปดื้อๆ ถึงจะรู้สึกกิลตี้ แล้วไงล่ะ? จะพูดไปให้ได้อะไรขึ้นมา เค้าจะรู้สึกว่าอยากลองอีกทีเรอะ หรือว่าจะยิ่งรู้สึกกิลตี้มากขึ้นกว่าเดิม? ถ้าอยากจะลองใหม่แล้วอ้อนจะต้องทำยังไงกับเค้าเพราะวันนี้เค้าเดินออกตอนร้านยุ่ง วันหน้ามีอะไรรับประกันได้มั่งว่าเค้าจะไม่ไปอีก? จะให้อ้อนำไปคาดคั้นเค้าว่าชั้นจะรับเธอไว้ทำงานก้อได้แต่ต้องสัญญาอีกว่าจะไม่ทำแบบนั้น ก้อใช่ที่นะ... เพราะเค้าเองก้อไม่ได้เป็นคนมาขอร้องเราสักหน่อยว่า อยากขอโอกาสอีกที


อ้อนก้อเป็นคนแบบนี้ล่ะนะ... ไม่ได้ใจดีมากมายอย่างที่ใครเข้าใจหรอก บทจะแห้งแล้งน้ำใจอ้อนก้อแสนใจแคบ.... แต่อ้อนมองไม่เห็นว่าจะต้องทำยังงั้นทำไม เพราะไม่ได้มีใครไปว่าอะไรเค้าเลยหนึ่งล่ะ สองคือถ้ามีอะไรไม่ไหวจริงๆ บอกสักหน่อยว่าคงทำไม่ได้ ขอออกดีกว่างานนี้คงไม่เหมาะกับฉัน ก้อจะเป็นการดีกว่าเพราะเราจะได้รู้ว่า ขาดไปอีกคนนึงเราจะต้องวิ่งมากกว่าเดิมเพื่อให้ทัน นี่เค้าทิ้งเราให้ ship หายต่อหน้าต่อตา ดีว่าอ้อนกะน้อง ก. นี่เป็นพวกซาดิสต์กับมาโซคิสต์ อ้อนก้อผ่านมาหลายร้าน ไอ้เจ้าน้อง ก. มันก้อมันส์ในอารมณ์ของมันที่ร้านยุ่งๆ(มันสนุกกว่าร้านเงียบๆนะ)

เอาไว้ให้เค้าอายุมากกว่านี้ค่อยคุยกันดีกว่า อายุ 16 อาจจะเร็วเกินไปสำหรับเด็กที่เคยทำงานพิเศษเป็นพี่เลี้ยงเด็กมาสามปี ... ต๊ายยยยย!! บ่นเอากับน้อยซะแล้วสิ ไม่ได้ตั้งใจง่ะ ขอโต๊ด ขอโต๊ด



กบ <<< เคสกบนี่สดๆร้อนๆเลยเหมือนกันแฮะ น่าแปลกใจด้วยงานมันไม่น่าจะกดดันอะไรขนาดนั้น เด็กสมัยนี้...แปลกจริงๆ เฮ้อ ....ไฟ๊โตะกัน! แต่มันก้อเหนื่อยเหมือนกันเนอะ ไม่รู้จะพูดยังไงดี ปกติอ้อนก้อไม่ได้เสียงดังกับเด็กนะกบ แต่หลังๆมานี่เริ่มไม่มั่นใจในตัวเองเหมือนกันว่าจะหลุดออกมารึเปล่าเพราะมันเก็บสะสมมาเยอะมาก บางคนนี่เริ่มโดนแล้ว บางวันมาขอกลับบ้านในตอนที่ยังมีงานให้ทำ บางครั้งอ้อนรำคาญก้อให้กลับๆไปแล้วยอมเหนื่อยทำเองตอนหลัง แต่วันก่อนนี้อ้อนพูดออกไปเลย ...


"ลองมองออกไปสิ ว่ามันมีงานอยู่รึเปล่า ถ้างานเสร็จก้อโอเคเดี๋ยวจะให้กลับ แต่ถ้าทำแค่ตัวเองเหนื่อยแล้วก้อกลับบ้านปล่อยให้ที่เหลือเป็นภาระของคนอื่นรับผิดชอบต่อก้ออย่าทำมันเลย ลองเอาใจฉันมาใส่ใจเธอมั่งว่าเวลาชั้นต้องการคนทำงานแล้วมันไม่มีเนี่ยมันลำบากมั้ย แต่ถ้าไม่อยากทำจริงๆก้อไปเขียนจดหมายลาออกมาส่งซะ"

....


แต่เด็กคนนี้มันไม่เท่าไหร่หรอก กวนๆไปยังงั้นแต่ถ้ามันเหนื่อยปุ๊บมันหยุดทำเลย แล้วงอแงขอกลับบ้านเรื่อย ไม่รู้นะตอนอ้อนทำงานนี่อ้อนก้อเต็มที่กับทุกที่ๆไปรับจ้างเค้า ไอ้นี่มันทำเหมือนกับว่าเงินแค่นี้มันพอของมันแล้ว .. ถ้าไม่ทำก้อโอเคอ้อนจะได้ให้โอกาสคนอื่นที่เค้าอยากทำแทน แต่พูดก้อพูดเหอะ ไอ้เจ้านี่มันเคยโดนพ่ออ้อนไล่ไปทีนึงแล้ว วันสองวันต่อมา พ่อมันต้องมาขอโทษถึงที่ร้านแล้วขอร้องให้รับลูกไว้ทำงานต่อ เพราะมันห่ามๆแบบเนี้ย (แต่มันเรียนฟิสิกส์ เคมี คำนวณเก่งนะ หน้าตาพอไหวแต่มันห่ามๆไปหน่อย) ช่วงนั้นพอดีกับที่อ้อนใกล้จะกลับจากเมลเบิร์นเลย


พอกลับจากเมลเบิร์นมาเจอมัน ท่าทางมันดีใจน่าดู เห็นเด็กมากระซิบให้ฟังว่า มันดีใจเพราะพ่ออ้อนจะได้ไม่หงุดหงิดมันจะได้ไม่โดนด่าเพราะอ้อนใจดี ...หารู้ไม่


ตรูเนี่ยแหละ คนที่จะเฉดหัวเมิงงงงคนต่อไป!!


คุณ jewnid คุณตะวันสีชมพู คุณ yuki san(คนนี้มาไกลแฮะ สหายจากห้องอาหารการกิน ) คุณ แป๊กก คุณพริกขี้หนู @ UK <<< เอาไว้ขอสกรีนก่อนนะคะว่า ผ่านตากรรมการรึเปล่า แต่เท่าที่ดูวันนั้นก้อคิดว่าโอเคระดับนึง (ตากล้องทำหน้าสยองๆตอนเราเอากล้องไปถือในมือ แบบเนี้ย>>> ... )


วี่ <<< ของวี่นี่เด็กหนีสุดๆเลยนี่ มีอะไรไม่ชอบมาพากลซะแร้ววววว แต่ตอนอ้อนปฏิเสธงานที่เมืองไทย ก้อโทรไปบอกเค้านะ ถึงเค้าจะท่าทางไม่ค่อยแคร์ก้อเหอะ เฮ้อ...คนเรามันก้อมีมากมายหลายแบบล่ะนะ แต่ไอ้พวกหายๆไปเนี่ย ถ้าหากว่าไม่ได้หายไปเพราะโดนฆาตกรรมไปแล้วก้อดีไปแหละอวยพรให้ไปดี ไปที่ชอบที่ชอบอยู่เสมอ ...อ้าวเอ๊ะ ยังไง?!




พี่แอนนนนนน<<< อ้อนจะพยาม ไม่ตายยยยยยยย แต่ต้องเอาปุ้งมาให้อ้อนนะ อ้อนจะเลี้ยงไว้แต่งงานด้วย

สู้ๆนะคะ คุณเด็กที่รอคอย ..อย่าเพิ่งตายยยย....

เดี๋ยวพอได้ลงหนังสือ จะยิ่งยุ่งกว่านี้อีกหล๊ายยยยเท่าเลยก๊า.....

ขอให้ได้ลูกน้องดีๆ มีใจสู้งาน เรียนรู้ไว เร็วๆ นะค้า

แต่เอริไม่เคยเดินออกจากงานแบบไม่บอกกล่าว จู่ๆหายตัวไปเฉยเลยอย่างนั้นนะ ไม่เคยเห็นใครทำด้วย (เรามันคงเห็นโลกมาน้อยเกินไป)

โอ้ย เป็นน้อยก็ไม่โทรไปตามกลับมาทำงานหรอกอ้อน ไปซะยังงั้นแล้ว
จะว่าไปมานั่งสังเกตุปัจจุบันเด็กสมัยใหม่ไม่ค่อยหนักเอาเบาสู้เท่าไหร่ อยากได้เงินดีๆ แต่ไม่ยอมทำงานหนัก แล้วก็ไปฟุ้งเฟ้อมากมาย ดูจากข่าวสมัยนี้จิ เด็กๆ ทั้งน้าน ขายตัว ค้ายาบ้า มันได้เงินง่ายและเยอะ เฮ่ออ คิดแล้วก็เศร้านะ

ร้านอาหารงานหนักจัง เปิดทุกวันเลยเหรอคะ? อ่านแล้วเห็นภาพแห่งโกลาหล แต่ในใจมุ๋มก็คิดไปว่า "มันต้องอร่อยแน่ๆเลยจอร์จ 555555" คุณอ้อนนี่แข็งแรงทรงพลังกว่าที่คิดนะคะ 5555
ยังไงแล้วเอารูปลงในนิตยสารมาดูด้วยนะคะ พร้อมภาพอาหาร เอ้อ คุณอ้อนด้วยน๊า muwahahahaha