หลายวันก่อนไปเดินเล่นที่ตลาดสดในละแวกเขตที่อาศัย ก้อให้บังเอิญไปพบกับร้านขายสารพัดหอยเข้า ลองด้อมๆมองๆแล้วก้อเลยเห็นว่ามีหอยดองใส่ถุงวางเรียงไว้ ลักษณะเหมือนเพิ่งจะมาตั้งร้านขายไม่นาน คิดเอาเองว่าถ้าเพิ่งมาตั้งก้อคงจะยังสดใหม่ ก้อเลยตกลงใจซื้อเค้ามา 1ถุง

แต่จนแล้วจนรอดวันที่ซื้อนั่นก้อยังไม่มีโอกาสเจี๊ยะ เพราะมาถึงถึงบ้านแล้วก้อไปหมกมุ่นอยู่กับหลายสิ่งหลายอย่าง... เคยมั้ยที่เดินตลาดแล้วซื้ออะไรมามากมายเกินความจำเป็น อย่างเช่นว่า ตั้งใจจะซื้อกับข้าวไว้กินสัก 3มื้อ เอาแค่ถุงละ 15-20 บาท

กลายเป็นว่าได้กับข้าวมาประมาณ 6 อย่าง แกงส้มผักรวม ต้มจืดผักกาดดองกระดูกหมู ผัดวุ้นเส้น ผัดเผ็ดลูกชิ้นปลากรายกับมะเขือเปราะ น้ำพริกตาแดง ปลาทู2ตัว(ตัวละ 20 บาท) พร้อมผักสดคละกัน 3 ชนิด ราคา10บาท หมูทอดกระเทียมพริกไทย ห่อหมกปลากรายใบโหระพา ไข่พะโล้(ได้ไข่3ฟอง ปีกไก่1 เต้าหู้ 2ชิ้น) ...เพิ่มเติมด้วย

กระเพาะปลา1ถุง ข้าวมันไก่1ห่อ สาคูไส้หมู
ทับทิมกรอบ(เจ้าอร่อย ต้องได้กลิ่นเทียนหอมในน้ำเชื่อมด้วยนะ)
บัวลอยเผือกฟักทองใส่น้ำใบเตยหอม (นี่ก้ออร่อย )

ส้มครึ่งโล
ฝรั่ง 2ลูก
ขนุน 20บาท
....

ก้อตามนั้นล่ะค่ะ ไปตลาดทีไรตู้เย็นหาช่องเก็บของไม่ค่อยได้สักที คือไม่ค่อยได้อยากจะออกจากบ้านเท่าไหร่หรอกนะจริงๆแล้ว ... การที่อยากออกเพราะเกรงว่าอยู่บ้านกินเอาๆอย่างเดียวมันจะอ้วน


แต่ถ้าออกไปหาอะไรกินข้างนอกก้อมักจะเจออะไรที่ไม่ค่อยอร่อยและคุ้มราคา


ชีวิตมีปัญหามากทีเดียว (ก้อแกมันมากสิ่งเองไม่ใช่เร๊อะ ... )

กลับมาเรื่องหอยดองกันต่อ ...

หอยดองกินกับอะไร

คำถามนี้ไม่ใช่อะไรที่จะคิดเองเออเองได้ง่ายๆ กลัวเหลือเกินว่าถ้ากินแล้วมันไม่เข้ากัน มันจะไม่อร่อยและไม่ประทับใจ ดังนั้นพอแม่โทรมาหาจากต่างแดน แม่จึงกลายเป็นเหยื่อตัณหาโดยไม่สามารถเลี่ยงได้

"...เอาใส่ปากแล้วกินเลยลูก" ช็อตแรกจากแม่... คงกำลังงงว่ามันจะไปยากอะไรกับการกินหอยดอง จึงอธิบายเพิ่มเติมไปว่าเข้าใจถึงลักษณะการกิน แต่ที่มาปรึกษาก้อเพราะไม่รู้ว่าควรจะกินแกล้มกับอะไร

"กินกับผักอ่ะ ลูกอยากกินผักอะไรลูกก้อกินไปเลยมันเข้ากับทุกอย่าง"

"สะเดาลวกก้อโอเคป่ะคับ?" เหมือนจะได้ยินเสียงถอนหายใจจากแม่ผู้ซึ่งกำลังเคี้ยวเชอร์รี่เสียงดัง กรอบๆ...

"แม่ว่าอันนั้นมันจะไม่ค่อยเข้ากันเพราะมันแยกผนวกไปอยู่กับกุ้งเผา ยังไงถ้าลูกมีแตงกวาแครอทผักสลัดหรือมะเขือเปราะ ลูกเอามากินกับหอยได้เลย แล้วถ้ามันไม่แซ่บพอ อยากจะเติมน้ำปลาหรือน้ำส้มสายชูอีกก้อเติมเอา" นั่นไงล่ะ แม่คือผู้เชี่ยวชาญทางหอยดองจริงๆ

ตอนแม่ดองให้กินแม่ก้อทำได้แซ่บมาก... เด็กที่รอคอยนึกชื่นชมในใจว่าปรึกษาคนไม่ผิด

สิ้นหวังกับคนข้างห้อง ไม่ว่าจะยังไงก้อยังเปิดปิดประตูเสียงดังสนั่นหวั่นไหวเสมอ (เกิดคอนโดถล่มลงมา จะว่ายังไง )

หมายเหตุ : ก่อนหน้านั้นก้อเคยทำเสียงดังโดยการเปิดทีวีและสเตริโอช่วงยามวิกาลและเช้าตรู่ เด็กที่รอคอยจึงจัดการไป ... เอาไว้ว่างๆแล้วจะมาเล่าให้ฟัง แต่ตั้งกะนั้นมาก้อไม่เห็นจะเสียงดังเท่าเดิมนะ ทีแรกก้อยังนึกสงสัยอยู่ว่าอาจจะเป็นโรคหูตึง แต่ก้อเห็นอยู่มาได้นี่

สิ้นหวังกับการซื้อรองเท้าคู่ละ 100บาท โดยไม่ลอง (ต้องลองนะ ไม่งั้นจะไม่รู้เลยว่ารองเท้ามันขาดมาก่อนหรือแม้เพียงใส่ลงไปนิดนึงก้อขาดเพราะการตัดเย็บมันคุณภาพไม่สูง วันก่อนเกือบไปแล้วเชียวดีนะว่าขอเค้าลองถึงได้รู้ว่ามันขาด...)


สิ้นหวังกับเนื้อที่เพียงน้อยนิดในห้อง ที่นับวันจะยิ่งน้อยลงไปเพราะจำนวนหนังสือการ์ตูนที่ซื้อเข้ามาเก็บ ... (ถ้าหนังสือมันเยอะจนทับตายขึ้นมาจะทำยังไง)

สิ้นหวังกับเอวและแขน และสะโพก ...และขา ที่นับวันจะยิ่งเพิ่มขนาดและย้วยขึ้นเรื่อยๆทั้งๆที่ก้อไม่ได้ทำอะไร (ที่จริงแค่กินแล้วนอน ตอนนอนก้อนอนกิน ไม่น่าอ้วนนะ )


และสิ้นหวังกับหน้าตัวเองที่มองยังไงก้อไม่เหมือนศรีริต้า เจนเซ่น (อันนี้สิ้นหวังมาก ) แต่เริ่มจะเหมือน บริดเจ็ทโจนส์ เข้าไปทุกที

อา ... สิ้นหวัง... สิ้นหวังแล้วววววววววววววววววว

* ขอขอบคุณ "ซาโยนาระ คุณครูผู้สิ้นหวัง" ที่เป็นอุดมการณ์และแสงสว่างให้กับชีวิต ทำให้รู้ว่าคนบ้าอย่างเรายังมีอีกมากมายบนโลก ขอให้ ว.บ.ก พิมพ์ไปจนจบนะ

ปีนี้ก้อขอให้พ่อแม่และคนในครอบครัว รวมทั้งญาติและมิตร มีความสุข มีพละกำลัง มีทรัพย์สิน และมีความสุข ไปตลอด และหวังว่าเด็กที่รอคอยจะได้อยู่ฉลองปีใหม่ไปได้อีก 10ปี


การรักษาทางสุขภาพของเด็กที่รอคอยก้อยังคงดำเนินต่อไป
ไม่เครียดเข้าไว้ ก้อน่าจะอยู่ได้อีกนาน

บางทีก้อไม่ไหว เจออะไรมาก้อมาก
ตอนหมดกำลังใจสุดๆอยากบอกหมอว่า 10ปีก้ออาจจะนานไป

อยากหลับตอนนี้เลย

แต่หลังจากพบเจอความเสียใจมากๆเข้า บางอารมณ์มันก้อทำให้รู้สึกถึงอะไรมากขึ้น

ที่เคยคิดว่าปลงได้แล้ว ก้อปลงได้อีก

สลับๆกันไป บางวันก้อแสนจะเข้าใจ บางวันก้อแสนจะเย็นชา
มี่บ้างบางวัน ไม่อยากตื่น

แต่บางวันก้อกลัวที่จะหลับ

มียาก้อกิน ให้ฝังเข็มอีกก้อเอา
หัว หลัง กระเพาะ หัวใจ มีแต่ปัญหาเหมือนกัน
เมื่อก่อนทำแล้วไม่ค่อยมีผล เลิกทำดีกว่า
แต่สุดท้ายก้อเอาใหม่ ...ทำต่อไป

มีบ้างปวดหัวไปเรื่อยๆ ทนจนชิน
บางวันปวดทนไม่ไหวก้อกินยาแล้วนอน
บางวันก้อฝันว่าไม่ได้ตื่นขึ้นมาอีก

แต่คิดว่า คงไม่ต้องเสียใจกับอะไรให้มันมากมายแล้ว
หรือถ้าจะต้องเสียใจอีก
ก้อจะบอกตัวเองว่า ... ร้องไห้ก้อไม่เป็นไร เราก้อแค่คนๆนึง

ทุกข์ สุข มันจะเวียนวนแบบนี้แหละถ้ายังเป็นคนอยู่
ไม่เรื่องใดก้อเรื่องนึง มันต้องมีทุกข์

แต่รู้จักทุกข์แล้ว มันจะดี เพราะจะได้รู้ว่า สุขเป็นอย่างไร

วันนี้ ปีใหม่แล้ว ถึงแม้จะต้องเริ่มต่อสู้ในอีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้า
แต่ขอให้ตัวเราเองสุขมากๆ

ขอให้มีวันเวลาที่สุขนานๆ
ขอให้มีกำลังใจที่จะเข้มแข็งได้นานๆ


ขอให้เป็นปีที่ดีนะ